กำเนิดใหม่มหาเศรษฐีโลก

บทที่ 673 ฉันชอบร้องเพลงใช่ไหม?

“ปัง ปัง ปัง” เจียงเสี่ยวไป่ขึ้นไปและเตะประตู

“มานี่ ใครกัน กลางดึก นี่มันจะเป็นการปล้น” เสียงของหญิงวัยกลางคนดังขึ้น

ดูเหมือนนางจะไม่ใช่หญิงมีคุณธรรมและมีคุณธรรม เป็นหญิงชรา

“เสียงดัง” ประตูเปิดออก

“ก๊อกๆ ก๊อกๆ รีบร่าย… จุติ…” หญิงสาวไม่สามารถดำเนินการต่อได้ เพราะเธอเห็นกลุ่มคนที่ติดตามเจียงเสี่ยวไป่

ไม่ใช่คนแก่ อ่อนแอ ป่วย หรือหนึ่งหรือสองคน แต่เป็นกลุ่มคน

“ยางระเบิด” เจียงเสี่ยวไป่กล่าว

“เข้ามาสิ” สีหน้าของหญิงสาวหยิ่งยโสลงเล็กน้อย

เมื่อเข้าไปในสนาม มีการเห่าอย่างดุเดือดของสุนัขหมาป่า แต่ Jiang Xiaobai และกลุ่มของเขาไม่สนใจ

ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาในห้องและเจียงเสี่ยวไป๋ก็เดินตาม

ห้องพักมีควัน และชายวัยกลางคนหลายคนกำลังเล่นไพ่นกกระจอกอยู่รอบๆ โต๊ะสกปรก

มีคนสองสามคนอยู่ข้างๆ เขา เฝ้าดู สูบบุหรี่ และพ่นเมฆออกมา

พวกเขายังคงสาบานทีละคน

“อ้าว หน้าขาวๆ มานี่ เกิดอะไรขึ้น รถเสีย” ชายที่นั่งตรงกลางหน้าเต็มไปด้วยเนื้อพูดด้วยรอยยิ้ม เนื้อบนใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเขาสั่นเทา

เจียงเสี่ยวไป๋ไม่เข้าใจว่าทำไมยุคนี้ยังมีคนที่กินอ้วนได้ขนาดนี้

จะเห็นได้ว่ากินเงินฟุ่มเฟือยไปเท่าไหร่ไม่รู้ และตั้งแต่เริ่มลงมือทำแบบนี้ ก็ไม่ต้องอ่อนน้อมถ่อมตน

“หลิวเบียน เธอหน้าขาวจริงๆ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพี่น้องของเราถึงอยู่ที่นั่น ไม่อย่างนั้นพี่สะใภ้ของฉันจะไม่หนีไปกับใคร”

ชายที่อยู่อีกฝั่งเล่นไพ่และพูดด้วยรอยยิ้ม

“ฉันเกรงว่าฉันยังคงเป็นนักศึกษา และนักศึกษาก็ขับรถด้วย” ทุกคนพูดทุกคำ

Jiang Xiaobai ไม่ได้พูดอะไรหลังจากเข้าประตูและหญิงวัยกลางคนที่อยู่ข้างๆเขาก็ไม่พูดเช่นกัน

ทุกคนเดาว่า Jiang Xiaobai น่าจะยางระเบิด

ตะปูรูปสามเหลี่ยมถูกโรยลงบนถนนแทนที่พวกเขาโดยเล็งไปที่ยานพาหนะที่วิ่งผ่าน ในเวลานี้ ประตูถูกเคาะและมีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวที่ยางจะระเบิด

“เด็กชายต้องการซ่อมรถหรือซ่อมยาง มาร้องเพลงให้พวกเราฟังหน่อย ผมจะคิดเงินคุณน้อยลง”

ชายที่นั่งตรงกลางที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อมองมาที่ Jiang Xiaobai และกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า Jiang Xiaobai ไม่ได้แข็งแกร่งเกินไปและเขาก็เงียบ

