Category: หน่วยคอมมานโดเสือดาว

เมื่ออาบูได้ยินคำถามของเซียวยะ เขาก็รีบดึงเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ไปหาเซียวหยา และพูดว่า “จู่ๆ พี่วานก็ตกลงมาจากหน้าผาสูงหลายร้อยเมตร เราทุกคนคิดว่ามันเหลือเชื่อที่พี่วานจะทำสิ่งนี้ได้” มันเกิดขึ้นในขณะนั้น เวลาเรายังพบศพสามศพที่ก้นหน้าผาคงตกลงมาจากหน้าผาสูงพร้อมกับพี่วันแต่คนพวกนี้ถูกทุบเป็นชิ้นๆและอาจไม่มีกระดูกที่ดีอยู่ในตัว …

เซียวหยาติดตามเสือดาวสองตัวและรีบเข้าไปในป่าก่อน ในเวลานี้ เธอไม่สนใจที่จะตรวจดูนักรบดาบสั้นที่ได้รับบาดเจ็บรอบตัวเธออีกต่อไป และรีบวิ่งไปที่ใจกลางป่าราวกับกำลังบิน ในแสงไฟที่ริบหรี่ เซียวยะเห็นร่างสีดำหลายร่างคุกเข่าข้างคนนอนอยู่หลังต้นไม้ใหญ่เบื้องหน้าเธออย่างคลุมเครือ ดูประหม่ามาก ในเวลานี้ จู่ๆ เสือดาวทั้งสองก็ส่งเสียงคำรามอย่างกังวลและรีบวิ่งออกไปต่อหน้าเซียวหยา …

เมื่อเสือดาวสองตัวคำราม เฉิงหยูและคนอื่นๆ ที่ใช้พละกำลังทั้งหมดแล้วก็ไม่ได้รับผลกระทบ พวกเขาใช้ประโยชน์จากช่วงเวลาที่ตกตะลึงของศัตรูรอบตัวพวกเขาและพุ่งผ่านศัตรูไปราวกับมีดสั้นที่แหลมคม เข้าไปในอกของศัตรูหรือบินผ่านคอของศัตรู ในชั่วพริบตา หมอกเลือดสีแดงก็ลอยขึ้นมาด้านหลังเสือดาวดุร้ายสองตัวและชาวเฉิงหยู และเสียงกรีดร้องโหยหวนดังออกมาจากหมอกเลือดทีละคนแล้ว ปกคลุมไปในพริบตา คราบเลือดสีแดงปกคลุมอยู่ …

จางหวากวาดกระสุนออกจากปืนขึ้นไปในอากาศ และขว้างปืนไรเฟิลจู่โจมในมือของเขาใส่ศัตรูที่อยู่ด้านข้างอย่างแรง เมื่อเขาลงจอด ทันใดนั้นเขาก็เห็นเด็กชายคนหนึ่งอยู่ห่างออกไปสองเมตรตรงหน้า เขาหันหลังกลับและยกปืนไรเฟิลจู่โจมเฟิงดาวซึ่งกำลังควบคุมปืนกล เขาตกใจมากคว้าด้ามแส้ที่เอวแล้วเฆี่ยนไปข้างหน้าอย่างแรง ในพริบตาเดียว แส้ผิวปากก็บินไปด้านข้างของศัตรู และเงาแส้ที่เหมือนงูก็ฟาดเข้าที่คอของคู่ต่อสู้อย่างแรง ด้วยเสียง …

การระเบิดและเปลวไฟบนริมฝั่งแม่น้ำจางลงทันที เศษกระสุนที่ลอยอยู่ริมฝั่งแม่น้ำและเชิงเขาพัดผ่านมา และกลุ่มผู้ค้ายาเสพติดและทหารที่กลิ้งตัวอยู่ที่เชิงภูเขาก็ส่งเสียงกรีดร้องอันแหลมคมออกมา ในขณะนี้ ด้านหลังก้อนหินบนเนินเขาใกล้ริมฝั่งแม่น้ำ จู่ๆ เด็กชายร่างผอมก็ลุกขึ้นยืน แต่ในขณะนี้ แสงและเงาสีขาวนวลก็พุ่งออกมาจากเนินเขาด้านข้าง ราวกับลูกกระสุนปืนใหญ่ที่บินได้พร้อมกับเสียงลม …

