อ่านนิยาย นิยายจีน นิยายแปล นิยายออนไลน์
Wan Lin ลูกของตระกูลศิลปะการต่อสู้ที่อาศัยอยู่อย่างสันโดษในภูเขามาหลายชั่วอายุคน ได้นำเสือดาวน้อย “Beast King” มาเข้าร่วมหน่วยรบพิเศษของกองทัพโดยบังเอิญ และก่อตั้งหน่วยคอมมานโดเสือดาวโดยมีพวกมันเป็นแกนหลัก ศิลปะการต่อสู้ที่ไม่มีใครเทียบได้ของตัวเอกและความสามารถของสัตว์ร้ายนำสัตว์ร้ายในภูเขาเพื่อช่วยเหลือสหายของเขาที่ตกอยู่ในอันตราย และเริ่มต้นการต่อสู้อย่างสิ้นหวังกับกองกำลังชั่วร้ายทั้งหมด
ท่ามกลางเสียงปืนที่ดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วภูเขา เฉิงหรูซึ่งนั่งอยู่บนก้อนหินขนาดใหญ่ มองเห็นตำแหน่งของข้าศึกอยู่ไกลๆ แล้ว เขาคว้าปืนไรเฟิล บิดตัว แล้วกระโดดลงมาจากหินสูงเกือบสองเมตร ลงจอดพร้อมปืนไรเฟิลในมือ พุ่งไปยังหินก้อนหนึ่งที่อยู่ข้างหน้าหลายสิบเมตร ทันใดนั้น …
ในแสงดาวสลัว Cheng Ru และ Zhang Wa กระจัดกระจายอยู่บนภูเขาที่กลิ้งไล่ตามศัตรูที่หลบหนีอยู่ข้างหน้าอย่างรวดเร็วในเวลานี้ร่างของพวกเขาเจาะออกมาจากใต้โขดหินสลัวชั่วขณะหนึ่งแล้วหายไปในความหดหู่ที่มืดมิดด้านหน้าด้านข้างและร่างของคนหลายคนก็เหมือนผีในคืนที่มืดมิดปรากฏตัวและหายไปในแสงดาวสลัวเร็วและช้า ในเวลานี้ Cheng Ru …
ท่ามกลางแสงดาวสลัว ทหารบาดเจ็บสามนายที่นอนอยู่บนโขดหิน ได้ยินคำถามของอวี้เหวินเฟิง พวกเขารีบหันหน้าไปตอบพร้อมกันว่า “ไม่ต้องหรอก เราแค่มีรอยถลอก หมอได้วางยาเราไว้แล้ว” ทหารบาดเจ็บคนหนึ่งกัดฟันพูดเสริมว่า “แผลพวกนี้ไม่เป็นไรหรอก ตราบใดที่เราจัดการไอ้สารเลวพวกนั้นได้ …
ณ เชิงเขาอันมืดสลัว ยูเหวินเฟิงยืนอยู่เบื้องหน้าศาสตราจารย์หวังและสหายทั้งสอง หันไปหาผู้บัญชาการกองร้อยหลิวพลางกระซิบว่า “ผู้บัญชาการกองร้อยหลิว รีบจัดกำลังพลรักษาการณ์ทั้งสองฝั่งของเนินเขาให้เรียบร้อย ส่วนที่เหลือจงกางแขนกางขาเพื่อปกป้องสมาชิกทั้งสาม” จากนั้นยูเหวินก็ยกปืนขึ้นชี้ไปที่ก้อนหินสูงกว่าสองเมตรที่อยู่ด้านข้าง แล้วกล่าวกับศาสตราจารย์หวังและสหายว่า “ศาสตราจารย์หวัง …
ว่านหลินนอนคว่ำอยู่บนโขดหินที่แสงริบหรี่ ใบหน้าเย็นชา เล็งไปยังร่างดำที่กำลังวิ่งอยู่ไกลออกไป นิ้วของเขาค่อยๆ เหนี่ยวไก “ฮึ” แสงวาบจางๆ พุ่งออกมาจากลำกล้องปืนเรียวเล็ก ร่างที่พร่ามัวนั้นล้มลงไปข้างหน้าทันที ทันใดนั้น …
