by ซ่งเทียนไห่พยักหน้า จากนั้นจึงเดินตามพี่ชายและน้องสาวออกไป!
“สัตว์ร้ายหลิงซีอยู่ที่ไหน?”
ซ่งเทียนไห่ถามหลังจากเดินออกจากบ้านของเย่!
“ท่านอาจารย์ ฟังฉัน…”
ผู้หญิงคนนั้นคว้าซ่งเทียนไห่แล้วเดินไปยังสถานที่อันเงียบสงบ!
เขาเล่าให้ซ่งเทียนไห่ฟังทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเขาในหุบเขาสัตว์วิญญาณ!
เมื่อซ่งเทียนไห่ได้ยินว่าศิษย์ของเขาได้พบกับเฉินผิงจริงๆ สีหน้าของเขาก็ตกตะลึงอย่างมาก!
โดยเฉพาะเฉินผิงปล่อยพวกเขาทั้งหมด!
“ท่านอาจารย์ เหตุผลที่ข้าโกหกท่านเมื่อกี้ก็เพื่อช่วยให้ท่านหนีไป หากผู้อาวุโสชูรู้ว่าพวกเราไม่ได้จับสัตว์อสูรหลิงซี ท่านคงจะโทษพวกเราแน่ พวกเราอาจจะออกไปจากที่นี่ไม่ได้”
ผู้หญิงคนนั้นพูดด้วยเสียงเบา!
“ท่านอาจารย์ ปล่อยพันธมิตรผนึกปีศาจไปเถอะ พวกนี้ไม่นับพวกเราเป็นมนุษย์ด้วยซ้ำ”
ชายชุดดำก็พูดในขณะนั้นด้วย!
“ใช่ ถ้าเราออกจากพันธมิตรผนึกอสูรแล้วไม่มีสัตว์วิญญาณ เราจะหาผู้อาวุโสเฟยไม่เจอเลย เมื่อครบสามวัน ผู้อาวุโสชูจะโจมตีเราแน่นอน”
“อีกอย่าง ผู้อาวุโสชูก็อยู่กับจั่วเสวียนด้วย ตอนที่จั่วเสวียนตาย ผู้อาวุโสชูเองก็ไม่กล้ารายงานเรื่องนี้ให้ผู้นำพันธมิตรทราบ และต้องการให้พวกเรา ห้องโถงไร้วิญญาณ รับผิดชอบ ใครจะไปรู้ว่าผู้อาวุโสเฟยก่อกบฏจริงหรือไม่”
หญิงสาวติดตามซ่งเทียนไห่เพื่อวิเคราะห์!
ซ่งเทียนไห่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ราวกับว่าเขากำลังดิ้นรนอยู่ในใจ!
หากไม่มีสัตว์ร้ายหลิงซี พวกเขาอาจไม่สามารถพบผู้อาวุโสเฟยได้ภายในสามวัน หรือแม้กระทั่งสามเดือน!
ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาไม่รู้ว่าผู้อาวุโสเฟยยังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว หากผู้อาวุโสชูจงใจพูดเช่นนี้เพื่อให้พวกเขา วังไร้วิญญาณ ตกเป็นเหยื่อ พวกเขาจะทำอะไรได้ล่ะ?
หลังจากคิดทบทวนแล้วคิดอีก ซ่งเทียนไห่ก็พยักหน้าในที่สุดและกล่าวว่า “ตกลง แจ้งให้ทุกคนทราบ ศิษย์ทั้งหมดของวังไร้วิญญาณควรออกจากเย่เฉิง รอดูกันว่าจะเกิดอะไรขึ้น!”
พี่ชายและน้องสาวพยักหน้าและรีบไปแจ้งทันที!
–
หุบเขาวิญญาณโลหิต!
หลังจากฝังศิษย์ที่ตายไปแล้ว หลัวโช่วไห่ก็ทำความสะอาดหุบเขาวิญญาณโลหิตทั้งหมด!
