อ่านนิยาย นิยายจีน นิยายแปล นิยายออนไลน์
นิยาย The King of War ห้าปีก่อน หยางเฉินเพื่อให้ตัวเองคู่ควรกับฉินซี เขาจากไปโดยไม่ร่ำลา ห้าปีต่อมา เขาพกความสามารถอันน่าทึ่ง กลับมาอย่างรุ่งโรจน์ เพียงแต่ว่าพอมาถึง กลับพบว่าตนมีลูกสาวเพิ่มขึ้นมาอีกคน
เมื่อได้ยินคำกล่าวหาของไป๋หยูซู่ ผู้นำนิกายก็หน้าแดงและก้มหัวลง และไม่มีใครกล้าตะโกนอีกต่อไป ชายอ้วนมองอย่างเหยียดหยาม กวาดสายตามองเหล่าผู้นำนิกาย เขาเยาะเย้ยพลางพูดว่า “ฆ่ามดให้หมดก็ง่ายพอๆ กับการเหยียบมดเป็นฝูงๆ เลยนี่ เจ้าคิดจะหาคนอื่นมาฆ่าข้าจริงหรือ?” …
เนื่องจากอีกฝ่ายจำฉันได้ เขาจึงต้องมาที่นี่เพื่อตามหาฉันโดยเฉพาะ เรื่องนี้ทำให้ไป๋อวี้ซู่กังวลมาก เพราะยังไงเธอก็ไม่มีทางรับมือกับคนพวกนี้ได้หรอก โดยเฉพาะเจ้าอ้วนน้อยคนนั้น คนอื่นๆ อีกสี่คนรอบตัวเขาล้วนมีสีหน้าเย็นชา เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ใช่คนดี รัศมีเย็นชาของพวกเขานั้นเฉียบคมยิ่งกว่ารัศมีเย็นชาของไป๋อวี้ซู่ เทพธิดาน้ำแข็งเสียอีก …
หยางเฉินมองเห็นความคิดเล็กๆ น้อยๆ ของผู้นำนิกายเหล่านี้มานานแล้ว และเดิมทีหยางเฉินดูถูกผู้นำนิกายเหล่านี้ เมื่อหยางเฉินไม่ทราบว่าผู้นำนิกายเหล่านี้กำลังจะมาขอความช่วยเหลือ การตัดสินใจครั้งแรกที่เขาทำในใจคือการนำพี่น้องที่แข็งแกร่งกว่ารอบตัวเขาไปค้นหาผู้ทรงพลังจากอาณาจักรศิลปะการต่อสู้โบราณ สังหารนักรบผู้แข็งแกร่งจากอาณาจักรศิลปะการต่อสู้โบราณโดยเร็วที่สุด แต่ต่อมา หยางเฉินได้ทราบว่าผู้นำนิกายเหล่านี้มาขอความช่วยเหลือ และมองเห็นความคิดเล็กๆ …
เมื่อหยางเฉินและไป๋หยูซู่มาถึงประตูเมือง ผู้นำหลายคนจากโลกแห่งศิลปะการต่อสู้โบราณก็มารวมตัวกันอยู่ด้านนอกประตูเมืองแล้ว ผู้นำนิกายเหล่านี้มักเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในโลกศิลปะการต่อสู้โบราณ แต่พวกเขาก็ดูอ่อนน้อมถ่อมตนมากเมื่ออยู่ต่อหน้าหยางเฉิน เมื่อเห็นหยางเฉิน ทุกคนก็ก้มลงกราบด้วยความเคารพ จากนั้นเมื่อหยางเฉินตะโกนว่า “ทุกคนลุกขึ้น!” เขาก็ยืนขึ้นอย่างระมัดระวัง ”คุณหยาง …
ในตอนแรกหยางเฉินรู้สึกตื่นเต้นเพราะเขาได้เรียนรู้เรื่องราวชีวิตของ Bai Yusu, Liu Yuyan และ Liu Yuhang ก่อนที่เขาจะบอกทั้งสามคนได้ ไป๋หยูซู่ก็เปิดเผยเรื่องใหญ่บางอย่างออกมา …
