by หลังจากออกจากร้านไวน์ ทั้งสองเดินทางต่อไปอีกกว่าสองชั่วโมง ก่อนจะมาถึงทุ่งน้ำแข็งห้าด้านในที่สุด
ตอนนั้นอุณหภูมิก็เย็นยะเยือก ผืน
หิมะปกคลุมไปทั่ว ราวกับถูกพัดพาไปยังดินแดนแห่งหิมะ
หลังจากเดินลุยผ่านภูเขาสีเงินที่ปกคลุมด้วยหิมะหนา ทั้งสามก็
เห็นผืนน้ำแข็งกว้างใหญ่
แต่สิ่งที่น่าประหลาดใจอย่างแท้จริงคือผืนน้ำแข็งกว้างใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่เหนือผืนน้ำแข็ง
แต่ละผืนงดงามตระการตาราวกับงานศิลปะจากธรรมชาติ
“นี่คือทุ่งน้ำแข็งห้าด้านหรือ?”
“สวยงามมาก!”
หวังอี้เฉิงและคนอื่นๆ อุทานด้วยความทึ่ง
หลินหยางมองออกไปไกลๆ
เขาเห็นผู้คนมากมายเบียดเสียดกันอยู่ในทุ่งน้ำแข็ง แน่นขนัดไปด้วยผู้คน จากทุกทิศทุกทาง กลุ่มคนจำนวนมากหลั่งไหลเข้ามา มุ่งหน้าสู่ทุ่งน้ำแข็ง
“เจ้าเป็นใคร?”
ทันใดนั้น ร่างหลายร่างในชุดคลุมและเสื้อคลุมสีขาวก็เดินเข้ามา ล้อมรอบทั้งสามคนไว้
หนึ่งในนั้นถือดาบยาวชี้มาที่หลินหยางแล้วตะโกน
“พวกเรามาที่นี่เพื่อตามหาตระกูลหยู”
หลินหยางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
“ตามหาตระกูลหยูหรือ? พวกคุณเป็นคนของตระกูลหยูหรือเปล่า?” ชายคนนั้นถามพลางขมวดคิ้ว
“เปล่า พวกเราเป็นแค่เพื่อนของตระกูลหยู”
“จริงเหรอ? เข้าไปสิ!”
แววตาฉายวาบขึ้นในดวงตาของชายคนนั้น ทันใดนั้นเขาก็เก็บดาบลงและพูดด้วยรอยยิ้ม
หลินหยางสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ ในตัวอีกฝ่าย แต่โดยไม่ได้คิดอะไรมาก เขาพยักหน้าและก้าวเท้าเข้าสู่ทุ่งน้ำแข็ง กำแพง
เมืองสลักน้ำแข็งสูงปรากฏขึ้นต่อหน้าคนทั้งสาม กำแพงเมืองเต็มไปด้วยทหารยามในชุดขาว และที่ประตูเมืองมีโต๊ะหลายตัว ทุกคนที่เข้ามาในเมืองต้องอยู่ที่นั่นครู่หนึ่ง
“พวกคุณมาจากไหน?”
ขณะที่หลินหยางเดินเข้ามาใกล้ มีคนบนโต๊ะคนหนึ่งหยิบกระดาษออกมา ราวกับจะบันทึกข้อมูล หวัง
อี้เฉิงและหยูซานสุ่ยต่างมองไปที่หลินหยาง ไม่แน่ใจว่าจะตอบอย่างไร
ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาก็เป็นแค่คนนอก
หลินหยางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้นว่า “พวกเรามาจากสำนักชิงเสวียน กำลังตามหาตระกูลหยู!”
“กำลังตามหาใครอยู่หรือ?”
ชายคนนั้นชะงักค้างไปครู่หนึ่งขณะกำลังจะเขียน เขาเหลือบมองหลินหยางและอีกสองคน ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมา “พวกเรามาที่ทุ่งน้ำแข็งห้าทิศด้วยเหตุผลเดียว คือเพื่อเข้าร่วมพันธมิตรและปราบวิหารเทพสวรรค์ พวกเจ้ากำลังตามหาอะไรอยู่? ถ้าพวกเจ้ากำลังตามหาใครอยู่ ก็ออกไปตามหาซะ!”
“ไอ้โง่! พวกเจ้ากล้าดียังไงมาพูดกับพวกผู้ใหญ่แบบนี้?”
หวังอี้เฉิงโกรธจัดจนแทบระเบิด
แต่หลินหยางหยุดเขาไว้
เขาไม่อยากเสียเวลาอีกต่อไป
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ถือว่าพวกเรามาที่นี่เพื่อเข้าร่วมแล้วกัน”
“บอกชื่อและตัวตนของพวกเจ้ามา แล้วข้าจะตรวจสอบให้”
ชายคนนั้นพ่นลมหายใจออกมาพลางเขียนต่อไป
ไม่นานข้อมูลของพวกเขาก็ถูกบันทึก และทั้งสามคนก็เข้าไปในเมือง
หลังจากถามผู้คนที่เดินผ่านไปมา หลินหยางก็รีบหาฐานที่มั่นของตระกูลหยูอย่างรวดเร็ว
ตั้งอยู่ที่มุมหนึ่งของมุมตะวันตกเฉียงใต้ของเมืองน้ำแข็ง
ไม่มีบ้านเรือนที่สร้างด้วยอิฐน้ำแข็ง มีเพียงเต็นท์ที่จัดวางอย่างเรียบง่าย
แต่เมื่อหลินหยางเข้าไปใกล้ เขาเห็นเพียงสมาชิกตระกูลหยูเป็นกลุ่มละสามหรือสี่คน ทุกคนล้วนแก่ชรา อ่อนแอ ทั้งผู้หญิงและเด็ก ไม่มีผู้บริหารระดับสูงของตระกูลหยูให้เห็น
หลินหยางขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธอจึงเดินตรงไปข้างหน้า
“ท่านชาย ท่านมาหาใคร”
หญิงชราร่างผอมบางเดินเข้ามาถามพร้อมรอยยิ้มทันที
“ท่านชาย ข้ากำลังตามหาคุณหญิงไอเหริน ท่านอยู่ที่ไหน”
หลินหยางถาม
“หญิงชราไอเหริน?”
