by 
สิ่งที่เรียกว่าร่างกายซ่อนเร้นนั้นเป็นสิ่งที่ตรวจจับได้ยากยิ่ง
หลินหยางไม่ทันสังเกตว่าซ่างกวนหลิงมีร่างกายพิเศษ
ปัจจุบันยังไม่มีวิธีการใดในโลกที่จะระบุร่างกายซ่อนเร้นได้
กล่าวอีกนัยหนึ่ง แม้แต่หลินหยางก็ยังไม่สามารถตรวจจับร่างกายซ่อนเร้นของคนที่มีร่างกายซ่อนเร้นได้ง่ายๆ!
“ท่านแน่ใจหรือ… นางมีร่างกายศักดิ์สิทธิ์ของหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์?”
หลินหยางรู้สึกตัวและถามด้วยเสียงเบา
“มีความเป็นไปได้สูง…”
“ท่านรู้ได้อย่างไร?”
“ข้าสืบหาตระกูลซ่างกวนมาแล้ว! ตระกูลซ่างกวนเป็นตระกูลที่สืบต่อกันมานับพันปี และทุกๆ สามร้อยปี จะมีบุคคลที่มีร่างกายซ่อนเร้นปรากฏขึ้นในตระกูลนี้! และในแต่ละครั้ง ร่างกายซ่อนเร้นก็จะแตกต่างออกไป ครั้งนี้ผู้ครอบครองร่างกายซ่อนเร้นน่าจะเป็นซ่างกวนหลิง และจากการคำนวณ นางน่าจะเป็นผู้ครอบครองร่างกายศักดิ์สิทธิ์ของเทพธิดา!”
ฮั่วเฟิงพูดเสียงแหบพร่า “ตราบใดที่ข้าได้ร่างศักดิ์สิทธิ์เทพีมา ก็เพียงพอที่จะทะลวงผ่านขอบเขตมหาสมบูรณ์แบบ และพลังของข้าจะเพิ่มขึ้นหลายเท่า ข้าจึงไล่ล่าซ่างกวนหลิง แต่ซ่างกวนหลิงไม่สนใจข้าเลย ข้าจึงสมคบคิดกับคฤหาสน์กว่างจ้าวเพื่อวางกับดัก จับนาง และบังคับซ่างกวนหลิงมาเป็นของข้า!”
“เข้าใจแล้ว? คนในคฤหาสน์กว่างจ้าวจะได้อะไร?”
หลินหยางถามอย่างใจเย็น
“แผนของเรามีมูลความจริง ซ่างกวนหลิงและพวกของนางทำให้อาการของแม่ทัพคฤหาสน์ทรุดลงระหว่างการรักษา ทำให้ชีวิตของนางตกอยู่ในอันตราย ความจริงแล้วฝ่ายคฤหาสน์กว่างจ้าวใช้เรื่องนี้รีดไถเงินจากฝ่ายเหนือ พวกเขาจะหวังได้อะไรน้อยๆ กันเล่า”
ฮั่วเฟิงกล่าว
*ตบ!
* หลินหยางตบหน้าฮั่วเฟิงอย่างแรง
“กองกำลังชายแดนเหนือเคลื่อนไหวอยู่แนวหน้า ต่อสู้กับศัตรูต่างชาติ แต่ละคนเสี่ยงชีวิต แล้วเจ้ายังแทงพวกเขาลับหลังอีกหรือ? เจ้าสมควรตาย!”
หลินหยางกล่าวอย่างเย็น
ชา ฮั่วเฟิงตัวสั่น สีหน้าซีดเผือด ไม่กล้าเปล่งเสียงใดๆ
หยางรู่หลงที่ยืนอยู่ข้างๆ รู้สึกเสียวซ่านที่หนังศีรษะและร่างกายสั่นเล็กน้อย
“หมอหลิน โปรดสงบสติอารมณ์…หมอหลิน โปรดสงบสติอารมณ์!”
“สงบสติอารมณ์? การบีบบังคับกองกำลังชายแดนเหนือของเจ้ากำลังช่วยเหลือศัตรูต่างชาติ ทำร้ายวีรบุรุษแห่งอาณาจักรมังกรของข้า! เจตนาของเจ้ามันน่ารังเกียจ! ข้าจะสงบสติอารมณ์ได้อย่างไร?”
หลินหยางเยาะเย้ย
ในขณะนั้น ซ่างกวนหลิงและกลุ่มของนางถูกพาตัวมา
ทุกคนตกตะลึง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขาสบตากันด้วยความสับสน ตึงเครียดและหวาดกลัว
แต่เมื่อเห็นฮั่วเฟิงนอนแผ่หลาอยู่บนพื้น และหยางรู่หลงตัวสั่นเทาเหมือนกระต่าย สีหน้าของพวกเขาก็ดูน่าสนใจขึ้นมาทันที
“หมอหลิน… หมอหลิน คุณหญิงซ่างกวนหลิง และคนอื่นๆ มาถึงแล้ว! ดูสิ พวกเขาไม่ได้รับอันตรายใดๆ! เราไม่ได้ทำอะไรเธอเลย!”
หยางรู่หลงพูดเสียงสั่นเครือ
“หมอหลินเหรอ?”
ซ่างกวนหลิงตกตะลึง มองไปที่หลินหยาง
เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าบุคคลในตำนานจากเจียงเฉิงจะปรากฏตัวที่นี่!
“คุณหญิงซ่างกวน ท่านสบายดีหรือไม่?”
หลินหยางถามอย่างใจเย็น
“ข้า… ข้าสบายดีหรือ? หมอหลิน ท่าน… ท่านมาช่วยข้าหรือ?”
