บทที่ 7772 พระพุทธเจ้าแห่งสัจธรรม

มู่หยินซีส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ข้าไม่รู้ สมบัติล้ำค่าอย่างหนังสือศักดิ์สิทธิ์จักรพรรดิปฐพีไม่อาจถูกพรากไปได้ด้วยกำลังเพียงอย่างเดียว มันขึ้นอยู่กับโชคชะตา อย่างน้อยข้าก็สามารถยกหนังสือศักดิ์สิทธิ์จักรพรรดิปฐพีขึ้นได้ แต่เย่หลินหยวนทำไม่ได้ ก่อนที่ข้าจะไป เขายังคงพยายามอยู่ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ประสบความสำเร็จ”

เย่เฉินและเหรินเฟยฟานแลกเปลี่ยนสายตากันและถอนหายใจด้วยความโล่งใจเล็กน้อย

เย่เฉินรีบถาม “แล้วเย่หลินหยวนไม่ทำร้ายคุณเหรอ?”

มู่หยินซีกล่าวว่า “เดิมทีเขาต้องการฆ่าข้า แต่สุดท้ายเขาก็ปล่อยข้าไป ข้าคิดว่าคงเป็นเพราะการปกป้องของบรรพบุรุษนักสู้”

เย่เฉินรู้สึกหนาวสั่นในใจมู่หยินซี เย่หลินหยวนเองก็เกี่ยวข้องกับการกลับชาติมาเกิดเช่นกัน แต่เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญที่โหดเหี้ยมอย่างยิ่ง เขาเกือบตายด้วยน้ำมือของเย่หลินหยวนในตอนนั้น

มู่หยินซีเกิดในเขตแดนสวรรค์ต้องห้าม ซึ่งมีความเชื่อมโยงอันซับซ้อนกับบรรพบุรุษผู้ฝึกตน บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลที่เย่หลินหยวนไม่ได้ลงมือในท้ายที่สุด เธอโชคดีที่ได้รับการปกป้องจากบรรพบุรุษผู้ฝึกตน

มู่หยินซีกล่าวต่อ “เย่หลินหยวนยังอยากรับข้าเป็นศิษย์ด้วยซ้ำ เขาบอกว่าเขามาจากตระกูลเย่ผู้ยิ่งใหญ่ ได้รับการสนับสนุนจากวังศักดิ์สิทธิ์หมื่นซากปรักหักพัง และมีพลังอำนาจมหาศาล เขาต้องการพาข้าไปยังตระกูลเย่ผู้ยิ่งใหญ่ แต่ข้าไม่เห็นด้วย โชคดีที่เขาไม่ได้ทำให้ข้าลำบากและปล่อยให้ข้าไป มันคือการปกป้องคุ้มครองของบรรพบุรุษยุทธ์อย่างแท้จริง”

ในที่สุด สีหน้าของมู่หยินซีก็เผยความโล่งใจออกมา เห็นได้ชัดว่าเธอเองก็รู้สึกกังวลกับภาพลักษณ์อันน่าเกรงขามของเย่หลินหยวนเช่นกัน หากไม่ได้รับการคุ้มครองจากบรรพบุรุษผู้ฝึกตน เธอคงตายไปนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว

คุณรู้จักเย่ หลินหยวน ไหม?

เมื่อเห็นกิริยาที่ตึงเครียดของเย่เฉินและการแสดงออกที่เคร่งขรึมของเหรินเฟยฟาน มู่หยินซีก็อดไม่ได้ที่จะถามด้วยความอยากรู้

เย่เฉินส่ายหัวและพูดว่า “เรื่องนี้มันยาวนะ คุณหนูมู่ โปรดบอกพิกัดของอาณาจักรแห่งสรรพสัตว์ให้ข้าทราบด้วย”

มู่หยินซีลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า “พี่เย่ ท่านกำลังจะไปยังแดนแห่งสรรพสัตว์หรือ? นั่นคือดินแดนของพระพุทธเจ้าแห่งสัจธรรม เจตนาสูงสุดต้องการฝังการกลับชาติมาเกิด หากท่านไปยังแดนแห่งสรรพสัตว์ พระพุทธเจ้าแห่งสัจธรรมจะไม่ยอมให้ท่านไป!”

