อ่านนิยาย นิยายจีน นิยายแปล นิยายออนไลน์
Wan Lin ลูกของตระกูลศิลปะการต่อสู้ที่อาศัยอยู่อย่างสันโดษในภูเขามาหลายชั่วอายุคน ได้นำเสือดาวน้อย “Beast King” มาเข้าร่วมหน่วยรบพิเศษของกองทัพโดยบังเอิญ และก่อตั้งหน่วยคอมมานโดเสือดาวโดยมีพวกมันเป็นแกนหลัก ศิลปะการต่อสู้ที่ไม่มีใครเทียบได้ของตัวเอกและความสามารถของสัตว์ร้ายนำสัตว์ร้ายในภูเขาเพื่อช่วยเหลือสหายของเขาที่ตกอยู่ในอันตราย และเริ่มต้นการต่อสู้อย่างสิ้นหวังกับกองกำลังชั่วร้ายทั้งหมด
ในถ้ำมืดสนิท ว่านหลินและเฟิงเต้าเดินตามเสี่ยวหัวและเสี่ยวไป๋ไปตามภูมิประเทศขรุขระราวสามถึงสี่กิโลเมตร ทันใดนั้น ว่านหลินก็หยุดกะทันหันตรงทางโค้งของถ้ำเบื้องหน้า เขายกไฟฉายขึ้นส่องลงไปมองรอยแตกร้าวที่บิดเบี้ยวบนผนังถ้ำ เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ ส่ายหัวเล็กน้อย ก่อนจะหันไปหาเฟิงเต้าที่ตามมาทันแล้วพูดอย่างกังวลว่า “แปลกจัง กลิ่นภูเขาจางๆ …
เกาหลี่เงยหน้าขึ้นจากแผนที่ มองไปที่ฉีจื้อจวิน แล้วพูดต่อว่า “ท่านรัฐมนตรีฉี ท่านควรแจ้งโจวเต้าและกองกำลังป้องกันชายแดนให้เคลื่อนเข้าใกล้แม่น้ำสายนี้หรือไม่? ข้าคิดว่าถ้าเสือดาวหัวกับคนอื่นๆ เข้าไปในถ้ำจริงๆ พวกเขาน่าจะออกมาจากพื้นที่ภูเขาใกล้แม่น้ำสายนี้” ฉีจื้อจวินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งหลังจากได้ยินคำแนะนำของเกาหลี่ ก่อนจะพยักหน้าและกล่าวว่า …
ในบรรยากาศตึงเครียดของห้องปฏิบัติการ หวังโม่หลินพูดจบด้วยเสียงเบา ก่อนจะหันไปมองโต๊ะทรายบนพื้นทราย ก่อนจะโน้มตัวไปชี้ไปยังบริเวณกลางโต๊ะทรายซึ่งเป็นที่ตั้งของทะเลสาบ แล้วกล่าวต่อว่า “ดูจากตอนที่ชานโข่วและจิ้งจอกแดงออกเดินทาง พวกเขามีโอกาสสูงที่จะพบกับเสือดาวหัวโตและคนอื่นๆ ที่เข้ามาจากทางนี้ ในพื้นที่แกนกลางใกล้กับจุดที่อุกกาบาตตก” เมื่อได้ยิน …
เมื่อฉี จื้อจวิน ได้ยินคำขอของหลี่ ตงเซิง บนหน้าจอ เขาก็ตอบกลับเสียงดังทันทีว่า “ข้าได้สั่งการให้โจวเต้าและกองกำลังป้องกันชายแดนเฝ้าสังเกตต้นไม้และหญ้าทุกต้นในภูเขาโดยรอบ ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ข้าสั่งให้หน่วยรบพิเศษประจำเขตทหารส่งหน่วยรบพิเศษไปยังพื้นที่หมายเลข 3 …