ในไม่ช้า นักรบดาบดาบกลุ่มหนึ่งก็ลุกขึ้นจากพื้นทีละคน อาหูก้มลงหยิบระเบิดที่เพิ่งตกลงไปบนพื้น และตะโกนด้วยเสียงเบา ๆ กับคนที่อยู่รอบตัวเขา: “ระเบิดมือ หยิบระเบิดขึ้นมา วางระเบิดเร็ว!” ในเวลานี้ …

เสี่ยวไป๋ออกจากทางเข้าถ้ำลับและใช้ประสาทสัมผัสอันเฉียบแหลมเพื่อค้นหาตำแหน่งของเซียวยะบนเนินเขาสลัว เขาพาอาหูและกลุ่มคนไปยังพื้นที่ราบต่ำบนเนินเขาด้านข้างในความมืด และเขาก็มองเห็นได้ จากระยะไกล เซียวยะ ซึ่งนอนอยู่บนขอบภาวะซึมเศร้า ยืนขึ้นและกระโดดไปหาเซียวยะด้วยความประหลาดใจ เซียวหยา หลิงหลิง เฉิงหยู …

ด้วยความวิตกกังวล Wan Lin เพิกเฉยต่อรอยแผลเป็นทั่วร่างกายของเขา ทันใดนั้นเขาก็กัดฟันและกลิ้งออกไปด้านหลังต้นไม้ตรงหน้าเขา คลื่นแห่งความเจ็บปวดรุนแรงพุ่งเข้ามาในจิตใจของเขาทันที เขากลิ้งไปข้างหน้าโดยไม่พูดอะไรสักคำ จากนั้นเขาก็นอนอยู่บนพื้นป่าและยื่นมือซ้ายยื่นลำตัวปืนออกมา ด้านข้างมีร่างมืดหลายตัวเข้ามาเหนี่ยวไกปืนหลายครั้งติดต่อกัน หลังจากเสียงปืนยิง …

พ่อค้ายาเสพติดและทหารหลายคนที่วิ่งข้ามสะพานก็ตกตะลึงกับเสียงคำรามของเสือดาวอย่างกะทันหันของ Xiaohua และดูเหมือนว่าหัวของพวกเขาจะระเบิด ในเวลานี้ ทันทีที่คนไม่กี่คนลืมตา พวกเขาก็เห็นเงาดำพุ่งเข้าหาป่า และมีระเบิดสองลูกหวือเข้าหาพวกเขา หลายคนตกตะลึง และจิตใจของพวกเขาตื่นตัวอย่างสมบูรณ์ในเวลานี้! โดยไม่ต้องคิดมาก …

ว่านลินมองดูการยิงปืนใหญ่ของศัตรูที่โหมกระหน่ำอยู่ตรงหน้าเขา และรู้สึกกังวลในใจ: เมื่อศัตรูวิ่งข้ามสะพานเล็ก ๆ นั่นหมายความว่าสิ่งกีดขวางตามธรรมชาติที่ปกป้องเผ่าดาบสั้นนั้นสูญเสียผลไปแล้ว และเผ่าดาบดาบเหล่านี้ใน ป่าไม่มีกระสุน นักรบดาบจะไม่สามารถต้านทานศัตรูที่ดุร้ายเหล่านี้ได้อย่างแน่นอน ดาบในมือของพวกเขาไม่สามารถต้านทานกระสุนของคู่ต่อสู้ได้เลย! เมื่อเขาวิตกกังวล …