ก่อนหน้านี้ เมื่อเทพแห่งอดีตกาลเล่าถึงความลับของแดนสวรรค์ มู่หยินซี ชานโหรว และผู้อาวุโสทั้งสี่แห่งแดนสวรรค์ต้องห้ามต่างก็จากไป ดังนั้นนางจึงไม่รู้ความลับของแดนสวรรค์ จึงคิดว่าพระพุทธเจ้าแห่งสัจธรรมต้องการสังหารเย่เฉิน

เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า “ไม่ต้องกังวลไปนะ คุณหนูมู่ พระพุทธเจ้าแห่งสัจธรรมจะไม่ทำอันตรายข้าหรอก แค่บอกพิกัดของอาณาจักรแห่งสรรพสัตว์ให้ข้าก็พอ”

มู่หยินซียังคงกังวลอยู่บ้าง แต่ในที่สุดนางก็หยิบแผนที่ออกมาและกล่าวว่า “พี่เย่ นี่คือแผนที่ของอาณาจักรแห่งสรรพชีวิต ข้าได้ทำเครื่องหมายตำแหน่งของหนังสือศักดิ์สิทธิ์ของจักรพรรดิโลกไว้แล้ว โปรดระมัดระวังด้วย”

เย่เฉินหยิบแผนที่ซึ่งยังมีเอกสารที่ระบุรายละเอียดโดยย่อเกี่ยวกับการกระจายอำนาจในอาณาจักรแห่งสรรพสัตว์ด้วย

เย่เฉินกางแผนที่ออกและเห็นว่าตำแหน่งของหนังสือศักดิ์สิทธิ์จักรพรรดิโลกถูกทำเครื่องหมายไว้อย่างชัดเจนในสถานที่ที่เรียกว่า “ถ้ำจักรพรรดิโลก”

มู่หยินซีกล่าวว่า “เย่หลินหยวนอาจจะยังไม่ได้หยิบหนังสือศักดิ์สิทธิ์ของจักรพรรดิธรณีไป เขาไม่ใช่ผู้ที่ถูกลิขิตไว้ พี่ชายเย่ เจ้าไปดูก็ได้ แต่ต้องระวัง พลังของเย่หลินหยวนนั้นน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง แม้แต่ในโลกสูงสุดก็ตาม”

หัวใจของเย่เฉินเต้นระรัว หนังสือศักดิ์สิทธิ์ของจักรพรรดิปฐพีเป็นหนึ่งในสมบัติของสามจักรพรรดิ หากเขาสามารถครอบครองมันได้ก็คงจะวิเศษมาก เขาจึงกล่าวกับมู่หยินซีว่า “คุณหนูมู่ ขอบคุณ!”

จักรพรรดิปีศาจมองดูแผนที่ของอาณาจักรแห่งสรรพสัตว์ ด้วยสัมผัสอันเฉียบแหลม ทุกอย่างก็กระจ่างชัด ทันใดนั้นเขาก็สัมผัสได้ถึงพิกัดของอาณาจักรแห่งสรรพสัตว์ จึงกล่าวกับเย่เฉินว่า “เจ้าหนู ไปที่อาณาจักรแห่งสรรพสัตว์กันเถอะ ตามหาทารกน้อยจากอดีต!”

เขารู้สึกว่าวันเวลาของเขาใกล้จะหมดลงแล้ว คงอีกไม่นาน อย่างมากก็หนึ่งปี หรืออาจถึงสามถึงห้าเดือน ก่อนที่เมล็ดพันธุ์วิญญาณของเขาจะปะทุขึ้น และเขาก็ถูกครอบงำอย่างที่สุด

มีเพียงการค้นพบความคิดอันเมตตาของ Wutian ซึ่งเป็นทารกจากเมื่อก่อนเท่านั้นที่สามารถแก้ไขปัญหาในปัจจุบันได้

มู่หยินซีถามด้วยความสับสน “ลูกอะไร?”

เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า “ไม่มีอะไรค่ะ คุณหนูมู่ ยังไงก็ตาม ขอบคุณมากนะคะ”

มู่หยินซียิ้มและกล่าวว่า “พี่เย่ ท่านช่วยชีวิตข้าไว้ ดังนั้นความช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ นี้จึงไม่มีค่าอะไรเลย ดูแลตัวเองด้วย ประตูวังเทพธิดาของข้าจะเปิดรอท่านอยู่เสมอ และท่านจะเป็นเพื่อนที่ดีของข้าเสมอ”

เย่เฉินขอบคุณเขาอีกครั้งและเตรียมตัวออกเดินทางกับจักรพรรดิปีศาจสู่แดนแห่งสรรพชีวิต

มู่หยินซีและซานโหรวต่างบอกลาเย่เฉินอย่างไม่เต็มใจ

ก่อนออกเดินทาง Ren Feifan เตือน Ye Chen อีกครั้งโดยกล่าวว่า “ระวัง Ye Linyuan!”

เย่เฉินรู้สึกหนาวเย็นแล่นไปตามกระดูกสันหลัง เขาพยักหน้าและตั้งรับอย่างระวังก่อนจะฝ่าความว่างเปล่าพร้อมกับจักรพรรดิปีศาจและมุ่งหน้าสู่แดนแห่งสรรพชีวิต

อาณาจักรของสรรพสัตว์เป็นโลกที่ปรารถนาจะบรรลุพระพุทธภาวะ

สัตว์ทั้งหลายในโลกนี้เคารพบูชาพระพุทธเจ้าและบูชาพระพุทธเจ้าซึ่งเป็นศูนย์รวมแห่งความจริง

พระพุทธเจ้าผู้ทรงสัจธรรมเป็นพระมหากษัตริย์แห่งสรรพสัตว์ทั้งปวง ทรงครองอำนาจและตำแหน่งสูงสุด

โชคดีที่พระพุทธเจ้าแห่งสัจธรรมนั้นแสวงหาแต่สัจธรรม และไม่มีเจตนาที่จะเป็นศัตรูของการเวียนว่ายตายเกิด พระองค์ยังทรงเชื่อว่าการเวียนว่ายตายเกิดคือสัจธรรมสูงสุด

ดังนั้น เย่เฉินจึงไม่ต้องกังวลว่าจะถูกพระพุทธเจ้าแห่งสัจธรรมขัดขวางเมื่อเข้ามาที่นี่ อีกฝ่ายจะไม่ทำอันตรายเขา และพระมหากรุณาธิคุณของพระประสงค์สูงสุดก็แทบจะไร้ค่า ณ ที่แห่งนี้

เพราะพระพุทธเจ้าผู้ทรงสัจจะไม่เชื่อในสิ่งที่เรียกว่าพระประสงค์สูงสุดเลย

หลังจากที่เย่เฉินและจักรพรรดิปีศาจเข้าสู่แดนแห่งสรรพสัตว์ ทั้งสองมองเห็นภูเขาและแม่น้ำอันไกลโพ้น พร้อมด้วยวิหารอันงดงามตระการตาอยู่ทุกหนทุกแห่ง ยอดเขาหลายยอดถูกสลักเป็นรูปพระพุทธรูปโบราณ สง่างามและงดงามตระการตา

บนท้องฟ้า แสงสีทองจากพระพุทธศาสนาสาดส่องเป็นระยะ บานสะพรั่งสู่ฐานดอกบัวสีน้ำเงิน อากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของธูปพุทธ ให้ความสดชื่นและความสงบ

เย่เฉินไม่รู้สึกถึงเจตนาการฆ่าใดๆ ในสถานที่แห่งนี้ เขาเพียงรู้สึกถึงการแสวงหาความจริงเท่านั้น

ผู้ศรัทธาหลายล้านคนแสวงหาความจริงอันบริสุทธิ์ ทำให้บรรยากาศบริสุทธิ์อย่างเหลือเชื่อ ปราศจากการวางแผนและการต่อสู้ภายในจากโลกภายนอก

บัซ!