ลมหายใจของหญิงชราสั่นระริก ก่อนจะฝืนยิ้มออกมา “ท่านชาย ไอเหรินไม่อยู่ที่นี่ ท่านไม่ใช่ท่านฟู่เชิญให้มาทำอะไรหรือ?”
“ท่านชายฟู่? ท่านฟู่คนไหน?”
หลินหยางถามด้วยความสับสน
“ท่านชาย ท่านไม่ได้มาจากทุ่งน้ำแข็งหวู่ฟางหรือ?”
หญิงชราถามด้วยแววตาสงสัย
“ข้าชื่อหลินหยาง ท่านรู้จักข้าหรือไม่ ท่านชาย”
“หลินหยาง? ท่านอาจเป็น… ท่านชายหลินจากนอกอาณาเขต?”
หญิงชราตัวสั่นไปทั้งตัว น้ำตาไหลพราก เธอรีบคว้ามือหลินหยางไว้และกล่าวว่า “ท่านชายหลิน ในที่สุดท่านก็มาถึง!”
“เกิดอะไรขึ้น?”
หลินหยางถามทันที
“ท่านหลิน โปรดช่วยตระกูลหยูของเราด้วย! พวกเราติดกับดัก! ไม่มีทางหนี!”
ชายชราร้องไห้ ใบหน้าถูกปิดบัง สีหน้า
ของหลินหยางเย็นชาขณะฟังอย่างเงียบงัน ในที่สุดก็เข้าใจเรื่องราวทั้งหมด
ปรากฏว่าตระกูลหยู เช่นเดียวกับสำนักเสือคำราม ได้รับมอบหมายให้ไปอยู่ในกลุ่มปืนใหญ่
ท้ายที่สุด ตระกูลหยูก็ไม่ได้แข็งแกร่ง
นัก หลินหยางคาดการณ์เรื่องนี้ไว้แล้ว
แต่กลับได้พบกับไอ่หรานโดยไม่คาดคิด และตกหลุมรักเธอ ด้วยรูปร่างอันเป็นเอกลักษณ์ของไอ่หราน เส้าปิงหยวนจึงพยายามแต่งงานกับเธอ
แต่ไอ่หรานปฏิเสธ เส้า
ปิงหยวนจึงใช้วิธีการต่างๆ เพื่อกดดันไอ่หรานให้ยอมจำนน
ไอ่หรานและตระกูลหยูขัดขืน
ตระกูลหยูเชื่อว่าไอ่หรานถูกจับตัวไปแล้ว แล้วเส้าปิงหยวนจะได้รับอนุญาตให้พาตัวเธอไปได้อย่างไร?
เส้าปิงหยวนจึงใช้พลังของเขาคุกคามตระกูลหยูอย่างต่อเนื่อง เขาไม่เพียงแต่ส่งพวกเขาไปยังแนวหน้าของการโจมตีเท่านั้น แต่ยังบังคับให้พวกเขาทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ทั้งสร้างอุปกรณ์และปรุงยาสำหรับทุ่งน้ำแข็งห้าทิศ
ยกเว้นผู้สูงอายุและผู้ที่อ่อนแอ แทบทุกคนในตระกูลหยูต่างทำงานหนักอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
ไม่มีใครกล้าเกียจคร้าน
กลัวว่าหากใครทำผิดพลาด เซ่าปิงหยวนจะฉวยโอกาสแก้แค้นและลงโทษตระกูลหยู
“มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรือ?”
หลินหยางมองตาเย็นชา “ดูเหมือนคนของทุ่งน้ำแข็งห้าทิศจะแข็งแกร่งไร้เทียมทานจริงๆ!
” “พันธมิตรเช่นนี้จะเอาชนะวิหารเทพสวรรค์ได้อย่างไร? ท่านลอร์ด ข้าขอเสนอให้พาตระกูลหยูออกไปจากที่นี่โดยเร็ว!” หวังอี้เฉิงถาม
หลินหยางพยักหน้าและกล่าวกับชายชรา “ท่านผู้เฒ่า ท่านรู้หรือไม่ว่าตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหน? ท่านช่วยพาข้าไปที่นั่นได้ไหม?”
“เอาล่ะ…ท่านชาย พวกเราไปไม่ได้ ท่านรออยู่ที่นี่เถอะ พวกเขาจะกลับมาเมื่อเสร็จงาน” ชายชรากล่าว
แต่ทันใดนั้น สมาชิกคนหนึ่งของตระกูลหยูก็วิ่งเข้ามา ตะโกนอย่างเร่งรีบ
“คุณหญิง มีเรื่องร้ายเกิดขึ้น!”