by 
หลิน ว่านเอ๋อ ยืนขึ้นและพูดโดยไม่หันกลับมามอง : “เค้กชาที่ ว่านเอ๋อ เก็บไว้เป็นชาผูเอ่อร์ที่ดีที่สุดในโลก เค้ก เย่เฉิน ถ้าพี่ชาย เย่เฉิน ไม่ได้ชิม เขาต้องเสียใจในอนาคตแน่นอน!”
หลิน ว่านเอ๋อ พูดอีกครั้ง : “นอกจากนี้ ว่านเอ๋อจะเริ่มพูดถึงทุกสิ่งที่พี่ชายเย่เฉิน อยากรู้เกี่ยวกับเค้กชาชิ้นนั้น”
หลังจากพูดจบโดยไม่รอการตอบสนองของเย่เฉิน เธอรีบไปหยิบชุดน้ำชาครบชุด เช่นเดียวกับเค้กชาผู่เอ๋อที่เธอรักมาตลอด
กลับมาที่หน้าเตียง หลิน ว่านเอ๋อ ค่อยๆจุดถ่านที่ทำจากมะกอกในเตาทองแดง จากนั้นจึงใช้ประโยชน์จากช่วงเวลาของการต้มน้ำเพื่อแยกเค้กชาผู่เอ๋อที่มีอายุเก่าแก่ออก และแงะชิ้นหนึ่ง เปิดด้วยมีดชาผู่เอ๋อร์อันประณีต .
ขณะที่เพิ่งแกะใบชา เย่เฉินได้กลิ่นชาพิเศษที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน นิยายน่าอ่าน
กลิ่นหอมของชาชนิดนี้มีความเข้มข้นและกลมกล่อมมาก และหลังจากการหมักและเก็บรักษาเป็นเวลานาน กลิ่นของเค้กชาเองก็มีบรรยากาศที่เรียบง่ายและเรียบง่ายที่ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้ ซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกสดชื่นและมีความสุข
เย่เฉิน ดูพ่อของเขาดื่มชาตั้งแต่เขายังเด็ก และบางครั้งเขาสามารถดื่มชากับเขาได้หนึ่งแก้วครึ่ง ดังนั้นเขาจึงค่อนข้างมีความรู้เกี่ยวกับชา แต่เขาไม่เคยเห็นชาพิเศษเช่นนี้มาก่อน ไม่ใช่เรื่องเกินจริงไป บอกเลยว่าแถวนี้ หน้าเค้กชาผู่เอ๋อ ชาผู่เอ๋อหมดเกลี้ยง!
หลิน ว่านเอ๋อ ต้มน้ำอย่างพิถีพิถัน เพื่อชงชา หลังจากที่ใบชาเข้าไปในน้ำ พวกเขาก็กระจายตัวอย่างรวดเร็วเมื่อพบกับอุณหภูมิสูง และกลิ่นหอมของชาที่เข้มข้นมากขึ้นก็มาถึงจมูกทันที ซึ่งทำให้ เย่เฉิน รู้สึกว่าจิตใจของเขาถูกปลุกโดย กลิ่นหอมของชา
ทันใดนั้น หลิน ว่านเอ๋อ เทชาที่ชงแล้วลงในถ้วย เจียนซาน ขนาดเล็ก จากนั้นส่งซุปชาใสให้ เย่เฉิน และพูดด้วยรอยยิ้ม: “พี่ เย่เฉิน ลองชิมดู”
เย่เฉิน หยิบถ้วย วางไว้ใต้จมูกของเขา ดมกลิ่นเบา ๆ แล้วจิบอีกครั้ง รสชาติของซุปชานี้เข้มข้นและหวานมาก และการผสมผสานที่ลงตัวของกลิ่นและรสชาติทำให้ดวงตาของ เย่เฉิน เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ
เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ: “ชานี้สมบูรณ์แบบมาก มันเกินความรู้ทั้งหมดของฉันเกี่ยวกับชาผู่เอ๋ออย่างแน่นอน ฉันขอถามคุณหลินได้ไหม คุณได้ชาที่ดีเช่นนี้มาจากไหน”
หลิน ว่านเอ๋อ กล่าวพร้อมกับ ยิ้ม:”พี่เย่เฉิน เค้กชานี้ทำจากใบชาของต้นชาผู่เอ๋อโบราณที่เรียกว่าแม่ของชาผู่เอ๋อ เมื่อสามร้อยปีก่อน มันเป็นต้นแม่ของชาผู่เอ๋อทั้งหมด และทั้งหมด ชาผู่เอ๋อในโลกนี้ล้วนมีพันธุ์ชามาจากมัน และเป็นชาวไร่ชาในยุคแรกๆ ที่เอาแต่หักกิ่งก้านของมันและพาพวกเขาไปยังที่ต่างๆ เพื่อเพาะปลูกใหม่และปลูกใหม่ เพื่อให้ชาผู่เอ๋อรุ่นต่อมา ขายได้ทั่วประเทศ”
เย่เฉินอุทาน: “ชานี้มีชาสามชนิดจริง ๆ ประวัติศาสตร์ร้อยปี?”
