by 
อี้จินหลี่มองลูกชายอย่างครุ่นคิด
หลิงอี้หรานถามด้วยความกังวล “อวี้ซินไม่อยากทำแท้งจริงหรือ”
อี้เฉียนโม่ยังคงเงียบ
ความเงียบนี้ทำให้ทุกคนเข้าใจถึงทางเลือกของหวังอี้หยาน
“เอาล่ะ ไปสงบสติอารมณ์ก่อนเถอะ ตอนนี้เจ้ายังไม่พร้อมจะอยู่ในหอผู้ป่วย” อี้จินหลี่กล่าว
อี้เฉียนโม่เม้มปาก มองหวังอี้หยานอย่างลึกซึ้งอีกครั้ง แล้วเดินออกจากหอ ผู้ป่วย
หลิงอี้หรานถามด้วยความกังวล “เฉียนโม่…”
“ข้าจะหาจิตแพทย์มาตรวจ” อี้จินหลี่กล่าว
สภาพของลูกชายตอนนี้น่าจะมีปัญหาทางจิตใจอยู่บ้าง แม้ว่าเฉียนซีจะดูหวาดระแวงมากกว่าแฝดสาม แต่เฉียนโม่
กลับมีไหวพริบในการติดต่อกับผู้อื่นมากกว่า
อย่างไรก็ตาม ในฐานะพ่อ เขาเข้าใจดีว่าลูกชายคนโตของเขาอาจดื้อรั้นยิ่งกว่าลูกชายคนเล็กเสียอีกเมื่อเขาเกิดอาการหวาดระแวง
ราวกับว่าเขาถูกปิดกั้นทางอารมณ์มาเป็นเวลานาน แต่บัดนี้เมื่อได้พบกับหวังอวี้ซินแล้ว อารมณ์ทั้งหมดของเขาก็ได้ระบายออกมาในที่สุด
หากปล่อยให้ความหวาดระแวงนี้ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ บางทีมันอาจไม่ใช่เรื่องดีสำหรับทั้งคู่ก็ได้!
หลิงอี้หรานพยักหน้าหลังจากได้ยินดังนั้น
เธอยังรู้สึกว่าอารมณ์ของลูกชายคนโตของเธอในตอนนี้มีบางอย่างผิดปกติอย่างเห็นได้ชัด!
“พี่ชาย สบายดีไหม?” อี้เฉียนจินที่ยืนอยู่ข้างๆ ถามอย่างไม่สบายใจหลังจากได้ยินเช่นนี้
“เขาสบายดี อย่าลืมนะ เขาเป็นพี่ชายคนโตของคุณ!” อี้จินหลี่กล่าว
อี้เฉียนจินถอนหายใจด้วยความโล่งอก ใช่ เธอควรจะมั่นใจในตัวพี่ชายคนโตของเธอ!
————
เมื่อหวังอวี้ซินตื่นขึ้นมาอีกครั้ง อี้เฉียนจินก็นั่งอยู่ข้างเตียง
“ตื่นแล้วเหรอ รู้สึกยังไงบ้าง ยังเจ็บอยู่ไหม” อี้เฉียนจินถามอย่างกังวล หวัง
อวี้ซินมองอี้เฉียนจินด้วยความงุนงง “เกิดอะไรขึ้นกับผม”
“จำไม่ได้เหรอ พี่ชายคนโตของฉันจับไหล่เธอไว้ แล้วเธอก็เป็นลมเพราะความเจ็บปวด” อี้เฉียนจินเตือน หวัง
อวี้ซินนึกขึ้นได้ทันทีว่า ใช่ เธอเคยเป็นลม!
“แล้วอี้เฉียนโมล่ะ” เธอถาม
ในใจเธอนึกถึงวิธีที่อี้เฉียนโมจับไหล่เธอในตอนนั้น ดวงตาของเขาแดงก่ำ แม้เธอจะตะโกนด้วยความเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่า บอกให้ปล่อยเขาไป แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจ
“พี่ชายฉันควบคุมตัวเองไม่ได้มาก่อน พ่อเลยขอให้พี่ชายฉันอย่าเข้าไปในห้องของนายตอนนี้ เกรงว่าเขาจะควบคุมตัวเองไม่ได้และทำร้ายเธออีก” อี้เฉียนจินกล่าว หวัง
อวี้ซินหลุบตาลงเล็กน้อย “เขาไม่เป็นไรใช่ไหม”
“บางทีมันอาจจะกดดันเกินไป” อี้เฉียนจินกล่าว “ช่วงนี้พี่ชายฉันแทบไม่ได้นอนวันละสองสามชั่วโมงเลย แค่เพื่อตามหาคุณ เขารีบไปเช็คข่าวคราวเกี่ยวกับคุณ ความกังวลของเขาตึงเครียดตลอดเวลา เขาแคร์ชีวิตคุณมากเกินไป ตอนนี้ในที่สุดเขาก็เจอคุณแล้ว และรู้ว่าชีวิตคุณจะตกอยู่ในอันตรายถ้าคุณยังยืนยันที่จะมีลูก เขา…”
อี้เฉียนจินหยุดพูด แต่หวังอวี้ซินเข้าใจความหมายอย่างชัดเจน
“อวี้ซิน พี่ชายฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายคุณ เขาแค่กลัวว่าอาจจะเกิดอะไรขึ้นกับคุณอีก” อี้เฉียนจินอ้อนวอนแทนพี่ชาย
กังวลอย่างยิ่งว่าหวังอวี้ซินจะโกรธเขาเพราะเรื่องนี้