เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฮ่อจื่อซินถึงกับพูดไม่ออก แต่นางก็ยังคงตกลงตามที่อี้เฉียนจินปรารถนา
“แล้วเจ้าล่ะ? หลังจากเรียนจบ เจ้าจะแต่งงานกับจีเฟยหรือไม่?” เฮ่อจื่อซินถาม
“จีเฟยเคยบอกว่าเขาหวังว่าจะแต่งงานเร็วๆ นี้ และข้าก็ไม่ขัดข้อง” อี้เฉียนจินกล่าวอย่างตรงไปตรงมา เธอไม่ได้สนใจเรื่องเวลาแต่งงานมากนัก เธอรู้สึกว่าถ้าจะแต่งงาน คนที่จะแต่งงานด้วยต้องเป็นเสิ่นจีเฟยอย่างแน่นอน
“จีเฟยเป็นคนดี” เฮ่อจื่อซินกล่าว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนางได้เห็นเสิ่นจีเฟยดีต่ออี้เฉียนจินมาหลายปี
“งั้นข้าจะรักษาเขาไว้!” อี้เฉียนจินยิ้ม
ทั้งสองพูดคุยและหัวเราะ ก่อนจะค่อยๆ หลับไป
วันรุ่งขึ้น เฮ่อจื่อซินและอี้เฉียนจินถูกกระตุ้นให้ตื่นแต่เช้าเพื่อไปงานแต่งงาน
อวี้ชิงชิงก็รีบไปที่วิลล่าแต่เช้าเช่นกัน
วันนี้เหอจื่อซินเป็นเจ้าสาว ขณะที่อวี้ชิงชิงและอี้เฉียนจินเป็นเพื่อนเจ้าสาว
หญิงสาวทั้งสามคนรายล้อมไปด้วยทีมแต่งหน้าและจัดแต่งทรง เริ่มเปลี่ยนเสื้อผ้าและแต่งหน้า… ในที่สุดวันที่แสนวุ่นวายก็เริ่มต้นขึ้น
เฉินจีเฟยเป็นหนึ่งในเพื่อนเจ้าบ่าวในวันนี้ เมื่อเห็นอี้เฉียนจินสวมชุดเจ้าสาว เขาแทบจะละสายตาจากเธอไม่ได้เลย
ชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ประดับมุกสีขาวบนศีรษะ ขับเน้นใบหน้ารูปไข่ของเธอให้โดดเด่นสะดุดตา
โดยเฉพาะดวงตาสีดำสนิทที่ดูมีเสน่ห์ยิ่งกว่า
“ดูดีไหม?” อี้เฉียนจินเดินนำหน้าเฉินจีเฟยพร้อมรอยยิ้ม
“ดูดีมากเลย” เขาพูด
“วันนี้คุณก็หล่อมากเหมือนกัน!” อี้เฉียนจินกล่าวชมด้วยรอยยิ้ม “คุณดูเป็นผู้ใหญ่ในชุดสูทนะ”
“ฉันอยากเป็นผู้ใหญ่จริงๆ เลยตอนนี้” ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง พวกเขาก็คงอายุเท่ากัน เธอก็คงเป็นผู้ใหญ่แล้ว และเขาก็จะได้แต่งงานกับเธอ!
ดูเหมือนว่าความปรารถนาที่จะแต่งงานกับเธอจะยิ่งเร่งรีบมากขึ้นเรื่อยๆ!
เขาอยากให้เธอเป็นของเขาอย่างแท้จริงโดยเร็วที่สุด เพราะกลัวว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาจะสั่นคลอน
หากมู่หยวนไม่คิดแก้แค้น หากมู่หยวนไม่ได้ทำผิดมากมายจนเธอขีดเส้นแบ่งระหว่างเขากับเขาอย่างสิ้นเชิง บางทีความรู้สึกของเธออาจจะเอนเอียงไปทางมู่หยวนก็ได้ เพราะ
เธอรู้สึกผิดต่อมู่หยวนมาหลายปีแล้ว!
และมู่หยวน…ความรู้สึกที่เขามีต่อเธอนั้นลึกซึ้งมากจนมู่หยวนเองก็ไม่ทันรู้ตัว
แต่มู่หยวนไม่มีโอกาสอีกแล้ว เพราะเขาทำร้ายครอบครัวของเสี่ยวจิน ดังนั้นเสี่ยวจินจะไม่ได้อยู่กับมู่หยวนในชาตินี้
เรื่องของมู่หยวนก็เป็นเครื่องเตือนใจเขาเช่นกัน เขาจะไม่ทำผิดพลาดแบบมู่หยวน และจะพิจารณาความรู้สึกของตัวเองให้รอบคอบมากขึ้น แล้วคว้าสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุด
“หมายความว่ายังไง” อี้เฉียนจินมองเสิ่นจีเฟยอย่างแปลกใจ “เจ้าอยากเป็นผู้ใหญ่ขนาดนั้นเลยหรือ? จริงๆ แล้วเจ้าเป็นผู้ใหญ่ตามกฎหมายแล้ว ไม่ใช่ผู้เยาว์ มีอะไรที่เจ้าทำไม่ได้อีกไหม?”
“ใช่ ข้าไม่ใช่ผู้เยาว์แล้ว แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าข้าจะทำอะไรที่ผู้ใหญ่ทำได้” เสิ่นจีเฟยกล่าว
ดวงตาของอี้เฉียนจินเต็มไปด้วยความสับสน
“เอาล่ะ วันนี้เจ้าเป็นเพื่อนเจ้าสาว และอีกไม่นานเจ้าคงยุ่ง” เสิ่นจีเฟยเปลี่ยนเรื่อง
ขบวนแห่แต่งงานออกจากวิลล่าและขับรถไปยังโรงแรม เหอจื่อซินและอี้เฉียนฉีนั่งอยู่ที่เบาะหลังของรถคันหลัก
“วันนี้ส้นสูงของเจ้าด้วย” อี้เฉียนฉีพูดขึ้นอย่างกะทันหัน