บทที่ 2383 โอกาสอันยิ่งใหญ่
“โอ้? อะไรนะ เสี่ยวเหอ คุณไม่ได้บอกว่าคุณเป็นผู้ลักพาตัวชั้นหนึ่งด้วยเหรอ? ฉันจำได้ว่าคุณเคยกล่าวไว้ว่าไม่มีบ้านสมบัติในโลกนี้ที่คุณไม่สามารถขโมยได้ และไม่มีสาวใช้ที่คุณไม่สามารถลักพาตัวได้ โจรคนนี้ฉันเชื่อนะ แต่พวกลักพาตัวแกกลับคุยโม้เหรอ?” หวังเต็งเหลือบมองนกกระเรียนหัวล้านเบา ๆ …