ชายชราภูตผีภูเขาปีศาจติดตามหลัวโช่วไห่มาตลอด เขากลัวมาตลอดว่าหลัวโช่วไห่จะทนไม่ไหว ร่างกายจะทรุดลง!
ท้ายที่สุด หุบเขาวิญญาณโลหิตก็ดำรงอยู่มานานนับพันปี และเมื่อถูกส่งต่อไปยังหลัวโช่วไห่ ก็เกือบจะถูกทำลายล้าง สิ่งนี้ทำให้หลัวโช่วไห่รู้สึกละอายใจเกินกว่าจะเผชิญหน้ากับบรรพบุรุษ!
“เหล่าลั่ว ตราบใดที่เจ้ายังอยู่ที่นี่ หุบเขาวิญญาณโลหิตก็จะยังคงอยู่ อย่าเศร้าไปเลย”
ชายชราภูตปีศาจภูเขาตบไหล่ของหลัวโช่วไห่เบาๆ แล้วพูดว่า!
หลัวโช่วไห่ไม่ได้พูดอะไร เขาคิดอยู่ตลอดเวลาว่า ใครกันจะโหดร้ายและไร้ความปรานีถึงขนาดฆ่าคนในหุบเขาวิญญาณโลหิตของพวกเขาหมด!
“ท่านอาจารย์ มีคนมาจากนอกหุบเขากำลังมาเยือน…”
ขณะนั้นเอง จินตงก็เข้ามาและกล่าวกับหลัวโช่วไห่!
“ใครเหรอ?”
Luo Shouhai ตกตะลึง!
หุบเขาวิญญาณโลหิตอยู่ตรงนี้ ทำไมยังมีคนมาเที่ยวอีก?
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เขาเป็นชายวัยกลางคนแล้ว ดูไม่ค่อยมีพลังเลย!”
จินตงตอบกลับ!
หลัวโช่วไห่ลุกขึ้นและเดินออกไป โดยมีชายชราผีภูเขาปีศาจเดินตามหลังเขามา!
เมื่อมาถึงปากหุบเขาก็พบชายวัยกลางคนกำลังรออย่างเงียบๆ!
ลั่วโช่วไห่มองดูและพบว่าอีกฝ่ายเป็นมนุษย์สัตว์ ซึ่งทำให้ลั่วโช่วไห่สับสนมาก!
เขาไม่เข้าใจว่าทำไมสัตว์ร้ายพวกนี้ถึงมาที่บ้านของเขา!
แม้ว่าทั้งสามเผ่าจะไม่ได้ต่อสู้กันในพื้นที่ภูเขาเทียนโม แต่พวกเขาซึ่งเป็นหุบเขาวิญญาณโลหิตกลับไม่มีความสัมพันธ์กับเผ่าอสูร!
“เพื่อนเต๋า ฉันสงสัยว่าคุณมาทำอะไรที่นี่?”
หลัวโช่วไห่ก้าวไปข้างหน้าและถามชายวัยกลางคนอย่างสุภาพมาก!
“กำลังมองหาใครสักคน…”
ชายวัยกลางคนพูดอย่างเย็นชามาก!
“ขอโทษนะครับ คุณกำลังมองหาใครอยู่เหรอครับ” หลัวโช่วไห่ถามต่อ
“ฉันกำลังหาเฉินผิงอยู่ บอกให้เขาออกมาพบฉันหน่อยสิ!”
น้ำเสียงของชายวัยกลางคนดูมีอำนาจ!
เมื่อเห็นทัศนคติของชายวัยกลางคน หลัวโช่วไห่ก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย!
จินตงที่อยู่ข้างๆ ก็ขมวดคิ้วเช่นกัน “คุณดูหยิ่งผยองมากเลยนะ ในเมื่อคุณมาที่นี่เพื่อพบใครสักคน คุณควรจะสุภาพหน่อย แล้วคุณเฉินเป็นใคร? คุณเจอเขาเมื่อไหร่ก็ได้ใช่ไหม?”