by 
บาร์ตเดินไปที่ Surdak หัวเราะแล้วพูดว่า:
“ปกติแล้วฉันจะรับผิดชอบแค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ บางอย่างในป้อมปราการเท่านั้น คณบดีและมุสตาก็สามารถทำสิ่งเหล่านี้ได้เป็นอย่างดี แต่แทนที่จะทำงานบ้านในป้อมปราการ ฉันตั้งตารอที่จะได้เยี่ยมชมพื้นที่เป็นกลางทางตอนใต้ของเขตป้องกันมากกว่า . ดู.”
พวกเขาทั้งสามรวมตัวกันที่หน้าเคาน์เตอร์ของทีมโลจิสติกส์ เท Bart หนึ่งถ้วยชาดำ และทั้งสามคนก็รวมตัวกันรอบเคาน์เตอร์เพื่อปอกถั่วด้วยมีดสั้น
“ฉันได้ยินมาว่าอัตราความเสียหายจากการต่อสู้ของทีมลาดตระเวนที่เข้ามาที่นั่นอยู่ที่ประมาณ 50% เสมอ…”
Surdak พูดกับบาร์ต
“ข้อมูลที่เฮย์แมนแก่ๆ ให้คุณฟรีๆ น่ะเหรอ?” บาร์ตถามซัลดัก
เซอร์ดักพยักหน้า
“นี่เป็นเรื่องไร้สาระของเฮย์แมน จุดประสงค์เดียวของเขาในการทำเช่นนี้คือการทำให้คุณระมัดระวังมากขึ้น!” บาร์ตพูดด้วยรอยยิ้ม
“เจ้าเด็กน้อย เจ้าจะสร้างปัญหาให้คนอื่นเสมอ!” ผู้เฒ่าเฮย์แมนหัวเราะและสาปแช่งบาร์ต
บาร์ตแค่หัวเราะและถามซัลดัก: “คราวนี้เฮย์แมนผู้เฒ่าขอให้คุณช่วยเขานำบางสิ่งกลับมาจากพื้นที่เป็นกลางหรือเปล่า?”
เซอร์ดัคถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ: “นี่เป็นเพียงแนวทางปฏิบัติในอดีตเหรอ?”
“ทีมลาดตระเวนต้องการลงไปทางใต้สองสามครั้ง และเฒ่าเฮย์แมนก็ร้องขอหลายอย่าง นี่เป็นกิจวัตรของทีมโลจิสติกส์จริงๆ!”
บาร์ตโยนมันเข้าไปในปาก ความขมขื่นในปากของเขาทำให้เขาขมวดคิ้ว แม้ว่ารสที่ค้างอยู่ในคอจะหวาน แต่เขาก็ยังไม่อยากกินมันอีกต่อไป
“มีข้อมูลเกี่ยวกับพื้นที่เป็นกลางบ้างไหม?” ซัลดักถามเฮย์แมนผู้เฒ่า
Old Heyman ขุดแผนที่เก่าๆ ที่วาดด้วยมืออีกแผนที่หนึ่งออกมาจากตู้แล้วผลักไปที่ Suldak
“มีแผนที่ค่อนข้างเชื่อถือได้ ส่วนภัยคุกคามในพื้นที่ที่เป็นกลาง ฉันหวังว่าคุณจะไม่พึ่งพาสิ่งที่เขียนในรายงานเหล่านี้ เพราะสิ่งที่ไม่ได้เขียนไว้นั้นเป็นอันตรายต่อคุณอย่างแท้จริง รายละเอียดเพิ่มเติม รายงานจะขึ้นอยู่กับคุณมากขึ้น… ดังนั้นฉันจะไม่ให้คุณ “
“เมื่อคุณไปยังพื้นที่เป็นกลางเป็นครั้งแรก ทุกอย่างจะต้องมุ่งเน้นไปที่การสำรวจ คุณเป็นทั้งนักล่าและเป็นเหยื่อ ดังนั้นคุณต้องใส่ใจกับความปลอดภัย”
เฮย์แมนผู้เฒ่าเตือนซัลดัก
พวกเขาทั้งสามคุยกันในทีมโลจิสติกส์สักพัก และเมื่อพวกเขากำลังจะจากไป Surdak พูดกับ Bart:
“โอ้ เราจะออกเดินทางพรุ่งนี้เช้า ก่อนถึงเวลานั้น พยายามนำเสบียงมาให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้สำหรับการสู้รบ”
บาร์ตพูดทันที: “เข้าใจแล้ว”
ซัลดักดื่มชาดำในถ้วย กระโดดลงจากเก้าอี้สูงแล้วเดินไปที่ประตูก่อนที่เขาจะจำอะไรบางอย่างได้ จึงหันกลับมาแล้วพูดว่า:
“บาร์ต…”
บาร์ตวางถ้วยชาในมือลงแล้วหันไปมองซัลดัก: “หือ?”
