by 
การได้เห็นยอนบุไม่ได้ทำให้ใบหน้าของวินซ์ยิ้มได้ด้วยเหตุผลหลายประการ เคยมีเรื่องเล่าเกี่ยวกับเทพเจ้าที่ดูแลโลก และเป็นเพียงเพราะสมบัติของราชวงศ์ในอดีตเท่านั้นที่เทพเจ้าองค์นี้ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับกิจการมากมาย
ในท้ายที่สุด คนที่อยู่ต่อหน้าเธอตัดสินใจเข้าข้าง Predators ที่ต่อต้านครอบครัวของเธอ และในระหว่างนี้ สูญเสียหลายอย่างไป เหตุผลที่ยอนบุสนับสนุนผู้ล่านั้นไม่ชัดเจนนัก และสุดท้ายแล้วเธอก็ไม่สนใจ
เพราะควินน์ เทพเจ้าผู้เฝ้าดูดาวดวงนี้จึงไม่ปรากฏตัวและไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับเรื่อง Memerialsl อีกต่อไป นั่นคือจนถึงตอนนี้ ณ จุดนี้และเวลานี้
‘ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ตลอดเวลา? ฉันต้องระวังไม่ว่ายังไงเขาก็เป็นเทพเจ้าที่ทรงพลังในตอนท้าย
วัน.’ วินซ์คิด
อาวุธที่เธอมีคือ ตรีศูล เป็นแบบจำลองของบิดาของเธอ สร้างขึ้นในรูปทรงเดียวกับอันก่อน แต่ไม่มีพลังเท่าเดิม มันถูกสร้างขึ้นด้วยสัตว์ร้ายระดับปีศาจที่ไม่ได้มีขนาดเท่ากัน แต่เป็นสัตว์ที่วินซ์ออกล่าด้วยตัวเอง
การปรับปรุงความแข็งแกร่งของเธอ เธอจำเป็นต้องก้าวขึ้นไป หากเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นอีก เธอไม่เคยคิดว่าควินน์จะกลับมา และในสถานการณ์แบบนี้ เขาก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้อยู่ดี
ยอนบุมองไปรอบๆ ห้องก่อน และเห็นสมาชิกสภาและผู้หญิงเหงื่อแตกพลั่ก
“ทุกคนไปพักผ่อนเถอะ ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อทำร้ายใคร” ยอนบุกล่าว “เชื่อฉันเถอะถ้าฉันพูดแบบนี้ การกลับมาที่นี่ทำให้ฉันรู้สึกปวดท้อง”
หนวดเล็กๆ ของยอนบุที่ล้อมรอบใบหน้าของเขาเริ่มม้วนงอ และเขาเกือบจะตัวสั่นเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ภาพลักษณ์อันน่าสะพรึงกลัวของเทพเจ้า Mermerial และการกระทำของเขาไม่ได้เพิ่มขึ้นเลย
“ข้าได้รับมอบงานจากผู้ที่สูงกว่าตัวข้าเอง ข้าไม่สามารถอธิบายได้มากนัก แต่ข้าพูดเช่นนี้เพื่อให้พวกเจ้าทุกคนรู้ถึงความสำคัญของเรื่องนี้” ยอนบุอธิบาย
หลายคนสับสน หลังจากได้เห็นควินน์ พวกเขารู้ว่ามีการดำรงอยู่ของเทพเจ้าอื่น ๆ แต่ไม่มีเงื่อนงำเกี่ยวกับลำดับชั้นหรือระบบที่พวกเขามี สิ่งที่พวกเขารู้คือไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาต้องการเข้าไปเกี่ยวข้อง ไม่ใช่ในเวลาเช่นนี้
“ยอนบุ บอกมาว่าทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ แล้วไปให้พ้น!” วินซ์ตะโกนขณะที่เธอดึงตรีศูลออกมาและกระแทกมันลงบนพื้น เธอจะไม่ถูกข่มขู่ สำหรับยอนบุของเธอเป็นคนนอกมากกว่า
