Category: นางฟ้ายาแสนโรแมนติก

“ไอ้เหี้ย!” เฉินเฟิงไม่สามารถช่วยแต่บ่นอยู่ในใจ รู้ไหมว่าครั้งนี้ลัทธิเปลวเพลิงแดงส่งเพียงจักรวาลเล็กๆ อันทรงพลังออกมา แต่มันก็เพียงพอที่จะสร้างความเสียหายร้ายแรงให้กับจักรวาลหงเหมิงและจักรวาลแห่งความโกลาหล แม้ว่าเฉินเฟิงจะต่อสู้ในสภาพเช่นนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะสามารถฆ่าคนเหล่านี้ได้ เขาเองก็จะต้องสูญเสียอย่างหนัก และบัดนี้ เทพแห่งความมืดได้โยนความผิดโดยตรงต่อจักรวาลหงเหมิงและจักรวาลแห่งความโกลาหลในการสังหารชาชิมิและกลุ่มนักบุญเต๋าสูงสุดของเขา …

บัซ! ในขณะนั้น พลังแห่งจักรวาลอันมืดมิดทั้งหมดถูกปลุกขึ้นโดยเทพแห่งความมืด และเทพลังทั้งหมดลงบนผู้คนเบื้องหน้า ไม่เพียงแต่ชาชิมิเท่านั้น แต่เหล่าเซียนเต๋าสูงสุดทั้งสิบเอ็ดองค์ที่อยู่ข้างหลังเขา ก็รู้สึกราวกับถูกขังอยู่ในกรง และกรงนี้กำลังหดตัวลงอย่างต่อเนื่อง ขณะที่กรงหดตัวลง แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็ยังคงบดขยี้ร่างกายของพวกเขา …

“ดวงดาวร่วงหล่นเหมือนท้องฟ้า!” เศษเสี้ยวแสงดาวร่วงหล่นลงในมือของชาชิมิ แสงดาวหนาทึบแผ่กระจายไปทั่วท้องฟ้าราวกับสายฝน ฝนดาวพร่างพรายนี้เบ่งบานบนท้องฟ้าราวกับดอกไม้ไฟ ดึงดูดสายตาของทุกคน อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครรู้สึกว่าฉากอันงดงามนี้งดงามเลย ตรงกันข้าม ทุกคนกลับหวาดกลัวจนแทบหายใจไม่ออกกับการเคลื่อนไหวอันน่าสะพรึงกลัวของคู่ต่อสู้ ละอองฝนที่เปล่งแสงประหลาดเหล่านั้น …

“เอ่อ?” เมื่อได้ยินถ้อยคำอันสงบนิ่งและแฝงไปด้วยมุกตลกเล็กน้อยของเทพแห่งความมืด สีหน้าพึงพอใจเดิมของชาชิมิก็แข็งค้างไปทันที ดูผิดธรรมชาติไปเล็กน้อย เขาจ้องมองลูกบอลแสงสีเขียวรูปร่างมนุษย์ที่อยู่ตรงหน้าอย่างระแวดระวัง ดวงตาหรี่ลง เปล่งประกายแสงอันตราย “ท่านหมายความว่าอย่างไรหรือท่าน? หรือว่าท่านกล้าที่จะโจมตีลัทธิศักดิ์สิทธิ์เปลวเพลิงแดงของเรา?” “คุณยังกล้าอีกเหรอ?” …

“จักรวาลน้อยๆ น่ะเหรอ?!” หลายคนไม่รู้จักจักรวาลขนาดเล็ก และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจักรวาลขนาดเล็กคืออะไร อย่างไรก็ตาม เหล่านักบุญเต๋าผู้ยิ่งใหญ่ในจักรวาลอันมืดมิดเหล่านี้ไม่คุ้นเคยกับแนวคิดเรื่องจักรวาลขนาดเล็กเพราะเทพแห่งความมืด เพราะจักรวาลขนาดเล็กระดับนี้เป็นสิ่งที่พวกเขาใฝ่ฝันมาตลอด ด้วยข้อจำกัดของพลังจักรวาล แม้ว่าจำนวนสูงสุดของนักบุญในจักรวาลมืดจะมีมากกว่าในจักรวาลแห่งความโกลาหลและจักรวาลหงเหมิงมาก และนักบุญสามารถฝึกฝนได้เป็นชุดๆ …