“ดีแล้วที่เจ้าปลอดภัย! รีบพาพวกมันออกไปจากที่นี่!”
หลินหยางไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติม ซ่า
งกวนหลิงพึมพำ ดวงตาที่เหมือนฤดูใบไม้ร่วงจับจ้องไปที่ฮั่วเฟิง นัยน์ตาของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชัง “หมอ หลิน ช่วยส่ง
ตัวคนๆ นี้มาให้ฉันหน่อยได้ไหม? ฉันต้องพาเขากลับไปที่กองชายแดนเหนือ แล้วส่งตัวเขาไปให้หัวหน้าของฉันลงโทษ!”
“เจ้าบาดเจ็บแล้ว เจ้าจะเอาคนๆ นี้กลับไปกองชายแดนเหนือได้อย่างไร? อีกอย่าง ข้ายังไม่ได้ถามเจ้าให้ชัดเจนเลย!”
หลินหยางมองไปที่ฮั่วเฟิง แล้วลดเสียงลงทันที “เจ้าบอกว่าเจ้าสรุปว่าซ่างกวนหลิงมีร่างกายที่ซ่อนเร้นจากการสืบสวนตระกูลซ่างกวน ใช่ไหม?”
“ครับ…ครับ หมอหลิน…”
ฮั่วเฟิงพูดตะกุกตะกัก
“ถ้าอย่างนั้น ใครสั่งให้เจ้าไปสืบสวนตระกูลซ่างกวน?” หลินหยางถามอีกครั้ง
เมื่อได้ยินดังนั้น ลมหายใจของฮั่วเฟิงก็แทบจะหยุดนิ่ง
ซ่างกวนหลิงที่อยู่อีกฝั่งก็ตัวสั่นเช่นกัน
“ไม่…ไม่มีใครขอให้ข้าสืบเรื่องตระกูลซ่างกวน…ข้า…ข้าตัดสินใจสืบเอง…”
ดวงตาของฮั่วเฟิงฉายแววตื่นตระหนก เขารีบก้มหน้าลงพูดตะกุกตะกัก
“ถ้าเจ้าไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไร! ข้าไม่ได้สนใจจะฟังอยู่แล้ว!”
หลินหยางพูดอย่างใจเย็น จากนั้นก็หยิบเข็มเงินออกมาแทงเข้าที่ร่างของฮั่วเฟิง ฮั่วเฟิ
งตัวสั่น ก่อนจะหมดสติไปทันที นอนราบกับพื้นราวกับหมาตาย
“คุณซ่างกวน ท่านอยู่ในมือของท่านแล้ว”
หลินหยางพูดอย่างใจเย็น
“ขอบคุณท่านหมอหลิน สำหรับความเมตตาอันยิ่งใหญ่ของท่าน ซ่างกวนหลิงจะจดจำไว้ตลอดไป”
ซ่างกวนหลิงประสานมือขอบคุณ
“ไม่ต้องสุภาพ! กองพลชายแดนเหนือปกป้องชายแดนและช่วยกองทัพชายแดนเหนือขับไล่ศัตรูต่างชาติมาหลายครั้ง การช่วยเหลือท่านเพียงเล็กน้อยก็ไร้ค่า”
หลินหยางพูดอย่างใจเย็นพลางมองหยางหรู่หลงและคนอื่นๆ “แต่คฤหาสน์กวงจ้าวปฏิบัติต่อหน่วยชายแดนเหนือของพวกเจ้าไม่ดีนัก พวกเจ้าควรจัดการเรื่องนี้ให้หนักๆ”
“หมอเทพหลินพูดถูก! ข้าจะกลับไปหน่วยชายแดนเหนือทันทีและรายงานผู้บังคับบัญชาของข้า!”
ซ่างกวนหลิงพูดอย่างเย็นชา
หยางหรู่หลงหวาดกลัวและรู้สึกสูญเสีย
เขาต้องการกักตัวคนเหล่านี้ไว้ที่นี่ แต่กลัวว่าตัวเองจะสู้หลินหยางไม่ได้ และชั่วขณะหนึ่งเขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร
อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้น เสียงเรียบเฉยก็ดังมาจากนอกห้องโถง
“หายากมากที่หมอเทพหลินจะกรุณาปรากฏตัว! หมอเทพหลิน ท่านหญิงซ่างกวนหลิง ข้าเชื่อว่าเรื่องนี้มีความเข้าใจผิดกันมาก ข้าขอให้ท่านทั้งสองใจเย็นลงและให้ข้าอธิบายให้ฟังหน่อยได้ไหม” เมื่อ
เสียงนั้นเงียบลง รัศมีอันกว้างใหญ่ก็แผ่ซ่านเข้ามา
ชั่วขณะหนึ่งก็แผ่ขยายไปทั่วห้องโถง
ทุกคนรู้สึกหายใจติดขัด บางคนถึงกับหายใจไม่ออก
แม้แต่ซ่างกวนหลิงก็ยังยืนตัวแข็งทื่อ หัวใจเต้นแรงด้วยความตกใจ
คนผู้นี้คือใครกัน แล้วทำไมถึงมีรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ได้?
เธอเงยหน้าขึ้นมองอย่างเฉียบคม
เห็นร่างหนึ่งเดินเข้ามาทางประตูอย่างช้าๆ
“ท่านพ่อ!”
หยางหรูหลงอุทานด้วยความดีใจเมื่อเห็นคนที่มาถึง
ปรากฏว่าคนที่มาถึงไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเจ้าของคฤหาสน์กว่างจ้าว!
หยางติงเทียน!