by “ข้าให้โอกาสเจ้าแล้ว! เจ้าไม่รักมัน! ตอนนี้เจ้าต้องตกนรก!”
ต้วนเทียนเซียงคำรามอย่างดุร้าย
เขาตัดสินใจเสี่ยงทุกอย่างแล้ว
ในเมื่อหลินหยางไม่ยอมจำนน เขาจะต้องฆ่าหลินหยางก่อนตาย ดังนั้น เขาย่อมต่อสู้กลับโดยไม่คำนึงถึงผลที่ตามมา
“อ๊า!”
ต้วนเทียนเซียงคำราม ถือหนามน้ำแข็งแทงหลินหยางอย่างสุดกำลัง หลินหยาง
ดูเหมือนจะต้านทานไม่ได้ หนามน้ำแข็งค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้าหาหัวใจของหลินหยาง
ความเย็นชาค่อยๆ แทรกซึมเข้ามาใกล้
“ตาย!”
หัวเว่ยเว่ยลุกขึ้นยืน ถือดาบพุ่งเข้าใส่ต้วนเทียนเซียงอย่างโกรธจัด
สีหน้าของต้วนเทียนเซียงเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน
ในช่วงเวลาสำคัญนี้ การแทรกแซงของหัวเว่ยเว่ยทำให้เขาตกอยู่ภายใต้แรงกดดันอย่างหนัก
“อีตัวสารเลว! ข้าจะฆ่าเจ้าก่อน!”
ต้วนเทียนเซียงผู้อับอายขายหน้าและโกรธแค้น ยอมแพ้ที่จะฆ่าหลินหยาง และวางแผนแทงหัวเว่ยเว่ยด้วยหนามน้ำแข็งในมือ ฆ่าเธอก่อน
แต่ทันใดนั้น มือที่ต่อต้านต้วนเทียนเซียงก็คลายออกอย่างกะทันหัน
ฟุ่บ!
ต้วนเทียนเซียงคว้าหนามน้ำแข็งแล้วแทงเข้าไปในร่างของหลินหยาง
หลินหยางตัวสั่นอย่างรุนแรงเมื่อหนามน้ำแข็งแทงทะลุร่าง เลือดสีแดงสดไหลทะลักออกมา…
ต้วนเทียนเซียงตกตะลึง
เขาไม่เข้าใจว่าทำไมหลินหยางถึงปล่อยมือในวินาทีสำคัญเช่นนี้
หรือว่าเขา… ยอมแพ้แล้ว?
ต้วนเทียนเซียงจ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้าเจ็บปวด ใบหน้าซีดเผือด
แต่แววตาที่แน่วแน่คู่นั้นกลับไม่แสดงร่องรอยของความสิ้นหวังหรือมองโลกในแง่ร้าย
ไม่!
เขาไม่ยอมแพ้!
ต้วนเทียนเซียงหายใจติดขัด ทันใดนั้นก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขารีบรวบรวมหนามน้ำแข็งเพิ่มเพื่อโจมตีหลินหยางอย่างรุนแรง
แต่แล้ว…
ฉี!
หลินหยางดึงเข็มมังกรหงเมิ่งอันสุดท้ายออกจากร่างของต้วนเทียนเซียง ต้วนเทียน
เซียงตัวสั่นและมอง
ไปที่เข็มมังกรหงเมิ่ง เขาเห็นความเย็นจางๆ เคลือบอยู่บนเข็ม ความเย็น
นี้ช่างลึกลับจนทำให้เข็มดูเหมือนผลึก
“โอ้ ไม่นะ!”
หัวใจของต้วนเทียนเซียงสั่นสะท้านอย่างรุนแรง จิตใจแทบจะว่างเปล่า
“ข้าเข้าใจแล้ว!”
หลินหยางไอสองครั้ง เลือดยังคงไหลซึมออกมาจากมุมปาก แต่ใบหน้ากลับเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“พิษของเจ้าใช้น้ำแข็งเป็นสื่อกลาง ชักนำเลือดมนุษย์ให้แข็งตัว… ไม่แปลกใจเลยที่พิษนี้สามารถทำลายร่างกายของข้าที่ต้านทานพิษทุกชนิดได้ มันช่างพิเศษจริงๆ…”
หลังจากคำพูดเหล่านี้จบลง ใบหน้าของต้วนเทียนเซียงก็เปลี่ยนเป็นสีฟ้า ริมฝีปากของเขาสั่นระริกอย่างรุนแรง
“เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน… เจ้าค้นพบสรรพคุณของยาของข้าได้อย่างง่ายดาย… เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน…”
พัฟ!
ขณะที่เขายังคงตกตะลึงกับความแข็งแกร่งของหลินหยาง หัวเว่ยเว่ยก็พุ่งเข้าไปแทงต้วนเทียนเซียงจากด้านหลังด้วยดาบ
ต้วนเทียนเซียงตัวสั่นอย่างรุนแรง เลือดไหลทะลักออกมาจากปาก
“ตาย!”
