Category: นายน้อยคนแรกของ Qimen

ฝนตกกระทันหันเป็นสัญญาณแห่งภัยพิบัติสำหรับประชาชนในรัฐทางภาคเหนือ ผู้คนจำนวนมากที่ติดอยู่ท่ามกลางน้ำท่วมกำลังเฝ้ารอเหตุการณ์นี้ รอให้เมืองทางเหนือออกคำสั่งเพื่อช่วยเหลือผู้คนของราชวงศ์ อย่างไรก็ตาม ข่าวที่มาจากเมืองชายแดนทางเหนือก็คือ กองทัพทหารรักษาการณ์ทางเหนือที่มีกำลังพลกว่าล้านนายกำลังมุ่งหน้าไปยังภูเขาหมื่นปีศาจ เพื่อเริ่มปฏิบัติการที่ไม่เคยมีมาก่อนในการกำจัดกลุ่มโจรฉิน ข่าวนั้นก็เหมือนกับฟ้าร้องจนหูอื้อ ประชาชนของเมืองเป่ยโจวต่างตกตะลึงกันหมด ในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ …

ในตอนแรกผู้คนคิดว่ามันเป็นเพียงฝนที่ตกหนักธรรมดา นับตั้งแต่เมฆดำปกคลุมท้องฟ้าจนกระทั่งฝนตกหนัก ฝนตกต่อเนื่องเป็นเวลา 5 วัน 5 คืน สถานที่หลายแห่งในโรงเรียนชายแดนเหนือได้กลายเป็นมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ “เจียงเฟิงพักอยู่ในหอพักนี้ เขาไม่เคยออกไปไหนเลยนอกจากออกไปกินข้าวข้างนอก” …

ชูเฉินสนใจอย่างมากในทุกสิ่งที่เกี่ยวข้องกับคำว่า “โบราณ” ไทกู่ถือเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่นักรบทุกคนควรแสวงหา หากเสียงอมตะเก้าสวรรค์มาจากยุคโบราณ ก็คงไม่เป็นไรหากคุณจะเข้าใจมันตอนนี้ เมื่อคุณเข้าใจเสียงอมตะเก้าสวรรค์อย่างถ่องแท้ พลังของมันจะแข็งแกร่งอย่างยิ่ง หลังจากที่ล้มเหลวในการเข้าใจเสียงอมตะเก้าสวรรค์ ชูเฉินจึงเก็บมันไว้ชั่วคราว สิ่งที่ได้รับในสวนจักรพรรดิเมื่อคืนก่อนหน้านั้นเป็นมากกว่าแค่เสียงนางฟ้าเก้าสวรรค์ …

คนที่มีชีวิตหายไปใต้จมูกของเขาจริงเหรอ? นายพลหยวนหวู่มีใบหน้าบูดบึ้งและจ้องมองอย่างเฉียบคมขณะที่เขามองไปทั่วทุกมุมของห้อง ในที่สุดเขาก็ยืนยันว่าไม่มีใครอยู่ที่นี่จริงๆ เด็กสาวที่ไปถึงชั้นที่สิบแปดของหอคอยเทพบ้าคลั่งได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย “เธอมีความเกี่ยวข้องกับชายที่สูญหายหรือเปล่า?” เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ แม่ทัพหยวนหวู่ก็ขมวดคิ้ว เขาได้นั่งอยู่ในหอคอยเทพบ้าคลั่งมาเป็นเวลาสองพันปีเพื่อรอคอยวันนี้ นายพลหยวนหวู่มีความมั่นใจมาก ตราบใดที่แตะต้องข้อห้ามนี้ …

คำว่า “ไท่กู่” ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่สำหรับชูเฉิน เขาเกือบกลายเป็นเถ้าถ่านในภัยพิบัติสายฟ้าโบราณ พระสูตรหัวใจโบราณที่เขาเข้าใจนั้นได้รับการถ่ายทอดมาจากจักรพรรดิฉินหยูและมาจากสมัยโบราณเช่นกัน หลังจากสงบสติอารมณ์และคิดอย่างรอบคอบ การเดินทางของ Chu Chen ก็เชื่อมโยงกับยุคโบราณ …

บนยอดเขาศักดิ์สิทธิ์ทางตะวันตกของเมืองปักกิ่ง เกิดพายุขึ้นทำให้ทุกคนไม่ทันตั้งตัว ยอดเขาศักดิ์สิทธิ์ถูกปิดผนึกไว้ และไม่มีใครสามารถเข้าหรือออกได้ นี่เป็นสถานการณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในรอบหลายพันปี ข่าวนี้ไปถึงหูจักรพรรดิภาคเหนือทันที จักรพรรดิแห่งดินแดนทางเหนือยืนอยู่บนที่สูง จ้องมองไปยังยอดเขาเทพทางทิศตะวันตก ด้วยสีหน้าว่างเปล่า ปล่อยให้ลมแรงพัดพาร่างกายของเขาไป …

เสียงนั้นดังเหมือนฟ้าร้อง ชูเฉินหันกลับไปโดยไม่รู้ตัว ในสถานการณ์เช่นนี้ตำแหน่งของเขาคือตำแหน่งผู้บัญชาการทหารสูงสุดอย่างแน่นอน เขาเป็นผู้นำกองทหารนับพันนายไปปิดล้อมภูเขา Kuangshen ด้วยพระองค์เอง นั่นไม่ใช่ความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ของจักรพรรดิ Qin Yu หรือ? …

หลังจากที่เจียงฉู่เฟิงพูดสิ่งนี้ ท่าทีของหนิ่วซีหยูก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย ชูเฉินมองดูเจียงฉู่เฟิงและกล่าวว่า “พี่เฟิง ข้านำสิ่งดีๆ มาให้ท่าน” ชูเฉินหยิบกระดาษม้วนออกมาและส่งให้เจียงฉู่เฟิง เจียงฉู่เฟิงจ้องมองที่ฉู่เฉินอย่างมีความหมาย จากนั้นก็ยิ้มและหยิบม้วนกระดาษแล้วเก็บเข้าไป ชูเฉินตกใจ …

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ชูเฉินและซ่งหยานก็อดประหลาดใจไม่ได้ จะผ่านหอคอยเทพบ้าคลั่งได้อย่างไรโดยไม่มีทหารยาม? ชูเฉินรู้สึกงุนงง “มันคือ… รูปแบบหรือเปล่า?” เมื่อชูเฉินพูดเดาแบบนี้ เขาก็แทบจะปฏิเสธในใจแล้ว ในอาณาจักรเทพบ้าคลั่ง ทรัพยากรการก่อตัวส่วนใหญ่อยู่ในมือของภูเขาเทพบ้าคลั่ง …

ทันทีที่เย่หวางพูดจบ ราชาเจิ้นเป่ยก็ตกตะลึงและมองไปที่เย่หวาง “เย่เอ๋อร์ ทำไมฉันไม่เคยได้ยินคุณพูดถึงเรื่องนั้นมาก่อน?” เย่หวางพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “พูดให้ชัดเจนก็คือ เจียงเฟิงเป็นเพื่อนที่ฉันเพิ่งได้รู้จักเมื่อคืนนี้ ฉันกับเจียงเฟิงเข้ากันได้ดี นอกจากนี้ ฉันมั่นใจได้ว่าเจียงเฟิงไม่ได้อยู่ในกลุ่มคนที่ทำร้ายฉันในคืนนั้น” …