บทที่ 3704 ใต้เมืองพระราชวัง
ขณะนั้นเอง มู่หยุนก็มีความคิดขึ้นมา “หยานเอ๋อร์ รอฉันอยู่ที่นี่!” ขณะนั้น มู่หยุนบินขึ้นไปและหลุดออกจากหอคอย ร่างนั้นลอยขึ้นมาบนท้องฟ้าด้วยความสูงกว่าพันฟุต และมู่หยุนก็เอนตัวเข้าไปมอง ในขณะนี้ ดวงตาของมู่หยุนก็สดใสมากขึ้น …