บทที่ 3939 น้ำตกอันตราย

หน่วยคอมมานโดเสือดาว
หน่วยคอมมานโดเสือดาว

ท่ามกลางสายน้ำเชี่ยวกราก ว่านหลินกอดหลินจื่อเซิงไว้แน่น พุ่งทะยานผ่านผืนน้ำขุ่นมัวด้วยเชือกที่ห้อยลงมาจากเพดานถ้ำ ทันใดนั้น พวกเขาก็ถูกกระแสน้ำเชี่ยวกรากพัดลงสู่เบื้องล่าง ก่อนจะพุ่งทะยานไปยังกำแพงสีดำสนิทเบื้องหน้า

ทันใดนั้น น้ำในแม่น้ำใต้ดินก็ไหลทะลักท่วมถ้ำแคบๆ ที่ว่านหลินและหลินจื่อเซิงนอนอยู่ กระแสน้ำเชี่ยวกรากไหลไปตามทางเดินแคบๆ ซัดสาดว่านหลินและเพื่อนๆ อย่างรุนแรง ก่อนจะพุ่งทะยานเข้าสู่ความมืดมิดเบื้องหน้า!

ว่านหลินกอดหลินจื่อเซิงไว้แน่นด้วยแขนขวา ลืมตาขึ้นมองผ่านผืนน้ำขุ่นมัว ไฟฉายที่หลินจื่อเซิงถือไว้แน่นถูกยกขึ้นส่องไปข้างหน้า ลำแสงส่องสว่างไปยังผิวน้ำขุ่นมัวที่เต็มไปด้วยกรวดและโคลน ห่างออกไปไม่ถึงหนึ่งเมตร

ทันใดนั้น ว่านหลินมองเห็นกำแพงหินสีดำปรากฏขึ้นเบื้องหน้าเขาและหลินจื่อเซิง ก่อนที่เขาจะทันได้ตั้งตัว ร่างกายของทั้งคู่ก็ถูกกระแสน้ำที่ไหลเชี่ยวกรากตรงหน้าพัดพาไป ก่อนจะพุ่งชนกำแพงถ้ำอันมืดมิดด้วยเสียงดัง “ฟู่”!

ว่านหลินและหลินจื่อเซิงจ้องมองกำแพงถ้ำที่เลื่อนผ่านพวกเขาไปอย่างรวดเร็ว ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว! พวกเขารู้ดีว่าหากไม่ใช่เพราะเชือกเส้นเล็กที่ขึงแน่นจากก้นถ้ำไปยังด้านข้างของถ้ำ พวกเขาจะต้องถูกกำแพงถ้ำที่แข็งกระด้างเบื้องหน้ากระแทกอย่างแรงราวกับสายน้ำเชี่ยวกรากเช่นนี้!

ท่ามกลางกระแสน้ำเชี่ยวกราก หากทั้งคู่ชนกำแพงถ้ำที่แข็งราวกับเหล็กตรงหน้า พวกเขาจะต้องแหลกสลายอย่างแน่นอน ไม่มีใครสามารถต้านทานความเร็วและกำแพงถ้ำที่แข็งแกร่งเช่นนี้ได้! ในชั่วพริบ ตา

ว่านหลินและหลินจื่อเซิงซึ่งติดอยู่ในกระแสน้ำเชี่ยวกรากด้านหลัง กำลังพุ่งทะลุกำแพงถ้ำที่จมอยู่ใต้น้ำ ว่านหลินและหลินจื่อเซิงแนบกายแนบชิดกัน ถูกเชือกในมือซ้ายของว่านหลินดึงรั้งไว้ ขณะพุ่งทะยานเฉียงไปยังด้านมืดของถ้ำ

ว่านหลินกอดหลินจื่อเซิงแน่น ก่อนจะพุ่งทะลุกำแพงถ้ำที่จมอยู่ใต้น้ำ ทันทีที่รู้สึกโล่งใจ เขาก็นึกขึ้นได้ว่าสิ่งที่เห็นจากเพดานถ้ำนั้นเป็นอย่างไร กระแสน้ำที่ไหลผ่านกำแพงถ้ำจะไหลลงสู่หน้าผาสูงหลายสิบเมตรเบื้องหน้า!