หัวเว่ยเว่ยกัดฟันบิดด้ามดาบ สลักรูขนาดใหญ่บนหัวใจของต้วนเทียนเซียง
ต้วนเทียนเซียงอ้าปากค้าง ชีวิตของเขาดับวูบลงอย่างรวดเร็ว บัดนี้ชีวิตของเขาสิ้นหวัง
เขาจ้องมองหลินหยางด้วยดวงตาเบิกกว้าง
หลินหยางเรียกไฟประหลาดออกมา เปลี่ยนมันให้กลายเป็นเข็มแทงจุดฝังเข็มหลายจุดบนร่างกาย
เมื่อเห็นเช่นนี้ ต้วนเทียนเซียงก็ตระหนักได้ว่าพิษของเขาไม่ได้เป็นภัยคุกคามต่อหลินหยางอีกต่อไป
“อัจฉริยะ… เจ้า… อัจฉริยะที่หาได้ยากยิ่งในยุคสมัยนี้…”
ต้วนเทียนเซียงร้องออกมาอย่างยากลำบาก พ่นเลือดออกมา
“เจ้าช่างใจดีเกินไป เจ้าก็ไม่ได้เลวร้ายเช่นกัน…”
หลินหยางกล่าวอย่างใจเย็น
พรสวรรค์ของต้วนเทียนเซียงนั้นชัดเจน เพราะเขาสามารถสร้างพิษประหลาดเช่นนี้ได้ น่าเสียดายที่เขาได้พบกับหลินหยาง ชายผู้ซึ่งชั่วร้ายยิ่งกว่าตนเสียอีก
“หนุ่มน้อย ข้าพ่ายแพ้แก่เจ้า ข้าไม่มีอะไรจะพูด… คนใกล้ตายมักพูดจาดีๆ ข้ามีเรื่องจะพูดกับเจ้า!”
ความโกรธในแววตาของต้วนเทียนเซียงค่อยๆ จางหายไป เขาพูดอย่างช้าๆ หอบหายใจหนัก
หลินหยางมองหัวเว่ยเว่ย ส่งสัญญาณให้นางหยุดแล้วแทงต้วนเทียนเซียงอีกครั้ง เขาพูดอย่างใจเย็นว่า “ไปสิ”
“เจ้าไม่ได้มาจากทุ่งน้ำแข็งห้าทิศใช่ไหม? ในเมื่อเจ้าไม่ได้มาจากทุ่งน้ำแข็ง… ข้าแนะนำให้เจ้า… ออกจากทุ่งน้ำแข็งไป หรือไม่ก็หาวิธีฆ่าหัวเทียนไห่…” ต้วนเทียนเซียงพูดเสียงแหบพร่า
“เจ้าเกือบตายแล้ว ยังคิดเรื่องโง่ๆ ออกมาอีก! เจ้าเชื่อหรือว่าข้าจะตัดหัวเจ้าตอนนี้?”
หัวเว่ยเว่ยกระวนกระวายและตะโกนอย่างเดือดดาล พลางเหวี่ยงดาบในมืออย่างกระตือรือร้นที่จะผ่าต้วนเทียนเซียงออกเป็นสองท่อน
อย่างไรก็ตาม ต้วนเทียนเซียงเยาะเย้ยพลางมองหัวเว่ยเว่ยอย่างเยาะเย้ย “อีหนูน้อย เจ้าคิดว่าพ่อของเจ้าเป็นใครกัน? พ่อของเจ้ามันไร้หัวใจ ไร้คุณธรรม… ข้าไม่ผิดที่สั่งให้เด็กคนนี้ฆ่าพ่อของเจ้า เพราะพ่อของเจ้าจะฆ่าเขาแน่นอน! ต่อให้เด็กคนนี้ช่วยชีวิตเจ้าไว้ก็ตาม…”
“เจ้าพูดอะไรนะ?”
หัวเว่ยเว่ยตกตะลึง
“ในเมื่อข้าช่วยชีวิตหัวเว่ยเว่ยไว้ ทำไมเจ้าสำนักทุ่งน้ำแข็งถึงอยากฆ่าข้า”
หลินหยางถามพลางขมวดคิ้ว
“เหตุผลก็ง่ายๆ… เพราะเจ้ารู้อดีตของเขา รู้การกระทำอันโสมมและน่ารังเกียจของเขา รู้ดีว่าหัวเทียนไห่เป็นคนแบบไหน! หัวเทียนไห่ใส่ใจทั้งหน้าตาและชื่อเสียง และเพราะแบบนั้น เขาต้องฆ่าเจ้าแน่นอน! ดังนั้น ถ้าเจ้าไม่อยากตาย เขาก็ต้องตาย ถ้าเจ้าไม่ฆ่าเขา เขาก็จะฆ่าเจ้า! ฮ่าฮ่าฮ่า…”
ต้วนเทียนเซียงหัวเราะ แล้วจู่ๆ ร่างกายของเขาก็สั่นสะท้าน
ปัง!
ร่างของเขาระเบิดทันที เลือกที่จะตายด้วยการทำลายตัวเอง!
เลือดสาดกระจายไปทั่วร่าง
แต่ทั้งหลินหยางและหัวเว่ยเว่ยต่างก็ติดอยู่ในคำพูดของต้วนเทียนเซียง แทบจะตั้งสติไม่ได้…