บทที่ 1333 หลุมยุบที่แปลกประหลาด
by ว่านหลินหมอบอยู่หลังก้อนหินและค่อยๆ จ้องมองไปยังฉากที่อยู่ตรงหน้าเขาผ่านขอบเขต ท่ามกลางแสงจันทร์อันเหน็บหนาว มีต้นไม้ใหญ่น้อยใหญ่หนาเท่าคนขึ้นอยู่เกลื่อนกลาด รากของต้นไม้พันขึ้นสูง ต้นไม้ใหญ่โดดเดี่ยวสองสามต้นตรงกันข้ามกับป่าทึบด้านหลัง พื้นเดิมที่อ่อนนุ่มในป่า ที่นี่กลายเป็นหินแข็งที่มีขึ้นและลง มันถูกปกคลุมด้วยตะไคร่น้ำลื่น ว่านหลินยกปากกระบอกปืนขึ้นและมองไปข้างหน้าผ่านขอบเขต ไม่ไกลเป็นเนินเขาลูกคลื่น แต่มีต้นไม้ไม่กี่ต้น แต่ไกลออกไปยังเป็นป่าทึบพลิ้วไหวไปตามแรงลม ว่านหลินยกปืนขึ้นและสังเกตด้านหลังก้อนหินอยู่พักหนึ่ง ตบเบา ๆ ดอกไม้เล็ก ๆ ข้างเธอ เสี่ยวฮัวกระโดดออกมาจากด้านหลังหินแล้ววิ่งไปข้างหน้า ว่านหลินก็คลานไปข้างหน้าเช่นกัน เขาบิดไปมาบนหินลื่นเหมือนงู ความเร็วนั้นเร็ว ในชั่วพริบตา เขาก็คลานไปข้างหน้าสี่หรือห้าร้อยเมตร ทันใดนั้น …