by ทันทีที่คำพูดหลุดออกไป เสียงร้องด้วยความประหลาดใจก็ดังขึ้นจากทั่วทุกสารทิศ เสียงร้องด้วยความประหลาดใจก็ดังขึ้น
เรื่อยๆ จัตุรัสห้วงดำก็ระเบิดขึ้นทันที “สำเร็จ! ไอ้เด็กบ้านั่นสำเร็จ! ข้าเห็นถูกไหม? ไม่เห็นแสงสีขาวเลยหรือ?” ผู้เข้าร่วมคนหนึ่งผมบางตะโกนด้วยความตกใจ จ้องมองด้วยดวงตากลมโต
คนที่ยืนอยู่ข้างๆ พยักหน้า “น่าจะเป็นแสงสีขาว ข้าก็เห็นแสงสีขาวเหมือนกัน” เมื่อการท้าทายเส้นทางแผ่นไม้เหล็กดำสิ้นสุดลง แสงสองดวงจะถูกปล่อยออกมาตามผล แสงสีขาวหมายถึงชัยชนะ
ผู้ท้าชิงจะถูกห่อหุ้มด้วยแสงสีขาวและเทเลพอร์ตไปยังจัตุรัสห้วงดำ แสงสีดำหมายถึงความล้มเหลว ร่างของผู้ท้าชิงจะถูกเทเลพอร์ตกลับไปยังจัตุรัสห้วงดำด้วยแสงสีดำ เส้นทางเหล็กดำที่เย่ฟานเดินเข้าไปนั้นปล่อยแสงสีขาวออกมา บ่งบอกว่าเย่ฟานประสบความสำเร็จในการท้าทายและกำลังถูกเคลื่อนย้ายไปยังจัตุรัสห้วงเหวขาว
คนหนึ่งอาจเห็นผิด สองคนอาจเห็นผิด แต่ถ้าสามหรือสี่คนเห็นเส้นทางเหล็กดำปล่อยแสงสีขาวออกมา นั่นหมายความว่าคนบ้าคนนั้นประสบความสำเร็จในการท้าทายอย่างแท้จริงและถูกส่งไปยังจัตุรัสไป๋หยวน เสียงอุทานดังขึ้นตามมาด้วยความเงียบสงัด
ฝูงชนต่างตกตะลึงเล็กน้อย ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็น มีใครสามารถท้าทายระดับความยากระดับ 9 ได้สำเร็จจริงหรือ? ระดับความยากระดับ 3 และ 4 ทำให้ผู้เข้าร่วมหลายคนต้องเกาหัวด้วยความงุนงง คนๆ นั้นประสบความสำเร็จในระดับความยากระดับ 9 จริงหรือ? มันมากเกินไป!
แม้แต่นักรบระดับสูงก็ไม่สามารถรับประกันความสำเร็จได้ แต่คนๆ นั้นก็ทำได้ ทุกคนรู้ว่านี่หมายความว่าอย่างไร! ในขณะนั้น รอยยิ้มเยาะเย้ยของหลี่เทียนเฟิงยังคงแข็งค้างอยู่บนใบหน้า แต่ดวงตาของเขาเปลี่ยนไปนานแล้ว และเขาก็มึนงงและแข็งทื่อเล็กน้อย
ซูจุนหงก็ไม่ได้ดีไปกว่าหลี่เทียนเฟิงเท่าไหร่นัก ราวกับมีใครบางคนกำลังบีบคอเขา หายใจถี่ ร่างกายสั่นเล็กน้อย ดวงตาแทบจะถลนออกมาจากเบ้า เขาจ้องมองไปยังถนนไม้กระดานสีดำที่เย่ฟานเพิ่งเดินเข้ามา สีหน้าของเขาดูซับซ้อน เขาสงสัยว่าตัวเองกำลังฝันอยู่หรือ
เปล่า ถึงฝันไปก็ไม่ควรฝันถึงเรื่องที่น่าตกใจเช่นนี้ ทุกคนในที่นั้นรู้ดีว่าความยากระดับเก้าหมายถึงอะไร พวกเขาเคยคาดเดากันว่าแม้แต่นักรบระดับสูงก็ยังผ่านไม่ได้ แต่นี่กลับกลายเป็นว่ามีคนทำสำเร็จ ที่น่าขันยิ่งกว่านั้น พวกเขากลับหัวเราะเยาะเขา
ทันใดนั้น มีคนตะโกนขึ้นมาว่า “จำสีหน้าของคนๆ นั้นตอนที่เขาเลือกระดับความยากได้ไหม? ฉันยืนอยู่ข้างๆ เขา สีหน้าของเขาแทบไม่มีอารมณ์ใดๆ เลย สงบนิ่งอย่างที่สุด ราวกับ
ว่าเขาเลือกระดับแรกแทนที่จะเป็นระดับเก้า ตอนนั้นฉันคิดว่าเขาบ้าไปแล้ว แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าไม่ใช่เขา แต่เป็นพวกเราต่างหากที่มองไม่เห็นคุณค่าที่แท้จริง” หลังจากพูดจบ เขาก็เงียบไปครู่หนึ่ง
“นักรบชั้นยอดพวกนั้นไม่ได้ไปนานแล้วเหรอ? ทำไมพวกเขาถึงเพิ่งมาถึงระดับนี้ตอนนี้? หรือว่าความท้าทายไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดไว้ ทีละระดับ?”
“ใครจะรู้! หลังจากเข้าไปในวังอวี้จินแล้ว ฉันขาดการติดต่อกับพี่น้อง และฉันยังไม่รู้ว่าคนอื่นๆ กำลังเผชิญกับความท้าทายอะไรบ้าง นับประสาอะไรกับความท้าทายที่พวกเขาต้องเผชิญ”
“คนๆ นี้ต้องเป็นนักรบชั้นยอดแน่ๆ ถึงจะติดอันดับห้าอันดับแรกของนักรบชั้นยอดก็เถอะ ทำไมข้าไม่เคยเห็นใครแข็งแกร่งขนาดนี้มาก่อนนะ? นักรบชั้นยอดมีเพียงไม่กี่คน แถมยังแพร่หลายในหมู่พวกเรามานานแล้วด้วย ถึงแม้ข้าจะไม่คุ้นเคยกับพวกเขา ข้าก็น่าจะรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาเขา แต่รูปร่างหน้าตาของเขานี่ข้าไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย!”