อ่านนิยาย นิยายจีน นิยายแปล นิยายออนไลน์
Wan Lin ลูกของตระกูลศิลปะการต่อสู้ที่อาศัยอยู่อย่างสันโดษในภูเขามาหลายชั่วอายุคน ได้นำเสือดาวน้อย “Beast King” มาเข้าร่วมหน่วยรบพิเศษของกองทัพโดยบังเอิญ และก่อตั้งหน่วยคอมมานโดเสือดาวโดยมีพวกมันเป็นแกนหลัก ศิลปะการต่อสู้ที่ไม่มีใครเทียบได้ของตัวเอกและความสามารถของสัตว์ร้ายนำสัตว์ร้ายในภูเขาเพื่อช่วยเหลือสหายของเขาที่ตกอยู่ในอันตราย และเริ่มต้นการต่อสู้อย่างสิ้นหวังกับกองกำลังชั่วร้ายทั้งหมด
“บูม!” ลูกไฟพุ่งขึ้นจากยอดเขาเหนือเฉิงหรูและคนอื่นๆ ท่ามกลางแสงระยิบระยับ ว่านหลินและเพื่อนๆ เห็นหนูภูเขาบินขึ้นจากยอดเขา ทันทีที่เปลวเพลิงมอดลง ว่านหลินและเพื่อนๆ ก็เห็นร่างดำทะมึนหลายร่างโผล่ออกมาจากเนินเขาสลัวๆ เบื้องหน้าเฉิงหรูและคงต้าจวง พวกเขายิงใส่เนินเขาเบื้องบนพลางพุ่งเข้าใส่เฉิงหรูและคนอื่นๆ …
ว่านหลิน จางหวา เฟิงเต้า และเป่าหยา ยืนอยู่ที่ปากถ้ำมืด ชักปืนออกมา เมื่อพวกเขาเห็นเฉิงหรูและขงต้าจวงอยู่ พวกเขาก็ยกปืนขึ้นทันทีและเหนี่ยวไกปืนไปยังเนินเขาด้านบน กระสุน พุ่งผ่านปากกระบอกปืนไปยังจุดแสงสีเขียวเหนือเนินเขาของเฉิงหรูและขงต้าจวง …
บนเนินเขาอันมืดสลัว หมาป่ายักษ์ส่งเสียงคร่ำครวญขณะร่วงหล่นลงสู่โขดหินสีดำ ก่อนจะร่วงหล่นลงมาตามทางลาดชัน เสียงหอนแหลมสูงและเสียงร้องของหนูภูเขาผสานกันเป็นหนึ่งเดียว ความหวาดกลัวฉายชัดใน ดวงตาของว่านหลินและสหาย พวกเขารู้ว่าถึงแม้หมาป่ายักษ์เหล่านี้จะดุร้ายและสามารถกลืนหนูภูเขาขนาดมหึมาเหล่านี้ไปได้นับสิบตัว เมื่อเผชิญหน้ากับหนูนับร้อย แม้แต่สัตว์ที่ดุร้ายที่สุดก็ไร้เรี่ยวแรง! ในชั่วพริบตา …
ท้องฟ้ายามค่ำคืนมืดมิดราวกับหมึก! พระจันทร์เสี้ยวได้ลับขอบฟ้าไปยังยอดเขาอันมืดมิดเบื้องหน้า เสี้ยวที่แหลมคมของพระจันทร์หันเฉียงไปยังกลุ่มเมฆจานบินที่กองอยู่บนยอดเขา แสงจันทร์สีเงินจางๆ สาดประกายแวววาวเป็นประกายโลหะบนเมฆรูปจานบิน จากระยะไกล จานบินที่ลอยอยู่เหนือยอดเขากำลังหมุนอย่างรวดเร็ว ราวกับจะหลุดพ้นและโบยบินสู่ท้องฟ้ายามค่ำคืนอันไร้ขอบเขต! ว่านหลินและสหายยืนอยู่ที่ปากถ้ำมืดมิด จ้องมองแสงสีเขียวที่สาดส่องเข้ามาราวกับสายน้ำ …
