บทที่ 1933 สังคมอมตะเต็มไปด้วยผีอายุสั้น
“ให้ตายเถอะ ฉันถูกโกง!” ที่ชั้นล่างสุดของเรือสำราญ จาง โหย่วซี นอนอยู่กลางกองเศษซากและขยะ ทนกับกลิ่นเหม็นที่บรรยายไม่ได้ในห้องโดยสารและรู้สึกแย่มาก ตั๋วหกสิบห้าใบที่พี่ดาวมอบให้ไม่ใช่ตั๋วเรือ แต่เป็นสัญญาจ้างงานชั่วคราว ทันทีที่เขาขึ้นเรือ ก่อนที่เขาจะหายใจเข้า …