บทที่ 1921 พุทธภาษิตที่มีชื่อเสียงที่สืบทอดจากรุ่นสู่รุ่น (1)

เทพสังหาร ยุทธการระห่ำ

การปรากฏตัวของฉากนี้จะทำให้ทุกคนประหลาดใจและเขย่าโลกศิลปะการต่อสู้ทั้งหมด!

    ถ้า Ye Tianchen ไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเองก็คงยากสำหรับเขาที่จะเชื่อว่า King Peacock Daming ผู้ซึ่งเรียกได้ว่าเป็นพลังสูงสุดในโลกแห่งศิลปะการต่อสู้นั้นเป็นนริศอย่างแน่นอน จริง ๆ แล้วพระพุทธเจ้ายังเด็กอยู่ มีที่มาเช่นนี้!

    คุณต้องรู้ว่าในโลกของศิลปะการต่อสู้ทั้งหมด King Peacock Daming เป็นศิษย์คนแรกของพระพุทธเจ้า เขาเป็นบุคคลในตำนานและเป็นนักบุญอุปถัมภ์ของพระพุทธศาสนา มีพลังมากจนแม้แต่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่แห่งพระพุทธศาสนาก็ยังผงกศีรษะ จะเห็นได้ว่าระดับความแรงของมันเทียบไม่ได้กับคนธรรมดาจริงๆ อย่างไรก็ตาม แม้ว่า King Peacock Daming จะเป็นชาวพุทธ แต่ทุกอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็ลึกลับและคาดเดาไม่ได้ กล่าวได้ว่า จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่แห่งพระพุทธศาสนาคือบุคคลที่ลึกลับที่สุด ในพระพุทธศาสนาแล้ว ราชา Daming King ที่สอง!

    กษัตริย์นกยูง Daming เดิมเป็นชายที่แข็งแกร่งในเผ่าปีศาจ ด้วยเสียงคำราม ภูเขาและแม่น้ำแตกเป็นเสี่ยง ปีกก็กระพือปีก ท้องฟ้าและดินปกคลุมท้องฟ้าและดิน พลังของมันเองนั้นไม่ต้องสงสัยเลย และตระกูลนกยูง มีสถานะที่สูงมากในตระกูลปีศาจ เผ่าปีศาจก็เป็นเผ่าพันธุ์ที่แข็งแกร่งที่สุดเช่นกัน มีข่าวลืออยู่เสมอว่าตระกูลนกยูงเองเป็นทายาทของตระกูลนางฟ้าฟีนิกซ์ นางฟ้าฟีนิกซ์ ที่มีชีวิตเทียบได้กับ มังกรนางฟ้าและมันคือโลกนางฟ้าที่แท้จริง เป็นที่ทราบกันดีว่าพลังของตระกูลนกยูงจะน่ากลัวขนาดไหน!

    เย่เทียนเฉินมองภาพนั้น ราชาผู้ท้าชิงนกยูงตบมันลง และทำให้พระพุทธหนุ่มผู้นั่งสมาธิแทบตายตกใจ ฉากนี้ตกตะลึงจริง ๆ แถมยังมีความรู้สึกเหลือเชื่อบางอย่างจากคำพูดที่โกรธเคืองและดูถูกเหยียดหยาม ของ King Peacock Daming Ye Tianchen ก็ค่อยๆรู้ว่าเหตุใด King Peacock Daming จึงเป็นเช่นนั้น ผู้แข็งแกร่งในเผ่าอสูรเช่นนี้จะติดตามจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ของพระพุทธเจ้า

    กลายเป็น!

    สมัยนั้น ราชัน Daming นกยูงชอบกินคน เขาเป็นชายที่แข็งแกร่งในหมู่ปีศาจ เขาเป็นมนุษย์ต่างดาวที่สืบเนื่องมาจากเผ่าพันธุ์มนุษย์ อย่างไรก็ตาม ราชานกยูงผู้นี้ชอบกินคนและเขาก็ต้องกิน วันละสิบคนก่อนจะล้มเลิกและเป้าหมายที่มันกลืนกินไม่ใช่เพียงพระภิกษุแห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์แม้แต่คนธรรมดาที่พบเจอ มันจะกินมันในคำเดียว ความดุร้ายของ King Daming King นี้ค่อย ๆ แพร่กระจายไปในหมู่ปีศาจและเผ่ามนุษย์และนิสัยการกินคนก็แข็งแกร่งขึ้นเช่นกัน!

