by “ค้นหาอีกครั้ง”
“ลองดูว่ามีห้องมืดหรือห้องใต้ดินหรืออะไรหรือเปล่า”
ชายวัยกลางคนเงียบไปไม่ถึงสามวินาที จากนั้นจึงออกคำสั่งอีกครั้ง
“ใช่.”
ทุกคนตอบแล้วเข้าไปค้นหาใหม่อีกครั้ง
หลังจากเห็นทุกคนออกไป ชายวัยกลางคนก็หันศีรษะช้าๆ และมองไปที่คาโตะ ทาโร่
“คุณคาโตะ…”
ชายวัยกลางคนครุ่นคิดอยู่สองวินาทีแล้วจึงตะโกนออกมาในที่สุด
“ฉันเพิ่งบอกไปว่าลู่เฟิงจากไปแล้ว”
“ส่วนเขาออกไปเมื่อไรผมไม่ทราบ”
“พวกเราเป็นแค่เพื่อนธรรมดาๆ และมาพักที่บ้านฉันสองสามวัน”
คาโตะ ทาโร่ พูดตรงๆ โดยปิดกั้นคำถามทั้งหมดที่ชายวัยกลางคนอยากจะถาม
ชายวัยกลางคนกัดฟันเล็กน้อย และความเย็นชาก็ปรากฏแวบผ่านดวงตาของเขา
“คุณคาโตะ หากเราไม่พบลู่เฟิง คุณก็ต้องรับผิดชอบร่วมด้วย”
“สถานที่สุดท้ายที่เขาปรากฏตัวคือบ้านของคุณ ตอนนี้เขากำลังหลบหนีเพราะกลัวจะถูกลงโทษ คุณต้องให้เบาะแสแก่เรา”
ชายวัยกลางคนรู้สึกวิตกกังวลเล็กน้อย และน้ำเสียงของเขาดูใจร้อนเล็กน้อย
”แน่นอน.”
“ไปหาซาโตะ โซสึเกะ แล้วขออนุมัติ”
“ตราบใดที่เขาออกคำสั่ง คุณสามารถพาตัวฉันไปได้ทุกเมื่อ”
คาโตะ ทาโร่ จุดบุหรี่อย่างช้าๆ ด้วยความมั่นใจ
เมื่อชายวัยกลางคนเห็นท่าทีของคาโตะ ทาโร่ เขาก็กัดฟันอีกครั้ง
แน่นอนว่า ซาโตะ โซสึเกะจะไม่โจมตี คาโตะ ทาโร่ ในเวลานี้
สิ่งเดียวที่เขาทำได้ตอนนี้คือการลงโทษ Lu Feng
ทันทีที่ Lu Feng ถูกจับกุม ผู้สนับสนุนรอบๆ Kato Taro ก็จะตัดสินใจเลือกใหม่
เมื่อถึงเวลานั้น คาโตะ ทาโร่เพียงคนเดียวจะไม่สามารถเป็นภัยคุกคามต่อซาโตะ โซสึเกะได้อีกต่อไป
หากซาโตะ โซสึเกะลงมือต่อต้านคาโตะ ทาโร่ในเวลานี้ ประการแรกมันจะเท่ากับการกระจายอำนาจของเขาไป ประการที่สอง หากคาโตะ ทาโร่จับเขาได้ ช่วงเวลาพักสามวันจะถูกยกเลิกโดยใช้กำลัง และซาโตะ โซสึเกะก็ต้องลาออกทันที
ดังนั้นไม่ว่าซาโตะ โซสึเกะจะโง่ขนาดไหน เขาก็ไม่มีวันโจมตีคาโตะ ทาโร่ในเวลานี้
ก็เพราะคาโตะ ทาโร่คิดแบบนี้นี่เอง เขาถึงได้มั่นใจมาก
ไม่นานผู้ที่รับผิดชอบในการค้นหาก็กลับมาอีกครั้ง
”ไม่ครับท่าน”
ทุกคนต่างกลับมามือเปล่าอีกครั้งอย่างไม่ต้องสงสัย
และทาโร่ คาโตะ ที่อยู่ข้างๆ เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ
เมื่อคำนวณเวลา ลู่เฟิงน่าจะอยู่ห่างไกลจากพื้นที่พลุกพล่านและมาถึงเขตชานเมืองที่ห่างไกลแล้ว
คงจะเป็นเรื่องแปลกถ้าพวกเขาจะพบลู่เฟิงที่นี่
แต่ชายวัยกลางคนไม่เชื่อ จึงรีบพาคนเข้าไปค้นหาอีกครั้ง
คราวนี้ชายวัยกลางคนพาคนมาตรวจห้องต่อห้องแม้กระทั่งห้องน้ำและช่องว่างบนเพดานก็ยังไม่เว้น
อย่างไรก็ตาม หลังจากค้นหาแล้วไม่พบสิ่งใด
ในที่สุดชายวัยกลางคนก็ยืนยันว่าลู่เฟิงไม่ได้อยู่ที่บ้านของคาโตะทาโร่
แต่ลู่เฟิงไม่อยู่ที่นี่ เขาจะไปไหนล่ะ?
