Category: หน่วยคอมมานโดเสือดาว

ในป่ามืด คุโรดะได้ยินคำถามของอิเคดะ เขาส่ายหัวเบาๆ แล้วตอบว่า “ฉันไม่รู้ ฉันเคยส่งคนไปสืบหาที่ตั้งของโรงเรียนนี้และที่มาของผู้อำนวยการโรงเรียน แต่ก็ไม่พบอะไรเลย ไม่มีใครรู้ที่ตั้งที่แน่ชัดของโรงเรียนนี้ ไม่ต้องพูดถึงที่มาของผู้อำนวยการโรงเรียนและครูผู้สอนเหล่านั้น” อิเคดะตกตะลึง …

ขณะที่คุโรดะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา แววประหลาดใจก็ปรากฏขึ้นในดวงตาเรียวยาวของงูดำ เขาเกิดในประเทศยุโรปแม้ว่าเขาจะได้รับการสอนจากบรรพบุรุษและพ่อแม่ของเขามาตั้งแต่เด็กและรู้ประวัติศาสตร์ของประเทศนี้เป็นอย่างดี แต่เขาไม่ทราบถึงความแข็งแกร่งในการรบของกองกำลังพิเศษของประเทศ R ในอดีต และกองกำลังพิเศษของประเทศ R ก็แทบจะไม่เคยปรากฏตัวบนเวทีระหว่างประเทศเลย เขาไม่เคยรู้ถึงความแข็งแกร่งของกองกำลังพิเศษของประเทศอาร์อย่างคุโรดะเลย …

ในป่าอันมืดมิด คุโรดะจ้องมองใบหน้าเปื้อนเลือดของอิเคดะด้วยสีหน้าหม่นหมองและพูดต่อ “คุณรู้แล้วว่าหัวเสือดาวเองมีความสามารถในการต่อสู้ที่เหนือชั้น และเขายังเป็นวิญญาณของหน่วยรบพิเศษเสือดาวนี้ด้วย ตราบใดที่เราฆ่าเขาได้ มันก็เท่ากับฆ่าทั้งหน่วยรบเสือดาว” ดวงตาของอิเคดะเป็นประกายดุร้าย เขาจ้องไปที่คุโรดะแล้วกัดฟันแล้วพูดว่า “ใช่แล้ว ทำไมเราไม่ไปจีนเพื่อค้นหาเด็กคนนี้แล้วฆ่าเขาอย่างลับๆ …

ในป่ามืด ดวงตาเรียวยาวสองข้างของงูดำจ้องมองไปที่กล้องส่องทางไกลด้วยท่าทางไม่เต็มใจ เขาคำรามอย่างแหลมคมผ่านฟันของเขา “ใครจะชนะ? ยังไม่รู้! ถ้าไม่ใช่เพราะสิ่งเล็กๆ ที่อธิบายไม่ได้ข้างๆ หัวเสือดาว เทคนิคการหลบหนีที่ฉันใช้ก็จะไร้ประสิทธิภาพ มิฉะนั้น …

ป่านั้นมืดสนิท และคุโรดะไม่ได้สังเกตเห็นแววอายบนใบหน้าของอิเคดะ เขาขมวดคิ้วและตอบอย่างครุ่นคิด “ตอนนั้นฉันกำลังจดจ่ออยู่กับการจัดการกับหัวเสือดาว และไม่ได้สนใจสถานการณ์ที่ฝั่งของพลปืนกล เมื่อพิจารณาจากเสียงกรีดร้องของเขาในตอนนั้น เขาน่าจะถูกสัตว์ตัวเล็กที่กระโจนออกมาจากหัวเสือดาวอย่างกะทันหันฆ่าตายเสียแล้ว! แปลกที่ฉันไม่เห็นสัตว์ตัวเล็กในตำนานตัวนี้ในตอนนั้น คุณสังเกตเห็นไหมว่ามันคืออะไร” เมื่ออิเคดะได้ยินคุโรดะตัดสินว่าพลปืนกลไม่โดนกระสุนที่เขายิงออกไป …

