by “ลืมมันไปซะ ลืมมันไปซะ ข้าจะไม่จมอยู่กับมันอีกต่อไป ทั้งหมดนี้มันเกินการควบคุมของข้า” ทีเกอร์คิดในใจขณะขยับเข้าใกล้เย่หลิงเทียนและคนอื่นๆ
ทันใดนั้น ทีเกอร์ก็เห็นเย่หลิงเทียนที่ “บาดเจ็บสาหัส” ลุกขึ้นจากพื้น ก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว แล้วมายืนตรงหน้าเขา ยกมือขึ้นและตะโกนว่า “หยุด!”
ทันใดนั้นเหงื่อเย็นก็ผุดขึ้นบนหน้าผากของทีเกอร์ เขาไม่คาดคิดว่าเย่หลิงเทียนจะฟื้นพลังกลับมาสู้ได้อีกครั้งในเวลาอันสั้นเช่นนี้
แต่ทีเกอร์ก็สังเกตเห็นได้ในไม่ช้าว่ามีบางอย่างผิดปกติ ถ้าเย่หลิงเทียนมีพลังที่จะสู้ได้อีกครั้ง ทำไมเขาถึงไม่ช่วยโม่หลี่ในการต่อสู้กับถู่เหอไถ?
รอยยิ้มเยาะเย้ยผุดขึ้นบนริมฝีปากของทีเกอร์พลางคิดในใจ “ทำไมข้าต้องหยุดด้วย เจ้ากำลังพยายามหลอกข้า มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก!”
“ปัง!”
เย่หลิงเทียนไม่อยากเสียเวลากับทีเกอร์อีกต่อไป เขาไม่จำเป็นต้องเสียเวลาอีกต่อไป เพราะโสมพันปีได้ฟื้นฟูพลังของเขาไปเกือบ 60% แล้ว
เย่หลิงเทียนรับรู้ได้ว่าเซียงหยางและโมหลี่ก็กำลังฟื้นตัวได้ดีเช่นกัน สถานการณ์ในสนามรบเปลี่ยนไปอย่างไม่ทันตั้งตัว
ดังนั้น ณ จุดนี้ เย่หลิงเทียนจึงสามารถแสดงความมั่นใจออกมาได้มากกว่านี้ เขาปล่อยหมัดเข้าที่หน้าท้องของทีเกอร์ ส่งทีเกอร์ผู้ไม่ทันตั้งตัวกระเด็นไป
ทีเกอร์กระแทกลงกับพื้น เลือดไหลซึมออกมาจากมุมปาก เขามองเย่หลิงเทียนด้วยสีหน้าไม่เชื่อ
ทิมูร์และมอร์ตันที่มองดูอยู่ห่างๆ ก็ตกตะลึงเช่นกัน ทั้งคู่คิดว่าคำพูดของเย่หลิงเทียนเป็นเพียงกลอุบายเพื่อข่มขู่เท่านั้น
ไม่คิดว่าเย่หลิงเทียนจะยังมีพลังเหลือสู้ต่อได้อีก ดูเหมือนการต่อสู้ครั้งนี้ยังไม่จบ!
“เป็นไปได้ยังไงกัน? อากูดูทรงพลังอย่างเหลือเชื่อ แถมยังกินยาต้องห้ามเข้าไปอีก ยกระดับอาณาจักรของเขาขึ้นสู่จุดสูงสุดของอาณาจักรดาวเก้า แม้กระทั่งสละชีวิตตัวเองในท้ายที่สุด แต่กลับไม่สามารถทำร้ายเย่หลิงเทียนได้อย่างรุนแรง?”
ติมูร์จ้องมองเย่หลิงเทียนด้วยความไม่อยากจะเชื่อ มอ
ร์ตันสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วส่ายหน้า “ไม่ ไม่ ไม่ ข้าคิดว่าอากูดูสร้างความเสียหายอย่างหนักให้กับเย่หลิงเทียน แต่เย่หลิงเทียนกลับใช้โสมพันปีฟื้นฟูพลังเพื่อโจมตีต่อ”
“โสมพันปีนั่นมันมหัศจรรย์จริงๆ! แค่ครึ่งชั่วโมงเอง เย่หลิงเทียนฟื้นขึ้นมาได้เร็วขนาดนี้ได้ยังไง?” ติมูร์สงสัยในการวิเคราะห์ของมอร์ตันอย่างเห็นได้ชัด
“บางทีเย่หลิงเทียนอาจมีกลอุบายอื่นซ่อนอยู่ อย่าลืมว่านักรบหลายคนมีอาวุธซ่อนอยู่ ในทุ่งหญ้าไร้ขอบเขตของเราก็มีนักรบอีกมากที่มีความสามารถในการฟื้นฟูอันน่าทึ่ง” มอร์ตันกล่าวอย่างเคร่งขรึม
เดิมทีมอร์ตันคิดว่าด้วยการเสียสละสหายสามคน การต่อสู้ก็เกือบจะชนะแล้ว แต่เขาไม่คาดคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น ทำให้เขาเสียใจอย่างมาก
โชคดีที่มอร์ตันไม่ได้โจมตีทีเกอร์โดยตรง ทิ้งผู้ช่วยไว้เบื้องหลังเพื่อทดสอบความแข็งแกร่งของเย่หลิงเทียน นี่เป็นการเคลื่อนไหวที่เหมาะสมอย่างยิ่ง ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
ไม่ว่าทีเกอร์จะถูกเย่หลิงเทียนฆ่า หรือเย่หลิงเทียนได้รับบาดเจ็บสาหัสจากทีเกอร์อีกครั้ง มอร์ตันก็ยอมรับได้พร้อมรอยยิ้ม