ว่านหลินดีใจสุดขีด! หน่วยคอมมานโดเสือดาวของพวกเขาเป็นหน่วยทหารลับสุดยอด และปฏิบัติการของพวกเขายิ่งเป็นความลับที่ถูกปกปิดไว้อย่างมิดชิด นอกจากหลี่ตงเซิงและคณะจากเขตทหาร และหวังโม่หลินจากสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติแล้ว ไม่มีใครรู้ที่อยู่ของพวกเขาเลย บัดนี้ อีกฝ่ายไม่เพียงแต่รู้ว่าพวกเขามาที่นี่เพื่อสนับสนุนคณะสำรวจทางวิทยาศาสตร์เท่านั้น แต่ยังรู้ด้วยว่านามสกุลของเขาคือว่าน และมียศพันเอก …
ภายใต้แสงดาวริบหรี่ ว่านหลินนอนคว่ำอยู่บนโขดหินที่ยื่นออกมาบนเนินเขา เล็งเป้าไปยังภูเขาเบื้องหน้า เขารู้ว่ากลุ่มชายติดอาวุธสองกลุ่มข้างล่างได้ข้อสรุปจากเสียงตะโกนของเสี่ยวหัวและเสี่ยวไป๋ว่ามีเพียงสัตว์ป่าปรากฏกายบนภูเขาเท่านั้น สิ่งนี้คงไม่ทำให้เหล่าชายติดอาวุธสมัยใหม่ตื่นตระหนกมากนัก แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าสัตว์ชนิดใดเปล่งแสงสีแดงและสีน้ำเงินบนเนินเขามืดมิด แต่พวกเขาก็ลดความระมัดระวังลง กลุ่มชายหนุ่มที่ไล่ตามพวกเขามาจากภูเขาข้างหน้าคงรู้สึกสบายใจขึ้นมาก จึงรีบเหนี่ยวไกที่เชิงเขาเพื่อป้องกันไม่ให้คู่ต่อสู้หลบหนีไปยังช่องเขา เสียงปืนที่ดังขึ้นอีกครั้งฟังดูเข้มข้นยิ่งขึ้นในแสงสลัว …
ว่านหลินนอนคว่ำอยู่บนเนินเขาที่แสงสลัว ถือปืนและมองลงมาจากภูเขา จากนั้นเขาก็เห็นร่างดำมืดสี่ร่างที่กำลังถอยทัพภายใต้การคุ้มกันของสหายที่เชิงเขา กำลังค่อยๆ เคลื่อนตัวไปยังช่องเขา ลอยขึ้นและลงท่ามกลางโขดหิน ตอนนี้พวกเขาถูกปืนกลของข้าศึกยิงสกัดกั้นและกำลังคลานเข้ามาจากใต้โขดหิน ว่านหลินเข้าใจทันที ชายที่ถอยทัพอยู่ข้างล่างตระหนักถึงเจตนาของข้าศึกและพยายามหลบหนีออกจากช่องเขาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกล้อม ทันใดนั้น …
ภายใต้แสงดาวริบหรี่ แสงสีแดงวาบของปืนยิงขึ้นเหนือภูเขาเบื้องหน้าช่องเขา ทอดเงาลงบนเนินเขามืดมิดที่อยู่ไกลออกไป เสียงปืนดังก้องกังวานไปทั่วราตรี ว่านหลินหยุดกะทันหันที่ก้อนหินก้อนหนึ่งที่เชิงเขา เขาเหลือบมองตำแหน่งของกลุ่มสามกลุ่มของเฉิงหรู จางหวา และเซียวหยาอย่างรวดเร็ว จากนั้นยกมือขึ้นชี้ไปที่ช่องเขาและเนินทางขวามือ ชี้ให้จางหวาและเฉิงหรูที่กำลัง …
ข้างลำธารสลัวๆ อู๋เสวี่ยอิงได้ยินคำพูดห้ามปรามของศาสตราจารย์หวัง เธอเงยหน้าขึ้นมองศาสตราจารย์หวัง แล้วยิ้มตอบ “ศาสตราจารย์หวัง ไม่ต้องห่วง พวกเรามีภูมิคุ้มกันพิษมานานแล้ว น้ำในลำธารธรรมชาตินี้เย็นเฉียบ ถือว่าเป็นเครื่องดื่มเย็นๆ ก็ได้ …
by