เซียวหยาอมยิ้มเมื่อเธอได้ยินคำพูดแสดงความเอ็นดูของวันหลิน เธอจ้องมองพี่น้องของตนที่กำลังหันหน้าหนีจากเธอในลานบ้าน และแอบแตะศีรษะของตนที่แก้มของวันหลิน จากนั้นเธอก็หัวเราะคิกคักและเดินเข้าไปในลานบ้านพร้อมกับแขนของวันหลินอยู่ในมือของเธอ… ในขณะนี้ ในป่ามืดนอกประเทศ คุโรดะ หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยของยามากูจิ กำลังจ้องมองไปทางทิศทางหัวเซียด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง และมีแสงลึกลับฉายแวบผ่านดวงตาเล็กๆ …

อิเคดะฟังเสียงคำรามอันแหลมคมของคุโรดะ แล้วดวงตาเรียวเล็กของเขาที่หรี่ลงเป็นช่องก็เบิกกว้างขึ้นอย่างกะทันหัน และแสงสว่างที่พร่างพรายก็ระเบิดออกมาในดวงตาที่สับสนของเขา เขาจ้องดูคุโรดะและพึมพำซ้ำแล้วซ้ำเล่า “ตราบใดที่เรายังมีชีวิตอยู่ เราก็ไม่ล้มเหลว และฉันก็ไม่เคยล้มเหลว!” ขณะที่เขากำลังพูด เขาก็ยื่นมือออกมาและคว้าปืนไรเฟิลที่พิงอยู่กับลำต้นไม้ด้วยความ “ฉับ” …

ในป่าทึบที่มืดสนิท คำสาปแช่งงูพิษอันโกรธจัดของคุโรดะก็เหมือนกับเสียงร้องแหลมสูงของนกเค้าแมวที่ก้องไปทั่วในป่าทึบ จากกิ่งก้านและใบไม้ที่หนาทึบรอบๆ มีเสียงนกร้องบินกระพือปีกด้วยความตกใจ และจากนั้นก็มีเสียงเจื้อยแจ้วดังมาจากท้องฟ้าที่มืดสนิท ในเวลาเดียวกัน ก็มีเสียงสัตว์หากินเวลากลางคืนวิ่งไปมาในที่โล่งในป่า และไฟสีเขียวในดวงตาของสัตว์ก็กระพริบเหมือนหิ่งห้อยในความมืด เหล่าทหารรับจ้างที่ซ่อนตัวอยู่ในป่าโดยรอบได้ยินคำสาปอันโกรธเกรี้ยวของผู้นำของพวกเขาทันใดนั้น และหลายคนก็ยิ้มด้วยความโล่งใจ …

ในป่ามืด คุโรดะจ้องมองอิเคดะที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาและโค้งคำนับเขาอย่างเย็นชา มุมปากของเขายกขึ้นอย่างกะทันหันและมีแววพึงพอใจปรากฏบนใบหน้าของเขา เขาตระหนักในใจว่าเขาปราบงูดำผู้เย่อหยิ่งและภาคภูมิใจตัวนี้จนสิ้นซาก! ครอบครัวของคุโรดะถือเป็นครอบครัวซามูไรที่มีชื่อเสียงในประเทศ R ในอดีตครอบครัวของพวกเขาเคยเลี้ยงดูนินจามาเพื่อทำภารกิจพิเศษให้กับพวกเขา ดังนั้นคุโรดะไม่เพียงแต่รู้จักลักษณะศิลปะการต่อสู้ของนินจาเหล่านี้เป็นอย่างดี แต่ยังรู้จุดอ่อนของตัวละครของพวกเขาอีกด้วย คุโรดะเข้าใจมานานแล้วว่าแม้ว่านินจาพวกนี้จะดูดุร้าย …

คืนนั้นยิ่งมืดลงเรื่อยๆ กิ่งก้านและใบไม้ที่หนาแน่นของต้นไม้ใหญ่บดบังแสงดาวจากท้องฟ้า และป่าก็มืดสนิท คุโรดะและเฮชะ หัวหน้ากลุ่มยามากูจิซีเคียวริตี้ นั่งเผชิญหน้ากันบนรากต้นไม้สีดำ ร่างที่นิ่งเฉยของพวกเขาเหมือนกับผีสองตัวที่แฝงตัวอยู่ในความมืด ทำให้ผู้คนรู้สึกขนลุก ในขณะนี้ คุโรดะจ้องมองอิเคดะอย่างเย็นชา …