by 
ถังหู่ไม่หวั่นไหว เขายอมสละชีวิตเพื่อปกป้องความลับนี้
แต่ทุกคนย่อมมีจุดอ่อน!
ในฐานะพ่อ หลินหยางเชื่อว่าถังเจียจวินคือจุดอ่อนของถังหู่
“แม่ทัพหลิน! ท่านแม่ทัพมังกรลำดับสามแห่งอาณาจักรมังกร ทำเรื่องเลวร้ายเช่นนี้ได้อย่างไร”
เมื่อเห็นลูกชายคร่ำครวญและกรีดร้องอยู่ตลอดเวลา หัวใจของถังหู่ก็แตกสลาย เขาคำรามด้วยความทุกข์ทรมาน
“คนชั่วต้องการคนชั่วมาบดขยี้พวกเขา ถ้าข้าไม่ใช้วิธีการพิเศษจัดการกับเจ้า เจ้าจะหวังให้ข้าใช้ความรักเพื่อเปลี่ยนแปลงเจ้าหรือ”
หลินหยางพูดอย่างใจเย็น
“เจ้า… ก็ได้! ข้าจะบอกเจ้าว่า ขอแค่ได้โปรดไว้ชีวิตลูกชายข้า! ให้ทางออกแก่เขา!”
ดวงตาของถังหู่พร่ามัว เขาพูดด้วยเสียงเบา
“พูดมา”
หลินหยางพูดอย่างใจเย็น
คราวนี้ถังหู่เชื่อฟัง ก้าวไปข้างหน้า กระซิบอะไรบางอย่าง แล้วถอยกลับ
หม่าไห่และเหลียงหงอิงที่อยู่ข้างหลังไม่ได้ยินสิ่งที่พูดอย่างชัดเจน แม้แต่เซียวซีเฟิงที่อยู่บนพื้นก็ไม่ได้ยิน
“คนๆ นี้เป็นใคร”
หลินหยางขมวดคิ้วถาม
ทว่าถังหู่ส่ายหน้าไม่ตอบ
ดวงตาของหลินหยางพร่ามัว กำลังจะพูด ถังหู่ก็เอ่ยขึ้นตรงๆ ว่า “ผู้บัญชาการหลิน ข้าบอกได้แค่ชื่อนี้เท่านั้น ข้าจะไม่พูดอะไรอีก แม้เจ้าจะฆ่าข้ากับเจียจวิ้นก็ตาม”
เขาพร้อมจะตาย…
หลินหยางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหันศีรษะแล้วพูดว่า “หงอิง รีบโทรแจ้งตำรวจให้พา
ตัวทั้งสองคนไป” “หลินหยาง เจ้าจะมอบตัวให้ตำรวจงั้นหรือ?”
“ได้สิ หลีกเลี่ยงปัญหาดีกว่า ปล่อยให้ตำรวจจัดการ”
เหลียงหงอิงพยักหน้าและกดหมายเลขทันที
ไม่นานตำรวจก็มาถึง ทั้งคู่ถูกใส่กุญแจมือและเตรียมถูกนำตัวไป
ถังหู่มองตำรวจ ราวกับจะรู้ตัวอะไรบางอย่าง ก่อนจะหันกลับมาทันที
“ผู้บัญชาการหลิน เจ้าจะลงมือเองจริงๆ เหรอ? เจ้าจะต้องตายอย่างน่าสยดสยอง!”
ถังหู่คำราม
แต่ก็ไร้ผล พวกเขาถูกตำรวจพาตัวไปอย่างรวดเร็ว
เหลียงหงอิงงุนงง เธอเหลือบมองพ่อลูกที่กำลังเดินจากไป แล้วถามอย่างแปลกใจ “หลินหยาง ถังหู่หมายความว่ายังไง? นี่มันยังไม่จบอีกเหรอ?”
“นี่แค่เริ่มต้น”
หลินหยางพูดอย่างใจเย็น
“เริ่มต้น?”
“คุณเหลียง ท่านยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? ประธานหลินกำลังพยายามล่องูออกจากรู!” หม่าไห่พูดอย่างใจเย็น “ประธานหลินส่งตัวพวกเขาให้ตำรวจแล้ว คนที่อยู่เบื้องหลังถังหู่จะไม่นิ่งเฉยอย่างแน่นอน พวกเขากังวลว่าถังหู่จะเปิดโปงเขา พวกเขาจึงต้องส่งคนมาปิดปาก ประธานหลินต้องการเล่นยาวๆ จับปลาตัวใหญ่ๆ แล้วสืบหาตัวอีกฝ่ายให้ละเอียด!” “
เข้าใจแล้ว”
เหลียงหงอิงเข้าใจทันที
อย่างไรก็ตาม หม่าไห่มีสีหน้าเป็นกังวลพลางกระซิบว่า “แต่ท่านประธานหลิน ทำไมเราต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วยล่ะ? การที่สามารถสร้างบริษัทใหญ่โตอย่างถังเฉิงเทคโนโลยีได้ภายในเวลาอันสั้นเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ใช่คนธรรมดาเสียทีเดียว อย่างที่ถังหู่กล่าวไว้ การหลีกเลี่ยงปัญหาย่อมดีกว่า ทำไมไม่ปล่อยมันไปล่ะ?”