ซูร์ดักวาดวงกลมบนหน้าอกด้วยมือข้างเดียวแล้วพูดอย่างสบายๆ: “พวกเรามีกันแค่ไม่กี่คน ไม่จำเป็นต้องเพิ่มคน คราวนี้เราจะไม่ช่วยคนยากจนในเขตเป็นกลาง…”
หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็เปิดประตูและออกจากทีมโลจิสติกส์
“รู้”
บาร์ตหายใจออก จากนั้นมองดูผู้เฒ่าเฮย์แมน และทั้งสองก็เริ่มพูดคุยกันถึงสิ่งที่จะนำออกมาจากทีมโลจิสติกส์
ฉันได้ยินมาว่าทีมลาดตระเวนของ Surdak กำลังเตรียมสำรวจโซนกลาง อัศวินและนักดาบในป้อม Blue Bridge ต่างพูดถึงเรื่องนี้ระหว่างรับประทานอาหารเย็น
ทุกคนยังเหลือบมองบริเวณรับประทานอาหารของทีม Surdak เป็นครั้งคราว
ในเวลานี้เองที่ Bart ได้รับประทานอาหารค่ำอย่างเป็นทางการกับ Surdak และพรรคพวกของเขา
Deans และ Musta นั่งอยู่ข้างๆ ทีมของ Bart รับประทานอาหารเงียบๆ โดยก้มหัวลง
หลังจากทานอาหารเสร็จ เมื่อ Surdak เดินออกจากร้านอาหาร กัปตันทีมลาดตระเวนบางคนก็เริ่มพูดอะไรบางอย่างกับ Surdak เมื่อเห็นเขา:
“เฮ้ กัปตันดาร์ก ฉันได้ยินมาว่าพวกคุณจะออกไปลาดตระเวนพรุ่งนี้?”
“ใช่!”
“ขอให้โชคดี…”
“ขอบคุณ!”
Surdak รู้สึกได้ถึงความชื่นชมที่ทีมอื่นถ่ายทอดออกมาอย่างชัดเจน…
–
ในตอนเช้าของวันที่ 18 ซัลดัคนำทีมลาดตระเวนออกจากป้อมบลูบริดจ์และเดินไปตามถนนบนภูเขาทางด้านตะวันออก ผ่านเขตอำนาจศาลของป้อมปราการหลายแห่งตลอดทาง ป้อมปราการ ออกมาจากถนนบนภูเขา
ป้อมยาลูตั้งอยู่ทางตอนใต้สุดของสันเขาด้านตะวันออก มีเพียงถนนลูกรังที่ทอดยาวไปจนถึงตีนเขา มีหน้าผาสูงชันทั้งสองด้านของถนน .
ป้อมปราการยาลูซึ่งตั้งอยู่ทางใต้สุดของสันเขาตะวันออก ดูป้องกันง่ายแต่โจมตียาก
ถ้าฉันไม่รู้ว่านักรบปีศาจมักจะเลี่ยงผ่านป้อม Yalu และแอบเข้าไปในเขตป้องกันของจักรวรรดิ ฉันคงคิดว่ามีเพียงถนนที่อันตรายเช่นนี้จริงๆ!
