by เสียงโซ่เสียดสีกันดังก้องเข้ามาในหูของเขา ด้วยความว้าวุ่นใจ เขาไม่ได้ยินเสียงจากภายนอกเลย เช่นเดียวกัน คนที่อยู่ข้างนอกก็ไม่ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวภายใน แม้เขาจะกรีดร้องอย่างเจ็บปวด แต่ก็แยกไม่ออกว่าเป็นเขาเองหรือเย่เป่ยหยวนที่กรีดร้อง
ทันใดนั้นจ้าวไคก็ค่อยๆ เข้าใจสิ่งที่เย่ฟานทำลงไป โซ่ถูกพันรอบรั้วเพื่อบดบังสายตาของทุกคน และอีกอย่างคือสร้างเสียงและปิดกั้นการถ่ายทอดเสียง
แม้ว่าแขนขาของเขาจะถูกตัดขาดหรือถูกทรมานจนจำไม่ได้ คนที่ยืนอยู่นอกเวทีต่อสู้ก็จะไม่รู้เลย เขาไม่อยากให้ใครเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นภายในเวทีต่อสู้
เมื่อกี้เขาและเขากำลังต่อสู้กันไปมา และดูเหมือนว่าพวกเขาจะสูสีกัน อันที่จริง ชายคนนี้จงใจทำเช่นนั้น เขาไม่ต้องการให้ใครเห็นถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขา!
หลังจากคิดได้ดังนั้น จ้าวไคก็ถอนหายใจออกมา หัวเราะอย่างขมขื่น “ช่างไร้สาระ! ฉันคิดว่าฉันไม่ได้โชคร้ายขนาดนั้น แมวตาบอดจับหนูตายไม่ได้หรอก…”
เขาคงไม่เล็งเป้าไปที่ใครก็ได้ แต่ในตอนนั้นเขากำลังตื่นเต้นสุดขีด เมื่อเห็นสายตาสงบนิ่งของเย่ฟาน เขาก็ทนไม่ไหวทันที เขารู้สึกว่าสายตานั้นกำลังมองลงมาที่เขา และเขาไม่อาจปล่อยให้ใครก็ตามที่ดูถูกเหยียดหยามเขาได้ง่ายๆ เช่นนี้เอง!
ปากของจ้าวไคสั่นระริก ทันใดนั้นเขาก็พูดอะไรไม่ออก ร่างกายของเขาถูกพันธนาการด้วยโซ่หยวนฮุนอย่างแน่นหนา แม้จะไม่ได้ถูกมัด เขาก็ไม่อาจเทียบชั้นกับนักรบชั้นนำที่อยู่ตรงหน้าได้ แม้ว่าเขาจะอยู่ในอันดับนักรบชั้นนำ แต่ก็ยังมีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างเขากับนักรบชั้นนำ
เย่ฟานก้าวไปต่อหน้าจ้าวไค เมื่อเห็นสีหน้าเสียใจของจ้าวไค เย่ฟานก็ยังคงสงบนิ่ง ราวกับว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็จะไม่ส่งผลกระทบต่อสภาพของเย่ฟาน
จ้าวไคสูดหายใจเข้าลึก เงยหน้าขึ้น แล้วพูดด้วยเสียงแหบต่ำ “อย่าลืมกฎของลานประลองเจ็ดพิฆาต แกฆ่าข้าไม่ได้ ทำร้ายข้าจนหายไม่ได้ ถ้าข้ารู้ว่าแกเป็นนักรบชั้นยอด ข้าจะไม่ต่อต้าน และจะไม่สร้างปัญหาให้แก”
ริมฝีปากของเย่ฟานโค้งขึ้น สายตายังคงสงบนิ่งขณะมองไปที่จ้าวไค “แน่นอนว่าข้าไม่ได้ลืมกฎของลานประลองเจ็ดพิฆาต ไม่ต้องห่วง ข้าจะไม่ฆ่าเจ้า และจะไม่ทำร้ายเจ้าอย่างถาวร แต่ข้าสามารถทรมานเจ้าได้ อย่างที่ท่านเคยบอกข้าไว้ หากข้าแพ้ เจ้ามีวิธีทรมานข้านับร้อย”
คำพูดของเย่ฟานดุจสายลมหนาวพัดผ่านหัวใจของจ้าวไค จ้าวไคอดสั่นสะท้านไม่ได้ กลัวที่จะเงยหน้าขึ้น รู้สึกว่าถ้ามองอีกครั้ง เย่ฟานจะถลกหนังเขาทั้งเป็น
จ้าวไครู้ว่าชายคนนี้จริงจัง ถึงแม้เขาจะฆ่าเขาไม่ได้ แต่เขาก็สามารถทรมานเขาได้อย่างง่ายดาย ไม่มีกฎเกณฑ์ใดมาจำกัดเขา ตราบใดที่เขาไม่ทำร้ายตัวเองอย่างถาวร เขาจะไม่ถูกลงโทษตามกฎ การบาดเจ็บถาวรคือการบาดเจ็บที่เขาไม่สามารถฟื้นฟูได้
การหักกระดูกทุกชิ้นในร่างกาย การกรีดผิวหนังด้วยมีดจนไม่มีเนื้อดีเหลืออยู่บนร่างกาย สิ่งเหล่านี้ไม่ถือเป็นการบาดเจ็บที่ไม่อาจกลับคืนได้ หลังจากรับประทานยาอายุวัฒนะคุณภาพสูงและระยะเวลาหนึ่ง การบาดเจ็บเหล่านี้สามารถฟื้นฟูได้
การบาดเจ็บที่ไม่อาจกลับคืนได้หมายถึงการบาดเจ็บที่ทำลายการฝึกฝนของคุณ หรือทำลายวิญญาณของคุณ หรือถูกทำลายทันทีหลังจากตัดแขนขา สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นการบาดเจ็บถาวรและไม่สามารถฟื้นฟูได้