by เมื่อต้องเผชิญกับแรงกดดันมากมาย เราสามารถจินตนาการได้ว่าสถานการณ์ปัจจุบันของซาโตะ โซสึเกะคงยากลำบากขนาดไหน
ตำแหน่งของเขาเกือบจะสูญหายไปแล้ว
ผู้คนจำนวนมากที่อยู่รอบๆ ซาโตะ โซสึเกะ รู้สึกวิตกกังวลเหมือนมดที่กำลังกินกระทะร้อน
มีผู้คนจำนวนมากที่เคยคิดที่จะค้นหาวิธีการอื่นสำหรับตัวเอง
ดังคำกล่าวที่ว่า ต้นไม้ล้ม ลิงก็แตกกระเจิงไปหมด ซาโตะ โซสึเกะไม่เก่งเท่าคาโตะ ทาโร่ในการเอาชนะใจผู้คนแน่นอน
เมื่อเห็นว่าตระกูลซาโตะกำลังจะพ่ายแพ้ ผู้คนเหล่านี้จึงไม่ยอมทนทุกข์ร่วมกับซาโตะ โซสึเกะอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตาม โชตะ มัตสึดะ ลูกน้องคนนี้มีความภักดีมาก และยังคงมั่นคงที่จะอยู่เคียงข้างซาโตะ โซสึเกะ
หากมีสถานการณ์ใดๆ โปรดรายงานให้ซาโตะ โซสึเกะ ทราบทันที
กล่าวโดยสรุป บุคคลเดียวที่ซาโตะ โซสึเกะสามารถไว้วางใจได้ในขณะนี้ก็คือ โชตะ มัตสึดะ
อย่างไรก็ตาม จากการมองบนใบหน้าของซาโตะ โซสึเกะ มัตสึดะ โชตะดูเหมือนจะไม่วิตกกังวลมากเกินไป
โชตะ มัตสึดะ ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไม โซสึเกะ ซาโตะ ถึงไม่รู้สึกวิตกกังวล เมื่อสถานการณ์วิกฤตขนาดนี้
“ท่านครับ สถานการณ์ภายนอกตอนนี้เป็นเพียงเท่านี้ครับ”
“ฉันเพิ่งพบกับคาโตะ ทาโร่ และคุโรดะ ฮิโรฟูมิ เมื่อวานนี้”
โชตะ มัตสึดะรายงานสถานการณ์ภายนอกให้โซสึเกะ ซาโตะทราบอย่างละเอียด
“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว”
ซาโตะ โซสึเกะพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นจุดซิการ์ให้ตัวเองและสูบอย่างเงียบๆ
โชตะ มัตสึดะเงยหน้าขึ้นอย่างเงียบๆ มองไปที่ โซสึเกะ ซาโตะ จากนั้นก็รีบเบือนหน้าออกไป
เขาอยากจะพูดบางอย่างแต่เขาไม่กล้าที่จะพูดในตอนนี้
“พูดเลยถ้าคุณมีอะไรจะพูด”
ซาโตะ โซสึเกะขมวดคิ้วเล็กน้อย
“ท่านครับ ผมรู้สึกว่าหลังจากที่คาโตะ ทาโร่ ดำเนินการตามแผนของเขาแล้ว เขาจะต้องโจมตีคุณแน่นอน”
โชตะ มัตสึดะรวบรวมความกล้าที่จะพูดสิ่งนี้
“ฉันต้องให้คุณบอกฉันมั้ย?”
