by 
“อย่าทำนะ อย่าทำนะ…”
เมื่อเห็นดังนั้น เซิ่งปู้ฉือจึงรีบยืนขวางทางไว้ตรงกลาง จากนั้นก็มองไปที่ไห่ต้าฟู่แล้วกล่าวว่า “ท่านอาจารย์ไห่ ถ้าท่านมีอะไรจะพูดก็เชิญพูดคุยกันเถิด ทำไมท่านถึงมุ่งเป้าไปที่ท่านเฉินทันที?”
“ดูเหมือนว่าคุณเฉินจะไม่รู้จักพวกคุณด้วยซ้ำ?”
“บ้าเอ๊ย ทำไมข้าถึงไม่รู้จักเขานะ เขาฆ่าคนเก่งๆ ของเราไปห้าคน แถมยังมาโผล่ที่นิกายใหญ่ทั้งห้าอีก เขารังแกพวกเราเพราะไม่มีใครในนิกายใหญ่ทั้งห้าเลยหรือไง”
ไห่ต้าฟู่พูดอย่างโหดร้าย!
“ฆ่าคนดีเด่นทั้งห้าคนเหรอ?”
เฉิงปู้ซื่อตกตะลึง!
“คุณกำลังพูดเรื่องไร้สาระ ใครฆ่าฆาตกรทั้งห้าคนนั้น?”
สีหน้าของไป๋เฉียนเต็มไปด้วยความโกรธ “ถ้าอยากก่อเรื่องก็บอกมาตรงๆ สิ แกกำลังหาเรื่องแต่งอะไรอยู่”
“ราชินีจิ้งจอก หยุดตะโกนได้แล้ว! เธอเป็นหนึ่งในคนที่ฆ่าวีรบุรุษทั้งห้าของเรา…”
ไห่ต้าฟู่ชี้ไปที่ไป๋เฉียนแล้วพูดว่า!
“คุณพูดจาไร้สาระ คุณมีหลักฐานอะไร?”
ไป๋เฉียนรู้สึกวิตกกังวล!
“อาจารย์ลั่ว เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ฉันอยู่กับคุณเฉินมาตลอด แต่ไม่เห็นเขาฆ่าวีรบุรุษทั้งห้าของคุณเลย”
“และด้วยความแข็งแกร่งของนายเฉินในปัจจุบัน ฉันเกรงว่าเขาคงไม่สามารถฆ่าห้าวีรบุรุษได้ใช่ไหม?”
เซิ่ง ปู้ฉี มองไปที่ปรมาจารย์นิกายลั่วและถาม!
“เขาไม่สามารถถูกฆ่าได้ แต่หากเราเพิ่มจักรพรรดิ์ทั้งสามและราชาแห่งเผ่าอสูรอีกสักสองสามองค์ มันก็ไม่แน่นอน”
สีหน้าของผู้นำนิกายลั่วก็มืดมนลงเช่นกันในขณะนี้!
“ทำไม? ทำไมคุณเฉินถึงฆ่าห้าวีรบุรุษ? ผู้นำนิกายลั่วไม่สามารถใส่ร้ายคนอื่นโดยไม่มีหลักฐานได้ ใช่ไหม?”
เซิงปู้ซื่อไม่เชื่อว่าเฉินผิงจะฆ่าบุรุษผู้โดดเด่นทั้งห้าได้!
“คุณต้องการหลักฐานใช่ไหม?”
ผู้นำนิกายลั่วพ่นลมเย็นออกมา ก่อนจะโยนถุงเก็บของของห้าวีรบุรุษออกไป “เห็นไหม นี่คือถุงเก็บของของห้าวีรบุรุษ มันหล่นจากร่างของเฉินผิง พวกเราเห็นด้วยตาตัวเอง มันจะปลอมได้ยังไง”
“มันหล่นมาจากคุณเฉินเหรอ? คุณเห็นด้วยตาตัวเองหรือเปล่า?”
