by 
ยี่สิบนาทีต่อมา อัน ฉงชิว พาหญิงชราไปยังบ้านเก่าของพ่อแม่ของ เย่ เฉิน
ขบวนรถกันกระสุนของ อันเจีย ออกจาก ว่านหลิว วิลล่า อย่างรวดเร็วและมุ่งหน้าไปยังเมืองเก่า จินหลิง
ในเวลาเดียวกัน เย่เฉิน ก็ขับรถจากเขตเมืองไปยัง ว่านหลิว วิลล่า
เขาวางแผนที่จะไปที่น้ำพุร้อน ช็องเซลีเซ่ และ ว่านหลิ่ว เมาเท่น วิลล่า อยู่ใกล้กับ บ่อน้ำร้อนช็องเซลีเซ่ เป็นเส้นตรงโดยมีเนินเขาสองลูกคั่นด้วยเส้นทางส่วนใหญ่ทับซ้อนกัน
บนเส้นทางด่วนออกจากเมือง เย่เฉินเห็นขบวนรถมาจากทิศทางตรงกันข้าม
ก่อนที่เขาจะออกเดินทาง หลี่ ย่าหลิน ได้ส่งข้อความบอกเขาว่าวันนี้คุณยาย ของเขากำลังจะไปเยี่ยมบ้านเก่าของพ่อแม่ของเขา ดังนั้นแม้ว่าทั้งสองฝ่ายจะผ่านกันด้วยความเร็วสัมพัทธ์ที่เร็วมาก แต่ เย่เฉิน ก็ยังสามารถบอกได้ว่านี่เป็นขบวนรถของอัน
อย่างไรก็ตาม ความคิดของ เย่เฉิน ไม่ได้เกี่ยวข้องมากเกินไป เขาได้อธิบายให้ผู้ที่ควรจะรับผิดชอบทราบแล้ว เขาเชื่อว่าด้วยบุคลิกปกติและศักดิ์ศรีของเขา ไม่มีใครใน จินหลิง จะเปิดเผยตัวตนของเขากับตายายของเขา
เมื่อมาถึงโรงแรม บ่อน้ำร้อนช็องเซลีเซ่ หง ชางซิง ได้เริ่มวันใหม่ของการสอนแล้ว
เมื่อ เย่เฉิน มาถึง เขาเห็นว่านักเรียนทุกคนมีสมาธิกับการเรียน ดังนั้น เขาจึงไม่เข้าไปรบกวนพวกเขา เขาเพิ่งสังเกตสถานการณ์ของ นานาโกะ และ ฉิน อัวเหวีย ที่หน้าต่าง
ในเวลานี้ สองสาวกำลังนั่งไขว่ห้างบนฟูก ทำตามคำแนะนำของหงชางชิง หลับตาและหมุนเวียนพลังงานที่แท้จริง
เย่เฉิน รู้สึกประหลาดใจที่พบว่าร่างกายของ นานาโกะ ได้แสดงสัญญาณของการไหลเวียนของ ฉี ที่แท้จริงแล้ว
ดูเหมือนว่าในเวลาเพียงไม่กี่วัน เธอจะเข้าใจความลึกลับของการสังเกตภายใน และกุญแจสู่การเปลี่ยนแปลงของพลังงานที่แท้จริงในร่างกายแล้ว และเธอก็บรรลุขั้นเริ่มต้นของศิลปะการต่อสู้ ซึ่งสร้างความประทับใจให้กับ เย่เฉิน อย่างมาก
สำหรับ ฉิน อัวเหวีย ที่อยู่ข้างๆ เธอ เย่เฉิน สามารถรู้สึกได้เช่นกันว่าในเวลานี้มีพลังงานบางอย่างที่คล้ายกับ ฉี ที่แท้จริงถูกสร้างขึ้นเป็นระยะๆ ในร่างกายของเธอ แต่เธอก็ยังไม่สามารถรับรู้ถึงการทำงานของ ฉี ที่แท้จริงในร่างกายของเธอได้อย่างแท้จริง
