บทที่ 3799 ฆ่ามดก็ไม่ได้เหรอ?
หลินหยางยืนอยู่บนยอดเขา มือไพล่หลัง มองเห็นเย่เหยียนเบื้องล่าง ผมขาวพลิ้วไหวตามสายลม เขาไม่ใช่เซียนโลก แต่รัศมีที่เขาเปล่งออกมาในขณะนั้นดูทรงพลังไม่แพ้เซียนโลก “เจ้าเอง!” เย่เหยียนพยักหน้าพลางพูดอย่างใจเย็น “ข้าพนันได้เลยว่าเจ้าจะพลาดโอกาสทองเช่นนี้! ด้วยนิสัยเจ้าแค้น …