    อย่างไรก็ตาม คนที่แข็งแกร่งของเผ่าพันธุ์มนุษย์ได้ไปต่อสู้กับราชาแห่งนกยูง พยายามทำความสะอาดสัตว์ประหลาดตัวนี้ที่ฆ่าผู้บริสุทธิ์และมนุษย์กินเนื้อ แต่ไม่มีใครทำสำเร็จ King Peacock Daming ทรงพลังเกินไป พลังของมันเหมือนโดยกำเนิด นักบวชมนุษย์เกือบทุกคนที่ไปต่อสู้กับ King Peacock Daming ไม่สามารถหลบหนีชะตากรรมของการถูกกลืนได้

    จนกระทั่งวันหนึ่ง ราชา Daming นกยูงออกมากินคนตามปกติ ไม่ว่าจะเดินไปที่ใด นับประสาคน สัตว์ประหลาดทรงพลังมากมายซ่อนตัวอยู่ เพราะราชาแห่งนกยูงผู้นี้เผด็จการมาก เขาไม่เพียงต้องการกินคนเท่านั้น เขายังกินทุกอย่างอีกด้วย ต่อให้เป็นขุมพลังของเผ่าพันธุ์เอเลี่ยนโบราณ ตราบใดที่มันพ่ายแพ้ มันก็จะกินมัน!

    วันนี้ King Peacock Daming ออกไปหาอาหารมนุษย์ ทันใดนั้น เขาก็เห็นควันจากการทำอาหารอยู่ไม่ไกล จึงอดไม่ได้ที่จะรีบวิ่งเข้าไป เมื่อเห็นว่ามีหมู่บ้านด้านล่างมีอย่างน้อยหลายร้อยคน ของผู้คนต่างพากันหัวเราะคิกคัก “วันนี้โชคดี จับคนได้หลายร้อยคน อย่างน้อยก็กินได้สักสองสามวัน!”

    อย่างไรก็ตาม เมื่อ King Peacock Daming กำลังจะเริ่มต้น เขาก็ ทันใดนั้นก็เห็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลานั่งขัดสมาธิอยู่บนยอดเขาไม่ไกลนัก เขาก็พึมพำกับตัวเอง สิ่งที่เขาอ่านก็ทำให้เขาพลัดพรากไปในทันใด เขาก็ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น และทำให้เขาฟังเป็นชั่วโมงโดยไม่รู้ตัว

    ถึงตอนนี้ King Peacock Daming ก็ยังสดในความทรงจำ แม้จะยุ่งยากมาก อย่างน้อยก็หายไปในตอนนั้น ยังจำชายหนุ่มรูปงามคนนี้ได้กล่าวว่า

    1. สันติสุขมาจากใจอย่า แสวงหามันข้างนอก!

    1. ความสงบมาจากภายใน อย่าแสวงหาจากภายนอก!

    สอง ปล่อยวางความทุกข์ในอดีต ไม่กังวลถึงอนาคต ไม่ยึดติดกับปัจจุบัน แล้วใจจะสงบ

    ๓. ไม่ริษยา ไม่โลภ ไม่เห็นแก่ตัว ความสงบภายในจะคงอยู่ ในทุกสถานการณ์ อันสูงส่ง!

    ประการที่สี่ อย่าประเมินค่าสูงไปในสิ่งที่คุณได้รับ และอย่าริษยาหรือริษยาผู้อื่น คุณจะไม่มีจิตใจที่สงบสุข

    5. เมื่อบุคคลได้ลิ้มรสความละเอียดอ่อนของความเหงาและความสงบ จะไม่มีความกลัวและพฤติกรรมทางอาญา

    ๒. กิเลสตัณหา

    ๖. เหตุแห่งทุกข์ คือ ราคะที่เห็นแก่ตัว ไม่ว่าจะแสวงหาความสุข แก้แค้น หรือแค่อายุยืน ย่อมเป็นทุกข์

    ๗. เป็นเหตุให้เกิดทุกข์ เพราะไม่เคยอิ่มใจ

    ๘. โทมนัสเกิดจากราคะ ความกลัวเกิดจากราคะ และผู้ที่ขจัดราคะก็ไม่มีความเศร้าโศกและความกลัวเลย

    ๓. ผูก

    เนตร ยึดถือสิ่งหนึ่งอย่างดื้อรั้น ดูหมิ่นสิ่งอื่นๆ เป็นที่น่ารังเกียจ นักปราชญ์เรียกว่า ‘การผูกมัด’

    10. ผู้ไม่มีความรักและความเกลียดชังไม่ผูกพัน

    11. ความโลภเป็นไฟที่ดุเดือดที่สุด ความเกลียดชังเป็นความผูกพันที่แย่ที่สุด ความสับสนและความคิดเห็นที่ผิดเป็นอวนที่ยากที่สุดที่จะหลบหนี และตัณหาเป็นแม่น้ำที่ข้ามได้ยากที่สุด

