by 
จำนวนของสัตว์ป่าเหล่านี้มีมากจนแทบจะน่าตกใจ และยากที่ใครจะจินตนาการได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงเกิดขึ้นกะทันหันแบบนี้? สัตว์ป่าพวกนี้ไม่ควรอยู่ที่นี่ พวกมันดูหุนหันพลันแล่นเกินไป!”
ความรู้สึกไร้หนทางฉายชัดบนใบหน้าของทุกคน พวกเขารู้ดีว่าคนเหล่านี้แข็งแกร่งแค่ไหน
พวกเขาสามารถฝ่ากำแพงเมืองไปได้เพียงแค่อาศัยกำลังของตนเอง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าพวกเขากำลังโจมตีกำแพงอย่างสุดกำลัง กระหายที่จะเข้าไปข้างใน “เฉินผิงหมายความว่ามีบางสิ่งดึงดูดพวกเขา ทำให้พวกเขาร้อนใจที่จะฝ่ากำแพงเมือง”
หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ มู่หรงฟู่ก็เงียบไป แม้จะไม่พอใจเฉินผิงอย่างมาก แต่เขาก็ต้องยอมรับว่าคำพูดของเฉินผิงนั้นมีเหตุผลอยู่บ้าง
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้น เขาขมวดคิ้ว หันไปมองคนอื่นๆ และลึกๆ แล้ว เขาก็รู้สึกกลัวสัตว์ป่าพวกนี้อยู่บ้างเหมือนกัน
ถ้ากลุ่มนี้หาทางแก้ไขปัญหานี้ได้ก็คงจะดีที่สุด ถ้าพวกเขาหาทางจัดการกับสัตว์ป่าพวกนี้ไม่ได้ ฉันคงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องลงมือจัดการเอง
“ตระกูล Murong ของเราแข็งแกร่งมาก การจัดการกับสัตว์ร้ายพวกนี้ไม่น่าจะเป็นปัญหามากนัก ใช่ไหม?”
มู่หรงฟู่เหลือบมองพ่อบ้าน ปกติเขาไม่ค่อยยุ่งเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เท่าไหร่ เลยไม่รู้ว่าตระกูลนี้มีอำนาจอะไร แม้แต่จะควบคุมสัตว์ป่าก็ยังไม่รู้
“ท่านอาจารย์ ท่านคิดมากไปแล้ว ครอบครัวของเราไม่มีกำลังเลย สัตว์ร้ายพวกนี้มีพลังและจำนวนมากมายเหลือเกิน ต่อให้เราเป็นเทพเจ้าในโลกนี้ เราก็ไม่อาจรับมือกับพวกมันได้!”
ผู้ดูแลพูดอย่างหมดหนทาง “ข้าสงสัยว่าทำไมมู่หรงฟู่ถึงดูเฉยเมยนัก ปรากฏว่าเขาไม่เข้าใจความสำคัญของเรื่องนี้เลย ความไม่รู้คือความสุข และมีเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่กังวลเลย”
Murong Fu รู้สึกตกตะลึงเมื่อได้ยินเรื่องนี้ เขาไม่ได้คาดหวังว่าสิ่งต่างๆ จะออกมาเป็นแบบนี้
ในมุมมองของเขา ตระกูลมู่หรงมีอำนาจมากมาโดยตลอด และไม่มีทางเป็นไปได้เลยที่สถานการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้น แต่หลังจากบอกเรื่องนี้กับผู้ดูแล เขาก็ตระหนักได้ว่าครอบครัวของเขากำลังตกอยู่ในปัญหาใหญ่หลวง
“แล้วนายจะให้ฉันทำยังไงต่อไปล่ะ? ฉันปล่อยให้พวกนี้ทำอะไรตามใจไม่ได้หรอก พวกมันแข็งแกร่งมาก ทำลายที่นี่ได้แค่พริบตา!”
ในขณะนี้ มู่หรงฟู่ก็ตระหนักถึงความสำคัญของปัญหานี้เช่นกัน เขารู้ว่าทรัพย์สมบัติทั้งหมดของเขาถูกผูกไว้ที่นี่ และหากเกิดความผิดพลาดขึ้น เขาจะต้องจบชีวิตลง
ความมั่งคั่งส่วนใหญ่ของเขาอยู่ในอสังหาริมทรัพย์ ซึ่งไม่สามารถถูกยึดไปโดยตรงได้ ดังนั้นหากคนพวกนี้ก่อปัญหาและทำลายเมือง เขาก็จบเห่ เขาจะไร้บ้านและไม่มีทางเริ่มต้นใหม่ได้เลย
การจะกลับมาอีกครั้งต้องใช้เงินทุนจำนวนหนึ่ง เนื่องจากเขาหาเงินมาไม่ได้ จึงไม่มีคุณสมบัติพอที่จะกลับมา ซึ่งไม่ต้องสงสัยเลย
“ตอนนี้ฉันไม่รู้จะทำยังไง เว้นแต่เราจะสามารถให้เฉินผิงร่วมมือกับเราและแก้ไขวิกฤตทั้งหมดนี้ได้ พวกเขามีความสามารถในการจัดการกับสัตว์ร้ายพวกนี้!”
หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ มู่หรงฟู่ก็เลิกดื้อรั้นเสียที แววตาแห่งความสิ้นหวังปรากฏขึ้นในแววตาของเขา เมื่อเขาเข้าใจว่าควรทำอย่างไร