by “รัศมีของคุณช่างคุ้นเคยเหลือเกิน คุณมาจากไหน” กระต่ายถามด้วยความอยากรู้ เขาคิดเสมอมาว่าชายคนนี้ไม่ได้มาจากโลกนี้ และยังมีรัศมีที่คุ้นเคยเกี่ยวกับตัวเขาอีกด้วย
ชายคนนั้นมองกระต่ายอย่างเงียบๆ คิดอยู่ในใจว่าควรจะทำอย่างไรถึงจะจับมันไปได้
“ฉันมีความลับมากมาย คุณอยากรู้ไหม หรือมาด้วยกันกับฉัน”
“ฉันสามารถให้อาหารและเครื่องดื่มแสนอร่อยแก่คุณได้ และยังสามารถช่วยให้คุณเพิ่มความแข็งแกร่งได้อย่างรวดเร็ว ทำให้คุณกลายเป็นกระต่ายที่เก่งที่สุด และแม้กระทั่งยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลก!”
ทันทีที่พูดคำเหล่านี้ กระต่ายก็กระโดดขึ้นไปหาคนอีกคนโดยตรงด้วยท่าทางตื่นเต้นมาก และเขาก็ตกลงทันที
เขาตระหนักดีในใจว่าคนผู้นี้เป็นคนลึกลับและแปลกมาก ดังนั้นเขาจึงวางแผนที่จะค้นหาตัวตนของเขาก่อน
ชายในเสื้อคลุมไม่เคยคิดฝันว่ากระต่ายจะโง่ขนาดนี้ และก็ตกลงจะไปกับเขาทันที
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ประพฤติตนในลักษณะหยิ่งยะโส แต่กอดกระต่ายด้วยท่าทางที่แสดงความศรัทธา
เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าเขาจะมีสัตว์เลี้ยงที่ทรงพลังขนาดนี้ เมื่อคิดได้เช่นนี้ เขาก็ตัดสินใจใช้กลวิธีที่เกินจริงอย่างมากเพื่อเอากระต่ายมาเป็นของตัวเอง
กระต่ายตัวนี้ฉลาดอย่างเห็นได้ชัด ดังนั้นมันคงไม่ยอมเป็นสัตว์เลี้ยงปีศาจของมันง่ายๆ แน่
เขาเพิ่งจะติดตามฉันมาตอนนี้ แต่ในอนาคตเขาจะยอมมาเป็นสัตว์เลี้ยงปีศาจของฉันหรือเปล่าเป็นอีกเรื่องหนึ่ง
แต่เขาไม่ได้สนใจเขาเลยและมีหลายวิธีที่จะแก้ไขปัญหาได้
ในขณะนี้กระต่ายไม่รู้ว่าอันตรายมาถึงแล้ว มันยังคงคิดว่าจะจัดการกับผู้ชายคนนี้ต่อไปอย่างไร
ชายที่สวมเสื้อคลุมรีบคว้ากระต่ายไปทันทีด้วยแววตาที่คาดหวัง เขาอารมณ์ดีเมื่อคิดว่ากระต่ายอยู่ในมือของเขาแล้ว
“ที่นี่คุณอาศัยอยู่รึเปล่า?”
เขาพากระต่ายมาที่กระท่อมมุงจาก มันมองไปรอบๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ไม่คาดคิดมาก่อนว่าชายคนนี้ที่ดูร่ำรวยมากจะอาศัยอยู่ในกระท่อมทรุดโทรมเช่นนี้
“ไม่สำคัญว่าคุณจะอาศัยอยู่ที่ไหนจะดีหรือไม่ดี สิ่งสำคัญคือคุณค่าของมัน”
หลังจากพูดจบ เขาก็เปิดประตูและเดินเข้ามาพร้อมกับกระต่าย ตอนนั้นกระต่ายจึงรู้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นที่นี่
แม้ว่าบ้านหลังนี้จะดูทรุดโทรมมากจากภายนอก แต่ภายในกลับหรูหราอย่างมาก และให้ความรู้สึกเหมือนกำลังเดินเข้าไปในวังเลยทีเดียว
“ยินดีต้อนรับสู่โลกของฉัน”
เขาจ้องดูกระต่ายด้วยรอยยิ้ม แล้วหยิบกระดาษสีเหลืองแผ่นหนึ่งออกมาซึ่งดูแปลกเล็กน้อย
“คุณจะมาเป็นสัตว์เลี้ยงปีศาจของฉันไหม”
ชายสวมเสื้อคลุมถามด้วยรอยยิ้ม ดวงตามีแววคาดหวัง หากอีกฝ่ายยินดี นั่นคงเป็นเรื่องดีที่สุด และเขาจะประหยัดแรงได้บ้าง
เมื่อได้ยินเช่นนี้ กระต่ายก็กลอกตา เดิมทีเขาต้องการเสียเวลากับอีกฝ่าย แต่เขาไม่คิดว่าคนๆ นี้จะตรงไปตรงมาขนาดนั้น ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถตำหนิเขาได้
“ถ้าเธอต้องการรับฉันเป็นสัตว์เลี้ยงปีศาจ เธอต้องดูก่อนว่าเธอมีพละกำลังมากพอที่จะทำเช่นนั้นหรือไม่ ด้วยความสามารถของเธอ การจะพาฉันไปจากเธอไม่น่าจะง่ายขนาดนั้น”
ดวงตาของกระต่ายเต็มไปด้วยถ้อยคำเสียดสี และเห็นได้ชัดว่าเขากำลังมองดูชายที่สวมเสื้อคลุมจากใจจริง
เมื่อได้ยินเช่นนี้ แววตาของชายที่สวมผ้าคลุมก็เริ่มฉายแววแห่งความสิ้นหวัง เขาตระหนักดีว่าคงเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะจับกระต่ายได้ง่ายๆ
“ถ้าอย่างนั้น ท่านจะต้องดื่มไวน์เพื่อเป็นการลงโทษหากท่านไม่ยอมรับคำอวยพรของฉัน”
ทันทีที่เขาพูดจบเขาก็ยื่นกระดาษสีเหลืองในมือไปที่หัวกระต่ายทันที