แต่ถึงแม้จะมีทางเดินอื่นๆ แต่โดยพื้นฐานแล้วเป็นทางผ่านภูเขาที่สูงชันซึ่งต้องปีนข้ามกำแพงหินเพื่อแอบไปด้านหลัง
ขณะที่ป้อมปราการวิซิดัสถูกจักรวรรดิเขียวยึดครองอีกครั้ง
ในช่วงที่ผ่านมา โดยพื้นฐานแล้วไม่มีการลักลอบขนสินค้าขนาดใหญ่โดยนักรบปีศาจ ระหว่างทางไป Surdak ไม่พบนักรบปีศาจซ่อนตัวอยู่ในภูเขาทางฝั่งตะวันออก
ในฐานะหัวสะพานของ Green Empire อาวุธยุทโธปกรณ์และกองกำลังพิทักษ์ที่ประจำการบนกำแพงป้อม Yalu นั้นชัดเจนกว่าป้อมปราการ Blue Bridge มาก…
ซูรดักไม่ได้เข้าไปในป้อมยาลูเพื่อพักผ่อน แต่เขาเดินผ่านป้อมยาลูโดยตรงและเดินไปตามถนนบนภูเขาสูงชันไปทางด้านตะวันออกของภูเขา ซึ่งถือเป็นขอบด้านตะวันออกของเขตที่เจ็ดและสามารถอยู่ได้ มองเห็นสันเขามรณะหลายกิโลเมตร
ที่ปลายสันเขาทางด้านตะวันออกมีประตูถัดไปที่ไม่มีพืชพรรณ นอกจากกรวดที่สะสมแล้วยังมีแผ่นหินแตกร้าวอยู่ทุกหนทุกแห่ง และรอยแตกนับไม่ถ้วนทอดยาวออกมาจากแผ่นหินขนาดใหญ่
นอกจากพุ่มไม้บางชนิดที่สามารถมองเห็นได้ที่เชิงเขามรณะแล้ว ยังมีกรวดกลิ้งอยู่บ้างในทะเลทรายโกบีที่ปลายสันเขาทางด้านตะวันออก
“แต่เดิม ที่นี่ยังเป็นสนามรบหลักในพื้นที่กองทหารรักษาการณ์ของจักรวรรดิด้วย อย่างไรก็ตาม การต่อสู้รุนแรงมากในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาจนทั่วทั้งแผ่นดินแตกร้าวและพังทลายลง หินและพื้นที่ที่นี่ไม่มั่นคงอย่างยิ่ง ดังนั้นสถานที่แห่งนี้จึงสามารถ ไม่ได้ใช้เป็นสนามรบหลักอีกต่อไป “แครี เด็คเกอร์ได้รับการแนะนำให้รู้จักกับซุลดัคบนหลังม้า “เหล่าปีศาจหวังที่จะยึดป้อม Yalu มาโดยตลอด แต่พวกมันไม่เคยประสบความสำเร็จ!”
เมื่อกีบเหล็กของม้าเกล็ดดำเหยียบแผ่นหินที่แตกร้าว แผ่นคอนกรีตจะแตกออกเป็นก้อนกรวดที่เล็กลงและเร็วขึ้น
เมื่อกลุ่มคนเดินผ่านถนนหินนี้ ม้าศึกทิ้งรอยกีบที่ชัดเจนมากไว้บนพื้น
นี่คือขอบด้านตะวันออกของสนามรบในเขต 7 เมื่อมองไปทางทิศตะวันออก คุณจะมองเห็นจุดสิ้นสุดของดินแดนนี้ได้อย่างง่ายดาย ไปทางทิศตะวันออกของจุดสิ้นสุดคือความว่างเปล่าอันไม่มีที่สิ้นสุด…
ทีม Surdak ไม่ได้หยุดอยู่ที่ทะเลทรายโกบี ซึ่งอาจพังทลายลงได้ทุกเมื่อ และมองเห็นทัศนียภาพโดยรอบได้โดยไม่มีอะไรบดบัง ทีมงานได้เคลื่อนตัวไปตามทะเลทรายโกบีไปยังหุบเขามรณะ และตั้งค่ายพักแรมบริเวณขอบหุบเขามรณะ
มีผู้พบเห็น Surdak ร้อยกระป๋องอาหารกลางวันพร้อมกับเชือก และจัดเชือกไว้รอบๆ แคมป์
Bart ถาม Surdak ด้วยสีหน้าประหลาดใจ: “คุณเคยเห็นตั๊กแตนตำข้าวนรกไหม”
Surdak หยิบเคียวกระดูกที่เกือบจะแห้งออกจากแขนของเขาแล้วถาม Bart ว่า “นี่คือสิ่งที่คุณกำลังพูดถึงหรือเปล่า”
“คุณเคยล่าสิ่งนี้มาก่อนจริงๆ เหรอ…”
บาร์ตนั่งยองๆ ข้างแคมป์ไฟและวางหม้อเหล็กไว้บนนั้น แม้ว่าพวกเขาจะตั้งอยู่ริมทะเลทรายโกบีที่แห้งแล้ง แต่ทีมก็ยังมีน้ำไม่ขาด
บาร์ตเทน้ำจากกระเพาะปัสสาวะลงในหม้อปรุงอาหารแล้วรอให้น้ำเดือด…
