อ่านนิยาย นิยายจีน นิยายแปล นิยายออนไลน์
หวังเฉินเดินทางไปสู่โลกแห่งความเป็นอมตะโดยไม่ได้ตั้งใจ
กลายเป็นผู้ฝึกชี่รายย่อยในนิกายชั้นนอกของนิกายหยุนหยางในตงคังโจว
ภายในนิกาย มีอุบายและอุบายในระดับที่เข้มงวด
นอกประตูภูเขา ปีศาจอาละวาดและชั่วร้ายทุกหนทุกแห่ง!
หวังเฉินผู้อ่อนแอตัดสินใจที่จะมีชีวิตอยู่จนกว่าจะสิ้นสุดกาลเวลา
อย่างไรก็ตาม เขายังคงดิ้นรนต่อไป…
เขาพบว่าเขากลายเป็นเจ้านายแล้ว!
“มีกลิ่นหอมมาก!” ซุนเจิ้งเหิงนั่งอยู่บนผ้าห่มขนสัตว์ กลิ่นบาร์บีคิวลอยฟุ้งและอดไม่ได้ที่จะอุทานด้วยความชื่นชม เขาอมยิ้มแล้วพูดกับหวางเฉินว่า “ในเขตฮั่นไห่ไม่มีอาหารพิเศษมากมายนัก แต่รสชาติของแกะทะเลนั้นมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ฉันเคยกินมันที่ต้าเย่มาก่อน และฉันยังจำมันได้อย่างชัดเจน!” แกะในทะเลทรายโกบีที่เกิดในอำเภอหานไห่ถือเป็นเครื่องบรรณาการแด่ราชวงศ์มาโดยตลอด เนื่องจากต้องเดินทางไกล …
ทหารชั้นยอดแห่งเมืองยูลินจำนวนหนึ่งพันนาย ซึ่งนำโดยซุน เจิ้งเหิง กลับมายังค่ายในเวลาเที่ยงคืน พวกเขากำลังถือคบเพลิงที่กำลังลุกโชน และส่วนใหญ่มีกล่องหรือมัดของที่พองออกห้อยอยู่ทั้งสองด้านของพาหนะของพวกเขา พวกเขาทั้งหมดมีสีหน้าตื่นเต้น เหมือนกลับมาพร้อมของเต็มๆ! หลังการประชุม ซุนเจิ้งเหิงก็บอกกับหวางเฉินด้วยรอยยิ้มว่าครั้งนี้พวกเขาได้กำไรมาก …
การปราบปรามโจรขี่ม้าดำเนินไปจนกระทั่งพระอาทิตย์ตกดิน เนื่องจากมีทหารม้ายูลินชั้นยอดสองพันนายเข้าร่วมการต่อสู้ สุดท้ายแล้วโจรขี่ม้ามีเพียงไม่ถึงหนึ่งในสิบเท่านั้นที่สามารถหลบหนีจากสนามรบได้ ศพนับไม่ถ้วนกระจัดกระจายอยู่ในรัศมีมากกว่าสิบไมล์ และเลือดที่ไหลออกมาทำให้ทุ่งหญ้าเป็นบริเวณกว้างกลายเป็นสีแดง การต่อสู้ครั้งนี้ยิ่งใหญ่และรุ่งโรจน์อย่างไม่ต้องสงสัย ภายหลังการนับครั้งนั้น กลุ่มโจรขี่ม้าซึ่งนำโดยกลุ่มโจรหมาป่าขาว ถูกสังหารไปแล้วกว่า 10,000 …
การโจมตีจากปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ขั้นสุดยอดระดับที่ 5 ที่ทำลายศักยภาพชีวิตของตัวเองจะทรงพลังขนาดไหน? หอกยาวที่หมาป่าขาวแทงไปที่หวางเฉินอาจเป็นคำตอบที่ดีที่สุด ง้าวเล่มนี้ช่วยให้แก่นแท้ พลังงาน และวิญญาณของเขาเพิ่มขึ้นสู่ระดับสูงสุดในเวลาเดียวกัน โดยบรรลุขีดจำกัดของระดับที่ 5 ได้อย่างสมบูรณ์ …
