ยอดนักสู้ จุดสูงสุดของศิลปะการต่อสู้

เมื่อเข้าใจความลับของปรากฎการณ์ท้องฟ้าหมอกนี้แล้ว หยางไคก็กลอกตาและนอนนิ่งต่อไป โดยคงท่าทางเดิมของเขาไว้ เขาไม่ได้ระดมพลังของเขาและไม่มีอะไรผิดปกติในหมอกรอบตัวเขา เมื่อมองไปที่ตัวเขาเอง หยางไค่ก็อดไม่ได้ที่จะหลั่งน้ำตาออกมา 　　มันน่าเศร้าเหลือเกิน 　　ก่อนจะถูกพระราชาลอร์ดไล่ตาม เขามีบาดแผลเต็มตัวแล้ว หลังจากถูกราชาหัวแกะไล่ตามและได้รับบาดเจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาก็เข้ามาอยู่ในท้องฟ้าที่มีหมอกหนาซึ่งทำให้การบาดเจ็บของเขาแย่ลงไปอีก 　　อวัยวะภายในของเขาอยู่ในสภาพยุ่งเหยิง ระเบิดเกือบทั้งหมด และกระดูกของเขาหักประมาณ 70% ถึง 80% เศษกระดูกอันแหลมคมแทงทะลุเนื้อและเลือดของเขา เผยให้เห็นสีขาวอันน่าสะพรึงกลัว 　　แม้แต่เกล็ดมังกรที่ซ่อนอยู่ใต้ผิวหนังเดิมก็หลุดออกไปเกือบหมด 　　หากฉันแปลงร่างเป็นมังกร ฉันคงหัวโล้นแน่… 　　โชคดีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสแต่ไม่ถึงแก่ชีวิต ด้วยความสามารถในการฟื้นฟูอันแข็งแกร่งของเขาเองและผลของเส้นเลือดมังกร อาการบาดเจ็บจึงค่อยๆ ฟื้นตัว 　　หยางไคหยิบยาอายุวัฒนะจำนวนหนึ่งออกมาเงียบๆ และยัดมันเข้าทางประตู จากนั้นก็มองไปที่ราชาหัวแกะอย่างลับๆ และพบว่าฉากตรงนั้นช่างร้อนแรงเหลือเกิน…

เป็นเวลาหลายปีที่เขาไม่ทราบว่าตนจะสามารถต้านทานการแสวงหากษัตริย์ได้หรือไม่ แต่นี่คือทางออกที่ดีที่สุดที่เขาคิดได้ แต่ตอนนี้ทุกอย่างก็จบลงแล้ว! เขาหลงจริงๆ! สนามรบโบราณอันกว้างใหญ่นี้ดูเหมือนกันไปหมดทุกแห่ง ในตอนแรก เขาสามารถเข้าใจทิศทางได้ แต่เมื่อเขาพยายามหลบหนีโดยการเทเลพอร์ตหลายครั้ง เขาก็ถูก Sheep-Head King ขัดขวาง และตำแหน่งปัจจุบันของเขาก็เบี่ยงเบนไป ดังนั้นตอนนี้ เขาจึงไม่รู้ว่าต้องไปในทิศทางใด 　　หยางไคกระตุ้นพลังเวทย์มิติของเขาบ่อยขึ้นเรื่อยๆ เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย ฝ่ายตรงข้ามดูเหมือนจะโหดร้ายมากและบังคับให้เขาหนีเพื่อเอาชีวิตรอด 　　อย่างไรก็ตาม สถานการณ์กลับเลวร้ายลง 　　ในระหว่างเดินทางผ่านสนามรบโบราณแห่งนี้ ไม่ว่าหยางไคจะระมัดระวังเพียงใด เขาก็จะต้องถูกโจมตีโดยพลังเวทมนตร์ต้องห้ามที่เหลืออยู่ในที่สุด ในช่วงเดือนที่ผ่านมา อาการบาดเจ็บของเขาเริ่มกลับมาเป็นอีก และไม่เพียงแค่ไม่มีทีท่าว่าจะดีขึ้นเลย แต่ยังแย่ลงอีกด้วย 　　ราวกับเห็นว่าหยางไค่ถึงปลายเชือกของเขาแล้ว รัศมีของราชาหัวแกะก็รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ…