ดูเหมือนว่าการกลั่นแกล้ง เงินจะต้องถูกบังคับ นี้จะไม่ได้รับการยกเว้นเพราะเจียงเสี่ยวไป่ร้องเพลง และจะไม่แม้แต่เพนนีเดียว ชายคนนี้แค่ล้อเลียนเจียงเสี่ยวไป่

“ฮ่าฮ่าฮ่า ใช่ ร้องเพลงให้เล่าจื๊อ เล่าจื๊อไม่เคยได้ยินนักศึกษาร้องเพลงเลย”

“ใช่ ร้องเพลงเดียว ร้องหวานๆนั่นสิ…”

Jiang Xiaobai มองไปที่กลุ่มคนกลุ่มนี้และไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ

คนพวกนี้ไม่รู้จริง ๆ ว่าจะอยู่หรือตาย และพวกเขาก็ทำต่อไป แม้ว่าวันนี้พวกเขาจะไม่พบตัวเอง แต่พวกเขาจะพบคนอื่นในอนาคต

“เฮ้ หัวหน้าครอบครัว ลืมเรื่องร้องเพลงไปซะ ใช้ชีวิตอยู่บนยาง…” หญิงวัยกลางคนที่อยู่ด้านข้างเพียงต้องการจะเกลี้ยกล่อม ท้ายที่สุด คนที่อยู่เบื้องหลังเจียงเสี่ยวไป่ดูไม่เหมือนพวกเขาเลย ง่ายต่อการยุ่งกับ

และคนเยอะมากจนเกินคนในบ้านถึงแม้จะว่ากันว่าถ้ามีอะไรก็ทักทายกันได้

แต่หญิงวัยกลางคนก็ยังไม่อยากสร้างปัญหา

“โอ้ พี่ใหญ่ พี่สะใภ้ลำบากใจ” ก่อนที่หญิงวัยกลางคนจะพูดจบก็มีชายคนหนึ่งที่มีฟันเหลืองโตเต็มปากเกลี้ยกล่อม

“ฮ่าฮ่า” เจียงเสี่ยวไป่เดินไปพร้อมกับเยาะเย้ยและเปิดประตูพร้อมกัน

Li Longquan ที่ตามมาข้างหลัง Bai Hang และคนอื่น ๆ ก็ติดตามทีละคน

ทันทีที่ทุกคนในห้องมุ่งความสนใจไปที่หลี่หลงเฉวียนและคนอื่นๆ

Li Longquan และคนอื่นๆ กลายเป็นทหารผ่านศึก พวกเขาไม่มีรัศมีสังหาร แต่ดูไม่เหมือนคนทั่วไป

นอกจากนี้ ในเมืองหลวง เขาได้ต่อสู้กับปรมาจารย์ที่ดื้อรั้นที่สุดในเมืองหลวงทางตะวันตก บราเดอร์หรั่ง

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาในหมู่บ้าน Jianhua อาหารยังเป็นไวน์และผัก ทั้งหมดนั้นแข็งแกร่งมาก

ไม่ต้องพูดถึงไป่หาง นี่คือปรมาจารย์ที่สามารถฆ่าคนได้หลายสิบคนด้วยคนเดียว ไม่ต้องพูดถึงว่า Jiang Xiaobai, Li Longquan และคนอื่น ๆ ล้วนอยู่ที่นั่นในวันนี้

แม้ว่าเขาจะพาน้องชายมาคนเดียว เขาก็กล้าที่จะฆ่าเขา

ผู้คนจึงไม่สนใจคนเหล่านี้เลย

“แตก” เจียงเสี่ยวไป่ไม่พูดอะไร เมื่อทุกคนให้ความสนใจไปที่หลี่หลงฉวน เจียงเสี่ยวไป๋ก็ตบหน้าและพูดคุยด้วยการตบหน้า และกลายเป็นผู้ชายที่เป็นพี่ชายคนโต

ชายที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อหนังและกลุ่มคนในห้องกำลังจะโจมตี

“อย่าขยับ อย่าขยับ…”

“อย่าขยับ…”