ว่านหลินเบิกตากว้าง เขากลั้นหายใจใต้น้ำ บิดเชือกรอบแขน พร้อมกับพันขาไว้รอบเชือก พยายามชะลอความเร็วของตัวเองและหลินจื่อเซิง ป้องกันไม่ให้พวกเขาตกลงไปในส่วนลึกของถ้ำที่มีน้ำตกอยู่เบื้องหน้า

เขารู้ว่าข้างหน้ามีแท่นหินที่สหายของเขายืนอยู่หลายคน หากเขาและสหายสามารถชะลอความเร็วลงได้ จางหวาและเฉิงหรูคงจะขวางทางเขาและจื่อเซิงในกระแสน้ำเชี่ยวกรากได้อย่างแน่นอน! การต่อสู้อันนองเลือดกับศัตรูหลายปีก่อกำเนิดสายสัมพันธ์ทางโทรจิตอันแปลกประหลาดระหว่างเสือดาว เขาเชื่อมั่นอย่างแน่วแน่ว่าพี่น้องของเขาจะเสี่ยงชีวิตเพื่อรอเขาและจื่อเฉิงอยู่ข้างหน้า!

แรงที่พุ่งพล่านในมือและขาซ้าย เชือกที่ตึงในมือก็ยืดออกอย่างกะทันหัน ชะลอความเร็วของว่านหลินและหลินจื่อเฉิงลง

แต่ทันใดนั้น ร่างกายของพวกเขาก็ถูกกระแสน้ำพัดพาไปยังถ้ำด้านข้าง ขณะเดียวกัน หลินจื่อเฉิงซึ่งถูกตรึงไว้แน่นกับซี่โครงของว่านหลิน ก็มองเห็นรอยเลือดสีแดงเข้มไหลออกมาจากมือซ้ายของว่านหลินตรงที่เขาจับเชือกไว้ผ่านลำแสงไฟฉาย เลือดนั้นก่อตัวเป็นริ้วสีแดงเข้มหลายเส้นในกระแสน้ำ กระจายออกด้านนอก ทำให้น้ำข้างหน้ากลายเป็นสีแดงฉาน

ม่านตาของหลินจื่อเฉิงหรี่ลง เขารู้ว่ากระแสน้ำที่ไหลเชี่ยวกรากด้านหลังพวกเขาได้ลับเชือกที่ตึงนั้นให้คมกริบราวกับมีด และมันต้องฝังลึกลงไปในมืออันแข็งแกร่งของหัวเสือดาวแน่ๆ! เขารีบยกมือซ้ายที่ถือไฟฉายขึ้นมา แล้วพันรอบเชือกที่ตึงไว้อย่างรวดเร็ว เพื่อลดแรงกดบนมือของหัวเสือดาว

ทันใดนั้น ว่านหลินและอีกสองคนก็มาถึงแม่น้ำข้างถ้ำ ใบหน้าของหลิน จื่อเฉิงแดงก่ำ กระแสน้ำที่แรงและแรงดันมหาศาลในน้ำทำให้ปอดของเขาแตกสลาย ดวงตาที่เบิกกว้างของเขากลายเป็นสีแดงก่ำ และลูกตาของเขาดูเหมือนจะระเบิดออกมาจากเบ้าตา

ในขณะนั้น ว่านหลินและอีกสองคนกำลังพุ่งตัวไปข้างหน้าในน้ำ แต่จู่ๆ ก็หยุดอยู่ใต้น้ำขณะที่พวกเขาเกาะเชือกไว้ กระแสน้ำที่เชี่ยวกรากซึ่งกำลังซัดสาดผนังถ้ำก็ชะลอลงอย่างกะทันหันรอบตัวว่านหลินและหลิน จื่อเฉิง น้ำที่เคยขุ่นมัวก็กลับใสขึ้นอย่างกะทันหัน ลำแสงไฟฉายของหลิน จื่อเฉิงส่องให้เห็นฉากในน้ำเบื้องหน้า

