อ่านนิยาย นิยายจีน นิยายแปล นิยายออนไลน์
นิยายยอดนักสู้ จุดสูงสุดของศิลปะการต่อสู้ จุดสุดยอดของศิลปะการต่อสู้คือความเหงา ความเหงา การค้นหาที่ยาวนาน เติบโตขึ้นมาในความทุกข์ยาก การเอาชีวิตรอดในเจได ไม่ยอมอ่อนข้อและไม่ยอมให้อภัย เพื่อที่จะทำลายวิถีแห่งศิลปะการต่อสู้ขั้นสูงสุด หยางไค่ ลูกศิษย์ของศาลาหลิงเซียว และคนรับใช้ที่กวาดล้าง ได้รับหนังสือสีดำที่ไร้คำพูดเป็นครั้งคราว และก้าวเข้าสู่ศิลปะการต่อสู้ ความบกพร่องโดยกำเนิดนั้นยากที่จะฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ วิญญาณที่ไม่ยอมแพ้เปิดสีดำ ร่างกายสีทองจะปราศจากความเย่อหยิ่งได้อย่างไร ศิลปะการต่อสู้จะมีเส้นทางที่ราบรื่นได้อย่างไร
มีการสนทนาและเสียงหัวเราะอย่างคึกคักหน้าห้องประชุมสภา ไม่ว่าพวกเขาจะรู้จักหยางไคหรือไม่ก็ตาม พวกเขาทั้งหมดก็เข้ามาคุยกับเขาในตอนนี้ เพราะพวกเขารู้จุดประสงค์ของการเดินทางครั้งนี้ หยางไคได้รับคะแนนเก้าคะแนนจากจัวจ่าวโย่วอิงและต้องการแบ่งปันคะแนนเหล่านี้ให้คนอื่นได้รู้ พวกเขายังทำคุณประโยชน์ให้กับหยางไคอีกด้วย นอกจากนี้ วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดต่างก็คาดเดากันว่าเครื่องหมายแห่งต้นกำเนิดของ Zhuo Zhao …
หลังจากผ่านไปสิบกว่าวัน อาการบาดเจ็บของหยางไค่ก็แทบจะหายเป็นปกติแล้ว แม้ว่าบาดแผลในจิตใจของเขาจะยังไม่หายดี แต่ด้วยความช่วยเหลือของเหวินเซินเหลียนที่คอยหล่อเลี้ยงจิตวิญญาณของเขาอย่างต่อเนื่อง การฟื้นตัวจึงเป็นเพียงเรื่องของเวลาเท่านั้น เขาใช้หอกสังเวยวิญญาณมาหลายครั้งแล้ว และทุกครั้งเขาก็ทำร้ายตัวเองก่อนที่จะทำร้ายศัตรู เขาคุ้นเคยกับมันมาเป็นเวลานานแล้ว ยิ่งกว่านั้น หลังจากที่วิญญาณของเขาถูกฉีกขาดหลายครั้ง …
ต่อหน้ามนุษย์ผู้ทรงพลังมากมาย หยางไค่ได้กล่าวคำพูดของเขาไปแล้ว หากวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ทำสิ่งนี้ไม่ได้จริงๆ หยางไค่จะฆ่าพวกเขาทั้งหมดจริงๆ หรือไม่ วิญญาณศักดิ์สิทธิ์จะไม่นั่งนิ่งเฉยและรอความตาย จากบทเรียนที่ได้รับจากเหตุการณ์ของ Taowu ในวันนี้ หากพวกเขาถูกผลักดันไปถึงจุดนั้นจริงๆ …
วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ไม่เคยบอกกับฮัวชิงซีว่าพวกเขาจะเชื่อฟังคำสั่งของเธอ อันหนึ่งคือการช่วยเหลือซึ่งถือเป็นการเอื้อเฟื้อ อีกอันหนึ่งคือการเชื่อฟังคำสั่งซึ่งถือเป็นหน้าที่ ทั้งสองอย่างนี้ไม่ใช่สิ่งเดียวกันเลย พวกเขาสลับแนวคิดกัน ฉันเดาว่ามันเป็นความนับถือตนเองของพวกเขาที่ทำงานอยู่ แต่ในกรณีนี้ Hua Qingsi มีความเข้าใจผิดบางประการ …