    12. บุคคลควรละความโกรธ ขจัดความเย่อหยิ่ง และอยู่เหนือความยับยั้งชั่งใจทั้งหมด ผู้ที่ไม่ยึดติดกับจิตใจและสสารสามารถได้รับความสงบภายในที่แท้จริงโดยไม่ได้รับผลกระทบจากอิทธิพลภายนอก

    13. นักปราชญ์กล่าวว่า ห่วงที่ทำด้วยเหล็ก ไม้ และเชือกป่านไม่ใช่พันธะที่แน่นแฟ้น แต่การหลงใหลในเครื่องประดับ ต่างหู และภรรยาเป็นสายสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นที่สุด

    14. ทั้งหมดมีเพียงความหวานเล็กน้อย แต่ความทุกข์มากมายซ่อนอยู่

    15. คนที่ติดกิเลสตัณหาจะตื่นตระหนกราวกับกระต่ายที่ติดอยู่ในกรง ถูกพันธนาการไว้ด้วยความผูกพัน และต้องทนทุกข์ทรมานยาวนาน

    ๑๖. พวกที่ติดอยู่กับความคิดผิด ๆ และพวกที่มีความปรารถนาอย่างแรงกล้าในกามทั้งหลาย ย่อมทวีคูณและเติบโต ความผูกพันธ์จะแน่นแฟ้นยิ่งขึ้น

    4. Insight

    17. อย่าตัดสินใจโดยอาศัยเหตุผล การอนุมาน หรือรูปลักษณ์ของสิ่งต่างๆ

    18. เฉพาะเมื่อคุณรู้ว่ามีบางอย่างที่ไม่สมบูรณ์และไม่ถูกต้องจริงๆ คุณเท่านั้นที่จะกำจัดมันได้ และเมื่อคุณรู้ด้วยตัวเองจริงๆ ว่าบางสิ่งที่สมบูรณ์แบบและถูกต้อง คุณจึงจะยอมรับและทำด้วยตัวเองได้

    ๑๙. เอาของจริงเป็นของจริง ถือของจริงเป็นของไม่จริง อยู่ในความคิดไม่จริง ไม่ถึงสภาพจริง.

    20. คนฉลาดไม่ได้รับอิทธิพลจากความคิดของผู้อื่นอย่างง่ายดาย

    21. อย่าหลงไปกับรายงาน ประเพณี หรือข่าวลือใดๆ

    22. อย่าเชื่อลัทธิเต๋าของคนอื่น อย่าเชื่อข่าวลือ อย่าวางใจในหนังสือทั่วไป

    23. อย่าเชื่อการคาดเดาของคุณเอง อย่าเชื่อเพียงเพราะคุณมีความคิดเห็นแบบเดียวกัน และอย่าวางใจผู้มีอำนาจโดยไม่ได้ตั้งใจ

    24. ไม่เหมาะสมที่จะตัดสินสิ่งต่าง ๆ อย่างเร่งรีบ ปราชญ์ควรแยกแยะถูกและผิดในเวลาเดียวกัน

    ๕. ขอพร

    ๒๕ พรรษา ขอให้สรรพสัตว์ทั้งหลายจงมีแต่ความสุข สงบ ร่มเย็น !

    26. ให้ความรักไม่มีที่สิ้นสุดในหัวใจของเราแผ่กระจายไปทั่วโลก – ไม่ว่ามุมใดของจักรวาล – โดยปราศจากอุปสรรคความแค้นและความเกลียดชังแม้แต่น้อย

    27. ขอให้สรรพสัตว์ทั้งหลายจงมีสุขอยู่ในใจ ไม่ว่าเราจะมองเห็นหรือไม่ก็ตาม จะอยู่ไกลหรือใกล้ เกิดหรือยังไม่เกิด!

    28. ตราบใดที่คุณตื่นอยู่ คุณสามารถเดิน อยู่ นั่ง หรือนอนได้ บุคคลควรรักษาจิตใจที่มีความเห็นอกเห็นใจเช่นนี้

    29. ข้าพเจ้าขอเป็นคนใจกว้าง เต็มใจช่วยเหลือผู้อื่น ขอให้ข้าพเจ้าบริสุทธิ์ทั้งกายและใจ เป็นคนซื่อสัตย์ เรียบง่าย ไร้เดียงสา มีบุคลิกดี ไม่มีความคิดชั่ว ขอให้ข้าพเจ้าไม่เห็นแก่ตัว ไม่เป็นเจ้าของ ไม่เห็นแก่ตัว แม้แต่สละอัตตา ขอให้ข้าพเจ้าเป็นคนฉลาดและเฉลียวฉลาด สามารถบอกคนอื่นเกี่ยวกับประโยชน์ของความจริงและความรู้