หลิน ว่านเอ๋อ พยักหน้า: “เป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน เพียงแค่ต้นไม้นี้ถูกกระแทกโดย สายฟ้าเมื่อสามร้อยปีที่แล้วกลายเป็นถ่านและสิ่งที่พี่ชาย เย่เฉิน กำลังดื่มอยู่นี้เป็นครั้งสุดท้ายที่ผลิตในปีที่แล้ว ชาเค้ก หลังจากดื่มชาเค้กนี้โลกจะไม่มีรสชาตินี้อีกต่อไป”
เย่เฉิน ถาม ด้วยความสงสัย: “คนขายชาเล่าเรื่องนี้ให้คุณฟังหรือเปล่า” “
ไม่” หลิน ว่านเอ๋อ เขย่ามันเบา ๆ ส่ายหัว เขาหันกลับมาและหยิบห่อเล็ก ๆ และเปิดอย่างระมัดระวัง ข้างในมีชิ้นส่วนของ ไม้สายฟ้าฟาดที่มีประวัติอันยาวนาน!
หลิน ว่านเอ๋อ หยิบไม้สายฟ้าออกมาและพูดอย่างเงียบ ๆ : “สิ่งใดก็ตามที่อยู่ได้นานย่อมมีชะตากรรมของมัน และผู้ฝึกฝนก็ไม่มีข้อยกเว้น และต้นไม้นี้ก็ไม่มีข้อยกเว้น มันมีอายุนับหมื่นปีและ เพาะพันธุ์ต้นชานับไม่ถ้วน แต่มันก็มีหายนะที่ต้องเอาชนะเช่นกัน และนี่คือสิ่งที่ดูเหมือนหลังจากที่มันล้มเหลว”
เย่เฉินถามอย่างสงสัย: “ทำไมคุณรู้ชัดเจนจัง”
หลินว่านเอ๋อ เหลือบมองไปที่เย่เฉิน แล้วก้มลงมองถุงในมือของเธอ ท่อนไม้สายฟ้าฟาดดูจะดิ้นทุรนทุราย
หลังจากนั้นไม่นาน เธอเงยหน้าขึ้นและพบกับการจ้องมองของ เย่เฉิน ด้วยดวงตาที่ชัดเจนคู่นั้น ริมฝีปากสีแดงของเธอแยกออกเล็กน้อยและเธอพูดว่า “เพราะ… เมื่อสามร้อยปีก่อน ครอบครัวของฉันยืนอยู่ข้างทะเลสาบ สายฟ้าฟาด ทางตอนใต้ของมณฑลยูนนานและเห็นมัน ด้วยตาตนเองใช้ข้ามมหันตภัย…”
หลินว่านเอ๋ออายุกว่าสามร้อยปี!!!!
