by 
“เสี่ยวเตี๋ย?”
เหลียงเสวียนเหมยตกใจรีบวิ่งไปปิดหน้าเหลียงเสี่ยวเตี๋ย พร้อมกับถามอย่างร้อนใจว่า “เกิดอะไรขึ้นกับเธอ? เธอไม่ได้ไปงานเลี้ยงรุ่นเหรอ? นี่มันเกิดขึ้นได้ยังไง?”
“ใครตีเธอ?”
หลินหยางเหลือบมองหน้าเหลียงเสี่ยวเตี๋ย ลูบไล้ไปมาสองสามครั้ง อาการบวมก็หายไปทันที
“พี่สาว ฉันไปงานเลี้ยงรุ่นมา พวกเราไปร้องเพลงที่ Emperor KTV แต่ดันไปเจอกลุ่มอันธพาล พวกนั้นอยากให้ฉันดื่มด้วย แต่ฉันปฏิเสธ เลยโดนรุมกระทืบ เพื่อนร่วมชั้นลุกขึ้นมารุมทำร้าย แต่พวกเขาก็จับตัวฉันไว้ เพื่อนร่วมชั้นกลัวว่าฉันจะโดนพวกนั้นทำร้าย จึงแอบพาฉันออกจาก KTV แต่ฉันกลัวว่าพวกเขาจะหนีไม่พ้น!”
เหลียงเสวียนเหมยร้องไห้
“อะไรนะ?”
เหลียงเสวียนเหมยตกใจรีบพูด “เธอต้องโทรแจ้งตำรวจเดี๋ยวนี้!”
“พวกเขายึดโทรศัพท์ฉัน… ฉันโทรไม่ได้เลย ฉันวิ่งมาไกลถึงนี่เลย”
เหลียงเสี่ยวตี้พูดพลางเช็ดน้ำตา
“จักรพรรดิ KTV อยู่ไม่ไกลจากที่นี่”
เหลียงเสวียนเหมยรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาเตรียมโทรแจ้งตำรวจ
หลินหยางจึงพูดว่า “เสวียนเหมย ไปเอารถมา เราจะไป KTV ของจักรพรรดิ”
“ตกลง!”
เหลียงเสวียนเหมยพยักหน้าพลางโทรศัพท์ขณะขึ้นรถ
ไม่นานทั้งสามก็มาถึงทางเข้า KTV ของจักรพรรดิ
ที่นี่เป็น KTV ที่มีชื่อเสียงมากในหยานตู ไม่เพียงแต่เพราะเป็น KTV ระดับไฮเอนด์เท่านั้น แต่ยังมีสิ่งอำนวยความสะดวกและความบันเทิงครบครันอีกด้วย นอกจากนี้ KTV ยังยินดีทำการตลาดโดยจ้างหนุ่มหล่อสาวสวยมาเป็นพนักงาน ทำให้ KTV ได้รับความนิยมอย่างล้นหลาม
“ตำรวจกำลังจะมาเร็วๆ นี้”
เหลียงเสวียนเหมยพูดหลังจากลงจากรถ
“ก่อนที่ตำรวจจะมาถึง เรามารอดูกันก่อนว่าใครเป็นใคร”
หลินหยางพูดอย่างใจเย็น ดวงตาฉายแววโกรธ
ในใจเสี่ยวเตี๋ยเป็นน้องสาวของเขา
ตำรวจมีหน้าที่จับกุมคน
แต่การแตะต้องน้องสาวของเขาเป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้
หลินหยางรู้สึกผิดมากอยู่แล้วตอนที่แม่ทูนหัวของเขาได้รับบาดเจ็บ และตอนนี้เขาอยู่ที่นี่แล้ว เหลียงเสี่ยวเตี๋ยจะถูกรังแกได้อย่างไร
เขาจะทนได้อย่างไร
เหลียงเสี่ยวเตี๋ยเดินไปที่ประตูหน้า สีหน้ายังคงเต็มไปด้วยความกลัว แต่เหลียงเสวียนเหม่ยปลอบใจด้วยรอยยิ้มจางๆ “ไม่ต้องห่วง เธอลืมไปแล้วหรือว่าพี่หลินเป็นใคร เขาคือหมอหลินผู้โด่งดังแห่งเจียงเฉิง ไม่ต้องกลัว”
“ตกลง!”