และสถานะของจุดตันเถียน เส้นเมอริเดียน และพลังชี่ที่แท้จริงในร่างกายของเธอก็เหมือนกับระบบพลังงานของรถยนต์ในสถานะสตาร์ท แต่สตาร์ทเตอร์ยังไม่ถึงความเร็วที่กำหนดสำหรับเครื่องยนต์ในการจุดระเบิดและเดินเครื่องจริงๆ
แม้ว่าจะยังไม่สำเร็จอย่างสมบูรณ์แต่อย่างน้อยก็สำเร็จไปแล้วครึ่งหนึ่งตราบใดที่เรายังคงทำงานอย่างหนักในทิศทางนี้ฉันเชื่อว่าจะใช้เวลาไม่นานก่อนที่เราจะตระหนักถึงการทำงานของพลังงานที่แท้จริงอย่างเต็มที่
ดูเหมือนว่าพรสวรรค์ของ ฉิน อัวเหวีย จะแย่กว่าของ นานาโกะ มาก
นอกจากสองคนนี้แล้ว เย่เฉิน ยังกังวลเกี่ยวกับสถานะของ เฉิน เซ่ไค และ หง หวู่
เขาจึงหันไปสนใจทั้งสอง และพบว่าตอนนี้พี่ชายทั้งสองยังอยู่ในระยะไก่หัวขาดไม่สามารถรับรู้สภาพภายในได้เลย ตา แต่ยิ้มตลอดเวลาดูเหมือนว่าหัวใจจะ ออกแรงไปในทิศทางใดทิศทางหนึ่ง
แม้ว่า เฉิน เซ่ไค จะไม่ดุร้ายเท่า หง หวู่ แต่คิ้วของเขาก็ขมวดอยู่เสมอ ราวกับว่าเขาเต็มไปด้วยความสงสัย
เย่เฉินรู้ดีว่าสองคนนี้ต่างติดอยู่ที่จุดสำคัญในการมองเข้าไปข้างใน
หากไม่สามารถรับรู้การส่องกล้องได้ ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะหาตำแหน่งเฉพาะของเส้นเมอริเดียน และตันเถียน และยิ่งเป็นไปไม่ได้เลยที่จะใช้พลังงานที่แท้จริง
สิ่งที่ส่องกล้องเป็นเรื่องลึกลับมาก เช่นเดียวกับที่ครูสอนดนตรีเกี่ยวกับเสียงมักจะพูดถึงการสั่นพ้องของช่องอก และการสั่นพ้องของช่องศีรษะ คนที่เข้าใจก็สามารถเข้าใจได้ทันทีที่พูดมา
เรื่องแบบนี้ต้องใจเย็น ๆ ค่อย ๆ สำรวจ สัมผัสบริบทเท่านั้นจึงจะสำเร็จได้
ในเวลาเดียวกัน.
เมืองเก่าจินหลิง
ขบวนรถที่สะดุดตาแต่เดิมของ อันเจีย พังก่อนเข้าสู่เมืองเก่า ทำให้ไม่ค่อยเด่น แต่รถทุกคันยังคงคุ้มกันรถเพื่อการพาณิชย์ที่ยายและลุงของ เย่เฉิน ขี่อยู่อย่างใกล้ชิด
ในบ้านหลังเก่าของพ่อแม่ของ เย่เฉิน ดู๋ ไห่ชิง และซู จี้หยู ได้รับประทานอาหารเช้าแล้ว
ซู จี้หยู แต่งตัวรัดกุมหยิบกระเป๋าถือของเธอ และพูดกับ ดู๋ ไห่ชิง “แม่ ฉันจะไปโรงเรียนการเงินและเศรษฐศาสตร์” ดู๋ ไห่ชิง พยักหน้าและพูดว่า: “ขับรถช้าๆบนถนนแล้วกลับมา อาหารกลางวัน?”
