by “แล้วคุณหวังว่าฉันจะมีชีวิตอยู่ได้ใช่ไหม?” ดวงตาของเขาเป็นประกายราวกับถูกย้อมด้วยชั้นแสงดาว
เธอหายใจไม่ออก แสงในดวงตาของเขาทำให้เธอไม่สามารถมองตรงไปที่เขาได้ เธอพูดได้เพียงคลุมเครือว่า “ไม่ว่าคุณจะคิดอย่างไร”
“ถ้าคุณต้องการให้ฉันมีชีวิตอยู่ ฉันก็จะอยู่ ไม่ว่าจะยากลำบากแค่ไหนฉันก็จะอยู่!” เขากล่าว
เดิมทีเธอคิดว่าเธอไม่สนใจชีวิตของเขาเลย และถึงกับคิดว่าเธออาจหวังว่าเขาจะไม่อยู่บนโลกนี้อีกต่อไป แต่ตอนนี้ เธอไม่อยากให้เกิดอะไรขึ้นกับเขา แม้ว่าเธอจะพูดแบบนั้นก็ตาม มันเป็นเพียงเพราะลูก ๆ แต่สำหรับเขา มันเป็นแรงบันดาลใจให้เขามีชีวิตอยู่
“โทรหาคนขับรถของคุณและขอให้เขามารับคุณ” จัวเฉียนหยุนกล่าว
“อ่า โอเค” เขาตอบแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดหมายเลขคนขับ
ไม่นานต่อมาเมื่อเขาวางสาย เขาก็ได้ยินเสียงเธอดังขึ้นอีกครั้ง “ฉันได้ยินจากเพื่อนบ้านว่าช่วงนี้คุณขับรถไปแถวนั้นบ่อยๆ แล้วเดินไปที่ร้านเล็กๆ มองนี่อยู่หรือเปล่า?”
ร่องรอยของความสับสนปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา ราวกับนักเรียนที่ทำอะไรผิดและถูกครูจับได้ว่า “ฉัน…ฉันแค่…” ฉันแค่อยากได้มากกว่านี้ ดูเธอสิ แค่มองเธออีกครั้ง
“ถ้าไม่มีเหตุผลพิเศษ ฉันหวังว่าคุณจะหยุดทำเรื่องแบบนี้ คุณคิดว่าคุณไม่รบกวนฉันเหรอ? แต่จริงๆ แล้ว พฤติกรรมของคุณเป็นการรบกวนอยู่แล้ว และเพื่อนบ้านรอบข้างคุณก็จะเห็น” จากนั้นพวกเขาจะมีแต่การคาดเดาทุกประเภท ซึ่งต่อมาจะพัฒนาไปสู่การนินทาทุกประเภท ฉันไม่ต้องการให้ครอบครัวต้องลำบากใจกับการนินทาเหล่านี้” Zhuo Qianyun กล่าว
ใบหน้าของเย่เหวินหมิงเริ่มซีดลง และดูเหมือนว่าเขาจะไม่สามารถถือแก้วน้ำในมือได้อีกต่อไป
ทันใดนั้น Zhuo Qianyun ก็ยิ้มแล้วพูดว่า “เย่เหวินหมิง ปล่อยฉันไปเถอะ เราไม่เหมาะที่จะอยู่ด้วยกันจริงๆ คุณไม่เห็นเหรอ? เรารู้จักกันมาหลายปีแล้ว แต่ช่วงเวลาที่เรา มีความสุขจริง ๆ เมื่อเทียบกับเวลาที่เจ็บปวดก็น้อยกว่ามาก แล้วทำไมคุณถึงเลือกที่จะเจ็บปวดอีกต่อไป”
มือของเย่เหวินหมิงบีบแก้วในมือแน่น “ความเจ็บปวด… เป็นเพราะฉันไม่รู้ว่าอะไรถูกหรือผิดมาก่อน และไม่รู้ว่าจะทะนุถนอมมันอย่างไร แต่ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร ทำเดี๋ยวนี้ ฉันจะไม่ทำอย่างนี้อีกต่อไป ฉันจะทำงานหนักเพื่อเป็นสามีและพ่อที่ดี!”
“แต่ฉันไม่ต้องการที่จะพบกับความเจ็บปวดที่บีบหัวใจแบบนั้นอีก! เย่ เหวินหมิง ฉันผ่านช่วงวัยเยาว์ที่หุนหันพลันแล่นไปแล้ว และฉันไม่มีความกล้าหาญอีกต่อไปแล้ว! ฉันไม่อยากสัมผัสกับความรู้สึกของ ความโศกเศร้ายิ่งกว่าความตาย ความรู้สึกนั้น… เจ็บปวดเหลือเกิน ราวกับโลกกลายเป็นสีเทาต่อหน้าต่อตาฉัน”
“ความรู้สึกของฉันที่มีต่อคุณ…ทำให้คุณเจ็บปวดมากจริงหรือ?” เขาพึมพำเสียงของเขาสั่น!
“…ใช่” เธอตอบ “ความรู้สึกของคุณทำให้ฉันกลัวด้วยซ้ำ”
“กลัวเหรอ?” เขาหัวเราะขมขื่น “ฮ่าฮ่า… ฉันคิดว่า… ฉันรักคุณ และฉันก็อยากจะชดใช้ความเสียหายที่ฉันทำกับคุณ แต่… ปรากฏว่าคุณกลัว… กลัว…”
นิ้วของเขาบีบแก้วแรงขึ้นเรื่อยๆ ทันใดนั้น ด้วยเสียง “ป๊อป” แก้วในมือก็แตกออกเป็นชิ้นๆ
Zhuo Qianyun อุทาน “คุณ——”
เย่เหวินหมิงมองดูเลือดบนมือของเขาอย่างเฉยเมย เศษแก้วที่แตก เพิ่งบาดมือของเขาไปหลายบาดแผล
แต่ที่แปลกคือตอนนี้เขาไม่รู้สึกเจ็บปวดเลย!
Zhuo Qianyun มองไปที่เลือดที่ยังคงไหลจากมือของ Ye Wenming และรีบค้นหาผ่านกล่องยา