ก่อนการต่อสู้ครั้งนี้ ราชาหัวแกะไม่เคยมีประสบการณ์การต่อสู้กับเผ่าพันธุ์มนุษย์เลย และความรู้ของเขาเกี่ยวกับเผ่าพันธุ์มนุษย์ก็จำกัดอยู่เพียงสิ่งที่เขาเรียนรู้จากพื้นที่ Mochao เท่านั้น 　　หลังจากออกมาจากเขตต้องห้ามของ Chutian เขาได้ต่อสู้อย่างดุเดือดกับมนุษย์ระดับเก้า มันเป็นการต่อสู้ที่มีความแข็งแกร่งเท่าเทียมกัน เขายังด้อยกว่าเขาเพียงเล็กน้อย ซึ่งทำให้เขาชื่นชมความสามารถของมนุษย์ระดับเก้า 　　สถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง? การไล่ตามหยางไค่ทำให้เขามีความรู้สึกที่น่ารังเกียจมากกว่าการต่อสู้กับมนุษย์ระดับเก้าเสียอีก การต่อสู้กับมนุษย์ระดับเก้าไม่ใช่สิ่งอื่นใดนอกจากการทุ่มสุดตัวและต่อสู้เพื่อชีวิตและความตาย แต่การไล่ตามมนุษย์ระดับเจ็ดทำให้เขารู้สึกว่ามีพลังมหาศาล แต่ไม่รู้ว่าควรจะเริ่มต้นตรงไหน 　　ฉากแปลกประหลาดยิ่งปรากฏขึ้นในความว่างเปล่าอันไม่มีที่สิ้นสุด 　　คนหนึ่งคือมนุษย์ระดับเจ็ด และอีกคนเป็นราชาแห่งตระกูลโม คนหนึ่งไม่อาจหลบหนีได้ และอีกคนก็ไม่สามารถตามทันได้ 　　มนุษย์ชั้นประถมศึกษาปีที่ 8 หลายคนที่ติดตามมาจากสนามรบสามารถติดตามได้อย่างใกล้ชิดในตอนแรกโดยอาศัยเบาะแสบางอย่าง แต่หลังจากผ่านไปเพียงหนึ่งหรือสองวัน พวกเขาก็สูญเสียการติดตามของหยางไคและราชาหัวแกะไปโดยสิ้นเชิง 　　สองคนนี้ คนหนึ่งใช้กฎของอวกาศเพื่อหลบหนีเป็นบางครั้ง และอีกคนเร็วมาก จนพวกเขาไม่สามารถเข้าถึงได้…

ในสนามรบอันนองเลือดซึ่งเหมือนกับนรก มีร่างสองร่างบินผ่านไป หยางไคยังคงวิ่งต่อไป และราชาลอร์ดก็ไล่ตามเขาอย่างใกล้ชิด แต่เพียงชั่วพริบตาระยะห่างระหว่างพวกเขาก็สั้นลงอย่างรวดเร็ว 　　หยางไคไม่กล้าที่จะลังเลและกระตุ้นกฎแห่งอวกาศทันที ในทันใดนั้น ร่างของเขาก็หายไปในความว่างเปล่า 　　ราชาหัวแกะที่กำลังไล่ตามอยู่ข้างหลังเขาตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัดในชั่วขณะหนึ่ง เขาอยู่ในเขตแดนต้องห้ามแห่งสวรรค์ชั้นแรกมาตั้งแต่ที่เขาถูกสร้างขึ้นโดยโม แม้ว่าเขาจะสามารถเรียนรู้ข้อมูลบางส่วนเกี่ยวกับเผ่าพันธุ์มนุษย์จากรังของโมได้ แต่เขาก็ไม่เคยเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้เช่นหยางไคมาก่อน 　　นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นพลังมหัศจรรย์ของอวกาศเช่นนี้ 　　แต่ในไม่ช้า เขาก็สัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของหยางไค และหันศีรษะไปมองในทิศทางหนึ่งทันที 　　ตรงนั้น ในท่าผ่านของมนุษย์ หยางไคปรากฏตัวขึ้นโดยมีร่างกายอาบไปด้วยเลือด ยืนอยู่บนกำแพงเมือง เขาจ้องดูราชาหัวแกะที่อยู่ครึ่งหนึ่งของสนามรบ โดยชี้หอกในมือไปในระยะไกล เต็มไปด้วยอารมณ์ยั่วยุ 　　การหลบหนีไม่ใช่เป้าหมายของเขา ในสนามรบที่กว้างใหญ่เช่นนี้ เขาไม่สามารถที่จะหลบหนีเพียงลำพังได้ เนื่องจากกษัตริย์หัวแกะได้เล็งเป้ามาที่เขา เขาจึงทำได้เพียงใช้ตัวเองเป็นเหยื่อล่อเพื่อล่ออีกฝ่ายออกไป 　　เขาไม่ทราบว่านี่คือบัตรผ่านอะไร บัดนี้กองทัพมนุษย์ได้ส่งกำลังทั้งหมดออกไปโจมตี…

มนุษย์ชั้นประถมศึกษาปีที่ 9 ที่มีเวลาในการดำเนินการก็รีบรุดไปข้างหน้าพร้อมระดมพลังแห่งสวรรค์และโลกและควบแน่นเป็นยักษ์ 　　อย่างไรก็ตาม ยักษ์ตนนี้ของเขาก็ยังคงเหมือนเด็กน้อยเมื่ออยู่ต่อหน้าวิญญาณยักษ์ดำ ความแตกต่างของขนาดนั้นมากเกินไป และการโจมตีอย่างรุนแรงของเขาต่อวิญญาณยักษ์ดำก็ไม่มีผลมากนัก ในทางกลับกัน การโจมตีแบบลวกๆ ของฝ่ายตรงข้ามกลับทำให้ร่างของไคเทียนระดับเก้าสั่นสะท้าน 　　เทพดำยักษ์ในดินแดนบรรพบุรุษของพระวิญญาณบริสุทธิ์ทำให้วิญญาณบริสุทธิ์ในดินแดนบรรพบุรุษต้องประสบความทุกข์ทรมานมากมาย ท้ายที่สุดแล้ว จักรพรรดิ์มังกรและราชินีนกฟีนิกซ์แห่งยุคนั้นก็คือผู้ใช้วัตถุศักดิ์สิทธิ์ของชนเผ่าต่างๆ และเผาพลังทั้งหมดที่มีเพื่อปิดผนึกมันไว้ 　　จักรพรรดิ์มังกรและราชินีนกฟีนิกซ์ของรุ่นนั้นก็ล้มลงเพราะเหตุนี้เช่นกัน เมื่อสวรรค์และโลกพังทลาย ต้นกำเนิดจักรพรรดิมังกรและราชินีฟีนิกซ์ก็หายไป และในที่สุดก็ถูกยึดครองโดยหยางไคและซู่หยาน 　　พวกมันล้วนเป็นเทพดำยักษ์ ดังนั้นความแตกต่างในความแข็งแกร่งของพวกมันจึงไม่น่าจะมากจนเกินไป 　　เพียงแต่ผู้ที่อยู่ตรงหน้าเขาเหลือร่างกายเพียงครึ่งเดียวเนื่องจากการปิดเขตต้องห้ามแห่งสวรรค์ชั้นแรก และความแข็งแกร่งของเขาไม่ดีเท่ากับผู้ที่อาละวาดอยู่ในดินแดนบรรพบุรุษของพระวิญญาณบริสุทธิ์ 　　ถึงกระนั้น จิ่วปิน ไคเทียนก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ 　　แม้ว่าวิญญาณยักษ์หมึกจะไม่มีร่างกายส่วนล่าง แต่มันก็สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระภายใต้พลังหมึกที่พุ่งพล่าน มันพุ่งเข้ามาในสนามรบอย่างรวดเร็วจากเขตต้องห้ามใหญ่ชูเทียนและสังหารผู้คนอย่างไม่เลือกหน้า 　　ในสายตาของมันไม่มีความแตกต่างระหว่างมิตรและศัตรู ไม่ว่าจะเป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์หรือเผ่าพันธุ์โม…

