by เจียงเหยียนพยักหน้าอย่างเข้าใจสิ่งที่ซูเหยียนหมายถึง
ซูเหยียนสวยมาตั้งแต่เด็ก และเป็นขวัญใจของนักเรียนมาโดยตลอด สมัย
เรียนมหาวิทยาลัยมีหนุ่มมาจีบมากมาย
คราวนี้เธอได้รับเชิญให้ไปร่วมงานครบรอบปีการศึกษาของมหาวิทยาลัยฉ่าต้า เกรงว่าเพื่อนร่วมชั้นหลายคนของเธอก็คงได้รับเชิญเช่นกัน
ซูเหยียนกังวลว่าหนุ่มมาจีบเหล่านี้จะยังติดธุระกับเธออยู่ เธอจึงเรียกหลินหยางไป เผื่อจะได้ไม่ต้องลำบาก
“งั้นฉันก็ต้องแต่งตัวให้หล่อขึ้นอีกหน่อยสิ? จะได้ไม่อาย?”
หลินหยางยิ้ม
“ไม่จำเป็นหรอก เอาแบบเรียบๆ สบายๆ ไม่ต้องหรูหราอะไรมากมาย บอกเขาไปเถอะว่าฉันแต่งงานแล้ว” ซูเหยียนยิ้ม
“ใช่แล้ว เธอเป็นดอกไม้ที่โด่งดังมีแฟนแล้ว”
หลินหยางหัวเราะ
หลังจากเตรียมตัวเสร็จ ทั้งสองก็ขับรถไปยังมหาวิทยาลัยฉ่าต้า
มหาวิทยาลัยที่ซูเหยียนเรียนอยู่ไม่ได้อยู่ในเจียงเฉิง แต่อยู่ที่ซาสือ มณฑลจิงที่อยู่ติดกัน จากเจียงเฉิงไปยังซาซื่อ ใช้เวลาขับรถนานกว่าสามชั่วโมง ซึ่งไม่ไกลแต่ก็ไม่ใกล้
ปัจจุบัน มหาวิทยาลัยซาซื่อเปิดให้บุคคลทั่วไปเข้าชม รถยนต์สามารถขับผ่านหน้าอาคารสำนักงานมหาวิทยาลัยได้โดยตรง แต่เนื่องจากเป็นวันครบรอบเปิดเทอม จึงมีรถจอดเต็มไปหมด
หลังจากหาที่จอดได้ในที่สุด ซูเหยียนก็ถอยรถอย่างงุ่มง่าม
“หลินหยาง! มากับฉันสิ ฉันจะไปพบอาจารย์ก่อน!”
ซูเหยียนยิ้มพลางหยิบดอกเดซี่ช่อโตจากในรถ ซึ่งเป็นของขวัญเล็กๆ ที่สวยงาม แล้วเดินไปยังอาคารสำนักงาน
เธอก้าวเดินอย่างรวดเร็ว
เพราะที่นี่มีความทรงจำอันงดงามในวัยเยาว์ของเธอ
แม้จะเพิ่งจบการศึกษาได้ไม่กี่ปี แต่การหวนคิดถึงอดีตก็ทำให้ผู้คนหวนคิดถึงเสมอ
“เฮ้? เสี่ยวเหยียน? มาแล้วเหรอ?”
ในห้องทำงาน หญิงวัยกลางคนในชุดสีส้มและแว่นตาเห็นซูเหยียนแวบหนึ่ง เธอลุกขึ้นยืนทันทีและทักทายด้วยรอยยิ้ม
“อาจารย์จ้าว! ไม่เจอกันนานเลยนะ! สบายดีไหม?”
ดวงตาของซูเหยียนแดงก่ำเล็กน้อย เธอกอดอาจารย์แน่น
“ดี! ดี! อาจารย์เยี่ยมมาก! โอ้โห เซียวเหยียน เธอสวยขึ้นเรื่อยๆ เลยนะ!”
จ้าวฟางมองซูเหยียนอย่างพินิจพิเคราะห์ ดวงตาเป็นประกาย อดชมไม่ได้
“อาจารย์จ้าว นี่นักเรียนที่อาจารย์พูดถึงบ่อยๆ เหรอ?”
“เยี่ยมมาก!”
อาจารย์คนอื่นๆ ในห้องทำงานอดหัวเราะไม่ได้
“จริงเหรอ? มีนักเรียนที่ฝึกมาไม่ดีบ้างหรือเปล่า?”