ซู จี้หยู กล่าวว่า: “ฉันจะไม่กลับมาตอนเที่ยง ฉันจะกินข้าวกับ จือชิว ในโรงอาหารของ โรงเรียนการเงินและเศรษฐศาสตร์ “
ไปที่ มหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐศาสตร์จินหลิง เพื่อไปหา เหอ หยวนเจียง พ่อของ เหอ จือซิว เพื่อเติมพลังให้กับบทเรียนของเขา
ตอนนี้ธุรกิจของ ยี่ซู ชิปปิ้ง เริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ส่วนแบ่งการตลาด และรายได้จากการดำเนินงานก็สูงขึ้นเรื่อย ๆ แม้ว่าเด็กหญิงสองคนจะไม่มีปัญหาใด ๆ ในการดำเนินงานของแผงลอยขนาดใหญ่มูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์ แต่การพัฒนา ความเร็วของ บริษัท เร็วเกินไป เร็วจนทั้งคู่กังวลว่าขีด จำกัด สูงสุดของ ยิซู ชิปปิ้ง จะถูก จำกัด เนื่องจากขาดประสบการณ์และความสามารถดังนั้นพวกเขาจึงมองหา เหอ หยวนเจียง เพื่อเติมเงินที่โรงเรียน การเงินและเศรษฐศาสตร์ในปัจจุบัน
บทที่ 5500
ครู่ใหญ่ๆต่อมา อันฉงชิวพามารดาของเขามุ่งหน้าไปยัง บ้านเก่าของของเย่เฉินอย่างรวดเร็ว มีรถกันกระสุนคุ้มกันสองมารดากับบุตรตระกูลอันอย่างหนาแน่น
ขณะเดียวกันเย่เฉินก็ได้ขับรถผ่านว่านหลิว วิลล่าเพื่อมุ่งหน้าไปยังศูนย์ฝึกกังฟูที่ชองเซลิเซ่ ถึงแม้ว่าว่านหลิว วิลล่ากับชองเซลิเซ่จะมีระยะห่างกันไม่มากแต่ก็มีภูเขาใหญ่สองลูกคั่นอยู่ตรงกลาง
ระหว่างทางเย่เฉินได้ขับสวนทางกับขบวนรถของอันเจียที่นับว่าสะดุดตามาก ซึ่งเย่เฉินได้รู้ล่วงหน้าแล้วว่าคุณยายของเขาต้องการไปสืบหาร่องรอยของเขาที่บ้านของตู้ไห่ชิงที่เคยเป็นบ้านของบิดา-มารดาของเขาจากหลี่ย่าหลินทางวีแชท
เย่เฉินมีความมั่นใจว่าร่องรอยของเขาจะไม่ถูกเปิดเผยจากทุกคนที่ใกล้ชิดกับเขาอย่างแน่นอน และเมื่อเย่เฉินขับรถมาถึงศูนย์ฝึกกังฟูที่สอนโดยหงฉางซิง เขาก็จับตามองความคืบหน้าของผู้ฝึกทุกคนอย่างสนใจ
นักเรียนทุกคนต่างตั้งใจฝึกฝนอย่างคร่ำเคร่ง เย่เฉินจึงต้องจับตาดูอยู่ห่างๆ เขามองเห็นนานาโกะ อิโตะ กับฉินเอ้าเสวี่ยนกำลังนั่งขัดสมาธิหลับตาฝึกฝนเดินลมปราณอยู่บนฟูกรองนั่งอย่างไม่ย่อท้อ