ว่านหลินและหลิน จื่อเฉิงดีใจมาก เมื่อรู้ว่าการดิ่งลงอย่างรวดเร็วของพวกเขาถูกหยุดไว้ด้วยการจับเชือกไว้ หลังจากกระทบกับผนังถ้ำ น้ำก็ไหลช้าลงอย่างกะทันหันที่ด้านข้างถ้ำ แม่น้ำก็ใสขึ้น!

ทันใดนั้น ทั้งคู่ก็เห็นน้ำพุ่งขึ้นเป็นระลอกคลื่นสีขาวราวสิบเมตรข้างหน้า ก่อนจะไหลลงอย่างรวดเร็ว ถ้ำเบื้องหน้าคลื่นก็ว่างเปล่า!

แววตาของว่านหลินและหลินจื่อเซิงหดลงเป็นรอยแยก เมื่อตระหนักได้ทันทีว่าหน้าผาที่อยู่ฝั่งตรงข้ามแม่น้ำอยู่เบื้องหน้า กระแสน้ำเชี่ยวกรากไหลลงสู่หน้าผาเป็นระยะทางหลายสิบเมตร หากกระแสน้ำพัดพาพวกเขาตกหน้าผา พวกเขาคงถูกหินผาที่ก้นแม่น้ำบดขยี้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยแน่!

ทันใดนั้น ว่านหลินก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว ปล่อยหลินจื่อเซิงออกจากรักแร้ มือขวาคว้าเสื้อเกราะกันกระสุนของหลินจื่อเซิงแล้วยกขึ้นสุดแรง

เขาสังเกตเห็นว่าใบหน้าของจื่อเซิงแดงก่ำ และเขากำลังจะจมน้ำตายในแก่งน้ำ ขณะที่เขายกหลินจื่อเซิงขึ้น ลำแสงสองลำพร่างพราวพร่างพราวก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าเขา ลำหนึ่งเป็นสีแดงและอีกลำเป็นสีน้ำเงิน ลำแสงอันเจิดจ้าเหล่านี้ส่องลงมาจากเพดานถ้ำมืดมิดเหนือเขา ทันใดนั้น ลำแสงไฟฉายสีขาวหลายลำก็พุ่งผ่านผิวน้ำ ลำแสงที่พลิ้วไหวไปตามกระแสน้ำ พุ่งตามลำแสงพลิ้วพลิ้วสองลำขึ้นสู่ผิวน้ำเหนือว่านหลินและคนอื่นๆ

ทันทีที่ยกแขนขวาของว่านหลินขึ้น ร่างของหลินจื่อเซิงก็โผล่พ้นกระแสน้ำที่ไหลเชี่ยวกราก ทันทีที่ศีรษะโผล่พ้นน้ำ เขาก็อ้าปากเพื่อหายใจเอาอากาศที่นิ่งสงบออกมา ก่อนจะสูดหายใจเข้าอย่างกระหาย

ในขณะเดียวกัน หลินจื่อเซิงก็ได้ยินเสียงตะโกนดังลั่นว่า “หัวเสือดาวและจื่อเซิงมาแล้ว รีบหน่อย!” “รัดเชือกแล้วดึงเข้ามา!” “กล้า ผลัก!” เสียงตะโกนด้วยความยินดีดังก้องมาจากผนังถ้ำ

หลิน จื่อเซิงสูดหายใจเข้าลึก ๆ โดยไม่แม้แต่จะหันไปมองฝั่งที่เสียงตะโกนดังมา แขนซ้ายของเขายังคงพันอยู่กับเชือกที่ตึง เขาเอื้อมมือขวาลงไปใต้น้ำ คว้าแขนของว่านหลินที่อยู่ในน้ำ แล้วดึงมันขึ้นมาอย่างสุดแรง

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *


error: Content is protected !!