by ฉันคิดว่าฉันจะหาทางจัดการกับอีกฝ่ายได้วันนี้ แต่ฉันไม่คาดคิดว่าเรื่องจะออกมาแบบนี้
เฟิงอวี้ฉินก็ไม่ได้อยู่นิ่งเฉยเช่นกัน เขารีบวิ่งออกไปและมาถึงใจกลางเมือง ซึ่งเขาเห็นกลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง
มีคนจำนวนมากมายเฝ้าดูอยู่รอบๆ ทุกคนต่างก็ปิดปากหัวเราะ และแม้กระทั่งกระซิบกัน
“ฮึ่ม นี่มันเล็กเกินไปแล้ว! โอ้ นี่มันน่าอายจริงๆ! ฉันคิดว่าทุกคนในตระกูลไป่หลิงจะแข็งแกร่งมากเลยนะ!”
“พูดอะไรน่ะ หยาบคายจัง!”
“แต่ผู้ชายคนนี้ทำนะ…ฮ่าๆ!”
การสนทนาของผู้คนรอบข้างเธอไปถึงหูของเฟิงหยูฉิน และในทันใดนั้น เฟิงหยูฉินก็โกรธมาก
“ไอ้เวรเอ๊ย!”
เขาพุ่งไปข้างหน้าและขวางกลุ่มคนที่ยังคงวิ่งอย่างบ้าคลั่งต่อไป
“หยุดอยู่ตรงนั้น!” เฟิงหยูฉินหยุดอีกฝ่ายไว้
เมื่อได้ยินเช่นนี้ กลุ่มทหารยามก็หยุดทันที
ทันทีที่พวกเขาเห็นเฟิงหยูฉิน พวกเขาก็รู้ว่ามีเรื่องยุ่งยากเกิดขึ้น
เฟิงหยูฉินจะต้องหาวิธีจัดการกับตัวเองอย่างแน่นอน!
“นายท่าน…พวกเราคิดผิด!” ทหารยามคนหนึ่งคุกเข่าลง “คนๆ นั้นวางเครื่องพันธนาการไว้ในร่างกายของพวกเรา ถ้าพวกเราหาทางทำลายมันไม่ได้ พวกเราก็ตายกันหมด!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฟิงหยูฉินก็รู้สึกแปลก ๆ เล็กน้อย
“ข้อจำกัด? ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย รีบใส่เสื้อผ้าแล้วตามฉันมา!”
คำพูดของเฟิงอวี้ฉินทำให้ทุกคนตื่นตระหนกทันที พวกเขาคุกเข่าลงกับพื้นและก้มลงกราบอย่างต่อเนื่อง หวังว่าอีกฝ่ายจะปล่อยพวกเขาไป
“จริงเหรอ? ไม่นะ เราออกจากถนนเส้นนี้ไม่ได้ ไม่งั้นเราจะตายจริงๆ แน่!”
หนึ่งในทหารยามร้องไห้และพูดเช่นนี้ด้วยสีหน้าสิ้นหวัง
ใบหน้าของเฟิงหยูฉินกลายเป็นน่าเกลียดอย่างมาก
หากมีอะไรผิดปกติกับกลุ่มทหารยามกลุ่มนี้จริงๆ ทุกอย่างก็คงจะอธิบายได้ง่ายขึ้น แต่กลุ่มทหารยามกลุ่มนี้ดูปกติมากกว่าคนปกติเสียอีก และไม่มีอะไรแปลกประหลาดเกี่ยวกับพวกเขาเลย
เขาไม่เชื่อว่าร่างกายของอีกฝ่ายจะมีข้อจำกัดใดๆ
“คุณแน่ใจนะว่าคุณโอเค?”
หลังจากพูดจบเขาก็คว้าตัวคนๆ หนึ่งแล้วโยนเข้าไปในตรอก
อีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัวก็ถูกเหวี่ยงลงพื้น ทันใดนั้นเขาก็เข้าไปในตรอกแล้ว
เมื่อเขาคิดว่าเขาจะต้องตายถ้ารับสาย เขาไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะไม่มีปัญหาอะไรเลย
ร่างกายของเขาไม่เปลี่ยนแปลง และไม่รู้สึกผิดปกติอะไร เขายังมีชีวิตอยู่และสบายดี
หลังจากรู้สึกถึงความสบายอย่างยิ่งนี้ ยามก็ลุกขึ้นทันทีและตะโกนด้วยความตื่นเต้น โดยไม่สนใจเลยว่าเขาจะอยู่ในความยุ่งวุ่นวายหรือไม่
เมื่อคนอื่นๆ เห็นเหตุการณ์นี้ พวกเขาก็รีบวิ่งเข้าไปในตรอก แน่นอนว่าพวกเขาไม่พบปัญหาใดๆ
เฟิงอวี้ฉินยิ่งโกรธมากขึ้นเมื่อเห็นพวกเขาปรากฏตัว หากเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา ทุกอย่างก็คงอธิบายได้ แต่ตอนนี้ร่างกายของคนเหล่านี้กลับปกติเกินไป ปกติจนน่าตกใจ
เป็นเพราะเหตุนี้เองที่ทำให้เฟิงหยูฉินไม่รู้จะกลับไปอธิบายต่อไปอย่างไร
“ใส่เสื้อผ้าแล้วตามข้ามา!” เฟิงอวี้ฉินหันกลับมาด้วยความโกรธและพาทุกคนออกไป ณ บัดนี้ ตระกูลไป่หลิงกลายเป็นเรื่องตลก ทุกคนรู้ดีในใจว่าตระกูลนี้ช่างไร้สาระสิ้นดี
ขณะนั้นสมาชิกครอบครัวที่ยังไม่มาถึงก็ทยอยมาที่เกิดเหตุทีละคน
พวกเขาทั้งหมดต้องการให้ Feng Yuqin ให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผล
ในเวลานี้ ซ่งเว่ยชิงยังพาคนไปพบพระชราด้วย