“พวกเจ้าไม่มีใครแสดงความเคารพต่อข้าอีกต่อไป” ยอนบุบ่น “ฉันจะออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ตราบใดที่คุณช่วยฉัน ฉันกำลังตามหา BB หรือที่รู้จักในชื่อ Quinn Talen”
เกือบจะในทันทีที่พวกเขาได้ยินชื่อนี้ คนในห้องก็เริ่มมองหน้ากัน และหัวใจของวินซ์ก็เริ่มเต้นเร็วขึ้นเล็กน้อย อย่างที่เธอคิด การที่ควินน์กลับมาและร่างนี้อยู่ตรงหน้าเธอคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
“Quinn Talen จากโลกนี้ไปนานแล้ว เขาไม่ได้มาจากที่นี่!” วินซ์ตอบ
“นั่นคือเหตุผลที่ฉันขอความช่วยเหลือจากคุณ” ยอนบุตอบกลับ “เขาเคยช่วยคุณมาก่อนด้วยเหตุผลบางอย่างในอดีต ฉันจึงคิดว่าคุณอาจมีวิธีสื่อสารกับเขา”
“ฉันไม่!” วินซ์ตอบกลับทันที
ความจริงก็คือ ยอนบุไม่ค่อยเชื่อนัก และตัดสินจากปฏิกิริยาของคนอื่นๆ ในห้องเมื่อเขาพูดชื่อนั้น มันรู้สึกเหมือนมีบางอย่างเกิดขึ้น
“แล้วคำขอของฉันล่ะ ที่จะช่วยตามหาเขา? คุณไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอ? เรื่องนี้สำคัญกว่าการแข่งขันอนุสรณ์ หากคุณไม่ช่วย จะเกิดปัญหาใหญ่” เมื่อจบประโยคของเขา น้ำก็กระจายออกมาจากใต้ขาของเขาและพุ่งออกไปเป็นคลื่น กระแทกคนอื่นๆ ทำให้พวกเขาถอยหลังและกระแทกเข้ากับกำแพง
สำหรับวินซ์ เธอหมุนตรีศูลของเธอและพยายามสะบัดคลื่นน้ำออกไปด้านข้างเพื่อไม่ให้โดนกระแทก
“นี่คุณทำอย่างนี้เหรอ? ถ้าเราไม่ปฏิบัติตามคำขอของคุณ คุณก็จะบังคับเรา คุณที่ไม่ได้ทำอะไรเพื่อเรา ทำไมเราต้องช่วยคุณด้วย!” วินซ์เถียง
“คุณถูก.” ยอนบุตอบว่า “แต่ประเด็นก็คือ ถ้าคุณไม่เต็มใจช่วย ฉันก็ต้องเริ่มคิดหาวิธีอื่นในการตามหา Quinn Talen และบางทีการทำร้ายคนที่เขาห่วงใยอาจเป็นหนทางหนึ่งในการพาเขามาที่นี่”
วินซ์รู้สึกประหม่า ยอนบุกำลังเปล่งพลังมากมายด้วยตาของเขาเพียงลำพัง ปีกของเขางอกออกมาจากหลังของเขา หยดน้ำจากพวกมัน แค่มองไปที่เขามันก็ยากที่จะอยู่ต่อหน้าเขา
“หากเจ้าทำร้ายข้า… เจ้าจะต้องเผชิญหน้ากับเผ่าพันธุ์ Mermerial ทั้งหมด!” วินซ์ตะโกนลั่น
เธอไม่อยากเลิกกับควินน์ ไม่ว่าพวกเขาจะตามหาเขาด้วยเหตุผลใดก็ตาม มันคงไม่ดีแน่ และถ้ายอนบุเต็มใจที่จะทำถึงขนาดนี้ ถ้าพวกเขารู้ว่าครอบครัวของเขาอยู่ที่นี่ พวกเขาก็จะโจมตีพวกเขาเช่นกัน เธอจำเป็นต้องปกป้องครอบครัวของเขา ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอทำได้น้อยที่สุด
“Quinn Talen อยู่ที่นี่ แต่เขาไม่ได้อยู่ที่นี่อีกต่อไป!” สมาชิกสภาคนหนึ่งตะโกนขึ้น