ซาโตะ โซสึเกะ ม้วนริมฝีปากของเขา โดยธรรมชาติแล้วเขาสามารถคิดได้ว่าโชตะ มัตสึดะคิดอย่างไร
ต่อหน้าต่อตาเรา คาโตะ ทาโร่ และคุโรดะ ฮิโรฟูมิ กำลังทำงานร่วมกันเพื่อดำเนินแผนสุดท้ายของพวกเขา
ตราบใดที่พวกเขาได้ปฏิบัติตามแผนทั้งหมดแล้ว การประชุมครั้งต่อไปก็จะจัดขึ้นอย่างแน่นอน
หลังจากการประชุมครั้งนี้ ฉันเกรงว่าตำแหน่งของซาโตะ โซสึเกะจะถูกแทนที่โดยคาโตะ ทาโร่โดยสิ้นเชิง
สิ่งเหล่านี้อยู่ตรงหน้าของเรา และซาโตะ โซสึเกะก็มองเห็นมันได้อย่างชัดเจน
ดังนั้นแม้ว่าโชตะ มัตสึดะจะไม่ได้รายงานให้เขาฟัง เขาก็สามารถเดาได้ว่าทาโร่ คาโตะจะทำอะไรต่อไป
“ท่านผู้รับใช้ของท่าน…”
โชตะ มัตสึดะลังเลอยู่สองวินาทีแล้วก็ปิดปากลงในที่สุด
“คุณหมายความว่า ทำไมฉันถึงสามารถสงบสติอารมณ์ได้ ทั้งๆ ที่รู้ว่าคาโตะ ทาโร่ กำลังกดดันฉันอยู่”
ซาโตะ โซสึเกะ ยิ้มจางๆ และถามโชตะ มัตสึดะอย่างจริงจังในขณะที่มองไปที่เขา
“ใช่…”
“ผมไม่คิดอย่างนั้น ผมคิดว่าคุณคงมีแผนอยู่ในใจ”
โชตะ มัตสึดะกำลังจะพยักหน้าอย่างไม่รู้ตัวแต่ก็เปลี่ยนคำพูดอย่างรวดเร็ว
โดยสรุปแล้วเมื่อโชตะ มัตสึดะอยู่ต่อหน้าโซสึเกะ ซาโตะ เขาจะระมัดระวังมาก โดยเฉพาะเวลาที่เขาพูด เขาจะพิจารณาทุกคำอย่างรอบคอบ
“ฮ่าๆ ที่คุณพูดมาไม่ผิดหรอก”
ซาโตะ โซสึเกะส่ายหัวและหัวเราะเยาะ ถ้าเขาไม่มีแผนอะไรเขาจะสงบได้ขนาดนี้?
เมื่อกล่าวเช่นนั้น ด้วยสติปัญญาของเขาแล้ว เหตุใดเขาจึงไม่ปล่อยตัวเองให้ห่างไปบ้าง?
“คาโตะ ทาโร่ และ ลู่ เฟิง คิดว่าฉัน ซาโตะ โซสึเกะ จะสามารถรักษาตำแหน่งนี้ไว้ได้ด้วยความช่วยเหลือของหลิน ทาเทียนเท่านั้น”
“พวกเขาคงคิดว่าถ้าไม่มีหลิน ต้าเทียน ฉันคงไม่สามารถรักษาตำแหน่งนี้ไว้ได้เลย”
“ผมบอกได้เพียงว่าพวกเขาไร้เดียงสาเกินไป”
เมื่อซาโตะ โซสึเกะพูดเช่นนี้ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ และเขาค่อย ๆ พ่นควันออกมา
แต่โชตะ มัตสึดะไม่สามารถเข้าใจได้ว่าความมั่นใจของซาโตะ โซสึเกะมาจากไหนไม่ว่าเขาจะพยายามมากเพียงใดก็ตาม
เขาขบคิดแต่คิดไม่ออกว่าซาโตะ โซสึเกะได้จัดเตรียมอะไรไว้ในความลับเพื่อให้เขามีความมั่นใจมากขนาดนี้
“คุณอยากรู้มั้ย?”
ซาโตะ โซสึเกะดูเหมือนว่าจะอารมณ์ดี และริเริ่มถามคำถามกับโชตะ มัตสึดะ
“ผมไม่กล้ารู้”
โชตะ มัตสึดะโบกมือซ้ำๆ เขาอยากรู้แต่เขาไม่กล้าถามสักคำเดียว
“คุณยังจำแผนที่ฉันบอกคุณก่อนหน้านี้ได้ไหม?”
ซาโตะ โซสึเกะ สูบซิการ์อีกครั้ง แล้วถามพร้อมกับยิ้มจางๆ
”ฉันจำได้”
โชตะ มัตสึดะพยักหน้าซ้ำๆ
ตอนแรก ซาโตะ โซสึเกะเอ่ยกับมัตสึดะ โชตะว่าเขามีแผนที่จะส่งลู่เฟิงลงไปสู่เหวได้ทันที
อย่างไรก็ตาม เมื่อแผนนั้นได้รับการดำเนินการแล้ว ความขัดแย้งระหว่างเขากับลู่เฟิงก็จะไม่มีวันได้รับการแก้ไข และอาจถึงจุดที่เป็นความเป็นความตายก็ได้
และแผนนั้นถูกมองโดยซาโตะ โซสึเกะเสมอว่าเป็นไพ่ตายใบสุดท้ายของเขา และเขาไม่ต้องการใช้มันเว้นแต่จะจำเป็นจริงๆ
ท้ายที่สุดแล้ว เมื่อใช้ไพ่เด็ดแล้ว มันก็จะหายไปตลอดกาล
นอกจากนี้ เมื่อไม่นานนี้ ด้วยความช่วยเหลือของ Lin Qianjue และ Lin Tatian ซาโตะ โซสุเกะไม่จำเป็นต้องใช้ไพ่ใบสำคัญนั้นเลย