by ทั้งหมดนี้เป็นเพียงคำพูดลอยๆ ไร้หลักฐาน แล้วหัวเทียนไห่จะยอมรับได้อย่างไร?
แม้ทุกคนจะไม่เชื่อเขา แต่ก็ไม่มีทางหยุดยั้งเขาได้
“ข้าฆ่าชายผู้นี้ ตระกูลหยู เพราะพวกเขาฝ่าฝืนคำสั่งของพันธมิตร กระทำการโดยประมาทเลินเล่อ แม้กระทั่งทำร้ายสมาชิกห้าทุ่งน้ำแข็งของเรา ข้าจะให้อภัยคนที่หยิ่งผยองและชอบบงการเช่นนี้ได้อย่างไร? หากข้าปล่อยพวกเขาไป ข้าจะนำพันธมิตรไปปราบวิหารเทพสวรรค์และกำจัดความชั่วร้ายนี้ออกจากแดนเงียบได้อย่างไร?” “
ในเรื่องนี้ ข้าทำเพื่อความยุติธรรมล้วนๆ! ไม่ใช่เพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว! อย่าสงสัยเลย!”
หัวเทียนไห่ตั้งสติได้ แสร้งทำเป็นมีพลังอย่างแรงกล้า ชี้ไปที่หลินหยางและคนอื่นๆ แล้วตะโกนด่า
เสียงของเขาดังก้องและทรงพลัง
เขาไม่ได้แสดงท่าทีใดๆ ที่แอบแฝง
“ท่านพ่อ ถึงตอนนี้ท่านก็ยังปฏิเสธไม่ได้เลยหรือ? ชื่อเสียงจะมีประโยชน์อะไร? ตราบใดที่ท่านยังปฏิรูปตัวเอง ตราบใดที่ท่านละทิ้งอดีต ท่านก็ยังคงเป็นที่ชื่นชมของทุกคน!”
หัวเว่ยเว่ยแนะนำ น้ำตาคลอเบ้าและสะอื้นไห้
“หุบปาก! ลูกสาวไร้สำนึก! หลงเสน่ห์เด็กคนนี้! ไม่เพียงแต่ทรยศต่อที่ราบน้ำแข็งทั้งห้าเท่านั้น แต่ยังใส่ร้ายบิดาด้วย! หลินผู้นี้ใช้เวทมนตร์อะไรมาปฏิบัติกับบิดาเช่นนี้?”
หัวเทียนไห่ตะโกนอย่างโกรธจัด
“ท่านพูดถูก! ผู้นำของเราช่างกล้าหาญ! ท่านเป็นคนซื่อสัตย์ เป็นสุภาพบุรุษอย่างแท้จริง! เขาทำเรื่องเลวร้ายและไร้ยางอายอย่างที่ท่านอธิบายได้อย่างไร? คุณหนู ยอมรับความจริงเถอะว่าชายคนนี้ยุยงให้ท่านใส่ร้ายผู้นำ?”
เส้าชวนก้าวออกมาและถามอย่างเย็นชา
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกไป อี้เต้าเจิ้นเหริน เจ้าเมืองเหลียง และคนอื่นๆ หันไปมองหัวเว่ยเว่ยและหลินหยาง ดวงตาเต็มไปด้วยความสับสน
“เจ้า…เจ้า…”
หัวเว่ยเว่ยพูดไม่ออก
“คุณหนูหัว ท่านมีหลักฐานยืนยันสิ่งที่ท่านพูดหรือไม่”
อี้เต้าเจิ้นเหรินถาม
“หลักฐาน? ข้า…ข้าไม่มี…”
ใบหน้าของหัวเว่ยเว่ยซีดเผือด
“ถ้าไม่มีหลักฐาน พวกเราเกรงว่าจะเชื่อท่านได้ยาก!”
อี้เต้าเจิ้นเหรินกล่าวอย่างมีความหมาย
“ข้าเกือบโดนผู้หญิงคนนี้หลอก ข้าโทษคนดีผิด!”
เจ้าเมืองเหลียงโบกมืออย่างโกรธจัดและพาคนของเขาออกไป
“เดี๋ยวก่อน!”
ทันใดนั้น หลินหยางก็ตะโกนขึ้น
ทุกคนมุ่งความสนใจไปที่เขา
“เจ้าจะพูดอะไรอีก เจ้าเด็กเหลือขอ?” เฉาชวนสบถ
“อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระของเด็กคนนี้! พวกเจ้ารีบจัดการฆ่ามันซะ!”
หัวเทียนไห่ตะโกน
“มีอะไรเหรอ ฮวาเทียนไห่? รู้สึกผิดเหรอ? ทำไมนายถึงกล้าให้ฉันเอาหลักฐานมาแสดงล่ะ?”
