บทที่ 1605 ดอกพีช
ไม่จำเป็นต้องให้หวู่เตี้ยนพูดอะไร เพราะเว่ยชวนหลงสังเกตเห็นบางอย่างแปลก ๆ รอบตัวเขาแล้ว หลายสายตากำลังจับจ้องเขาอยู่ “คุณคือ…” เว่ยชวนหลงกระโดดขึ้นอย่างกะทันหันด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เขาสังเกตเห็นสายตาอันแปลกประหลาดจากผู้คนรอบข้างเขา โดยเฉพาะจากชายหนุ่มคนหนึ่ง ดวงตาของเขาดูเหมือนจะสามารถทะลุผ่านวิญญาณของเขาได้ …