Category: หน่วยคอมมานโดเสือดาว

ขณะที่เซียวหยาดึงกระสุนออกมาจากยักษ์ตรงหน้าเธอทันใดนั้น ภูเขาที่ปกคลุมไปด้วยหินสีเทาเข้มก็เงียบลงทันที และบรรยากาศที่ตึงเครียดอย่างมากก็แผ่ซ่านไปทั่วภูเขาสีเทาเข้มทันที! หยูจิง เหวินเหมิง และหวู่เซว่หยิงที่อยู่รอบๆ พวกเขาก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว โดยถือปืนไว้แน่นด้วยมือทั้งสองข้าง และปากกระบอกปืนก็ยกขึ้นเล็กน้อย โดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ชี้ไปที่สัตว์ร้ายยักษ์ที่นอนอยู่บนหิน …

เสือดาวตัวใหญ่ลุกขึ้นยืนทันใดนั้น มองไปที่เสือดาวตัวเล็กสองตัวที่ยืนอยู่บนไหล่ของหวันหลินและเซียวหยา จากนั้นมองไปที่หยูจิงและคนอื่นๆ ที่กำลังเดินเข้ามาพร้อมปืน ดวงตาทั้งสองข้างของมันจ้องไปที่สิ่งของยาวๆ ในมือของผู้คน และสีหน้าของมันก็ประหม่ามาก เมื่อกี้นี้ คนสามคนบนภูเขากำลังถือสิ่งเดียวกันในมือของพวกเขา และพวกเขาก็พ่นไฟใส่เขาด้วย …

เมื่อเซียวหยาและคนอื่นๆ ได้ยินคำถามของหวู่เซว่หยิง ​​พวกเขาทั้งหมดก็มองไปที่หยูจิงด้วยความสงสัย แท้จริงแล้ว ในภูเขาที่ปกคลุมไปด้วยพืชพรรณหนาแน่นด้านหลังนั้น คุณสามารถมองเห็นหนูภูเขาสีดำขนาดใหญ่เหล่านั้นอยู่ทุกหนทุกแห่ง เมื่อพวกเขาเดินไปยังสันเขาแห่งนี้เมื่อสักครู่ หากหนูภูเขาขนาดใหญ่เหล่านั้นไม่กลัวเซียวฮัวและเซียวไป๋ ราชาภูเขาตัวน้อยทั้งสอง ฉันเกรงว่าสิ่งที่โลภและโหดร้ายเหล่านี้คงจะล้อมรอบพวกเขาและโจมตีพวกมัน! …

เสือดาวตัวใหญ่ที่นอนอยู่บนก้อนหินทันใดนั้นก็เห็นเสือดาวตัวเล็กสีขาวเลียแผลของมัน จากนั้นก็รู้สึกอบอุ่นและสบายใจที่ออกมาจากแผลที่ไหม้บนหลังของมัน แสงแห่งความประหลาดใจปรากฏขึ้นในดวงตากลมโตทั้งสองของมัน ราวกับว่ามันไม่เชื่อว่าจอมเผด็จการแห่งภูเขาทั้งสองที่เพียงแค่ต้องการฆ่ามันจะลดตัวลงเพื่อรักษาบาดแผลของผู้ใต้บังคับบัญชาที่เพิ่งยอมแพ้ มันมองเสือดาวตัวเล็กสีขาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าอย่างลึกซึ้งเพื่อรักษาบาดแผลของมัน จากนั้นก็หันศีรษะไปมองดอกไม้เล็กๆ ที่ยืนอยู่บนหลังของมัน และแววตาแห่งความกตัญญูก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของมัน จากนั้นมันก็ค่อยๆ วางศีรษะลงบนก้อนหินอีกครั้ง …

เมื่อเซี่ยวไป๋ได้ยินเสือดาวของหวันหลินคำรามใส่เซี่ยวฮัวว่า “หยุดโจมตี” เขาก็ลุกขึ้นจากก้อนหินและกระโดดขึ้นไปบนหลังกว้างของเสือดาวหิมะ ในตอนนี้ เขาเงยหน้าขึ้นมองเซี่ยวฮัวที่ยืนอยู่บนหัวเสือดาวหิมะอย่างเงียบ ๆ ด้วยแววตาที่ภาคภูมิใจและอ่อนโยนในดวงตาของเขา จากนั้นก็เหยียดอุ้งเท้าขวาออกและลูบก้นของเซี่ยวฮัวอย่างอ่อนโยน เขาโล่งใจและภูมิใจอย่างมากที่เขามีคนรักที่ดุร้ายเช่นนี้ เซี่ยวฮัวรู้สึกว่าอุ้งเท้าของเซี่ยวไป๋สัมผัสเขาอย่างอ่อนโยน …