ถ้าเป็นแบบนั้นก็คงไม่เป็นไร แม้ว่ากระสุนของหยางไคจะทรงพลัง แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะพรากชีวิตเขาไปได้ อย่างมากก็อาจจะบาดเจ็บสาหัสได้ ในขณะนี้เอง ก็มีพลังที่ไม่อาจอธิบายได้อีกอย่างหนึ่งเข้ามาโอบล้อมเขาไว้ และพลังวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของ Taowu ก็ถูกระงับในทันที จิตสำนึกศักดิ์สิทธิ์ของเขาแตกสลาย …
หยางไคพยักหน้าและกล่าวว่า “ฉันเพิ่งได้ยินจากพี่หยูว่ามีคนจงใจทำให้การเดินทางล่าช้าระหว่างภารกิจสนับสนุนนี้ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” ก่อนที่หยูเจิ้นจะพูดอะไร เตาหวู่ก็ตะโกนขึ้นมาทันที “ท่านชาย นี่เป็นความเข้าใจผิด!” หยางไคมองดูเขา: “ฉันไม่ได้ถามคุณ” เถาหวู่กำลังจะอธิบาย …
หยูเจิ้นรู้สึกตื่นเต้น หากอาณาจักรซวนหมิงได้รับชัยชนะครั้งยิ่งใหญ่จริงๆ นั่นจะเป็นข่าวดีและจะช่วยเพิ่มขวัญกำลังใจอย่างแน่นอน เว่ยจวินหยางยิ้มอย่างขมขื่นและส่ายหัว: “มันเป็นเพียงชัยชนะที่น่าเศร้า” หากนักรบชั้นประถมศึกษาปีที่ 8 ทั้งสองคนไม่เสียชีวิตในสนามรบ ชัยชนะครั้งนี้ก็ถือเป็นชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ อย่างไรก็ตาม …
หลายคนกำลังพูดคุยกัน แต่โอวหยางหลี่เป็นคนเดียวที่มองกลับมาด้วยสายตาสงสัยและพึมพำอยู่ในใจว่า “ไอ้เด็กนั่นมันทำอะไรอยู่วะ?” คนอื่นอาจไม่ทราบว่าเขาแข็งแกร่งแค่ไหน แต่โอวหยางหลี่จะไม่รู้ได้อย่างไร? ในบรรดานักรบระดับแปดในอาณาจักรเซวียนหมิง เขาเป็นคนที่คุ้นเคยกับหยางไคมากที่สุด เพราะพวกเขาทำงานร่วมกันในกองทัพต้าหยานมาหลายปีแล้ว นอกจากนี้ เขายังสามารถต่อสู้เพื่อกลับไปสู่อาณาจักรแห่งความว่างเปล่าจากสนามรบโมได้ด้วยความช่วยเหลือจากหยางไค …
หยางไครู้เรื่องทั้งหมดเหล่านี้ ในทะเลกลืนกิน ความช่วยเหลือของเขาช่วยให้ตระกูล Mo คลี่คลายการปิดล้อมได้ และเขายังช่วยให้ตระกูล Shi อพยพออกไปอย่างสงบอีกด้วย หยางไคเคยทำสิ่งที่คล้ายๆ กันมากมายระหว่างการเดินทางของเขาในการกลั่นเฉียนคุนมากกว่าสองพันอัน …
นักรบบนเรือรบลำนี้ล้วนเป็นผู้หญิง ไม่ใช่ผู้ชายแม้แต่คนเดียว พวกเธอเป็นกองทัพหญิงล้วนจริงๆ และส่วนใหญ่คือเพื่อนที่สนิทที่สุดของหยางไค เขาเพิ่งสัมผัสได้ถึงความผันผวนของพลังของพวกเขา และดังนั้นเขาจึงรีบไป ความโหยหาในหัวใจของเขาได้กลายมาเป็นกระแสน้ำที่ไหลเชี่ยวกราก ในขณะนี้ เขามีเรื่องที่จะพูดมากมาย แต่เมื่อคำพูดนับพันคำหลุดออกจากปากเขา …
by