“ความเงียบ!” วินซ์ตะโกนกลับมาที่เขา
“ราชินีของฉัน เราต้องพูดความจริงเพื่อปกป้องผู้คน ควินน์ไม่อยู่ที่นี่แล้ว เขาออกไปอยู่ที่อื่นแล้ว” ชายคนนั้นยังคงอธิบายต่อไป
“คุณโกหกฉัน” Yonbu พูด และแทนที่จะไล่ตาม Wince เขาตัดสินใจตรงไปหาสมาชิกสภา และคล้องคอเขาแล้วอุ้มเขาขึ้นไปในอากาศ เขารู้ว่าราชินีจะไม่พูดอะไร แต่ดูเหมือนว่าเขาจะพบใครบางคนที่จะพูด
“ถ้าคุณสนใจชีวิตของคุณ คุณจะบอกทุกสิ่งที่คุณรู้เกี่ยวกับเขาให้ฉันฟัง” ยอนบุสั่ง
“Quinn Talen อยู่ที่นี่ เขามาที่นี่กับครอบครัวและเพื่อนๆ แล้วพวกเขาก็จากไป เราไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน แต่เขาจะกลับมา นั่นคือทั้งหมดที่เรารู้ ฉันสัญญา!” สมาชิกสภากล่าวว่า
ยอนบุปล่อยคอของชายคนนั้นทิ้งตัวลงกับพื้น
“ครอบครัวของเขาอยู่ที่นี่ น่าสนใจ”
“ฉันจะไม่ให้คุณเข้าใกล้ครอบครัวของเขา!” วินซ์ตะโกนขณะที่เธอไปแทงตรีศูลของเธอ และน้ำก็เริ่มหมุนวนรอบตัวเธอ
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ดวงตาของยอนบุเริ่มเปล่งประกายในขณะที่เขากำลังเรียกพลังแห่งสวรรค์ออกมา ขณะที่เขาทำเช่นนี้ เขาสะบัดมือออก และกระแสน้ำวนก็พุ่งออกมา ตรงกับการโจมตีของตรีศูล
“เจ้าคิดว่าข้ารับมือง่ายขนาดนั้นหรือ ข้ายังเป็นเทพอยู่!” ยอนบุตะโกน
มีผู้ชนะอย่างชัดเจนในพลังทั้งสอง ขณะที่วินซ์ถูกดันไปด้านหลัง แทนที่จะผลักตรีศูลไปข้างหน้า เธอเริ่มหมุนมัน มันยากสำหรับเธอที่จะหยุดการโจมตี จนกว่าจะมีการเรียกพลังงานรอบตัวเธอเช่นกัน
เกล็ดบนใบหน้าของเธอแสดงให้เห็นมากขึ้น รูปร่างของดวงตาของเธอแคบลง และมีครีบขนาดใหญ่โผล่ออกมาจากหลังของเธอ
แกว่งตรีศูล การโจมตีหยุดลงอย่างสมบูรณ์ และมองเห็นวินซ์ยืนอยู่ตรงนั้นพร้อมกับออร่าแปลกๆ รอบตัวเธอ
“คุณ…ก็มีพลังสวรรค์เช่นกัน เป็นไปได้ยังไง?” ยอนบุคิด
เมื่อควินน์ยังเป็นเซเลเชียล มันคือพลังที่เขามอบให้วินซ์ก่อนที่เขาจะจากไป เผื่อว่าจะมีเหตุการณ์ใดเกิดขึ้นและไปเอาตรีศูลมา เขาอยากจะฝากเธอไว้กับบางสิ่ง นั่นคือสิ่งนี้
———
นอกพระราชวัง ไลลากำลังออกไปซื้อของกับครอบครัว เธออุ้มกาเลนไว้บนไหล่ ขณะที่มินนี่อยู่ในมือ แต่จู่ๆ มินนี่ก็มาหยุด
“อะไรนะ…คือ..พลังนั่น รู้สึกคุ้นเคย?” มินนี่พูดพร้อมกับมองไปที่พระราชวัง
ไลลาแทบไม่รู้สึกเลยว่ามินนี่รู้สึกอย่างไร แต่แสงวาบขนาดใหญ่ไม่ได้ถูกสังเกต และเธอรู้สึกไม่สบายใจกับเรื่องทั้งหมด
‘เราควรตรวจสอบหรือไม่…หรือควรซ่อนไว้ดีที่สุด’ ไลลาคิด
ในขณะนั้น น้ำหนักบนไหล่ของเธอหายไป และเธอสามารถเห็น Galen ตัวเล็ก ๆ กำลังวิ่งไปที่พระราชวัง
“กาเลน!” ไลลาตะโกนลั่น