“ดูเหมือนว่าจะมีคนทรยศไม่น้อยในจักรวาลแห่งความโกลาหลและจักรวาลหงเหมิง” เฉินเฟิงเฝ้ามองเหตุการณ์เบื้องหน้าอย่างเงียบงัน แม้ไม่อาจปรากฏตัวและไม่กล้าเผยพลังและรัศมี แต่จี๋อู่กู่และชางเทียนเหอคือหูและสายตาที่คอยนำทางให้เขารับรู้ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นภายนอก อย่างไรก็ตาม การจะควบคุมทั้งสองคนตามอำเภอใจนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเขา และเขาต้องระมัดระวังให้มาก เมื่อเขาแปลงร่างเป็นบุตรศักดิ์สิทธิ์แห่งชิงหยวนในสมรภูมิจักรวาล หลายคนรู้จัก แต่ส่วนใหญ่มาจากจักรวาลมืด …

กลุ่มนี้มีไม่มากนัก เพียงสิบสองคน แต่ทุกคนล้วนอยู่ในระดับเซียนเต๋าสูงสุด และขอบเขตการฝึกฝนของพวกเขาก็สูงมาก ยกเว้นบางคนที่อยู่ในระดับหนึ่งหรือสอง แม้แต่เฉินเฟิงก็ยังมองทะลุคนอื่นๆ ไม่ได้ เขาเพียงรู้สึกว่าพวกเขาน่าจะน่ากลัวกว่าคนที่แข็งแกร่งอย่างจิ่วโม่หลัว ซึ่งอยู่ในระดับเซียนเต๋าสูงสุดระดับสี่แล้วในช่วงชีวิตของเขา “แม้แต่บุตรนักบุญเปลวเพลิงแดงเพียงคนเดียว …

เฉินเฟิงรีบหลบซ่อนตัวอยู่ในจิตสำนึกของจีหวู่กู่และชางเทียนเหอทันที จิตวิญญานบัวก็สลายหายไปในทันที และวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ทั้งเก้าที่ติดอยู่ในนั้นก็ปรากฏขึ้น เฉินเฟิงนั้นยากมากที่จะดักจับวิญญาณศักดิ์สิทธิ์จำนวนมากพร้อมกัน เป็นไปไม่ได้เลยที่จะดักจับและสังหารพวกมันพร้อมกัน เขาทำได้เพียงใช้พลังงานของพวกมันต่อไปเพื่อป้องกันไม่ให้พวกมันหลุดพ้น และให้โอกาสจี่หวู่กู่และชางเทียนเหอ เขาไม่คิดว่าจะสามารถฆ่าคนพวกนี้ได้ทั้งหมด มันไม่สมจริงเลย ถ้าเขาทำอย่างนั้นจริงๆ …

“ฆ่า!” ภายใต้การกระตุ้นของวิญญาณศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้ โลงศพแต่ละโลงเผยให้เห็นพลังศักดิ์สิทธิ์ที่น่าอัศจรรย์ เปลี่ยนเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์สูงสุดอันทรงพลัง และปลดปล่อยพลังเวทย์มนตร์ที่ทำลายล้างและการเคลื่อนไหวสังหาร ทั้งหมดพุ่งเข้าหา Ji Wugu พวกเขารู้ว่าจีอู่กู่และชางเทียนเหอถูกจีอู่กู่นำอย่างชัดเจน และจีอู่กู่คือผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาทั้งสอง …

“ท่านลอร์ดทั้งหลาย เวลาของท่านหมดลงแล้ว สิ่งที่ท่านควรทำคือสละทรัพยากรที่ท่านครอบครองโดยเร็วที่สุด และปล่อยให้ผู้มาใหม่เข้ามาครอบครอง เมื่อนั้นท่านจึงจะสามารถช่วยเหลือท่านโจวได้มากกว่านี้ แทนที่จะผูกขาดทรัพยากรเหล่านี้และเก็บไว้ให้เผ่าของท่านเองอย่างเห็นแก่ตัว!” ร่างของจีวู่กู่ล่องหน แต่เสียงของเขายังคงก้องกังวานอยู่รอบตัว ดาบโครงกระดูกคือร่างอวตารของเขา ยืนเด่นอยู่กลางอากาศ …