“ปล่อยไปเถอะ”
หลินหยางส่ายหัว “ต่อให้ฉันเต็มใจ พวกเขาก็ไม่ทำ”
“ท่านประธานหลินหมายความว่ายังไง?”
“วันนี้ท่านไม่ได้ส่งรูปมาให้ผมเหรอ? ลองดูเองสิ”
เมื่อได้ยินดังนั้น หม่าไห่ก็รีบหยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดประวัติการแชทกับหลินหยาง
ในบันทึกมีรูปแผนภูมิแสดงการเข้าซื้อกิจการบริษัทในเครือของถังเฉิงเทคโนโลยีตลอดหลายปีที่ผ่านมา
หม่าไห่ศึกษาอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ยังจับประเด็นไม่ได้
“ท่านประธานหลิน แผนภูมินี้มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?”
“เชื่อมจุดที่ทำเครื่องหมายไว้บนแผนภูมินี้สิ”
สีหน้าของหม่าไห่เปลี่ยนไปอย่างมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น
จุดสีแดงบนแผนภูมิแสดงถึงบริษัทที่ Tangcheng Technology เข้าซื้อกิจการ การเชื่อมจุดเหล่านี้เผยให้เห็นว่าเส้นทางรุกของ Tangcheng Technology กำลังขยายลงล่างอย่างต่อเนื่อง…
“ลงใต้เหรอ?”
เขาอุทาน
“มันไม่ใช่แค่มุ่งลงใต้ ข้าค้นพบว่าบริษัทและกลุ่มต่างๆ ที่ถูก Tangcheng Technology กลืนกินนั้นมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน!”
“มันคืออะไร?”
“พวกเขา…ล้วนไม่ใช่สมาชิกของพันธมิตรทางธุรกิจ!”
“อะไรนะ?”
สีหน้าของหม่าไห่เปลี่ยนไปอย่างมาก: “หมายความว่า…อาจจะมีคนจากพันธมิตรทางธุรกิจอยู่เบื้องหลังถังหู่?”
“ยังไม่มีหลักฐานยืนยัน แต่ด้วยความสัมพันธ์อันเปราะบางระหว่างหยางฮวาและพันธมิตรทางธุรกิจในปัจจุบัน พวกเขาคงไม่ปล่อยเราไปแน่ๆ! มองไปรอบๆ เจียงเฉิงสิ Tangcheng Technology ได้ขยายขอบเขตมาทางฝั่งเราแล้ว ข้าคาดว่าเป้าหมายต่อไปของพวกเขาคือหยางฮวา ดังนั้นพวกเราจึงกำลังเผชิญปัญหาอยู่แล้วและไม่อาจหลีกเลี่ยงได้”
หลินหยางส่ายหน้า
“เข้าใจแล้ว”
หม่าไห่อ้าปากค้าง ยังคงสั่นสะท้าน
“ถ้าอย่างนั้น แล้วฝ่ายถังหูล่ะ…”
“ถ้าเป็นพันธมิตรพ่อค้าจริง คนที่พวกเขาส่งมาต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับสูง แต่ความเข้าใจของฉันเกี่ยวกับพันธมิตรพ่อค้ายังไม่ละเอียดพอ! ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาจะส่งพลังแบบไหนมา”
หลินหยางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดเสียงแหบพร่า “ติดต่อพันธมิตรชิงเสวียนทันที! ใครก็ตามที่อยู่ในระดับเซียนเสมือนดินแดนต้องมาที่หยานตู! ฉันต้องการให้พวกมันมายืนต่อหน้าฉันภายในคืนพรุ่งนี้!” “
ครับ ท่านประธานหลิน!”
หม่าไห่ตอบทันที
“เซียนเสมือนดินแดน?”
เหลียงหงอิงงุนงงไปหมด ไม่เข้าใจเลยว่านี่หมายความว่ายังไง
แต่เซียวซีเฟิงที่นอนอยู่บนพื้นก็ตกตะลึง
“เจ้า… เจ้าเป็นใครกันแน่?”