อ่านนิยาย นิยายจีน นิยายแปล นิยายออนไลน์
ชายหนุ่มเกิดมาพร้อมกับสายเลือดศักดิ์สิทธิ์สูงสุด แต่ด้วยใจที่เมตตา เขาจึงตกสู่โลกมนุษย์ ความคับข้องใจอันมหึมากระตุ้นเทพและปีศาจ และได้รับมรดกจากผู้ปกครองสูงสุดของเหล่าทวยเทพ มีร่างเป็นมรรตัยต่อสู้กับเทพและพระพุทธเจ้าบนท้องฟ้าถามมิตรในโลกความจริงคืออะไร? ! ในเมื่อพระเจ้าไม่มีอำนาจ ให้มารมาเพื่อกอบกู้สิ่งมีชีวิตทั้งหมด
ได้ยินคําพูด นกกระเรียนหัวล้านรู้สึกขยับตัวเล็กน้อยเพราะร่างกายดั้งเดิมของมันถูกอารมณ์มาหลายร้อยล้านปีและแทบจะอยู่ยงคงกระพัน เพียง ทันใดนั้นความคิดก็ผุดขึ้นมาในหัวของเขา ทันทีหลังจากนั้น มันส่ายหัว: “ลืมไปเลย ยังไงก็ตาม ตอนนี้ฉันคุ้นเคยกับการใช้ร่างกายนี้แล้ว งั้นเรามาใช้มันก่อนกันเถอะ …
“นี่คือเซียนหยวนโจวใช่ไหม?” ขณะที่นกกระเรียนหัวโล้นบินไป มันก็ดูดซับพลังจิตวิญญาณอันอุดมสมบูรณ์ของดินแดนโดยรอบอย่างโลภมาก: “ตามที่คาดหวังจากทวีปที่มีระดับสูงสุด พลังจิตวิญญาณของดินแดนแห่งนี้อุดมสมบูรณ์มากจนแม้แต่ภูเขาอมตะที่อุดมสมบูรณ์ทางจิตวิญญาณที่สุดในนิกายอมตะชิงหยุนก็ไม่สามารถเทียบได้” โอ้โห ชีวิตเมื่อก่อนมันน่าสังเวชขนาดไหนกันนะ หากรู้ว่าพลังวิญญาณที่นี่มีมากมายขนาดนี้ เหตุใดจึงยังคงปล้นสะดมเมืองเซียนหลินต่อไป สมบัติล้ำค่าทั้งหมดของเมืองเซียนหลินรวมกันคงเทียบไม่ได้กับทรัพยากรของสำนักชั้นสามสุ่มๆ …
“คุณกำลังคุกคามฉันอยู่เหรอ?” ดวงตาที่หลับครึ่งหลับของลู่หมิงหยางเบิกกว้างขึ้นทันที สายตาอันเฉียบคมของเขากวาดมองไปยังฟางหวู่ เขาเกลียดการถูกคุกคามที่สุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากคนที่เป็นเพียงมดน้อยในดินแดนหยวนอมตะ ช่างกล้าบ้าบิ่นอะไรเช่นนี้! “ดี……” ฟางหวู่ที่คร่ำครวญไม่หยุดหย่อน เงียบเสียงลงทันทีเมื่อสบตาเขา เขาไม่เคยคิดจะข่มขู่ลู่หมิงหยาง …
เมื่อเทียบกับศิษย์นิกายอมตะหยินหยางที่กำลังโต้เถียงกันอย่างดุเดือด นิกายอมตะจื่อเซียวกลับมีความสามัคคีกันมากกว่ามาก โดยศิษย์เกือบทั้งหมดมีสีหน้ามีความสุข “เยี่ยมมาก! ผู้อาวุโสเฉิงชนะ!” “ผู้อาวุโสเฉิงเป็นผู้ยิ่งใหญ่!” “ล้มผู้ฝึกฝนจากดินแดนเดียวกันได้ด้วยหมัดเดียว… เจ๋งมาก! เมื่อไหร่ฉันจะมีความสามารถอันทรงพลังเช่นนี้บ้างนะ?” “ฮ่าฮ่าฮ่า …