Samira ละทิ้งม้าศึกของเธอในค่ายและปีนขึ้นไปด้านข้างของ Death Ridge เพียงลำพังเพื่อสำรวจสถานการณ์โดยรอบ
Gary Decker และ Andrew เริ่มสร้างเต็นท์ ในขณะที่พี่น้อง Ogre ย้ายก้อนหินขนาดใหญ่สองสามก้อนไปวางไว้ในแคมป์เป็นโต๊ะและเก้าอี้ธรรมดาๆ
ในทีมไม่มีใครบอกคุณว่าต้องทำอะไรต่อไปแต่ทุกคนปฏิบัติหน้าที่และให้ความร่วมมืออย่างราบรื่น…
“พวกมันชอบออกไปข้างนอกตอนกลางคืน พวกมันเจ้าเล่ห์และโลภโดยธรรมชาติ ฉันก็เลยเตรียมสิ่งนี้ไว้…”
Surdak ดึงกล่องปิดผนึกเวทย์มนตร์ออกมาจากกระเป๋าเข็มขัดวิเศษของเขา จริงๆ แล้วข้างในมีขาหมูแช่เย็นอยู่ทั้งตัว เขาได้ตัดมีดสองเล่มบนขาหมูอย่างไม่ได้ตั้งใจแล้วแขวนไว้บนชั้นวางข้างแคมป์ไฟ
“กูลิเทม…ถ้าดู พรุ่งนี้จะเป็นอาหารเช้า ถ้าไม่ดู มันจะกลายเป็นของกินเล่นตอนเที่ยงคืนของตั๊กแตนตำข้าวในนรก!” เซอร์ดัคโบกมือให้ขาหมูอ้วนในมือแล้ววาง เหล็ก ตะแกรงถูกผลักเข้าหากองไฟเพื่อให้ความร้อนจากกองไฟไปย่างขาหมู
เมื่อยักษ์สองหัวได้ยินสิ่งที่ซูรดักพูด เขาก็ทิ้งหินในมือทันทีและเข้ามาดูขาหมูอย่างระมัดระวัง
ทั้ง Gulitem และ Naohua โลภมากจนน้ำลายสอ Naohua ยังคงอยู่ข้างๆ เขาและพูดว่า: “แค่ย่างมันอย่างช้าๆด้วยไฟอ่อน ๆ รอจนถึงเช้าวันพรุ่งนี้เมื่อขาหมูสุกแล้วคุณก็กัดมันแบบสบาย ๆ ได้ จะสดและนุ่ม” เนื้อมันก็จะหลุดออกจากกระดูกบีบเข้าปาก…อร่อยจริงๆ!”
“เดค คุณโรยเกลือลงไปหรือเปล่า” กูลิเทมถามอย่างจริงจัง
“ยังไม่…” เซอร์ดักกล่าว
“ก่อนอบต้องโรยเกลือนิดหน่อยก่อน…”
เมื่อเห็นขาหมู ยักษ์สองหัวก็กลายเป็นเชฟมืออาชีพทันที
อย่างไรก็ตาม ฉากต่อมาก็พลิกทัศนคติของบาร์ตที่มีต่อทีมนี้ไปอย่างสิ้นเชิง เพราะตลอดทั้งคืน ตั๊กแตนตำข้าวที่อยากแอบเข้าไปในค่ายไม่หยุด อย่างไรก็ตาม เมื่อบาร์ตคลานออกจากเต็นท์ในตอนเช้า เขาก็ค้นพบสิ่งนั้นยกเว้น สำหรับตั๊กแตนตำข้าวสองตัว นอกจากจะถูกแขวนไว้บนชั้นเหล็กและย่างร่วมกับขาหมูแล้ว ซากตั๊กแตนตำข้าวนรกอีกตัวยังกองอยู่นอกเต็นท์อีกด้วย
Surdak จัดทีมถลกหนังและได้เริ่มแยกตั๊กแตนตำข้าวนรกเหล่านี้ด้วยมือของเขาเองแล้ว
บาร์ตมีความสงสัยในใจมาก: “แล้ว… แล้วการต่อสู้ล่ะ?”
ตั๊กแตนนรกชนิดนี้ซึ่งอัศวินของ Green Empire พูดถึงนั้น ไม่รู้สึกถึงภัยคุกคามแม้แต่น้อยต่อหน้าทีม Surdak
และเห็นได้ชัดว่าตั๊กแตนนรกสองตัวนั้นถูกย่างแล้ว กูลิเทมได้เอาตั๊กแตนนรกตัวหนึ่งออกจากชั้นวางแล้ววางราบบนแท่นหิน แล้วใช้กริชผ่าส่วนท้องที่อวบอ้วนของตั๊กแตนตำข้าวออก เผยให้เห็นสีเหลืองสดใสเหมือน เมล็ดข้าวโพดที่คั่วแล้วมีกลิ่นหอมชวนน้ำลายสอเหมือนกัน
พี่น้องยักษ์สองหัวส่งเสียงเชียร์ด้วยความยินดีในเวลานี้ หยิบช้อนออกมาจากเอวของเขา ตักโปรตีนแสนอร่อยเหล่านี้ขึ้นมาแล้วยัดเข้าไปในปากของเขา
เมื่อเขาเห็นบาร์ตมองตรงมาที่เขา เขาก็ยื่นช้อนให้อย่างเป็นมิตรทันทีแล้วถามว่า “บาร์ต คุณต้องการบ้างไหม”