by หลายปีที่ผ่านมา ฮาเร็มของจักรพรรดิหลงจงสงบสุขมาโดยตลอด
ในวันธรรมดา ราชินีและซุนเซียงจุนไม่ได้นำเรื่องเล็กๆ น้อยๆ มาให้เขา ดังนั้นจักรพรรดิหลงจงจึงแกล้งทำเป็นไม่รู้อะไรเลย
สิ่งที่เขาไม่ได้คาดหวังก็คือฮาเร็มซึ่งมีเสถียรภาพมาหลายปี มีปัญหาในเวลานี้ แต่คราวนี้เกี่ยวข้องกับซุนเซียงจุนและนางสนมชู
ครั้งนี้ แม้ว่าจักรพรรดิหลงจงต้องการแสร้งทำเป็นไม่รู้ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ ท้ายที่สุด คนสองคนนี้ไม่ใช่คนชั้นต่ำและพวกเขาก็มีเจ้าชายอยู่เคียงข้างด้วย
เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะลำเอียงกับใคร
“เกิดบ้าอะไรขึ้นที่นี่?” จักรพรรดิหลงจงขมวดคิ้ว มองซุนเซียงจุนและนางสนมชูที่คุกเข่าอยู่บนพื้น “พวกเจ้าลุกขึ้นและอธิบายสิ่งต่างๆ ให้ข้าฟังให้ชัดเจนก่อน”
ทั้งซุนเซียงจุนและนางสนมชูอยู่เคียงข้างเขามาหลายปีแล้ว แม้ว่าพวกเขาจะเข้ามาในวังในตอนแรกเพราะความสนใจของพวกเขา แต่หลังจากผ่านไปหลายปี ทุกคนก็คุ้นเคยกับชีวิตแบบนี้บ้าง อารมณ์บ้าง
ในเวลานี้ จักรพรรดิหลงจงคงทนไม่ได้ที่จะปล่อยให้เขาตำหนิคนใดคนหนึ่งในพวกเขา
หลังจากที่ฉู่เย่ได้ยินคำพูดของจักรพรรดิหลงจง เขาก็ช่วยนางสนมชูขึ้นทันที “แม่สนม ถ้าคุณมีอะไรทำ โปรดยืนขึ้นและพูดถึงเรื่องนี้”
นางสนมชูพยักหน้า หลังจากที่เธอลุกขึ้น เธอเหลือบมองที่ซุนเซียงจุนที่อยู่ด้านข้าง เป็นเวลาเกือบ 20 ปีที่เธอหลีกเลี่ยงซุนเซียงจุนมาตลอด เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในครั้งนี้ แต่ซุนเซียงจุนพบหัวของเธอจริงๆ .
แต่นางสนมชูไม่เคยเป็นสาวน้อยไร้เดียงสาที่ไม่เข้าใจอะไรเลย ซุน เซียงจุนต้องมีเหตุผลที่จะทำแบบนั้น คุณไม่ต้องคิดมากถึงรู้ว่าแปดในสิบเกี่ยวข้องกับการยึดบัลลังก์
“นางสนม บอกฉันที” จักรพรรดิหลงจงเหลือบมองซุนเซียงจุนและพูดเบา ๆ ว่า “ฉันอยู่ที่นี่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันจะตรวจสอบให้ชัดเจน”
นับตั้งแต่สาวใช้ถัดจากซุนเซียงจุนทำร้ายพระราชินีครั้งล่าสุด และเจ้าหญิงคนโตใช้สิ่งนี้เป็นข้ออ้างในการพาพระราชินีออกจากวัง ทัศนคติของจักรพรรดิหลงจงที่มีต่อซุนเซียงจุนเริ่มเย็นลงเล็กน้อย
เมื่อได้ยินว่าจักรพรรดิหลงจงขอให้เธอพูดก่อน ซุนเซียงจุนยังคงมีความสุขมาก ซึ่งหมายความว่าจักรพรรดิหลงจงยังคงมีความรักต่อเธออยู่บ้าง
หลังจากคิดเรื่องนี้ ซุนเซียงจุนก็หลั่งน้ำตาทันที “ฝ่าบาท ตั้งแต่ฉันเข้าไปในวัง พระสนมของข้าพเจ้ารับใช้ท่านด้วยสุดใจ และพระนางก็เคารพจักรพรรดินีเป็นอย่างมาก ข้าพเจ้าวางยาระงับประสาทที่พระสนมของข้าพเจ้ากำลังรับประทานอยู่จริงๆ พระสนม…ข้าขอองค์จักรพรรดิเป็นเจ้านายของนางสนมของข้าพเจ้า”
เธอถูกวางยาพิษจากยากล่อมประสาทของ Sun Xiangjun… นางสนม Shu ไม่มีรอยย่นใด ๆ เมื่อเธอเข้าไปในวังครั้งแรกเมื่ออายุยังน้อยเธอจะไม่ทำเรื่องโง่ ๆ เช่นนี้ ไม่ต้องพูดถึงว่าตอนนี้เธอมีลูกชายอยู่ข้างๆ ทำไมเธอถึงทำอย่างนั้น?
นางสนมชูก้มศีรษะลงเพื่อซ่อนความประชดในดวงตาของเธอ
ซุนเซียงจุนใช้วิธีการที่เรียบง่ายและงุ่มง่าม สนมชูไม่รู้ว่าจะเรียกเธอว่าโง่หรือไร้เดียงสา
“เป็นพิษ?” จักรพรรดิหลงจงมองนางสนมชูที่ก้มศีรษะและไม่พูดอะไร “นางสนมของคุณบอกว่านางสนมชูวางยาพิษคุณหรือ?”
ซุนเซียงจุนเช็ดน้ำตาจากใบหน้าของเขาด้วยผ้าคลุม และมองไปที่จักรพรรดิหลงจงอย่างน่าสงสาร “นางสนมรู้ว่าจักรพรรดิจะไม่เชื่อสิ่งที่นางสนมพูด แต่สิ่งที่นางสนมพูดเป็นความจริง”
ครั้นแล้วนางก็คุกเข่าลงบนพื้นพร้อมกับเสียงปรบมือ “ฝ่าบาท ถ้าไม่เชื่อก็ไปถามหมอหลวงที่ตรวจชีพจรของนางสนมทุกวัน และสาวใช้ที่รับใช้นางสนมได้ทุกวัน น้องสาวของชูซึ่งนางสนมจับได้ในที่เกิดเหตุ”