by 
เมื่อเห็นหมัดอันดุเดือดของมนุษย์หิน เฉินผิงก็ปล่อยเสียงคำราม และเห็นว่าเส้นเลือดบนหน้าผากของเฉินปิงปูดออกมา และพลังจิตวิญญาณในตันเถียนของเขาพลุ่งพล่าน ก่อตัวเป็นลูกบอลแสงโดยตรงบนกำปั้นของเฉินปิง ขณะที่ เจิดจ้าดั่งตะวัน!
บูม…………
หมัดของ Chen Ping ปะทะกับกำปั้นของมนุษย์หิน แต่ในสายตาของทุกคน กำปั้นของ Chen Ping นั้นเล็กมาก แม้แต่ร่างกายของ Chen Ping ก็ยังดูเล็กมากภายใต้กำปั้นขนาดใหญ่ของหิน!
แต่หลังจากการระเบิดของแสงสีทองและเสียงดังโครมคราม มนุษย์หินก็ถูกกระแทกโดยตรงและล้มลงกับพื้นเสียงดังโครมคราม ก้อนหินจำนวนนับไม่ถ้วนกระเด็นไปรอบๆ!
มนุษย์หินตัวใหญ่กลายเป็นกองหินที่วุ่นวาย และเขามองไม่เห็นร่องรอยของร่างมนุษย์อีกต่อไป!
ทุกคนมองไปที่ Chen Ping ด้วยความตกใจ ไม่น่าเชื่อว่าร่างเล็ก ๆ แบบนี้จะล้มมนุษย์หินตัวใหญ่ได้!
แม้แต่ดวงตาของอาจารย์นามะก็แสดงความตื่นตระหนก และทั้งใบหน้าของเขาก็ซีดมาก!
“อาจารย์มะ…”
เฝิงยี่ตื่นตระหนกและตะโกนใส่อาจารย์หม่า!
“ลืมมันไปเถอะ แม้ว่าฉันจะตายที่นี่ในวันนี้ ฉันก็ไม่อาจเสียชื่อเสียงได้!”
แววตาแห่งความมุ่งมั่นฉายแววในดวงตาของอาจารย์หม่า ราวกับว่าเขาได้ตัดสินใจบางอย่างแล้ว!
หลังจากพูดจบ เขาก็ตบนิ้วทั้งสองไปที่ท้อง ใบหน้าซีดของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง และทันใดนั้นเขาก็พ่นไปข้างหน้า เลือดคำใหญ่พ่นออกมาจากปากของเขา และเลือดก็ตกลงมาเหมือนฝน หยดลงบนก้อนหินจำนวนมาก ข้างบน!
บูม…
ในไม่ช้ามนุษย์หินที่ตัวใหญ่กว่าก็ยืนขึ้นซึ่งมีขนาดเป็นสองเท่าของมนุษย์หินเมื่อครู่นี้แต่หลังจากทำสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดแล้วอาจารย์หม่าดูราวกับว่าน้ำมันของเขาหมดและร่างกายของเขาก็แก่ลงทันที มากมาย ถ้าไม่ใช่เพราะ การสนับสนุนของเฟิงอี้ อาจารย์หม่าคงล้มลงกับพื้นแล้ว!
“ฆ่ามัน……”
อาจารย์หม่าหมดเรี่ยวแรงเฮือกสุดท้ายและคำรามเสียงดัง!
มนุษย์หินขนาดมหึมาเดินไปหาเฉินผิง ทุกย่างก้าวทำให้แผ่นดินสั่นสะเทือน!
“ได้สิ ฉันไม่เล่นด้วยแล้ว…”
เฉินปิงมองไปที่มนุษย์หินตัวใหญ่อย่างหาที่เปรียบมิได้ พร้อมกับร่องรอยของความเบื่อหน่ายที่ฉายบนใบหน้าของเขา
หลังจากพูดจบ ร่างของเฉินปิงก็กระโดดขึ้นในทันที และทั้งตัวของเขาก็พุ่งตรงไปที่ความสูงของมนุษย์หิน จากนั้นเขาก็ชกไปที่หัวของมนุษย์หิน!
บูม…
ด้วยเสียงดังสนั่นมนุษย์หินกลายเป็นผงภายใต้หมัดของ Chen Ping หินทั้งหมดกลายเป็นผงและปลิวไปตามสายลม!
“พัฟ…………”
เมื่อเห็นสิ่งนี้ อาจารย์หม่าก็กระอักเลือดออกมาและทรุดตัวลงกับพื้นทันที!
เฉินปิงกระโดดลงมายืนต่อหน้าอาจารย์หม่า แต่เฟิงอี้ถอยหนีด้วยความตกใจเมื่อเห็นสิ่งนี้!
ใบหน้าของอาจารย์หม่าเต็มไปด้วยความอ่อนแอ เมื่อมองไปที่เฉินผิงที่อยู่ข้างหน้าเขา ดูเหมือนเขาจะมีความศักดิ์สิทธิ์ และยิ้มอย่างมีเลศนัย: “คุณ… คุณไม่ใช่นักรบหรือผู้วิเศษ คุณคือ… ซิ่ว ..”
ก่อนที่อาจารย์หม่าจะพูดจบ เขาก็เอียงศีรษะและเสียชีวิต ในวินาทีสุดท้าย เขาเห็นว่าเฉินปิงเป็นพระ!
เฉินปิงมองไปที่ร่างของอาจารย์หม่าและขมวดคิ้วเล็กน้อย อาจารย์หม่าคนนี้เห็นว่าเขาเป็นพระซึ่งพิสูจน์ให้เห็นว่าเขารู้จักการมีอยู่ของผู้ฝึกฝนที่เป็นอมตะหรือเคยเห็นผู้ฝึกฝนที่เป็นอมตะคนอื่น ๆ !
เฉินปิงรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย ถ้าเขารู้ก่อนหน้านี้ เขาคงไม่ปล่อยให้อาจารย์หม่าตายเร็วขนาดนี้ ตอนนี้เขาต้องการรู้ว่าเขาจะหาผู้ฝึกฝนเช่นตัวเขาได้ที่ไหนอีก!
เฉินปิงลุกขึ้นอย่างช้าๆและมองไปที่เฟิงอี้ ในขณะนี้ ทุกคนในตระกูลเฟิงตัวสั่นและไม่มีใครกล้าพูด!
“ฉัน… ฉันคิดผิด ฉันยอมทิ้งเหมืองและออกจากเมืองแห่งขุนเขาตลอดไป!”
เฟิงอี้พูดด้วยร่างกายที่สั่นเทา
เฉินผิงส่ายหัว: “ฉันสัญญากับคนอื่นๆ ว่าฉันจะทำอย่างแน่นอนหากกำจัดตระกูลเฟิงได้!”
“ไม่ อย่า…” เฝิงยี่คุกเข่าลงต่อหน้าเฉินปิงในทันที: “ได้โปรด อย่าฆ่าฉัน ฉันจะให้ทุกอย่างที่คุณต้องการ ฉันจะยกครอบครัวเฟิงทั้งหมดให้คุณได้! “