หลินหยางถามอย่างใจเย็น
สีหน้าของฮวาเทียนไห่ซีดลงเล็กน้อย เขาอยากจะฆ่าเขาด้วยกำลัง แต่ก็กลัวว่าจะทิ้งหลักฐานไว้ เขามองไปรอบๆ แล้วถามอย่างเคร่งขรึม “นายบอกว่ามีหลักฐาน งั้นก็เอาออกมาให้ทุกคนดูสิ!”
“ไม่ต้องห่วง หลักฐานกำลังมา! “
หลินหยางพูดอย่างใจเย็น
“กำลังมา?” ฮวาเทียนไห่ตกใจเล็กน้อย
“พูดจริงๆ นะ มันไม่ใช่หลักฐาน แต่เป็นพยาน!”
หลินหยางมองนาฬิกาแล้วพูดว่า “ฉันคิดว่าต้วนเทียนเซียงน่าจะมาถึงเร็วๆ นี้ เมื่อเขามาถึง ความจริงจะถูกเปิดเผย!”
“อะไรนะ?”
ฮวาเทียนไห่หายใจหอบด้วยความไม่อยากเชื่อ
“นายไม่ได้ฆ่าต้วนเทียนเซียงเหรอ?”
เฉาชวนถามอย่างกังวล
“เดิมทีข้าตั้งใจจะฆ่าต้วนเทียนเซียง แต่ต้วนเทียนเซียงบอกว่าถ้าข้าไปเจอเขา ฮวาเทียนไห่จะไม่ยอมปล่อยข้าไปแน่ และจะทำให้ข้าเงียบเสียง ข้าจึงแอบไว้ชีวิตต้วนเทียนเซียง! ข้าบอกให้เขามาปรากฏตัวเดี๋ยวนี้และเป็นพยานต่อสาธารณะเพื่อแก้ต่างความผิดทั้งหมดของเจ้า!”
หลินหยางกล่าวอย่างเย็น
ชา ฮวาเทียนไห่ตกตะลึง
ทุกคนจับจ้องไปที่เขา
ทั้งอาจารย์เต๋าและเจ้าเมืองเหลียงต่างเชื่อมั่นในคำพูดของหลินหยางถึง 80% แล้ว
ต้วนเทียนเซียงยังมาไม่ถึง แต่สีหน้าของฮวาเทียนไห่กลับเผยให้เห็นชัดเจนว่าเขามีเรื่องน่าสงสัย!
“ตามเวลานั้น ต้วนเทียนเซียงน่าจะถึงทะเลสาบฉางหู ซึ่งอยู่ห่างออกไปสิบไมล์ เพื่อป้องกันการซุ่มโจมตีจากห้าผู้คุ้มกันน้ำแข็ง หวังอี้เฉิง รีบไปพบเขา! อย่าปล่อยให้เขาบาดเจ็บ!”
หลินหยางคำราม
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกจากปาก ฮวาเทียนไห่ก็พุ่งตรงไปยังทะเลสาบฉางหูอย่างบ้าคลั่งราวกับลูกธนู
“ฮวาเทียนไห่ เจ้าต้องการให้ข้าเงียบเสียงหรือ?”
หลินหยางตะโกนพลางพุ่งเข้าไปห้าม
“ต้วนเทียนเซียงเป็นอาชญากรที่ไม่อาจให้อภัยได้! ปรมาจารย์นิกายผู้นี้กำลังกำจัดความชั่วร้ายนี้ออกจากแดนนิพพาน! หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว! รีบหลีกทางให้ข้าเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นข้าจะบดขยี้เจ้าจนเป็นผุยผง!”
ฮวาเทียนไห่คำราม เร่งเร้าพลังน้ำแข็งไร้ขีดจำกัดให้หลินหยางแข็งตัว
แต่หลินหยางที่ลุกโชนด้วยเปลวเพลิงประหลาดอันน่าสะพรึงกลัว กลับไม่แสดงความกลัวต่อพลังน้ำแข็งของฮวาเทียนไห่เลย
เมื่อเห็นว่าเขาทำอะไรหลินหยางไม่ได้ ฮวาเทียนไห่จึงยอมแพ้และพยายามพุ่งเข้าหาฉางหู แต่ทันใดนั้นหลินหยางก็เอื้อมมือไปจับข้อเท้าของเขาไว้แน่น
“ไอ้สารเลว!”
ดวงตาของฮวาเทียนไห่แดงก่ำ เขาถือดาบน้ำแข็งไว้ในมือ แทงเข้าที่หลินหยางอย่างรุนแรง
แต่มืออีกข้างของหลินหยางกลับยื่นมือเปล่าออกไป จับดาบน้ำแข็งไว้แน่นและมองเขาอย่างไม่ใส่ใจ
“ฮวาเทียนไห่ เจ้ากังวลหรือ?”