อ่านนิยาย นิยายจีน นิยายแปล นิยายออนไลน์
หัวหน้าทายาท Chen Ping ไม่มีทาง ถ้าคุณไม่ทำงานหนัก คุณจะกลับไป และรับมรดกทรัพย์สินหลายล้านล้าน ในฐานะทายาทของครอบครัวที่ร่ำรวยอันดับต้นๆ เฉินผิง รู้สึกหนักใจกับเรื่องนี้มาก
พิชิตใจผู้หญิงด้วยเงิน แก้แค้นศัตรูที่ทำให้ฉันอับอาย เจ๋งมาก!
ทุกคนอยู่ในภาวะสับสนสุดขีดในขณะนี้ พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อเห็นสีหน้าดุร้ายของคนกลุ่มนี้ เฉินผิงก็ขมวดคิ้ว เนื่องจากคนเหล่านี้ไม่ต้อนรับเขาเลย เขาจึงไม่จำเป็นต้องประนีประนอมและจากไป ทันใดนั้น ชายคนหนึ่งก็ลุกขึ้นยืนและจ้องมองตรงไปที่เฉินผิง โดยมีแววประหลาดใจแวบผ่านดวงตาของเขา “เอาล่ะ …
เมืองนี้ไม่ใช่เมืองธรรมดาอย่างแน่นอน ความน่ากลัวของเมืองนี้เกินกว่าที่ทุกคนจะจินตนาการได้ “คนธรรมดาพวกนั้นเข้าไปหมดแล้ว ฉันไม่คิดว่าพวกเขาจะสังเกตที่นี่ได้เท่าเราหรอก” หลินจื้อหยวนกำลังคุยกับเฉินผิงจากด้านข้าง เขารู้ดีว่าชาวบ้านส่วนใหญ่ได้เข้ามาแล้ว และบางคนอาจประสบเคราะห์ร้ายด้วยซ้ำ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ก็น่าสงสารมากจริงๆ เฉินผิงไม่พูดอะไร …
คนอื่นๆ ต่างมุ่งหน้าไปยังเมืองปีศาจทีละคน และเขาก็ตามมาอย่างเป็นธรรมชาติ ถึงแม้เขาจะกลัวสถานที่แห่งนี้มาก แต่ดูเหมือนว่าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเข้าไป เมื่อมาถึงที่นี่แล้ว เขาสามารถก้าวไปทีละก้าวเท่านั้น เพราะไม่มีใครรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ตอนนี้มู่หรงฟู่มีบอดี้การ์ดอยู่เคียงข้างเพียงคนเดียว ซึ่งค่อนข้างภักดี …
ตอนนี้เขาสูญเสียความสามารถในการหลอกลวงผู้คนไปแล้ว ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงพยายามทำให้พวกเขาพอใจและดูว่าเขาจะรับการปกป้องกลับคืนมาได้หรือไม่โดยใช้วิธีนี้ เฉินผิงและคนอื่นๆ กำลังจะออกไปเมื่อจู่ๆ เฉินผิงก็หยุด หันกลับมา และมองพวกเขา “ว่าแต่ ทำไมเจ้ายังปกป้องมู่หรงฟู่ที่นี่อีกล่ะ? ยังไงตอนนี้เขาก็ไร้พลังแล้ว …
หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ หลิน จื้อหยวนก็ชี้ไปที่เมืองปีศาจโดยตรง “ทุกคนเข้าไปข้างในหมดแล้ว พวกเขามุ่งมั่นมาก รู้ดีว่าถึงไม่เข้าไปก็จะกลายเป็นคนไร้บ้าน” แววตาแห่งความสิ้นหวังฉายวาบในดวงตาของหลินจื้อหยวน บ้านเรือนของคนเหล่านี้พังทลายไปหมดแล้ว ไม่ว่าพวกเขาจะอยู่ที่ไหน พวกเขาก็เป็นแค่คนพเนจร …
“สิ่งนี้คืออะไร มันดูแปลกๆ นะ” เฉินผิงสะบัดข้อมือ วัตถุสีน้ำเงินนั้นพุ่งเข้าใส่มือเขาโดยตรง ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกได้ถึงความร้อนที่สัมผัสได้ เขาถือวัตถุเรืองแสงสีฟ้าไว้ในมือ และสีหน้าของเขาก็เปล่งประกายอย่างมาก “มันเป็นเวลานานมากแล้วที่ไม่มีอะไรมาเผาฉันได้” …
การประนีประนอมของ Murong Fu ถือเป็นเรื่องน่าประหลาดใจ แต่ Chen Ping กลับไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆ เลย ตรงกันข้าม …
แต่เฉินผิงกลับไม่คิดจะปล่อยให้พวกเขาจากไป ไม่เพียงแต่เขาไม่ยินยอมให้พวกเขาจากไปเท่านั้น แต่ยังซ้ำเติมสถานการณ์ด้วยการเยาะเย้ยมู่หรงฟู่อีกด้วย “นายไม่ควรจะแข็งแกร่งแบบนี้เลยเหรอ? ทำไมนายถึงกลัวตอนนี้ล่ะ? สัตว์ประหลาดพวกนี้ไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น นายไม่ต้องกังวลไปหรอก” เฉินผิงมองดูและตระหนักได้ว่าสัตว์ร้ายเหล่านี้ไม่ได้แข็งแกร่งเป็นพิเศษ ผู้ฝึกฝนธรรมดาสามารถจัดการกับพวกเขาได้อย่างง่ายดาย ไม่ต้องพูดถึงเฉินผิงและคนอื่นๆ …
“ข้าไม่เคยคาดคิดว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวข้องกับมู่หรงฟู่ ถ้ารู้ก่อนคงไม่มาหรอก ข้าเสียเวลาเก็บของไปมาก มู่หรงฟู่เป็นคนเจ้าเล่ห์ และเขาคงอยากจะใช้พวกเราทำบางอย่างครั้งนี้แน่!” ตอนนี้ไม่มีใครอยากจะทิ้งพวกเขาไป ทุกคนรู้สึกโดยสัญชาตญาณว่านี่ไม่เหมาะสมอย่างยิ่ง เฉินผิงเองก็ประหลาดใจกับสถานการณ์นี้เช่นกัน สีหน้าของเขาสดใสขึ้นมาก เขาไม่เคยคาดคิดว่านิสัยของคนผู้นี้จะแย่ขนาดนี้ …
Murong Fu ไม่กล้าพูดอะไรเพิ่มเติม เพราะกลัวว่า Chen Ping จะลบเขาออกจากรายชื่อ เมื่อเห็นทุกคนโกรธแต่ไม่กล้าพูดออกมา เฉินผิงจึงไม่ได้พูดอะไรมากนัก เขาบอกให้ทุกคนรีบกระจายข่าวออกไป …
by