จริงงง คิดมานานแล้วละว่าหลอนว่านเอ๋อไม่ได้อายุน้อยอย่างรูปลักษณ์😁😁😁
สนุกมากต้องมาอ่านทุกวันเลย
ขอบคุณผู้แปลค่ะ
ขอบคุณมากครับแอด
ถ้ามีแรงนะ ตะจัดหลินว่านเอ๋อในอ่างอาบน้ำซะเลย
จะซัดของดึกดำบรรพ์เลยรึครับ
555
ขอบคุณครับ
สาวแก่ ที่งดงาม
555
พลังของชาผู้เอ๋อ น่าจะมีผลทำให้คงความอ่อนเยาว์ หลินว่านเอ่อถึงต้องหามีกินเป็นประจำ จากนี้ไปก็อาจจะเริ่มต้นตามกาลเวลาเพราะไม่มีชากินแล้ว
มีอายุเกิน 300 ปีมาได้นี่ไมจนอย่างแน่นอน
มิน่าลุงเศรษฐีถึงเคารพหว่านเอ๋อ
วันนี้ รออ่านอยู่นะครับ ติดตามทุกตอน อ่านแล้ววางไม่ได้
ผมรีเฟชรอตั้งแต่ 6 โมงเช้าแล้วครับ55
รอไปด้วยกันครับ
วันนี้ไม่มีเพิ่มหรือครับ
รอด้วยเหมือนกัน ปกติเข้ามาอ่านตอน 8โมงเช้า
วันนี้คอมแอดเสียเจอกันพรุ่งนร้ครับ
งืออออ เข้าใจแอด แต่จะทนยังไงไหว 😂
แง ติดงอมแงมละ เดาว่าเย่เฉินจิบชาฟังประวัติความสัมพันธ์ไปยาวๆ คงได้ความเชื่อมโยงกับอีกหลายเรื่อง ทีมค้นหาก็หากันไป หยุนรูเกอคลานไปเจอยาของเย่เฉิน แล้วก็ถูกทีมค้นหาค้นพบ
ขอบคุณผู้แปลนะคะ สนุกและติดตามมาตลอดค่ะ
ขขอบคุณมากครับ ชอบมากเลยเรื่องนี้
แอดบอก พรุ่งนี้ 6 ตอนรวดครับ ^^
ว่านเอ๋อกินยาที่มีชีวิตอยู่ได้ 500 ปี 😅
แอบย่องมาเปิด ตั้ง 8 โมง และแวปเปิดดูทุกชั่วโมง จนถึง 5 โมงเย็น
โอ้ย ใจจะขาด ยังไม่ลงให้ พรุ่งนี้คง 6 ตอนรวดเดียว (ความหวังและความฝันว่าจะได้อ่านหลายตอน)
เข้ามาอ่านเม้นครับ 55555
กดรีเฟรชด้วยนะ เพื่อความชัวร์
รีเฟรชทุก 10 นาทีครับ
หลินหว่านเอ๋อกินยาที่พ่อเธอมอบให้จึงมีอายุได้ 500 ปี และใน 400 ปีแรกยังคงสภาพอยู่ที่เดิม หลังจาก 4 ร้อยปีแล้วจึงเริ่มแก่ตามธรรมชาติ เหตุที่พ่อของเธอไม่กินยาอายุวัฒนะเสียเอง เพราะไม่อยากเห็นลูกสาวของตนแก่และตายก่อนตน และที่สำคัญพ่อของเธอเป็นคนก่อตั้งโปชิง และหลังจากที่พ่อของเธอเสียชีวิต มันก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ท่านหลอดหรือฮีโร่เป็นผู้หญิงนะจ๊ะ
ที่หลินว่านเอ๋อวาดภาพ เพราะต้องการพาเย่เฉินย้อนกลับไปในอดีตก่อนที่ชาต้นแม่จะเกิดภัยพิบัติ สุดท้ายหลินว่านเอ๋อจะมอบซากไม้ชาต้นแม่ที่ถูกฟ้าผ่าให้กับเย่เฉินกลายเป็นอาวุธวิเศษที่เย่เฉินจะใช้ต่อสู้กับฮีโร่ และสุดท้ายครองคู่กับหลินว่านเอ๋ออีกร้อยปีที่เหลือ
อาจารย์ของพ่อหลินหวานเออที่มอบยาอายุวัฒนะ 500 ปี และแหวนให้พ่อของหลินหว่านเอ๋อคือ เมิงฉางเซิงที่แม่เฒ่าเจียงกล่าวถึง สนุกสนานกันอีกยาวนาน ผมเหมือนกับสมาชิกหลายท่านรีเฟรสถี่ยิบ แถมฝันไปกับเรื่อราวเลยที่เดียว สนุกสนานครับขอบคุณแอตมิน ขอบคุณผู้แปลด้วยจิตคารวะ
วันนี้จะมีไหมน้อ
รอๆๆๆครับ
รอเหมือนกันครับ
รีเฟรชหลายรอบละ แวบไปดูช่องอื่นก่อนแต่ก็ยังมารีเฟรชรออ่านอยู่นะคะ ผู้แต่งผูกเรื่องเชื่อมโยงเหตุการณ์ที่เย่เฉินได้เจอของวิเศษเก่าแก่แต่ละอย่าง หลินว่านเอ๋อคือจิ๊กซอที่มาไขปริศนาให้เย่เฉินได้รู้ที่มาที่ไป หลายเรื่องยาวนาน จนเริ่มเวียนหัวละ 55555
ติดงอมแงมกันเลยทีเดียว คารวะคนเขียนเลย