บนเนินเขาสลัวๆ จางหวาและเฟิงเต้ายืนอยู่ข้างทางเข้าถ้ำ มองเห็นทิวทัศน์ภูเขาโดยรอบแล้ว จางหวาเงยหน้าขึ้นและตะโกนเรียกว่าว่านหลินอย่างรวดเร็ว “หัวเสือดาว หมาป่ายักษ์กำลังพุ่งลงมา!” ขณะที่เขาพูด เขาก็ยกปืนขึ้นและยิงขึ้นอย่างรวดเร็ว “โอ๊ย…” เสียงหอนดังมาจากเนินเขามืดมิดเบื้องบน …
ท่ามกลางความมืดมิด เสี่ยวหัวและเสี่ยวไป๋คำรามลั่นขณะพุ่งตัวออกจากถ้ำราวกับสายฟ้า เสือดาวทั้งสองตัวตามไป กระโดดขึ้นไปเหยียบหินก้อนใหญ่หน้าปากถ้ำ พวกมันบิดตัวและกระโจนขึ้นไปบนเนินมืดด้านบน ขณะที่ว่านหลินและเฟิงเต้าวิ่งออกไป จางหวาและเป่าหยาซึ่งยืนอยู่สองข้างของผนังถ้ำก็ดึงพวกเขาไปด้านข้าง ทันทีที่ว่านหลินและเฟิงเต้าหายตัวไป ก็มีเสียงระเบิดดังสนั่นออกมาจากภายใน! ลมกระโชกแรงพัดพาเศษหินและเศษซากต่างๆ …
จุดแสงสีเขียวบนเนินเขาไกลออกไปพุ่งทะยานราวกับหิ่งห้อย ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องแหลมสูงสองครั้ง เสียงตะโกนด้วยความตื่นตระหนกและเสียงปืนแตกดังก้องไปทั่วภูเขาที่มืดสลัวและเงียบสงัด ร่างดำมืดบนก้อนหินกำลังจะมองลงมา จากนั้นเงยหน้าขึ้นมองด้านข้างของภูเขา ยกปืนไรเฟิลขึ้นด้านข้าง มือขวาของร่างนั้นยกขึ้น และด้วยเสียงโครมคราม เขาดึงสลักออกจากด้านข้างของปืนไรเฟิล ในขณะนั้น …
พระจันทร์เสี้ยวที่ลอยสูงตระหง่านอยู่บนท้องฟ้ายามค่ำคืนได้ลับขอบฟ้าเหนือยอดเขาไกลออกไปแล้ว ก้อนเมฆรูปทรงคล้ายจานบินเกาะกลุ่มกันเป็นชั้นๆ ริมยอดเขา เปล่งประกายระยิบระยับดุจโลหะในแสงจันทร์สีเงิน เมฆน้อยใหญ่ทั้งใหญ่ทั้งเล็ก เปรียบเสมือนจานบินที่หมุนเร็ว ราวกับกำลังทะยานขึ้นสูงเหนือยอดเขา มวลเมฆทั้งหมดดูน่าขนลุกตัดกับความมืดทึบและยอดเขาสูงชัน บนเนินเขาที่มืดสลัว ร่างของว่านหลินและเพื่อนฝูงปรากฏกายท่ามกลางโขดหินแหลมคม …
ขณะนั้น เป่าหยาหันไปมองเฟิงเต้าพลางหัวเราะเบาๆ “ฉันทำมีดดีๆ ของคุณเสียไปเล่มหนึ่ง คุณเอาคืนมาได้ไหม” เฟิงเต้ายิ้มแล้วตอบว่า “ฉันเอาคืนมา มีดบินของฉันมีรูปทรงพิเศษ ต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการทำ ฉันเอามาจากบ้านทั้งหมดเลย …
หวันหลินหมอบลงใต้หินสีดำ ก่อนจะยื่นแขนออกไปด้านข้าง ชี้ไปยังเนินเขา เขาพูดต่อว่า “ดูสิ เนินเขาข้างหน้านี้อยู่ห่างจากถ้ำที่เสี่ยวหยาและคนอื่นๆ อยู่อย่างน้อยสองกิโลเมตร แม้แต่พวกเราก็ยังไม่กล้าเข้าไปในถ้ำสาขาพวกนั้นไกลขนาดนั้น ดังนั้นถ้ำของเสี่ยวหยาและคนอื่นๆ จึงปลอดภัยแน่นอน …
by