by 
เขาจึงกลายเป็นแบบอย่างของเธอโดยธรรมชาติ มือของเธอถูกับเขาอยู่บ่อยๆ
เธอไม่เคยได้ยินเขาพูดอะไรเลยในตอนนั้น!
“ตอนที่เธอวาดรูป เธออายุแค่ 10 ขวบเอง แล้วตอนนี้จะเป็นแบบนี้ได้ยังไง” อู๋โม่เฉินกล่าว
ตอนนั้นเขาอายุ 18 แล้ว ไม่ใช่คนโรคจิต เขาจะมีปฏิกิริยาอย่างไรกับมือของเด็กสาวอายุ 10 ขวบ?
ยิ่งไปกว่านั้น ในตอนนั้น ความรู้สึกที่เขามีต่ออี้อี้เป็นเหมือนเธอเป็นสมบัติของเขา เป็นคนที่เขาต้องผูกพันไปตลอดชีวิต
ไม่มีความรู้สึกโรแมนติกใดๆ เลย เขา
แค่คิดว่าเธอน่ารัก และความรักนี้ก็ค่อยๆ สะสมขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเธอโตขึ้น
“งั้นตอนนี้เธอไม่ปฏิบัติกับฉันเหมือนเด็กอีกแล้วเหรอ?” ไป๋อีอี้พึมพำ
“ฉันรู้ดีกว่าใครๆ ว่าเธออายุ 20 ปีแล้ว” อู๋โม่เฉินกล่าว
อีกสองปี เมื่อเธอเรียนจบมหาวิทยาลัย จะเป็นเวลาที่เธอต้องทำตามสัญญาการแต่งงาน
แล้ว…เธอจะเป็นของเขาอย่างแท้จริง!
เขารอคอยวันนี้มานานเกินไปแล้ว!
“งั้นถ้าฉันสัมผัสเธอตอนนี้ เธอคงรู้สึกอะไรบางอย่างใช่มั้ย” ไป๋อี้อี๋ถามอย่างตรงไปตรงมา
ในฐานะลูกสาวของตระกูลไป๋ ไป๋ถิงซินจึงปกป้องลูกสาวสุดที่รักของเขาอย่างมากเพราะสภาพแวดล้อมรอบตัว ไป๋อี้อี๋ยังมีอู๋โม่เฉิน คนรักตั้งแต่เด็ก ซึ่งในนามคู่หมั้นแต่แท้จริงแล้วเป็นบอดี้การ์ด คอยอยู่เคียงข้างเธอมาตั้งแต่เด็ก ดังนั้นบุคลิกของไป๋อี้อี๋จึงไม่ซับซ้อน โดย
เฉพาะกับคนที่เธอคุ้นเคย เธอยิ่งพูดออกมาตรงๆ
อู๋โม่เฉินหันไปมองคนตรงหน้า “วันนี้เธอไม่อยากดูเกมเหรอ?” อย่างน้อยตอนนี้ สายตาของเธอก็ไม่ได้มองไปที่จอใหญ่ แต่กลับจ้องมองเขา
“ฮิฮิ…” ไป๋อี้อี๋หัวเราะในลำคออย่างเคอะเขิน
เมื่อสบตากับเขา เธอไม่อาจโกหกได้อีกต่อไป
“แล้วคืนนี้เจ้าต้องการทำอะไรกันแน่” เขาถาม
“ต้องการ…” แม้ไป๋อี้อี๋จะหน้าหนา แต่เธอก็ยังหน้าแดงเล็กน้อยเมื่อนึกถึงจุดประสงค์ของตัวเอง
“อะไรนะ” เขาถาม สายตาของเขาแทบจะทะลุผ่านตัวเธอไป
เสียแล้ว ก็ได้ เธอต้องสารภาพ!
เพราะไป๋อี้อี๋ไม่มั่นใจว่าจะโกหกต่อไปได้เมื่ออู๋โม่เฉินสงสัย
ตอนเด็กๆ เมื่อไหร่ก็ตามที่เขาสงสัย หากเธอยังคงโกหกต่อไป ผลลัพธ์ก็มีแค่ทางเดียวเท่านั้น นั่นคือการถูกเปิดโปง!
ไม่มีข้อยกเว้น!
“ข้าแค่คิดว่าคืนนี้ข้าจะได้นอนกับเจ้าหรือไม่” ไป๋อี้อี๋ยอมรับอย่างตรงไปตรงมา
เรื่องนี้ทำให้ใบหน้าที่ปกติสงบนิ่งของอู๋โม่เฉินมีแววประหลาดใจเล็กน้อย
“เจ้า… อยากนอนกับข้าหรือ?” เสียงของอู๋โม่เฉินต่ำลงกว่าเดิม
“เอ่อ… เอ่อ ฉันรู้สึกเหมือนเราหมั้นกันแล้ว และฉันไม่รู้ว่าความรู้สึกของฉันที่มีต่อเธอไปไกลแค่ไหน ถ้า… ถ้าฉันได้นอนกับเธอ ฉันอาจจะรู้ก็ได้” ไป๋อี้อีสารภาพ
ในขณะนี้ เธอรู้สึกเขินอายเล็กน้อยที่มองอู๋โม่เฉิน ไม่แน่ใจในสีหน้าของเขา
“เธอไม่รู้เหรอว่าความรู้สึกของเธอที่มีต่อฉันนั้นไกลแค่ไหน” เสียงแหบพร่าของเขาดังขึ้นอีกครั้ง