อ่านนิยาย นิยายจีน นิยายแปล นิยายออนไลน์
Wan Lin ลูกของตระกูลศิลปะการต่อสู้ที่อาศัยอยู่อย่างสันโดษในภูเขามาหลายชั่วอายุคน ได้นำเสือดาวน้อย “Beast King” มาเข้าร่วมหน่วยรบพิเศษของกองทัพโดยบังเอิญ และก่อตั้งหน่วยคอมมานโดเสือดาวโดยมีพวกมันเป็นแกนหลัก ศิลปะการต่อสู้ที่ไม่มีใครเทียบได้ของตัวเอกและความสามารถของสัตว์ร้ายนำสัตว์ร้ายในภูเขาเพื่อช่วยเหลือสหายของเขาที่ตกอยู่ในอันตราย และเริ่มต้นการต่อสู้อย่างสิ้นหวังกับกองกำลังชั่วร้ายทั้งหมด
บนยอดเขาที่แสงริบหรี่ ว่านหลินเคลื่อนไหวด้วยความเร็วดุจสายฟ้า ขว้างเข็มเหล็กสังหารชายหนุ่มตรงหน้า จากนั้นเขาเตะปืนกลของศัตรูออกไป คว้ามันไว้ แล้วกลิ้งลงมาจากก้อนหินข้างตัว เมื่ออยู่ใต้ก้อนหิน เขาก็ยกปืนกลขึ้นทันที เล็งไปยังยอดเขามืดที่อยู่เบื้องหน้า ท่ามกลางแสงสลัวยามเช้า …
ด้วยคำสั่งของว่านหลินและลูกน้องในแสงสลัว สมาชิกทีมเสือดาวทุกคนจึงใช้กำลังทั้งหมดพุ่งทะยานไปข้างหน้า เท้าของพวกเขาแตะกับโขดหินและกระโดดขึ้นไปทันที ร่างของพวกเขาพุ่งผ่านยอดโขดหิน พุ่งทะยานไปยังเนินเขาทั้งสองข้างและเชิงเขาเบื้องหน้า ในชั่วพริบตา ร่างของว่านหลินก็ปรากฏขึ้นครึ่งทางของภูเขา ห่างจากด้านข้างประมาณหนึ่งร้อยเมตร แต่ก็ยังไม่มีเสียงตอบรับใดๆ จากหูฟัง …
ในความมืด ผู้บัญชาการกองร้อยหลิวได้ยินคําสั่งเร่งรีบของ Wan Lin และหันหลังกลับทันทีและสั่งให้ทหารรักษาชายแดนที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา: “กลุ่มสมาชิกสามคนของทีมสํารวจทางวิทยาศาสตร์จะตามหลัง และอีกสองคนจะจัดตั้งกองทัพรบเพื่อติดตามฉัน!” เขาหันหลังกลับและต้องการวิ่งไปข้างหน้ากับผู้พันหว่าน แต่เขาหันกลับมาและพบว่าพันตรีว่านและคนอื่นๆ ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาได้หายไปจากอากาศ …
ไฟที่ริบหรี่ในอากาศเริ่มเร่งด่วนมากขึ้นเรื่อย ๆ และท้องฟ้ายามค่ําคืนทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ก็สะท้อนเป็นสีแดงเข้มแล้ว Wan Lin เงยหน้าขึ้นและสังเกตการเปลี่ยนแปลงของไฟในอากาศ และตะโกนอย่างรีบร้อนว่า “ฉันเป็นเสือดาว โปรดตอบทันทีเมื่อคุณได้ยิน!” ในเวลานี้ชาว …
ที่เชิงเขาที่แสงริบหรี่ ว่านหลินลดแขนที่ถือปืนไรเฟิลซุ่มยิงลง เขามองไปยังทหารรักษาชายแดนสามคนที่นอนเงียบงันอยู่เชิงเขา ก่อนจะกระซิบกับเซียวหยาและคนอื่นๆ ที่อยู่ข้างๆ ว่า “ไปกันเถอะ ไปดูกันว่าเราจะติดต่อกับหัวหน้าโจวและคนอื่นๆ ได้ไหม ยังมีไอ้สารเลวพวกนั้นอยู่ในภูเขาโดยรอบอีกแน่ …
กลิ่นเลือดที่มาจากลมทําให้ Wan Lin และ Lingling ซึ่งนั่งยองๆ อยู่ในความมืดเริ่มประหม่า และปากกระบอกปืนของทั้งสองคนก็เหลือบมองลงไปที่ก้อนหินสลัวๆ ด้านข้างโดยบังเอิญ เมื่อทั้งสองเห็นการเคลื่อนไหวของ …
ว่านหลินยืนอยู่ใต้โขดหินที่แสงริบหรี่ จ้องมองเป่าหยา เขาชี้ไปยังภูเขาเบื้องหน้าพลางกระซิบว่า “เราจะมีสัญญาณสื่อสารเมื่อข้ามภูเขานั้นไปได้แล้ว ไปกันเถอะ!” เมื่อได้ยินว่านหลินบอกว่าพวกเขาสามารถติดต่อผู้บังคับบัญชาได้หลังจากข้ามภูเขาไปแล้ว เป่าหยาจึงโบกมือให้เสี่ยวหัวซึ่งนั่งอยู่บนไหล่ของว่านหลินทันที พร้อมกับตะโกนว่า “เสี่ยวหัว ไปกันเถอะ!” …
แสงดาวส่องประกายระยิบระยับบนท้องฟ้ายามค่ำคืน เมฆสีขาวบางก้อนลอยล่องไปตามสายลมเหนือยอดเขาสูงตระหง่านโดยรอบ ท่ามกลางแสงสลัวของซากปรักหักพัง ว่านหลินได้ยินคำเตือนของเฟิงเต้า เมื่อมองไปยังภูเขามืดมิดในระยะไกล เขากล่าวว่า “ใช่ รัฐมนตรีฉีอาจได้รับรายงานเกี่ยวกับกิจกรรมของศัตรูจากรองผู้อำนวยการหวัง ซึ่งเป็นเหตุผลที่เขาส่งร้อยเอกโจวไปกับลูกน้อง” ผู้บัญชาการกองร้อยหลิว …
ท่ามกลางเสียงหัวเราะและเสียงพูดคุย ว่านหลินใช้แสงดาวริบหรี่มองไปยังกลุ่มเงามืดที่โผล่ออกมาจากภูเขาด้านหลังพวกเขา กลุ่มทหารรักษาชายแดนกระจายตัวอยู่ทั่วภูเขา คอยปกป้องศาสตราจารย์หวังและสหายขณะที่พวกเขาเดินกะเผลกไปข้างหน้า ไม่นาน ผู้บัญชาการกองร้อยหลิวและลูกน้องก็โผล่ออกมาจากความมืด พาศาสตราจารย์หวังและสหายไปยังกองหินที่ว่านหลินและสหายอยู่ ว่านหลินและลูกน้องรีบลุกขึ้นยืนต้อนรับ ผู้บัญชาการกองร้อยหลิวเดินตรงไปหาว่านหลิน จับมือขวาของเขาไว้ …
ใต้แสงสลัวของโขดหิน ว่านหลินและคนอื่นๆ หัวเราะเบาๆ เมื่อได้ยินเสียงจางหวา ว่านหลินมองไปที่อู๋เสวี่ยอิงแล้วยิ้ม “หยิงหยิง เจ้าหัวขโมยจากดวงดาว จะไปกับจางหวาและต้าจวง ระวังตัวด้วย” “ใช่!” …
by