เหลียงเสี่ยวเตี๋ยรวบรวมความกล้าเข้าไปข้างใน
“คุณมาที่นี่เพื่อร้องคาราโอเกะ นวดเท้า หรือมาทานอาหารที่โรงแรมคะ”
พนักงานต้อนรับเบิกตากว้างเมื่อเห็นหลินหยางพาหญิงสาวสวยสองคนเข้ามา เธอรีบเดินเข้าไปหาพร้อมรอยยิ้ม “ถ้าคุณกำลังมองหาห้องพัก เรามีห้องเพรสซิเดนท์สวีทสุดหรู มองเห็นวิวเมืองหยานตูได้ทั่ว รับรองว่าคุณจะต้องพอใจแน่นอน!”
“ห้อง 333 อยู่ไหนคะ พาฉันไปที่นั่นหน่อย”
หลินหยางพูดอย่างใจเย็น
พนักงานต้อนรับมีสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินดังนั้น เธอจึงยิ้มและกล่าวว่า “ขออภัยค่ะ ห้อง 333 ยังไม่เปิดให้บริการค่ะ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลินหยางก็ดูเหมือนจะนึกอะไรขึ้นได้ จึงพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น ช่วยหาคนให้ฉันหน่อยนะคะ ฉันต้องพบเขา”
“คุณอยากพบใครคะ?”
“เจ้านายของคุณ!”
“คุณครับ หัวหน้าของเราอาจจะยุ่งอยู่ ถ้าคุณมีเรื่องสำคัญต้องปรึกษา ก็ฝากเบอร์ไว้ได้ แล้วหัวหน้าของเราจะโทรหาคุณเมื่อว่าง”
พนักงานต้อนรับพูดพร้อมรอยยิ้ม แต่แววตากลับแฝงไปด้วยความรังเกียจและเยาะเย้ย
“ห้อง 333 ไม่เปิด เพื่อนร่วมชั้นของคุณยังต้องอยู่ข้างใน! พี่ชาย เรารอช้าไม่ได้แล้ว! ไม่งั้นเพื่อนร่วมชั้นของเสี่ยวเตี๋ยจะตกอยู่ในอันตราย!”
เหลียงเสวียนเหมยพูดอย่างจริงจัง “ถ้าเขาไม่ยอมไป พวกเราจะไปเอง!”
“แขก อย่าทำให้พวกเราลำบาก!”
พนักงานต้อนรับยิ้มเย็นชาและโบกมือ
ฟู่ฟ่า
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยร่างสูงใหญ่สี่คนในชุดสูทคมกริบวิ่งเข้ามา แต่ละคนถือกระบองพลาสติก จ้องมองทั้งสามคนอย่างเย็น
ชา เหลียงเสวียนเหมยทำหน้าดูถูกและกำลังจะลงมือ แต่หลินหยางหยุดเธอไว้
เขามองป้ายบนผนังหน้าเคาน์เตอร์ต้อนรับและทันใดนั้นก็นึกอะไรบางอย่างได้
เขาครุ่นคิด รอยยิ้มเย็นชาฉายวาบในดวงตา ก่อนจะพูดอย่างใจเย็นว่า “พี่สาวผมร้องเพลงอยู่ในห้อง 333 แต่เธอถูกทำร้ายร่างกาย ผมขอถามหน่อยว่า คนที่ทำร้ายน้องสาวผมเป็นคนของเจ้านายคุณหรือเปล่า หรือเป็นคนจากร้านของคุณ”
“ท่านครับ ผมแนะนำให้คุณออกไปอย่างเชื่อฟังและไม่พูดอะไรอีก ไม่งั้นคุณจะเดือดร้อน” พนักงานต้อนรับยิ้มเยาะเย้ย ไม่ยอมคุยเรื่องนี้กับหลินหยาง
“เข้าใจแล้ว…”
หลินหยางพยักหน้า จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดหมายเลข
“ผู้บัญชาการหลิน โทรหาผมดึกขนาดนี้ มีข่าวดีอีกแล้วหรือครับ” เสียงหัวเราะดังมาจากปลายสาย
“ข่าวดีแน่นอน ฟังนะ จัดการซ้อมเดี๋ยวนี้เลย สถานที่: คาราโอเกะจักรพรรดิ บนถนนเซาท์โรด”
หลินหยางพูดอย่างไม่ใส่ใจ
“ซ้อม?”
พนักงานต้อนรับตกตะลึง