Category: นางฟ้ายาแสนโรแมนติก

“พลังต้นกำเนิดจักรวาลระดับนี้ไม่ใช่สิ่งที่เซียนเต๋าทั่วไปจะควบคุมได้อย่างแน่นอน แถมในสองจักรวาลนี้ยังไม่มีเซียนเต๋าระดับกลางด้วยซ้ำ แล้วเจ้าไม่ใช่วิญญาณเต๋าสวรรค์ งั้นเจ้าก็มาจากจักรวาลที่สามงั้นเหรอ? เจ้าคือเทพแห่งความมืดงั้นเหรอ?” ขณะที่ท่านอาจารย์หยานสัมผัสได้ถึงรัศมีแห่งพลังดั้งเดิมของเฉินเฟิง ความคิดมากมายก็แล่นผ่านเข้ามาในหัว ขณะที่ท่านกำลังครุ่นคิดถึงตัวตนของเฉินเฟิง ตามรายงานของนักบุญเต๋าหญิง อิลยา …

บนสนามรบจักรวาลในปัจจุบัน นอกเหนือจากเฉินเฟิงและเหล่านักบุญเต๋าแห่งจักรวาลแห่งความโกลาหลแล้ว เหล่านักบุญเต๋าแห่งจักรวาลดั้งเดิมก็มาถึงทันทีเช่นกัน แต่พวกเขาถูกนำมาโดยร่างกายเต๋าดั้งเดิมของเฉินเฟิง เหล่าเซียนเต๋าผู้ทรงอิทธิพลจากจักรวาลมืดเพียงองค์เดียวไม่ได้ปรากฏตัวขึ้น แต่เฉินเฟิงรู้จากการติดตามจักรวาลมืดว่าเซียนเต๋าจำนวนหนึ่งจากจักรวาลมืดก็ถูกระดมพลเช่นกัน อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้ปรากฏตัวบนสมรภูมิจักรวาล แต่กลับเฝ้าสังเกตการณ์อยู่นอกสมรภูมิจักรวาล คอยสอดส่องสถานการณ์อยู่ …

“มดพื้นเมืองพวกนี้มีใจกล้ามาก กล้าขัดขวางไม่ให้เรามาถึง พวกมันเบื่อชีวิตแล้วหรือไง” นอกสมรภูมิจักรวาลมีช่องว่างอันกว้างใหญ่ไร้ขอบเขตซ่อนอยู่ ทว่าช่องว่างนี้ลึกล้ำและเข้มข้นยิ่งกว่าท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวของจักรวาลที่ไม่สมบูรณ์ทั้งสาม ในจักรวาลแห่งความโกลาหล จักรวาลดั้งเดิม และจักรวาลแห่งความมืด เทพเต๋าสามารถเดินในช่องว่างด้วยร่างกาย เทพเต๋าสามารถผจญภัยในดินแดนลับอันอันตราย …

ในความเป็นจริง เฉินเฟิงได้ประเมินความแข็งแกร่งของตัวเองคร่าวๆ ไว้แล้ว พลังกายของเขาอาจจะไม่ได้อ่อนแอกว่าพลังเดิมมากนัก และอาจแข็งแกร่งกว่าด้วยซ้ำ อย่างไรก็ตาม ความแข็งแกร่งทางกายภาพอันน่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ก็ทำให้การฝึกฝนร่างกายของเขาติดขัด หากร่างกระบี่ไร้เทียมทานของเขาต้องการพัฒนาต่อไป พลังงานที่จำเป็นก็คงจะน่าสะพรึงกลัว ลองนึกถึงเซลล์อมตะนับร้อยพันล้านเซลล์ที่เทียบเท่ากับพลังงานที่ควบคุมโดยจักรพรรดิเต๋าอมตะระดับหนึ่ง …

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนต่างมองหน้ากันด้วยความงุนงง ดวงตาเต็มไปด้วยความตกตะลึงอย่างไม่อาจปิดบัง ความลับระดับนี้เป็นสิ่งที่ไม่ควรรู้ แต่เฉินเฟิงกลับเปิดเผยความลับนี้ให้พวกเขาฟังอย่างเปิดเผย ช่างเป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความไว้วางใจของเขาเสียจริง! อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ยังสงสัยอยู่บ้างว่าเฉินเฟิงรู้เรื่องทั้งหมดนี้ได้อย่างไร พวกเขารู้ว่าเฉินเฟิงเป็นเจ้าแห่งจักรวาลแห่งความโกลาหล และเจ้าแห่งจักรวาลดั้งเดิม …