จ้าวฟางยิ้มอย่างมีชัย สายตาจับจ้องไปที่หลินหยางที่อยู่ข้างหลังอย่างรวดเร็ว ก่อนจะถามด้วยความสับสนว่า “เสี่ยวเหยียน นี่แฟนของเธอเหรอ?” “
อาจารย์จ้าว นี่คือสามีของฉัน หลินหยาง เราแต่งงานกันมาหลายปีแล้ว” ซูเหยียนยิ้ม
“อะไรนะ? เธอแต่งงานแล้วเหรอ? แล้วแต่งงานกันมากี่ปีแล้ว?”
จ้าวฟางตกใจอย่างเห็นได้ชัด
“ขอโทษครับอาจารย์จ้าว ผมรีบแต่งงานเลยไม่ได้บอกท่าน”
ซูเหยียนพูดด้วยรอยยิ้มฝืนๆ
ตอนแรกปู่ของฉันเป็นคนบังคับให้ฉันแต่งงานกับหลินหยาง เรื่องนี้สร้างปัญหามากมายในเจียงเฉิง ซึ่งไม่รุ่งโรจน์เลย ซูเหยียนจะไปบอกเพื่อนและอาจารย์ของเธอได้อย่างไร?
กระนั้น จ้าวฟางก็ดูน่าเกลียดและพึมพำอยู่เรื่อยๆ ว่า “คราวนี้แย่ คราวนี้แย่…”
“อาจารย์จ้าว! เกิดอะไรขึ้น?”
ซูเหยียนถามด้วยความสับสน
จ้าวฟางมองตัวเองอย่างตำหนิตัวเอง ก่อนจะพูดอย่างกังวลว่า “เสี่ยวเหยียน ฉันไม่รู้ว่าเธอแต่งงานแล้ว เลยจะแนะนำให้เธอรู้จักใครสักคน ตอนนี้เธอแต่งงานแล้ว แถมยังพาสามีมาที่นี่อีก ฉัน… ฉันไม่รู้จะแก้ยังไง”
จ้าวฟางเป็นที่ปรึกษาของซูเหยียน และเข้าใจนิสัยของซูเหยียนเป็นอย่างดี
เธอคิดว่าคนที่หยิ่งผยองอย่างซูเหยียนคงไม่แต่งงานเร็วขนาดนี้หรอก ตอนแรกก็มีหนุ่มหล่อๆ หลายคนมาจีบเธอ แต่เธอกลับไม่แม้แต่จะมองพวกเขา
ทันใดนั้นพวกเขาก็แต่งงานกันในงานฉลองโรงเรียน
“นี่…” ซูเหยียนก็ประหลาดใจเช่นกัน ไม่รู้จะตอบยังไงอยู่นาน
หลินหยางที่อยู่ข้างๆ เธอยิ้มจางๆ “มีปัญหาอะไร? พูดความจริงสิ! ยังไงเธอก็ไม่รู้ว่าเสี่ยวเหยียนแต่งงานแล้ว!”
จ้าวฟางลังเลพลางถอนหายใจอย่างหมดหนทาง “ถ้าเป็นคนธรรมดาก็คงพูดได้ง่ายๆ แต่ลูกศิษย์ของฉันมีครอบครัวที่พิเศษมาก เขามีความสุขมากที่รู้ว่าฉันจะแนะนำเซียวเหยียนให้เขารู้จัก และเดินทางมายังมณฑลจิงก่อนเวลา ถ้าเขารู้ว่าเซียวเหยียนแต่งงานแล้ว… ฉันเกรงว่าเขาจะสร้างปัญหา…”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของหลินหยางก็ฉายแววเย็นชา “ถ้าเขาต้องการสร้างปัญหา ก็ปล่อยให้เขาสร้างปัญหาไปเถอะ ฉันแค่หวังว่าเขาจะไม่เสียใจทีหลัง!”
“หลินหยาง อย่ามายุ่ง!”
ซูเหยียนเหลือบมองเขา แล้วรีบพูดว่า “ในกรณีนี้ อาจารย์จ้าว ทำไมฉันไม่กลับไปก่อนล่ะ! เพื่อไม่ให้ต้องอับอายในตอนนั้น”
หลังจากนั้น เธอต้องการจะดึงหลินหยางออกไป
แต่ทันใดนั้นก็มีร่างหนึ่งมาขวางประตูห้องทำงานไว้
“เซียวเหยียน เจ้าจะไปไหน?”