เสียงคำรามหยุดลงอย่างกะทันหัน และก้อนหินที่กลิ้งไปมาบนภูเขาก็กลิ้งไปถึงเชิงเขาแล้ว ฝุ่นและหมอกที่ปกคลุมท้องฟ้าและแสงแดดบนภูเขาก็บางลงอย่างมากทันใดนั้น วันหลินและคนอื่นๆ เอื้อมมือออกไปอย่างรวดเร็วและคว้าอาวุธที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาไว้แน่น โดยนอนอยู่ด้านหลังปืนและเล็งไปที่ภูเขาที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาต่อไป หัวใจของพวกเขาเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกจากลำคอแล้วในขณะนี้ ทุกคนเล็งปืนไปที่เสือดาวหิมะตัวใหญ่ท่ามกลางฝุ่นและหมอกที่ปกคลุมภูเขา โดยที่นิ้วของพวกเขาจับไกปืนไว้แน่น พวกเขาทั้งหมดพร้อมที่จะดึงไกปืนเมื่อเซี่ยวฮัวและเซี่ยวไป๋ตกอยู่ในอันตรายเพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาเกิดอุบัติเหตุ! …

เด็กหนุ่มที่เพิ่งยกปืนไปที่เสือดาวก่อนที่จะมองเห็นสิ่งที่มาจากด้านข้าง หัวกลมของเขาถูก Xiaohua และ Xiaobai ทุบจนล้มลง เลือดพุ่งออกมาจากหัวที่หักของเขา ในช่วงเวลาที่เลือดพุ่งออกมาจากหัวของเด็ก เสือดาวตัวน้อยทั้งสองตัวได้กระโดดขึ้นไปบนโขดหินสูงตระหง่านห่างออกไปหลายเมตรราวกับสายฟ้า โดยหลบเลี่ยงกระแสเลือดที่ส่งเสียงหวีดหวิว …

ในเวลานี้ Wan Lin และคนของเขาบนสันเขาได้เห็นเลือดบนไหล่ของเสือดาวแล้ว ทุกคนตกใจและเล็งปืนไปที่เงาสีดำทั้งสามที่ถือปืนอยู่ที่เชิงเขา นิ้วชี้ของมือขวาของพวกเขาวางลงบนไกปืนอย่างอ่อนโยน Xiao Ya และคนอื่น ๆ …

ท่ามกลางเสียงกรีดร้องของหยูจิง ทุกคนต่างมองเห็นเสือดาวตัวใหญ่ยาวประมาณสี่หรือห้าเมตรนอนอยู่บนหินสูงผ่านกล้องส่องทางไกล ในเวลานี้ เสือดาวตัวใหญ่เหยียดหัวกลมๆ ไปข้างหน้า ดวงตากลมทั้งสองข้างเรืองแสงสีแดง ขาหน้าหนาทั้งสองข้างยืดไปข้างหน้า กรงเล็บหน้าอันทรงพลังของมันจับหินสีเทาเข้มด้านล่างไว้แน่น เอวที่เพรียวบางของมันยุบลง และร่างกายทั้งหมดของมันยังคงอยู่ในสถานะพร้อมที่จะกระโจนเข้าใส่ได้ทุกเมื่อ …

เมื่อเซียวหยาและคนอื่นๆ เห็นท่าทางแปลกๆ ของเธอ พวกเขาก็ยกมือขึ้นและตีเธอ และตะโกนพร้อมกันว่า “สาวน้อยโง่เขลา ทำไมเธอถึงมองพวกเรา ถ้าใครจะกลายเป็นสัตว์ประหลาด ก็คือเธอนั่นแหละที่จะกลายเป็นสัตว์ประหลาด!” หยิงหยิงเห็นว่าคำพูดของเธอทำให้พี่สาวหลายคนโกรธ …