โดยไม่ลังเล หยางไค่เปิดใช้งานต้นกำเนิดมังกรในทันที แปลงร่างเป็นมังกรโบราณยาวเจ็ดพันฟุต ยืดกรงเล็บมังกรออกและคว้าไปในทิศทางหนึ่ง 　　ในตำแหน่งนั้น กษัตริย์แห่งตระกูลโมกำลังเซไปมา และเขากับนักรบระดับเก้าที่กำลังง่วงนอนอยู่ก็กำลังสู้กัน ไม่มีร่องรอยของความดุร้ายจากการต่อสู้ครั้งก่อนของพวกเขา และพวกเขาก็เป็นเพียงเด็กๆ ที่กำลังเล่นบ้านเท่านั้น 　　กรงเล็บมังกรยื่นออกไปจับราชาไว้ในฝ่ามือและกำไว้แน่น 　　ร่างของจอมราชาเองก็ใหญ่โตเช่นกัน แต่ตอนนี้ที่เขาถูกจับไว้ในมือของหยางไค เหลือเพียงศีรษะของเขาเท่านั้นที่เหลืออยู่ข้างนอก 　　เขาพยายามดิ้นรนอย่างหนักแต่ก็ไม่สามารถหลบหนีได้ กองกำลังอันโหดร้ายกดดันเขาจากทุกทิศทุกทาง ทำให้กระดูกหักนับไม่ถ้วนและพุ่งเลือดสีดำออกมา 　　“แกร่งจริงๆ!” หยางไค่บ่นในใจ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็คือราชาแห่งตระกูล Mo ผู้มีพละกำลังอันมหาศาล แรงที่เขาคว้าไม่เพียงพอที่จะบดขยี้คู่ต่อสู้ได้ และมันยังไม่ใช่การโจมตีที่รุนแรงอีกด้วย มันทำให้ฝ่ายตรงข้ามได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น 　　ท่ามกลางความเจ็บปวดอย่างรุนแรง กษัตริย์ผู้ง่วงนอนก็แสดงอาการว่าเริ่มรู้สึกตัวอีกครั้ง 　　กรงเล็บมังกรของหยางไค่รู้สึกถึงการต่อต้านอย่างมหาศาลภายในทันทีและถูกยืดออกอย่างรวดเร็ว ทำให้ราชาต้องการหลบหนี…

ชางไม่เคยเห็นโมแสดงเทคนิคลับเช่นนี้มาก่อน และไม่มีทางคาดเดาได้เลยว่ามันจะทำอะไรต่อไป 　　แต่ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไม Mo ถึงต้องการรักษาสมดุลบนสนามรบและยอมให้ทาสของเขาถูกฆ่ามากมาย 　　ทุกสิ่งทุกอย่างกำลังจัดเตรียมเพื่อช่วงเวลานี้! 　　ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่า Mo กำลังจะทำอะไร แต่ Cang รู้ว่าเขาต้องหยุดมัน มิฉะนั้นเผ่าพันธุ์มนุษย์จะตกอยู่ในอันตราย 　　เขากระตุ้นความแข็งแกร่งของตัวเองอย่างบ้าคลั่งเพื่อพยายามปิดเขตต้องห้ามแห่งสวรรค์ชั้นแรก อย่างไรก็ตาม ในความมืดมิดลึกล้ำนั้น มีพลังที่รุนแรงพอๆ กันที่ต่อต้านมัน โดยป้องกันไม่ให้ช่องว่างในเขตต้องห้ามแห่งใหญ่ปิดลง 　　ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กัน และในที่สุด ชางก็มีความสามารถมากกว่า ด้วยความช่วยเหลือจากพลังทั้งหมดของมหาต้องห้าม ช่องว่างค่อยๆปิดลง แต่ความเร็วช้ามาก 　　“ฆ่าศัตรู!” 　　เสียงคำรามของผู้สร้างระดับเก้าแพร่กระจายไปทั่วสนามรบ ทุกคนรู้ว่าสงครามได้มาถึงจุดวิกฤต ไม่ว่าแผนของโมจะเป็นอย่างไร หากพวกเขาไม่สามารถหยุดมันได้…

เมื่อมองย้อนกลับไปตอนนี้ เป็นเรื่องเหลือเชื่อมากที่ฉันสามารถดึงเอาส่วนหนึ่งของรากจากต้นไม้โลกได้ 　　ในเวลานั้น เขาไม่ได้แข็งแกร่งมากนัก แม้แต่ในอาณาจักรไคเทียน เขาก็เพียงแต่ควบแน่นผนึกเต๋าของเขาเองเท่านั้น 　　หากต้นไม้โลกเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นจริงเมื่อโลกถูกสร้างขึ้นครั้งแรก หลังจากผ่านไปนับไม่ถ้วน ต้นไม้โลกก็กลายเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์และทรงพลังอย่างยิ่งแล้ว 　　เหตุใดข้าพเจ้าในฐานะจักรพรรดิจึงต้องแย่งเอารากต้นไม้โลกไป 　　หลังจากที่รากมีผล ต้นไม้โลกก็ดึงเขาออกไปไกลๆ โดยตรง จะเห็นได้ว่าต้นไม้โลกก็ใช่ว่าไม่มีความสามารถที่จะทำอะไรกับเขาได้ แต่มันก็ไม่ได้ต่อสู้กับเขาอย่างจริงจัง 　　หากการคาดเดาของชางเป็นจริงและเขาเป็นหนึ่งในวิธีการช่วยเหลือตัวเองที่ถูกเลือกโดยกฎเกณฑ์ที่คาดเดาไม่ได้ ดังนั้นก็สามารถอธิบายเรื่องนี้ได้ 　　อาณาจักรไท่ซู่คือสถานที่แห่งการทดสอบ และของขวัญจากต้นไม้โลกคือรางวัลหลังการทดสอบ 　　ล้านปีที่แล้ว ชางและอีกสิบคนได้รับเลือกและได้รับผลไม้โลกจากต้นไม้โลก พวกเขาฝ่าด่านสวรรค์และประกาศสั่งสอนโลก เสริมความแข็งแกร่งให้เผ่าพันธุ์มนุษย์ ต่อสู้กับสัตว์ประหลาด และต่อสู้กับโม 　　หนึ่งล้านปีต่อมา เขาได้เข้าสู่ดินแดนไท่ซูและได้รับรากของต้นไม้โลกมา 　　ถึงแม้ผลลัพธ์จะแตกต่างกันแต่ทั้งสองวิธีก็เป็นวิธีช่วยเหลือตัวเอง 　　หากคุณลองคิดดูแบบนี้ เจ้าของดั้งเดิมของต้นกล้าต้นไม้โลกในจักรวาลเล็กๆ…