จากนั้น หยางเฉินวางมือลงบนไหล่ของหลิวหยูหาง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “ข้าจะสอนทักษะที่แท้จริงให้เจ้าเดี๋ยวนี้ เจ้าจะประสบความสำเร็จหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับโชคของเจ้า!” “แต่เจ้าต้องจำคำพูดของข้าไว้ หลังจากที่เจ้าฝึกฝนทักษะที่แท้จริงแล้ว หากไม่มีใครรังแกเจ้าหรือน้องสาวของเจ้า เจ้าก็สามารถปลดปล่อยความสามารถที่แท้จริงออกมาและสั่งสอนบทเรียนแก่คนพวกนั้นได้ หากพวกเขากล้าตอบโต้ …
ตอนนั้นไป๋ลี่ตื่นเต้นมาก และได้พบกับชายคนนั้นทันที เขารู้ว่าชายคนนั้นเป็นศิษย์ของนิกายว่านหลง ศิษย์คนนั้นบอกว่าเขาต้องการเข้าร่วมกับไป๋ลี่ และบอกสิ่งที่เขารู้ให้ไป๋ลี่ทราบ ปรากฏว่าศิษย์ได้ค้นพบว่าผู้นำนิกายว่านหลงของพวกเขาจะออกไปอย่างลึกลับพร้อมกับผู้ติดตามที่ภักดีไม่กี่คนทุกสัปดาห์ และทุกครั้งที่พวกเขากลับมา พวกเขาก็จะนำสมุนไพรวิญญาณอันล้ำค่าจำนวนมากกลับมาด้วย ศิษย์ผู้นี้ก็เกิดความโลภเช่นกัน และต้องการทราบว่าผู้นำนิกายว่านหลงของพวกเขาไปนำสมุนไพรวิญญาณกลับมาที่ไหน …
หยางเฉินนึกถึงความทรงจำในการค้นหาหม่าซื่อหลงในตอนนั้นอย่างระมัดระวัง และไม่พบความลับอื่น ๆ ระหว่างไป๋ลี่และนิกายว่านหลงในตอนนั้น ยิ่งไปกว่านั้น หยางเฉินได้ใช้วิชาลับในตอนนั้น และหม่าซื่อหลงก็ไม่สามารถโกหกได้เลย เขาเสียการควบคุมโดยสิ้นเชิง ความทรงจำทั้งหมดในสมองก็ปรากฏขึ้นในหัวของหยางเฉิน จากการสืบค้นความทรงจำของหม่าซื่อหลง …
นับตั้งแต่หยางเฉินเข้ามาในคลังสมบัติแห่งนี้ เขาก็ตกตะลึงมาตลอด มีคนสามารถคาดเดาได้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับคฤหาสน์ของเจ้าเมืองในเมืองซูซากุในอนาคต ซึ่งเพียงพอที่จะทำให้ผู้คนตกตะลึงได้ ด้วยเหตุนี้ ผู้ที่ทำการอนุมานจึงสามารถอนุมานทิศทางของหุบเขายาแห่งเทพได้ หากเป็นที่อื่น หยางเฉินก็ยังเข้าใจได้ อย่างไรก็ตาม มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ถึงการมีอยู่ของหุบเขายาศักดิ์สิทธิ์ …
เดิมทีหยางเฉินคิดว่าการปรากฏตัวของชายผู้สูงศักดิ์ที่คิดถึงเขาเป็นอย่างมากนั้นทำให้เขาตกใจอยู่แล้ว แต่กลับกลายเป็นว่าชายผู้สูงศักดิ์ผู้นี้เคยถูกกล่าวถึงในหนังสือโบราณเล่มนี้ครั้งหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าขุนนางที่บันทึกไว้ในหนังสือโบราณคนนี้มีอิทธิพลอย่างมากต่อคฤหาสน์ของเจ้าเมืองซูซากุ ให้ความช่วยเหลืออย่างดีเยี่ยม และมีความสำคัญอย่างยิ่ง คราวนี้ หยางเฉินเริ่มสงสัยในตัวเอง เขาพึมพำว่า “เป็นไปได้ไหมว่าบุคคลผู้ทรงเกียรติที่บันทึกไว้ในหนังสือโบราณเล่มนี้ไม่ใช่ข้าเลย? แล้วคฤหาสน์เจ้าเมืองซูซากุยังไม่ถึงขั้นพังทลายลง?” …
by