by 
หัวหน้าหมู่บ้านคนนี้มีชีวิตอยู่มาหลายปีและถูกมองว่าเป็นคนฉลาดแกมโกง เขาเข้าใจดีว่าหมอนี่กำลังทำอะไรอยู่ เห็นได้ชัดว่าหมอนี่กำลังวางแผนจัดการกับเขา หากเขาหาทางจัดการกับหมอนี่ไม่ได้ เขาจะเป็นเพียงคนเดียวที่ต้องทนทุกข์ทรมาน
“ทุกคน ฉันคิดว่าการกระทำของอาลีกูเป็นเรื่องเลวร้ายมาก และเราไม่ควรที่จะให้อภัยเขาต่อไป!”
ผู้ใหญ่บ้านพูดอย่างตื่นเต้น โดยบอกว่าเขาต้องการใช้โอกาสนี้ในการหาใครสักคนมาช่วยจัดการกับอีกฝ่าย
ในเวลานี้ เขายังคิดถึงเฉินผิงและหลินจื้อหยวนด้วย หากพวกเขาสามารถทำให้อีกฝ่ายยอมแพ้ได้ตอนนี้ นั่นคงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
“เฉินผิง เจ้าไม่คิดว่าการกักขังคนแบบนี้ไว้จะอันตรายมากหรือ? ถ้าเจ้าไม่อยากถูกเขาฆ่า กำจัดเขาตอนนี้เลยดีกว่า”
ผู้ใหญ่บ้านรู้ว่าเขาอาจจะไม่คู่ควรกับอาลิกุ และทั้งสองคนก็สูสีกันมาก
หากเขาต้องการที่จะจัดการกับอีกฝ่ายจริงๆ เขาจะต้องพยายามอย่างมาก และบางทีเฉินผิงอาจใช้ประโยชน์จากเขา
หากเขาใช้โอกาสนี้เพื่อโน้มน้าวเฉินผิงได้ เขาก็จะประหยัดความพยายามไปได้มาก
หลังจากได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายพูด เฉินผิงพยักหน้าเงียบๆ และดูเหมือนว่าเขาจะเห็นด้วยกับสิ่งที่อีกฝ่ายพูด
“คุณพูดถูกจริงๆ ถ้าคนอย่างเขาอยู่ที่นี่ต่อไป ชีวิตเรามีแต่จะตกอยู่ในอันตราย เพราะยังไงวิธีการของเขามันก็น่ารังเกียจเกินไป”
คำพูดของเฉินผิงทำให้ฝ่ายอื่นรู้สึกโล่งใจทันที
“เยี่ยมเลย ถ้าอย่างนั้นเราจัดการกับอาลิกูแล้วใช่ไหม?”
ผู้ใหญ่บ้านพูดด้วยความตื่นเต้น โดยหวังว่าเฉินผิงจะช่วยได้
อาลีกูหัวเราะเยาะ เขาไม่คิดว่าหัวหน้าหมู่บ้านจะพูดแบบนี้
“คุณคงโง่ถ้าปล่อยให้ผู้ชายคนนี้เอาเปรียบคุณ”
ดวงตาของอาลีกู่มีแววเฝ้าระวัง และเขายังกังวลว่าเฉินผิงจะถูกหลอกอีกด้วย
ไม่ว่าเฉินผิงจะถูกหลอกหรือไม่ก็ตามก็เกี่ยวข้องกับความปลอดภัยในชีวิตของเขา ดังนั้นเขาจะไม่ยอมให้เฉินผิงถูกหลอกโดยอีกฝ่ายเด็ดขาด
“เอ่อ พวกคุณสองคนมีเรื่องไม่ลงรอยกัน พวกคุณวางแผนจะทำอะไรกัน”
หลินจื้อหยวนไม่เข้าใจว่าพวกเขากำลังทำอะไรอยู่ กลุ่มคนเหล่านี้กำลังทะเลาะกันเอง ไม่มีใครรู้จุดประสงค์ของพวกเขา
ความขัดแย้งระหว่างอาลีกู่และหัวหน้าหมู่บ้านเป็นเรื่องที่พูดไม่ออกเลย แต่เฉินผิงกลับไม่เต็มใจที่จะสนใจมัน
“ถ้าคุณอยากสู้จนตาย ฉันไม่ว่าอะไร แต่อย่าปล่อยให้เรื่องนี้ส่งผลต่อฉัน”
หลังจากพูดจบ เฉินผิงก็หันหลังกลับและจากไป หลินจื้อหยวนและคนอื่นๆ รีบตามเขาไป เห็นได้ชัดว่าที่นี่มีอันตรายอยู่ทุกหนทุกแห่ง แต่กลุ่มคนเหล่านี้ยังคงต้องการก่อปัญหาอยู่ นี่มันชัดเจนว่ากำลังหาความตายชัดๆ เลยไม่ใช่หรือ?
ในไม่ช้า เฉินผิงก็หายตัวไปต่อหน้ากลุ่มคนนี้ และชาวบ้านคนอื่นๆ ก็บ่นเช่นกัน
พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าอีกฝ่ายจะหายไปทันทีซึ่งทำให้พวกเขาไม่สามารถตามทันได้
เมื่อเห็นว่าเหลือคนเพียงไม่กี่คน ความภาคภูมิใจก็ฉายชัดบนใบหน้าของอาลีกู เขารู้ว่าเฉินผิงจะไม่มีวันลงมือหรือแทรกแซงเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้
อีกอย่าง ไอ้หมอนี่เกลียดเฉินผิงกับคนอื่นๆ มาก แล้วเฉินผิงจะไปสนใจพวกเขาได้ยังไงกัน นี่มันแค่ฝันลมๆ แล้งๆ รึเปล่านะ
ใบหน้าของหัวหน้าหมู่บ้านดูน่าเกลียดมาก เขาจ้องมองคนๆ นี้อย่างไม่รู้จะพูดอะไร
“จริงๆ แล้ว ฉันคิดว่าเราไม่จำเป็นต้องทะเลาะกันมากขนาดนั้นหรอก แค่เริ่มต้นจากการเป็นเพื่อนกันก็พอ”
“ถึงฉันจะเป็นกำนัน แต่ฉันก็รู้ว่าต้องรักษาความสัมพันธ์อันดีกับชาวบ้านธรรมดาๆ อย่างนายไว้ ไม่จำเป็นต้องทำตัวน่าอึดอัดขนาดนั้นหรอก จริงไหม?”
หัวหน้าหมู่บ้านมีสีหน้าอับอาย เขารู้สึกว่ามันสายเกินไปแล้ว