ด้วยคําพูดของ Wen Meng เสียงหัวเราะของ Yuwen และคนอื่นๆ ก็ออกมาจากถ้ําที่มีแสงสลัวทันที หว่านหลินเห็นเหวินเหมิงวิ่งไปข้างหน้าเขารู้ว่าเหวินเมิ่งเป็นคนขี้อายโดยธรรมชาติเขาโบกมือให้ทุกคนอย่างรวดเร็วและพูดว่า “โอเคทุกคนนั่งลงและพักผ่อนสักครู่ฉันจะพาเสี่ยวหัวและเสี่ยวไป่ไปที่ด้านหน้าเพื่อดู”หลังจากพูดอย่างนั้นเขาก็ยกข้อมือขึ้นและเหลือบมองเวลาเข็มนาฬิกาชี้ไปที่สิบโมงเช้าพอดีและเขาก็ยกไฟฉายขึ้นและก้าวไปข้างหน้าทันที Cheng …
เขาหยุดที่มุมถ้ําว่านหลิน ยกไฟฉายขึ้นมองไปรอบๆ จากนั้นหันหลังกลับและเขย่าสองสามครั้งใส่สมาชิกในทีมที่ตามมาข้างหลัง เตือนสมาชิกในทีมที่อยู่ข้างหลังให้ใส่ใจกับก้อนหินที่ยกขึ้นใต้เท้าของเขา และเขาก็ยกเท้าขึ้นและก้าวเข้าไปในถ้ําด้านข้าง หลังจากที่เขาและ Bao Ya เดินไปข้างหน้านานกว่าสิบกิโลเมตร พวกเขาก็หันไปด้านข้างและขึ้นตามถ้ํา …
เสือดาวทั้งสองตัวได้ยินเสียงตะโกนของเป่าหยา จึงโผล่ออกมาจากความมืดในทันที เสี่ยวหัวตามหลังมาด้วยแววตาเป็นประกาย รีบวิ่งเข้าหาเป่าหยา เธอกัดปลาตัวใหญ่ในมือของเป่าหยากลางอากาศ พอลงจอดก็ลากปลาตัวใหญ่ที่มีชีวิตชีวาไปไว้ข้างหลังหิน เสี่ยวไป๋กระโดดขึ้นหลังเสี่ยวหัวอย่างคล่องแคล่ว กัดปลาตัวใหญ่ในมือของอวี้เหวินอวี้ แล้วตามไป เห็นได้ชัดว่าเสี่ยวไป๋ซึ่งกินอิ่มแล้วกังวลว่าสามีของเธอจะกินไม่อิ่ม …
ในถ้ำสลัวๆ ต้าหลี่ดึงกระบอกไม้ไผ่ขนาดเท่าข้อมือออกมาจากกระเป๋าเป้ของว่านหลิน เขาเปิดฝาออกอย่างรวดเร็วและเทซอสบาร์บีคิวออกมาบางส่วน จากนั้นก็ยื่นกระบอกไม้ไผ่ไปทางศาสตราจารย์เซียวที่กำลังเดินเข้ามาหา แล้วตะโกนว่า “ศาสตราจารย์เซียว ลองชิมดูสิ!” ขณะที่เขาพูด เขาก็รีบคว้าซาชิมิมาหนึ่งกำมือ จิ้มซอสบาร์บีคิว …
ในถ้ำสลัว หวังต้าหลี่และกลุ่มได้ยินเสียงตะโกนของเป่าหยา จึงรีบวิ่งไปด้านหลังถ้ำอย่างตื่นเต้น เซียวหยานั่งอยู่ในแสงสลัว หันศีรษะไปมองว่านหลินผิวซีดเซียว ดวงตากลมโตของเธอฉายแววปวดร้าวขึ้นมาทันที ในความมืด เธอจับมือว่านหลินที่อยู่ข้างกายอย่างแผ่วเบา ก่อนจะเพิ่มพลังที่แท้จริงของเธอขึ้นอย่างช้าๆ สู่ฝ่ามือของว่านหลิน …
ในถ้ำสลัวๆ ศาสตราจารย์เซียวเล่าถึงสิ่งที่เขาสังเกตเห็นเกี่ยวกับถ้ำทั้งสามแห่งเบื้องหน้าอย่างช้าๆ อวี้จิงยิ้มขณะฟังการวิเคราะห์ที่เคร่งครัดของศาสตราจารย์เซียว เธอเหลือบมองอู๋เสวี่ยอิงที่กำลังวิตกกังวล แล้วกล่าวกับศาสตราจารย์เซียวว่า “ศาสตราจารย์เซียว ช่วยบอกผลการวิเคราะห์ของเราให้ข้าฟังหน่อย” ศาสตราจารย์เซียวตกตะลึงไปครู่หนึ่งเมื่ออวี้จิงขัดจังหวะการวิเคราะห์ของเขา จากนั้นก็เข้าใจทันทีว่าอวี้จิงหมายถึงอะไร เขายกมือขึ้นลูบหัวตัวเองพลางพูดอย่างเคอะเขินว่า …
by