หยางไค่รู้เพียงว่าความเร็วในการฝึกฝนของเขาเร็วพอแล้ว แต่หวู่กวงกลับไม่ช้าเลย เมื่อพวกเขาพบกันอีกครั้ง เขาเป็นเด็กไคเทียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 และหวู่กวงก็เป็นเด็กไคเทียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 เช่นกัน 　　ต่อมา หวู่กวงได้ซ่อนตัวอยู่ในโดเมนใหม่ชั่วระยะหนึ่ง และในที่สุดก็ถูกหยางไคพาไปที่ท้องฟ้าแตกสลาย 　　บุคคลอย่างหวู่กวงจะสามารถบรรลุสิ่งยิ่งใหญ่ได้ในสภาพแวดล้อมเช่น Broken Sky เท่านั้น 　　หลังจากนั้นไม่มีข่าวคราวของหวู่กวงอีกเลย 　　หยางไคบางครั้งสงสัยว่าหาก Blood Crow ไม่ถูกปราบโดยผู้อาวุโสชาวประมงในหมิงหวางเทียน ทั้งสองจะต้องสู้รบกันอย่างดุเดือดเมื่อหวู่กวงเหยียบเท้าใน Broken Sky 　　คัมภีร์หนึ่งคือ วิถีรบกลืนสวรรค์ และอีกคัมภีร์หนึ่งคือ พระสูตรสว่างโลหิตอมตะแห่งวิวัฒนาการอันยิ่งใหญ่ ทั้งสองคัมภีร์นี้เกี่ยวกับการกลั่นพลังของผู้อื่นเพื่อใช้เอง พวกมันมีธรรมชาติที่ค่อนข้างคล้ายคลึงกัน หากพวกเขาพบกันคงมีประกายไฟที่แตกต่างออกไปแน่นอน…

มังกรดำระเบิดด้วยเสียงดังปัง และเจ้าแห่งโดเมนแห่งมนต์เสน่ห์ก็ปรากฏตัวในสภาพที่เต็มไปด้วยฝุ่นละออง แม้ว่าพลังเวทย์มนตร์นี้จะแข็งแกร่ง แต่สุดท้ายแล้วมันก็ถูกกระตุ้นโดยตัวของเธอเอง และชางไม่รู้ว่าจะใช้วิธีใดจึงจะส่งผลร้ายต่อเธอ แม้จะแข็งแกร่งขึ้นก็ไม่สามารถทำร้ายชีวิตเธอได้ 　　แต่เมื่อถูกจับได้แบบไม่ทันตั้งตัว การบาดเจ็บก็เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ 　　ในขณะที่เธอหลบหนีออกมา ดวงอาทิตย์สีขาวขนาดใหญ่ก็ระเบิดออกมาต่อหน้าต่อตาของเธอ ส่องสว่างมากจนเธอแทบจะลืมตาไม่ได้ ในเวลาเดียวกันนั้น วิกฤตครั้งใหญ่ก็เกิดขึ้นล้อมเธอไว้ 　　เจ้าแห่งโดเมนผู้มหัศจรรย์คำรามเสียงดัง และพลังหมึกก็พุ่งออกมาจากร่างกายของเขาอย่างบ้าคลั่ง อย่างไรก็ตาม ก่อนที่มันจะออกจากร่างกายของเขา มันก็ถูกแสงชำระล้างสลายไปหมดสิ้นแล้ว 　　แสงสีขาวบริสุทธิ์ดูเหมือนว่าจะมีวิญญาณของตัวเอง แทรกซึมเข้าสู่ร่างกายของเธอผ่านรูและรูขุมขนทั้งเจ็ดของเธอ 　　ท่าทีของลอร์ดโดเมนผู้มีเสน่ห์เปลี่ยนเป็นดุร้ายในทันที และเขาก็คำรามออกมาอย่างแหลมคม 　　ในขณะนี้ เธอไม่เพียงรู้สึกเพียงว่าพลังหมึกของเธอเองดูเหมือนจะพบกับศัตรูและกำลังสลายไปอย่างรวดเร็ว แต่แม้แต่ร่างกายของเธอยังดูเหมือนจะกลายเป็นเกล็ดหิมะภายใต้ดวงอาทิตย์ที่แผดเผาและเริ่มละลายเข้าด้วยกัน ใบหน้าอันน่ารักของเธอเริ่มละลายทันทีเหมือนเทียนที่ถูกความร้อนสูง 　　หอกของมังกรสีน้ำเงินนั้นดุจดังสายฟ้า แทงทะลุเบ้าตาของเธออย่างรุนแรง 　　เลือดหมึกกระจายไปทั่วทุกที่ ในช่วงเวลาสำคัญของชีวิตและความตาย…