คราวนี้ การตัดสินใจของเหล่าศิษย์ได้รับการสนับสนุนจากหลิวฟางเฟยและหลี่เฟิง ท้ายที่สุดแล้ว ในสถานการณ์เช่นนี้ พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องต่อสู้เพื่อหาทางออก อันที่จริง พวกเขาเชื่อว่ากลุ่มของพวกเขาแข็งแกร่งมาก และหากสู้จนตัวตาย พวกเขาคงไม่พ่ายแพ้ อย่างไรก็ตามการตัดสินใจของพวกเขาไม่มีประโยชน์ …
“ฮะ?” “เกิดอะไรขึ้น?” ทำไมพวกเขาถึงวิ่งหนีทันที? “การต่อสู้ยังไม่เริ่มเลย ศิษย์สำนักอมตะเมฆาม่วงยังขี้ขลาดอีกเหรอ? ขี้ขลาดจริง ๆ! ไม่แปลกใจเลยที่สำนักอมตะเมฆาม่วงจะยิ่งแย่ลงทุกปี เมื่อมีพวกขี้ขลาดมากมายขนาดนี้ คงยากที่จะรักษาตำแหน่งสูงสุดในสำนักอมตะไว้ได้” …
ทันทีหลังจากนั้น เรือเหาะออกจากจุดเดิมด้วยความเร็วแสง ทิวทัศน์โดยรอบพุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็ว เมื่อทุกคนมองเห็นสภาพแวดล้อมได้ชัดเจนอีกครั้ง พวกเขาก็มาถึงจุดที่เรือเหาะจอดอยู่แล้ว ในเวลาเดียวกัน บูม! เรือเหาะของนิกายหยินหยางอมตะก็มาถึงสถานที่ที่พวกเขาเคยอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว ความเร็วอันรวดเร็วของมันก่อให้เกิดพายุรุนแรง พลังมหาศาลของมันพัดกระหน่ำไปทั่วบริเวณโดยรอบ …
ในเวลานี้. ห่างออกไปนับล้านไมล์ในความว่างเปล่า ในพื้นที่ตอนกลางของทวีปเซียนหยวน—เขตเฟิงหวู่ เรือเหาะขนาดใหญ่ที่มีธงสีขาวและดอกไม้สีม่วงกำลังแล่นด้วยความเร็วสูงมุ่งหน้าสู่เขตเฟิงหวู่ ภายในเรือบิน นักบำเพ็ญหยวนเซียนสามคนซึ่งสวมชุดเหมือนกันยืนอยู่บนดาดฟ้า มองออกไปในระยะไกลด้วยสีหน้าผ่อนคลายและท่าทีไม่กังวล “ทริปนี้คุ้มค่าจริงๆ!” พระภิกษุที่มีเคราแพะทำลายความเงียบด้วยเสียงหัวเราะ “ใช่.” …
เฮ้อ… สายลมหวีดหวิวผ่านหูเขาไป หวังเถิงยืนอยู่บนหลังนกกระเรียนหัวโล้น มือไพล่หลัง จ้องมองไปในระยะไกล นิกายฉิงหยุนเซียนใต้ฝ่าเท้าของเขากลายเป็นเพียงจุดเล็กๆ เขาไม่สามารถมองเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยหรือไม่คุ้นเคยเหล่านั้นได้อีกต่อไป เขาจึงละสายตาจากมันไป เขาถอนหายใจ หวางเท็งนั่งขัดสมาธิและหยิบม้วนหนังสัตว์โบราณออกมาเพื่ออ่าน …
หวางเต็งไม่เก่งในเรื่องเหล่านี้ ในขณะที่หลี่ชิงหยุนและบรรพบุรุษชิงหยุนเคยพัฒนาและเสริมความแข็งแกร่งให้กับนิกายอมตะชิงหยุนและรวมสมาชิกไว้ภายใต้การปราบปรามของนิกายอมตะซาวฮั่นและนิกายอมตะกวงฮั่น ซึ่งแสดงให้เห็นว่าวิธีการของพวกเขานั้นพิเศษมาก เขารู้สึกสบายใจมากที่ได้มอบหมายให้พวกเขาจัดการพันธมิตรศักดิ์สิทธิ์ นอกจากนี้… แม้ว่าพวกเขาจะไม่แข็งแกร่งพอ แต่พวกเขาก็ยังมีเจี้ยนอู่ไย จ้าวเหิง ฟางอู่จี และคนอื่นๆ …
by