เย่เฉินสังเกตุเห็นเส้นลมปราณของนานาโกะ อิโตะเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆจากจุดตันเถียน ผ่านการแนะนำอย่างถูกวิธีจากหงฉางซิงนับว่านานาโกะได้เริ่มต้นเข้าสู่อาณาจักรนักสู้อย่างช้าๆแล้ว เย่เฉินจึงยิ้มออกมาอย่างพอใจ
ส่วนฉินเอ้าเสวี่ยนที่นั่งหลับตาอยู่ข้างๆนานาโกะ กลับยังไม่มีความรุดหน้าเท่าที่ควร ฉินเอ้าเสวี่ยนยังไม่สามารถหลอมรวมลมปราณที่จุดศูนย์ที่ท้องน้อยได้ ถ้าเปรียบเทียนกับรถยนต์นับว่าเครื่องยนต์ของฉินเอ้าเสวี่ยนยังสตาร์ทไม่ติดนั่นเอง นับว่าความสำเร็จของนานาโกะรุดหน้ากว่าฉินเอ้าเสวี่ยนอยู่หลายส่วน
จากนั้นเย่เฉินกวาดสายตาไปที่หงหวู่กับเฉินจื้อข่าย ดูเหมือนทั้งสองคนยังไม่มีความคืบหน้าเลยแม้แต่น้อย ถึงแม้ว่าพวกเขาจะพยายามสักเพียงใดแต่ผลลัพธ์ที่ออกมากลับยังว่างเปล่า
เย่เฉินทราบว่าการที่ทั้งสองคนยังไม่มีความรุดหน้าของการฝึกฝน เป็นเพราะพวกเขาทั้งสองคนยังตีความถึงงเคล็ดวิชาที่หงฉางซิงถ่ายทอดออกมาไม่เข้าใจกระจ่างนั่นเอง
ขณะเดียวกันขบวนรถยนต์ของอันเจียได้แล่นเข้าสู่ตัวเมืองจินหลิงแล้ว ขบวนรถหลายคันเมื่อเข้าสู่ตัวเมืองที่มีรถยนต์บนท้องถนนหนาแน่นทำให้ดูไม่สะดุดสายตาเหมือนตอนวิ่งบนถนนโล่ง แต่ขบวนรถนับว่ายังคุ้มกันสองมารดากับบุตรคนรองของอันเจียอย่างแน่นหนาเช่นเดิม
ที่บ้านเดิมของเย่เฉิน ตู้ไห่ชิงและซูจื่อหยูสองแม่ลูกเพิ่งเสร็จสิ้นจากการรับประทานอาหารเช้า ซูจื่อหยูที่แต่งกายอย่างรัดกุมเอื้อมมือหยิบกระเป๋าถือของเธฮแล้วพูดกับมารดาว่า “แม่ หนูไปเรียนก่อนนะคะ ตู้ไห่ชิงพยักหน้ากับบุตรสาวแล้วพูดว่า “ขับรถปลอดภัยนะลูก มื้อเที่ยงกลับมาทานข้าวที่บ้านด้วยนะจ๊ะ”
ซูจื่อหยูสั่นศรีษะกล่าว่า “สงสัยวันนี้คงจะไม่ได้นะคะแม่ เที่ยงนี้หนูนัดทานข้าวกับจื่อชิวที่โรงอาหารของโรงเรียนไว้ก่อนแล้ว” ซูจื่อหยูช่วงนี้ได้ไปฝึกฝนทักษะทางด้านเศรษฐศาสตร์เพิ่มเติมกับเหอหยวนเจียงบิดาของเหอจื่อชิวที่สถาบันการเงินและเศรษฐศาสตร์ของเมืองจินหลิง
ธุรกิจของยี่สูชิปปิ้งเริ่มขยายตัวมากขึ้น มีเงินทุนหมุนเวียนนับแสนล้านดอลล่าร์ ถึงแม้ว่าการดำเนินธุรกิจภายใต้การดูแลของงซูจื่อหยูและเหอจื่อชิวยังไม่ประสบปัญหาใดๆก็ตาม แต่ซูจื่อหยูยังรู้สึกไม่วางใจจึงชวนเหอจื่อชิวมาขอความรู้เพิ่มเติมจากเหอหวนเจียง
…………..