by เสี่ยวจินจะต้องเป็นคุณนายเฉินในอนาคตอย่างแน่นอน! ในขณะนี้ เฉินจี้เฟยมั่นใจในเรื่องนี้ในใจ
————
เมื่ออี้จิงหมินอายุห้าขวบ ครอบครัวอี้ได้จัดงานวันเกิดสุดอลังการให้กับเด็กน้อยเพื่อฉลองวันเกิดของเจ้าหญิงน้อยแห่งตระกูลอี้
ตลอดห้าปีที่ผ่านมา เหอจื่อซินและอี้เฉียนฉีตกหลุมรักกัน ทำให้หลายคนพูดว่าพวกเขาแต่งงานกันเพื่อลูกสาว และพวกเขาก็รอคอยที่จะเห็นว่าซินเดอเรลล่าจะเศร้าแค่ไหนหากเธอแต่งงานเข้าไปในตระกูลที่ร่ำรวย
ในที่สุดพวกเขาก็ได้พบกับคู่รักที่รักกัน และผู้ที่รอคอยที่จะเห็นเรื่องตลกนี้ต่างก็ถูกตบหน้า
หลังจากเรียนจบ เหอจื่อซินได้เข้าร่วมบริษัทของตระกูลอี้ ขณะที่อี้เฉียนฉียังคงศึกษาต่อและศึกษากฎหมาย เขา
ยังแสดงให้ครอบครัวเห็นอย่างชัดเจนว่าเขาต้องการเข้าสู่วิชาชีพกฎหมายเหมือนแม่ของเขาในอนาคต
แน่นอนว่าการเผชิญหน้าของอี้เฉียนฉือยังบ่งบอกล่วงหน้าว่าภาระของบริษัทตระกูลอี้ในอนาคตน่าจะตกอยู่ที่อี้เฉียนโม่
ท้ายที่สุด อี้เฉียนจินไม่ได้สนใจธุรกิจ และอี้เฉียนเอินผู้น้องยังเคยบอกอีกด้วยว่าเธออยากเป็นครู เพราะรู้สึกว่าการสอนผู้อื่นนั้นเป็นสิ่งที่เติมเต็มชีวิตอย่างมาก ด้วย
เหตุนี้ อี้เฉียนโม่จึงตกเป็นภาระในการสืบทอดธุรกิจของครอบครัว
เขาไม่ได้คัดค้านความคิดนี้โดยสิ้นเชิง แม้ว่าเขาจะรู้สึกว่าบุคลิกภาพและพรสวรรค์ของเขาน่าจะเหมาะกับอาชีพนักวิจัยมากกว่า แต่มรดกของตระกูลอี้ก็ควรสืบทอดต่อไป
เมื่อมองดูงานวันเกิดที่คึกคัก อี้เฉียนโม่ก็พูดกับน้องสาวว่า “อีกไม่นานระยะเวลาสามปีที่พ่อกับแม่ตกลงกันไว้ก็จะหมดลงแล้ว เจ้าตั้งใจจะแต่งงานกับจีเฟยจริงๆ เหรอ?”
“แน่นอน” อี้เฉียนจินตอบอย่างเด็ดขาด
“แม้แต่เจ้าก็จะแต่งงาน” อี้เฉียนโม่ถอนหายใจ
“งั้นก็แปลว่าถึงตอนนั้น พวกเธอจะเป็นคนเดียวในกลุ่มแฝดสามของเราที่ยังไม่ได้แต่งงาน ไม่คิดจะหาคนรักบ้างเหรอ” อี้เฉียนจินถาม
พี่ชายคนโตไม่เคยมีแฟนเลย แม้แต่การจีบเล่นๆ ก็ตาม
เรื่องนี้ทำให้ทุกคนในครอบครัวคิดว่ารสนิยมทางเพศของพี่ชายคนโตน่าจะมีปัญหา
“จะดีไหมถ้านายกับเฉียนซีได้รักกัน
ส่วนฉัน ต่อให้ต้องอยู่เป็นโสดไปตลอดชีวิต ฉันก็ยังมีลูกๆ ของนายให้สืบทอดตระกูลอี้ในอนาคต” อี้เฉียนโม่กล่าว “แต่ถ้าฉันไม่เคยรักใครเลยในชีวิต นายไม่คิดเหรอว่านั่นจะเป็นความเสียใจครั้งใหญ่หลวง” อี้เฉียนจินถาม “
เสียใจเหรอ”
อี้เฉียนโม่กระพริบตาปริบๆ เขาไม่คิดว่าการไม่ได้รักใครสักคนจะเป็นเรื่องน่าเสียใจอะไรนัก
เพราะท้ายที่สุดแล้ว ทุกคนก็ต่างกัน เหมือนกับที่นายไม่เข้าใจความสุขของปลาถ้าไม่ใช่ปลา!
“ถึงนายจะคิดว่าการตกหลุมรักใครสักคนเป็นเรื่องดี แต่ในความคิดของฉัน การที่คนรักของนายบังเอิญรักนายก็เป็นเรื่องที่เป็นไปได้ ถ้าคนที่ฉันตกหลุมรักไม่รักฉัน นายจะหวังให้ฉันอ้อนวอนขอให้เขารักฉันงั้นเหรอ” อี้เฉียนโม่ถาม
อี้เฉียนจินตัวสั่น เอ่อ เธอคงนึกภาพไม่ออกว่าวันหนึ่งพี่ชายจะอ้อนวอนขอผู้หญิงอย่างสุดหัวใจ แต่…
“ฉันคิดว่าถ้าพี่ชายรักใครสักคนจริงๆ คนๆ นั้นก็น่าจะตกหลุมรักเธอได้ไม่ยาก” อี้เฉียนจินพึมพำ
“จริงเหรอ?” อี้เฉียนโม่ยิ้ม “ถ้าฉันอยากให้ใครสักคนตกหลุมรักฉัน ฉันต้องใช้วิธีการคำนวณและตั้งใจเอาใจอีกฝ่ายให้ตกหลุมรักฉัน แล้วเธอไม่คิดว่าความรักแบบนี้มันยุ่งยากนักเหรอ?” อี้เฉียนโม่กล่าว
อี้เฉียนจินพูดไม่ออก
เมื่อเสิ่นจีเฟยมาหาอี้เฉียนจิน อี้เฉียนโม่ก็เดินไปยังที่ส่วนตัวกว่าในงานเลี้ยง อยากจะอยู่เงียบๆ
เพราะที่นี่มีคนมากมายที่อยากจะอุ้มเขาขึ้นมาคุยด้วย
แต่ทันใดนั้น เสียงตบเบาๆ และเสียงหนึ่งก็ดังเข้ามาในหูของเขา
“หวางหยูซิน ฉันไม่ได้บอกนายแล้วเหรอว่าวันนี้ไม่ให้มาที่นี่ นายวางแผนจะทำให้ครอบครัวเราอับอายขายหน้าเหรอ?”