    30. ขอให้ข้าพเจ้าทำงานหนักและขยันหมั่นเพียร ขอให้ข้าพเจ้ามีความอดทน อดกลั้น และให้อภัยความผิดของผู้อื่น และขอให้ข้าพเจ้ารักษาสัญญาที่ให้ไว้

    31.ขอให้ข้าพเจ้ามีความเข้มแข็งและกล้าหาญ ความเพียรและความเพียร ขอให้ข้าพเจ้าเป็นคนใจดี มีน้ำใจ และเห็นอกเห็นใจ ขอให้ข้าพเจ้ามีความอ่อนน้อมถ่อมตน สงบเสงี่ยม สงบเสงี่ยม สงบเสงี่ยม ขอให้ข้าพเจ้าอยู่บนเส้นทางสู่ความดีพร้อมและรับใช้ผู้อื่นด้วยความยินดีอย่างยิ่ง

    32. ขอให้สิ่งมีชีวิต สัตว์ และมนุษย์ทุกคนปราศจากความแค้น โรคภัย ความเศร้าโศก และขอให้พวกเขา (พวกเขา) มีความสุขที่จะปกป้องตนเอง

    6 ความเมตตากรุณา

    สามสิบสาม ขอให้เราอยู่ในความรักที่ไม่มีที่สิ้นสุด การรักษาสิ่งมีชีวิตทั้งหมดก็เหมือนแม่ที่รักเสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องลูกคนเดียวของเธอ

    34. ในโลกนี้ ความเกลียดชังไม่สามารถใช้หยุดความเกลียดชังได้ มันคือความจริงนิรันดร์ที่ความเกลียดชังสามารถหยุดได้ด้วยความเมตตากรุณาเท่านั้น

    35. อย่าหลอกลวงผู้อื่นและอย่าดูถูกคนอื่นทุกที่ ที่ใดมีความโกรธแค้น ให้เราปฏิบัติต่อพวกเขาด้วยความกรุณา เพื่อไม่ให้เขาได้รับอันตรายแม้แต่น้อย

    36. ใช้ความเมตตาโน้มน้าวความขุ่นเคือง และใช้ความเมตตาสร้างอิทธิพลต่อความชั่วร้าย ใช้จิตกุศลมีอิทธิพลต่อความทุกข์ยาก และใช้ความจริงชักจูงการโกหก

    37. สัตว์ทุกตัวกลัวการลงโทษและสัตว์ทุกตัวกลัวความตาย (สัตว์ทุกตัวหวงแหนชีวิต) ใส่ตัวเองในรองเท้าของผู้อื่นและเปรียบเทียบกับผู้อื่น ไม่ควรฆ่าสัตว์หรือยุยงผู้อื่นให้ฆ่าสัตว์

    7. ปัญหา

    ที่สามสิบแปด เมื่อบุคคลรู้สึกไม่พอใจและจงใจแสวงหา เขาจะกลายเป็นทาสของความกระหาย

    สามสิบเก้า มองหาความผิดของคนอื่น และคนที่มีแนวโน้มจะโกรธ ก็ยิ่งเป็นทุกข์มากขึ้นเรื่อยๆ ห่างหายจากห้วงนิทราไปได้ไกลขึ้นทุกที

    สี่สิบคนฉลาดไม่คาดหวังอนาคตและไม่เสียใจกับอดีต

    สี่สิบเอ็ด ผู้ชนะเชื้อเชิญความขุ่นเคือง ผู้แพ้อยู่ในความทุกข์ ผู้คนที่สงบสุขละทิ้งชัยชนะและความพ่ายแพ้ ดังนั้นพวกเขาจึงสงบสุขและมีความสุข

    ๔๒ มักนึกถึงต้นเหตุแห่งทุกข์ ระงับความรู้สึกได้ดี กินให้พอเหมาะ เต็มเปี่ยมด้วยพลังใจ จะไม่ปราบมารเหมือนภูเขาหิน สั่นสะเทือนด้วยลม

    สี่สิบสามมักจะเกิดสถานการณ์ต่อไปนี้: เมื่อบุคคลได้รับการปฏิบัติโดยแพทย์ที่ไม่ดี เขาไม่ไว้วางใจแม้แต่แพทย์ที่ดี

    สี่สิบสี่โดยศรัทธา ศีลธรรมอันดี ความพยายาม การทำสมาธิ การสังเกตและประสบการณ์แห่งความจริง ความเข้าใจและการปฏิบัติไปควบคู่กัน และคิดถูกต้องเสมอ คุณจะสามารถขจัดปัญหาใหญ่ๆ ได้

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

error: Content is protected !!