เซิ่ง ปู้ซื่อ มองไปที่เฉินผิงด้วยความไม่เชื่อ!
อย่างไรก็ตาม เขาได้เห็นด้วยตาตัวเองแล้ว และเขาไม่รู้จะพูดอะไร!
เฉินผิงมองถุงเก็บของพลางขมวดคิ้วเล็กน้อย ราวกับนึกอะไรออก จึงถามประมุขหลัวว่า “ใครบอกเจ้าว่าข้าฆ่าห้าวีรบุรุษ? ฉีเป่ยเจียน่ะเหรอ?”
“ใช่แล้ว นั่นคือสิ่งที่เขาพูด” อาจารย์นิกายลั่วพยักหน้า!
“เจ้าโดนหลอกแล้ว คนที่ฆ่าห้าวีรบุรุษจริงๆ คือฉีเป่ยเจีย และข้าก็เห็นด้วยตาตัวเอง”
เฉินผิงเห็นด้วยตาของเขาเองว่าฉีเป่ยเจียกำลังต่อสู้กับบุรุษผู้โดดเด่นทั้งห้าคน และในที่สุดก็ฆ่าพวกเขาทั้งหมดได้!
“หนุ่มน้อย เจ้าคิดว่าพวกเราโง่หรือ? เจ้าแค่เชื่อเราด้วยคำพูดลมๆ แล้งๆ แล้วเราก็เห็นด้วยตาตัวเองว่าถุงเก็บของของวีรบุรุษทั้งห้าหล่นจากเจ้า”
ไห่ต้าฟู่กล่าว
“เห็นด้วยตาตัวเองเหรอ? เห็นด้วยตาตัวเองแปลว่าเป็นเรื่องจริงเหรอ?”
ขณะที่เฉินผิงพูด ออร่าของเขาก็เริ่มเปลี่ยนแปลงช้าๆ และในไม่ช้ารูปลักษณ์ของเขาก็เปลี่ยนไปเช่นกัน!
เพียงชั่วพริบตา เฉินผิงก็กลายเป็นเหมือนกับไห่ต้าฟู่ต่อหน้าเขา!
แต่ในแง่ของออร่ามันยังต่างจากไห่ต้าฟู่!
แต่ถ้าคุณดูแค่ภายนอก ก็ไม่มีความแตกต่างระหว่างเขากับไห่ต้าฟู่เลย!
“นี่…นี่…”
ไห่ต้าฟู่มองดูการเปลี่ยนแปลงของตัวเองโดยเฉินผิงด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกตะลึง!
แม้แต่คนอื่นๆ ก็ยังมองไปที่เฉินผิงด้วยความไม่เชื่อ!
แม้ว่าหลายคนจะรู้จักเรื่องการปลอมตัวและภาพลวงตา แต่การปลอมตัวนั้นต้องอาศัยอุปกรณ์ประกอบฉากต่างๆ
ภาพลวงตาคือการควบคุมสมองของผู้คนและทำให้พวกเขาเห็นคนหนึ่งเป็นอีกคนหนึ่ง!
แต่เฉินผิงกลับเปลี่ยนรูปลักษณ์ของเขาจริงๆ!
แม้ว่าออร่าจะไม่เปลี่ยนแปลงมากนัก แต่การเปลี่ยนแปลงของรูปลักษณ์ก็เพียงพอที่จะทำให้ทุกคนตกตะลึงแล้ว!
“ถ้าฉันทำอะไรตอนนี้ สิ่งที่คุณเห็นก็คงจะถูกคนอื่นทำใช่ไหม?”
เฉินผิงตั้งคำถามกับผู้นำนิกายลั่ว!
ผู้นำนิกายลั่วยังคงนิ่งเงียบ แท้จริงแล้ว ไม่ว่าเฉินผิงจะทำอะไรอยู่ตอนนี้ หากมองจากระยะไกล ไห่ต้าฟู่ก็เป็นคนทำ!