เมื่ออยู่ห่างจากขบวนรถไปพันก้าว ชายผมขาวในกองทัพโจรขี่ม้าก็มองดูคณะแต่งงานด้วยความเฉยเมย ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยริ้วรอย ตาขวาของเขาถูกปกคลุมด้วยหน้ากากหนังวัว และมีรอยแผลเป็นลึกที่แก้มซ้ายของเขา สายตาที่พวกโจรจ้องมองมาที่เขาเต็มไปด้วยความเกรงขามและกลัว เพราะชายผมขาวคนนี้คือหัวหน้ากลุ่มโจรหมาป่าขาว ผู้แข็งแกร่งที่สุด มีฉายาว่า “หมาป่าขาว” …
“เฉินฉี!” เมื่อเห็นอัศวินกลับมาโดยมีร่างกายเปื้อนเลือด ทหารยาม Yulin หลายคนที่รู้จักเขาจึงออกจากสนามรบทันทีและก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยเขา แต่ไม่มีใครเร็วเท่ากับหวางเฉิน หวางเฉินบินสูงขึ้น บินข้ามระยะทางหลายสิบขั้นเหมือนนกอินทรีที่กางปีก และลงจอดเหนืออัศวินพอดี เขายื่นมือออกไปและจับอัศวินยู่หลินที่หมดสติลงมา …
ในสายตาของซุนเจิ้งเหิงและกลุ่มองครักษ์หยูหลิน ผลลัพธ์การต่อสู้ของหวางเฉินนั้นน่าเหลือเชื่อ ที่จริงแล้ว เขาไม่ได้ใช้พละกำลังแม้แต่หนึ่งในสิบของเขาเลยในการจัดการกับพวกขโมยมารผู้มีอำนาจและหัวกะทิพวกนี้ หลังจากเข้าสู่ระดับที่เจ็ด ความสามารถในการรับรู้ของหวางเฉินได้รับการปรับปรุงอย่างมาก ความมืดไม่ใช่สิ่งกีดขวางสำหรับเขาเลย ดังนั้นไม่ว่าการกระทำของพวกขโมยมาจะลึกลับขนาดไหน พวกมันก็ไม่สามารถหนีจากการมองเห็นของเขาได้ ด้วยธนูยาวเซวียนปิงเพียงอย่างเดียวและมีพื้นที่สูงที่กว้างขวาง …
เสียงหอนของหมาป่ายังคงดังต่อเนื่องตลอดทั้งคืน คืนนั้นหลายคนไม่ได้พักผ่อนอย่างสบายนัก เนื่องจากเสียงหอนที่ดังมาจากที่ไกลๆ ดูเหมือนจะมีเวทมนตร์บางอย่างที่สามารถทะลุเข้าไปในหูของผู้ที่หลับใหลและบังคับให้พวกเขาตื่นขึ้นได้ ยิ่งกว่านั้น เสียงหมาป่าหอนไม่ได้มาจากทิศทางเดียว พวกมันไม่แน่นอน บางครั้งอยู่ไกล บางครั้งก็ใกล้ บางครั้งดูเหมือนว่าพวกเขาจะอยู่ไกลออกไป …
มีทั้งรถม้าและม้าอยู่ทุกหนทุกแห่ง ธงโบกสะบัด และกองทหารม้าที่กล้าหาญควบม้าไปทางทิศตะวันตก หวางเฉินหันกลับไปมองถนนที่เขาเพิ่งเดินมาและมองเห็นเมืองหลวงอยู่ไกลๆ และกำลังจะหายไปจากสายตาของเขา ฉันไม่รู้ว่าทำไม อาจเป็นเพราะได้รับอิทธิพลจากซุนเจิ้งเหิง เขาจึงมีลางสังหรณ์ไม่ดีด้วย! “ท่านหวาง…” ในขณะนี้ …
บนยอดเขาที่ไม่มีชื่อ หวางเฉินมองเห็นแผ่นดินอันกว้างใหญ่ที่อยู่ไกลออกไป ลมแรงพัดผ่านหูของหวางเฉินไปแต่ก็ไม่ทำให้เส้นผมของเขาขยับแม้แต่น้อย พลังที่มองไม่เห็นกำลังห่อหุ้มร่างกายของหวางเฉินทั้งหมด ทำให้เขาตัดขาดจากอิทธิพลใดๆ จากโลกภายนอก อย่างไรก็ตามระยะห่างระหว่างเขากับโลกนี้ไม่เคยใกล้กันเท่าช่วงเวลานี้มาก่อน หวางเฉินผู้เข้าสู่ระดับที่เจ็ด ได้สัมผัสต้นกำเนิดของกฎแห่งอาณาจักรชางชิงแล้ว! ความรู้สึกนี้มันวิเศษมาก …
by