“ใครพาฉันไปสู่ความตาย?” หลี่หลงเฉวียนและคนอื่นๆ ก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว สองคนควบคุมอย่างใดอย่างหนึ่ง และเอาทุกอย่างมาวางบนคอของพวกเขา

ถึงผู้ชายจะติดคอ แต่ก็มีคนที่ไม่กลัวตายจริงๆ และพวกเขาก็ยังพร้อมที่จะสู้กลับ

อันที่จริงแล้ว พูดตรงๆ ไม่ได้ว่าเขาไม่กลัวตาย แต่เขารู้สึกว่า Jiang Xiaobai และคนอื่น ๆ ไม่กล้าฆ่าเขาจริงๆ

“เดี๋ยว” ไป่ฮางไม่สนใจ มีดสีขาวเข้ามาและมีดสีแดงก็ออกมา

การบริจาคโลหิตอยู่บนพื้นทันที

Li Longquan และคนอื่น ๆ ก็ชัดเจนเช่นกัน

“โจรรถโร้ดฮ็อก มันไม่ผิดกฎหมายที่จะฆ่าคุณ ใครตะโกนจะถูกฆ่า” เจียงเสี่ยวไป่ตะโกน และเสียงคร่ำครวญของเขาก็ลดลงทันที

“พี่สาวคนโตจะไปไหน” เจียงเสี่ยวไป่ถาม มองไปยังหญิงวัยกลางคนที่ประตูซึ่งกำลังจะออกไป

หญิงวัยกลางคนตัวสั่น หยุด และหันศีรษะเพื่อเผยรอยยิ้มที่น่าเกลียดยิ่งกว่าการร้องไห้

วันนี้เป็นช่วงเวลาที่ยากลำบาก จริงๆ แล้ว โดยปกติแล้วจะมีคนขับรถผ่านไปหนึ่งหรือสองคน

แม้ว่าจะมีอีกเล็กน้อย นั่นคือสี่หรือห้า แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถเอาชนะพวกเขาได้ พวกเขาก็ยังสามารถทักทายผู้อื่นได้

ชิ้นนี้ซ่อมรถ ซ่อมยาง เป็นหมู่บ้าน.

ในเวลานี้ นักสู้ข้างถนนที่เป็นโจรขโมยรถมักจะไม่ใช่คนหรือสองคน แต่เป็นครอบครัว หรือแม้แต่หมู่บ้าน

แต่ฉันไม่ได้คาดหวังว่าภาระของวันนี้จะเรียบร้อยและเป็นระเบียบมาก ไม่ต้องพูดถึงการต่อสู้ นั่นคือไม่มีโอกาสที่จะโทรหาใครเลย

และการได้เห็นเจียงเสี่ยวไป่และคนอื่นๆ โหดเหี้ยม บางทีมันเป็นไปได้ที่จะฆ่าพวกเขาจริงๆ

ใช่ เหมือนสโลแกนบนท้องถนน

ขณะนี้การจราจรและการสื่อสารไม่สะดวกและอยู่ในช่วงปราบปราม

พวกเขาถูกทุบตีจนตายโดยนักสู้ข้างถนน และพวกเขาจะให้รางวัลแก่เจียงเสี่ยวไป๋จริงๆ

“ไม่มีทาง น้องชาย เราผิด” หญิงวัยกลางคนก้มหน้าแล้วพูด

Li Longquan ขยิบตาและมือของเขาปิดประตู

“ท่านพ่อ” เจียงเสี่ยวไป่ตบชายที่เรียกกันว่า “พี่ใหญ่” หลายครั้งติดต่อกัน

“คุณชอบฟังเพลงไหม มาเลย ร้องเพลงของ Joy และ Big Big Wolf ให้ฉันหน่อย” เจียงเสี่ยวไป่กล่าว

“พี่ชาย ฉันไม่… ร้องเพลงไม่ได้” ชายคนนั้นพูดด้วยท่าทีน่าเกลียด แก้มของเขาแดงและบวมอยู่แล้ว

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *