by “ท่านอาจารย์ลั่ว ข้ารู้สึกว่าท่านอาจารย์ไห่พูดถูก ไม่ต้องกังวลเรื่องที่นี่อีกต่อไป ไปหาคนจากเผ่าอสูรแล้วมาดูกันว่าเกิดอะไรขึ้น”
มีคนเห็นด้วยกับสิ่งที่อาจารย์ไห่พูด!
เมื่อเห็นดังนั้น ผู้นำนิกายลั่วจึงได้แต่พยักหน้าและกล่าวว่า “เอาล่ะ กลับไปก่อนแล้วส่งคนไปรับสามกษัตริย์สี่ราชันย์แห่งเผ่าอสูรมา ถ้าพวกเขาทำจริง ๆ เราต้องไม่ปล่อยพวกเขาไป แม้ว่าเราจะต้องแตกหักกับเผ่าอสูรก็ตาม!”
ผู้คนจากนิกายหลักทั้งห้าได้ออกจากหุบเขาวิญญาณโลหิตไปแล้ว แต่เหล่าศิษย์ของหุบเขาวิญญาณโลหิตยังคงถูกแร้งกินอยู่!
ในขณะนี้ หลัวโช่วไห่ยังคงฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บและไม่รู้เลยว่าศิษย์ของเขาทั้งหมดถูกฆ่าตาย!
หลังจากฟื้นตัว เฉินผิงก็ฟื้นตัวเต็มที่แล้ว!
และในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เฉินผิงมีความเข้าใจเกี่ยวกับขั้นตอนการควบคุมไฟและเทคนิคการหายใจเลียนแบบได้ลึกซึ้งมากขึ้น!
แต่เฉินผิงก็ยังไม่สามารถเริ่มนาฬิกาได้ เขาไม่รู้วิธีใช้มัน!
“คุณเฉิน นี่คือหินวิญญาณและสมุนไพรอมตะที่ส่งมาโดยอาจารย์ผี…”
จียุนวางทรัพยากรบางส่วนไว้ข้างหน้าเฉินผิง!
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เพื่อช่วยให้เฉินผิงฟื้นตัวได้เร็วขึ้น ชายชราผีภูเขาปีศาจจึงออกไปแต่เช้าและกลับมาสายทุกวัน เพื่อค้นหาทรัพยากรต่างๆ ที่จะนำไปใช้ในภูเขาปีศาจได้!
ไม่ว่าจะมองอย่างไร ชายชราผีภูเขาปีศาจก็สามารถต้านทานเมฆมรณะแห่งปีศาจได้แล้ว และความแข็งแกร่งของเขาได้รับการปรับปรุงขึ้นมาก ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณเฉินผิง!
“จียุน คุณได้ฝึกซ้อมในช่วงนี้หรือเปล่า?”
เฉินผิงถามจียุน!
“คุณเฉิน ฉันได้ติดตามอาจารย์กุ้ยเพื่อรวบรวมและค้นหาทรัพยากรต่างๆ ในช่วงเวลานี้ ดังนั้นฉันจึงไม่มีเวลาฝึกฝน”
จียุนกล่าว!
เฉินผิงมองไปที่จีหยุนและโบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้จีหยุนนั่งตรงข้ามเขา!
“เจ้าอยู่กับข้ามาสักพักแล้ว แต่ความแข็งแกร่งของเจ้าไม่ได้เพิ่มขึ้นมากนัก และเจ้าไม่ได้รับสิ่งใดเพิ่มขึ้นเลย…”
“คุณเฉิน ฉันรู้สึกพอใจมากที่ได้อยู่เคียงข้างคุณและเห็นโลกไปกับคุณ”
โดยไม่รอให้เฉินผิงพูดจบ จีหยุนก็รีบพูดทันที!
“ออกไปดูโลกกว้างทำไมกัน? ข้าจะสอนวิชากระบี่เก้าเงาให้เจ้าเดี๋ยวนี้ สักพักก็ไปที่สำนักหลอมอาวุธ แล้วข้าจะขอให้พวกเขาตีดาบให้เจ้า แบบนี้พลังของเจ้าก็จะเพิ่มขึ้นอย่างมาก!”
หลังจากที่เฉินผิงพูดจบ เขาก็กดมือข้างหนึ่งลงบนศีรษะของจีหยุนเบาๆ!
ในไม่ช้า เทคนิคดาบเก้าเงาก็ถูกส่งต่อไปยังทะเลจิตสำนึกของจียุน!
จียุนใช้สัมผัสทางจิตวิญญาณสำรวจทะเลแห่งจิตสำนึกของตนเอง ก่อนจะอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ “คุณเฉิน นี่คือวิชาดาบเก้าเงาหรือ? ดูล้ำหน้ามาก…”
“หากสามารถฝึกฝนเทคนิคดาบเก้าเงาได้อย่างสมบูรณ์แบบ มันจะสามารถสร้างร่างโคลนเก้าตัวที่มีออร่าและพลังเหมือนกันได้!”
“เมื่อถึงเวลา เมื่อเจ้าฟันดาบหนึ่งเล่ม สิ่งที่เจ้าฟันออกไปจริงๆ แล้วก็คือดาบสิบเล่ม พลังของเจ้าเองก็จะทวีคูณขึ้นอย่างมากเช่นกัน แน่นอนว่าวิชาดาบเก้าเงานี้สามารถใช้เพื่อหลบหนีจากปัญหาได้เช่นกัน!”
“จำไว้นะ เวลาฝึกดาบ อย่าใจร้อนเกินไป ไม่เพียงแต่จะฝึกไม่สำเร็จเท่านั้น แต่ยังจะล้มลงอีกด้วย”
“ตอนนี้ฉันมีโคลนได้หกตัวแล้ว ฉันจะถ่ายทอดประสบการณ์และวิธีการฝึกฝนของฉันบางส่วนให้คุณฟังด้วย”
ขณะที่เฉินผิงพูด เขาก็ถ่ายทอดความรู้ทั้งหมดที่ได้รับจากวิชากระบี่เก้าเงาให้จีหยุนฟัง เขาไม่ได้ปิดบังอะไรจากจีหยุนเลย!
สีหน้าของจียุนเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขาคุกเข่าลงตรงหน้าเฉินผิง “คุณเฉินใจดีมากที่สอนวิชากระบี่เก้าเงาให้ฉัน เหมือนกับอาจารย์ที่ให้ชีวิตใหม่แก่ฉัน ฉัน…”
“หยุดเถอะ เราเป็นเพื่อนกัน พี่น้องกัน ฉันไม่ใช่อาจารย์ของเธอ ไม่งั้นฉันคงไม่สอนเธอหรอก”
เฉินผิงรีบขัดจังหวะจีหยุน!
เมื่อเห็นพฤติกรรมของจียุน เขาดูเหมือนอยากจะเป็นศิษย์ของเขา แต่เฉินผิงไม่เคยคิดที่จะเป็นอาจารย์ของใครเลย!
เมื่อจียุนได้ยินดังนั้น เขาก็ลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้าเขินอาย หลังจากขอบคุณเฉินผิงแล้ว เขาก็อดใจรอไม่ไหวที่จะจากไป เขาคงไปซ้อมแล้วล่ะ!
“เฉินผิง ข้าได้ยินมาว่าเจ้าเกือบจะหายดีแล้ว ตอนนี้เจ้าต้องใช้หนี้ที่ติดค้างข้า…”
จียุนเดินกลับมาและไป่เฉียนก็เดินเข้ามา!
และนางก็มองดูเฉินผิงด้วยท่าทางรักใคร่ ราวกับว่าน้ำตากำลังจะไหลออกมาจากดวงตาของนาง!
“บัญชีอะไร” เฉินผิงถามโดยแสร้งทำเป็นไม่รู้!
“หยุดแกล้งทำเป็น…”
ไป๋เฉียนพุ่งเข้าใส่เฉินผิงโดยตรงและขี่ทับเขา!