เวลาผ่านไปเร็วราวกับร้อยปี ร้อยปีผ่านไปเพียงชั่วพริบตา สำหรับมหาอำนาจอย่างเฉินเฟิง นี่เป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ เท่านั้น อย่างไรก็ตาม มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นในช่วงเวลานี้ หลังจากความพยายามของพันธมิตรวังเต๋าและเฉินเฟิง กองกำลังที่รุกรานจากจักรวาลมืดก็ถูกกำจัดไปในที่สุด ยิ่งไปกว่านั้น …

“พลังดั้งเดิมของจักรวาลมืดมิดนี้ที่กดทับข้านั้นแข็งแกร่งกว่าพลังของจักรวาลโกลาหลมาก ข้าไม่อาจใช้พลังของข้าได้เลย เห็นได้ชัดว่านี่น่าจะเป็นกฎที่เทพแห่งความมืดกำหนดขึ้น เพื่อยับยั้งเหล่าเซียนเต๋าแห่งจักรวาลโกลาหลและจักรวาลหงเหมิง แต่ก็เป็นไปได้เช่นกันว่าเขาเพิ่งวางมันขึ้นมา แม้ว่าข้าจะทำลายอวตารจิตศักดิ์สิทธิ์ของเขาไปแล้ว แต่ด้วยความสามารถของเขา เขาก็น่าจะรู้สถานการณ์ของข้าอยู่แล้ว!” เฉินเฟิงไม่ได้ก้าวลึกลงไปอีก เหล่าคนที่เฝ้าเส้นทางนี้ไม่ได้แข็งแกร่งนัก …

สถานการณ์ของคนอื่นๆ คล้ายคลึงกับจักรพรรดิซวนยู่ เมื่อมีเฉินเฟิงยืนอยู่ข้างหลัง การต่อสู้จึงกลายเป็นการต่อสู้ฝ่ายเดียว แน่นอนว่าผู้คนในแดนปีศาจอเวจีก็ไม่ได้อ่อนแอเช่นกัน เมื่อรู้ว่าพวกเขาถึงคราวเคราะห์ร้าย พวกเขาทั้งหมดก็เริ่มต่อสู้อย่างสิ้นหวัง ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ สมาชิกกองทัพหงบางส่วนยังคงได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือถึงขั้นเสียชีวิตเพราะความแข็งแกร่งที่อ่อนแอของตนเอง แม้จะได้รับพลังจากเฉินเฟิงก็ตาม …

“คุณกลัว!” เฉินเฟิงยืนนิ่งเงียบ เฝ้ามองการสิ้นพระชนม์ของจอมมารฉงโหลวและการสลายไปของอวตารจิตศักดิ์สิทธิ์ของจอมมาร รอยยิ้มจางๆ ผุดขึ้นบนริมฝีปากของเขาขณะพูดอย่างสงบ ความมั่นใจของเขายิ่งทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ ครั้งสุดท้ายที่เฉินเฟิงกวาดล้างดินแดนจักรพรรดิหลอมโลหิต เขากำลังมีกำลังใจดี แต่การปรากฏตัวของจอมมารฉงโหลวกลับสร้างความเสียหายอย่างหนักหน่วงให้กับเขา แม้ว่าหัวใจเต๋าของเขาจะมั่นคงและไม่ยอมแพ้ …

“คุณรู้มากขนาดนี้แล้ว ดูเหมือนว่าฉันจะปล่อยให้คุณเติบโตต่อไปแบบนี้ไม่ได้” เสียงของจอมมารฉงโหลวค่อยๆ ทุ้มลง พร้อมกับเจตนาฆ่าที่แหลมคม วูบ! ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาก็พุ่งเข้าใส่เฉินเฟิงแล้ว แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวแผ่ออกมาจากตัวเขา พลังดั้งเดิมของจักรวาลอันมืดมิดแผ่ซ่านไปทั่วสวรรค์ …