ฝ่ายของซาโตะ โซสึเกะ เขาได้วางแผนลับๆ ให้มีสายลับมาคอยจับตาดูสถานการณ์ฝ่ายของคาโตะ ทาโร่
ตราบใดที่ Lu Feng ออกไป พวกเขาจะได้รับข่าวเป็นคนแรกแน่นอน
แต่ขณะนี้ ซาโตะ โซสึเกะไม่ได้รับข่าวใดๆ เลย แต่ลู่เฟิงกลับหายตัวไป เกิดอะไรขึ้น
เป็นไปได้ไหมที่ Lu Feng จะสามารถมีปีกและบินได้?
ยิ่งชายวัยกลางคนคิดเรื่องนี้ สีหน้าของเขาก็ยิ่งหม่นหมองมากขึ้น
ด้วยอารมณ์ของซาโตะ โซสึเกะ ถ้าเขาทำหน้าที่นี้ได้ไม่ดี เขาคงโดนดุเมื่อกลับมาแน่นอน
แต่ตอนนี้เขาไม่มีทางออกเลย!
เขาเกือบจะค้นหาในบ้านของคาโตะ ทาโร่อย่างละเอียดแล้วแต่ก็ยังไม่พบอะไรเลย
แต่แล้วทำไมเขาถึงกล้าขุดบ้านของคาโตะ ทาโร่ ขึ้นมาจริงๆ ล่ะ
หากเป็นอย่างนั้น ไม่เพียงแต่เขาเท่านั้น แต่ซาโตะ โซสึเกะเองก็จะถูกบังคับให้ตัดสินด้วย
“อะไร คุณเจอมันมั้ย?”
คาโตะ ทาโร่ มองไปที่ชายวัยกลางคนแล้วถามด้วยน้ำเสียงเล่นๆ
“คุณคาโตะ พวกเราต้องการตรวจสอบการเฝ้าระวัง”
ชายวัยกลางคนยื่นมือออกไปและชี้ไปที่กล้องวงจรปิดในโรงพยาบาล
“ฉันปฏิเสธคำขอของคุณ”
คาโตะ ทาโร่โบกมืออย่างไม่ลังเล
“คุณคาโตะ…”
ชายวัยกลางคนขมวดคิ้ว
“อะไรนะ คุณยังต้องการบังคับใช้กฎหมายกับฉันอีกเหรอ”
“ไปถามซาโตะ โซสึเกะสิว่าเขามีความกล้าและพลังที่จะทำเช่นนั้นไหม!”
จู่ๆ คาโตะ ทาโร่ ก็ก้าวไปข้างหน้า น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา
ชายวัยกลางคนกัดฟันแน่นเกือบห้าวินาที จากนั้นก็หันหลังแล้วจากไป
เป็นที่ชัดเจนว่า Kato Taro จงใจปกป้อง Lu Feng แต่สถานะของชายวัยกลางคนผู้นี้ยังไม่สูงเท่า Kato Taro แล้วเขาจะกล้าบังคับให้ Kato Taro ทำอะไรได้อย่างไร?
ไม่นานทุกคนก็ขับรถออกไป
ทาโร คาโตะ มองดูรถที่ขับออกไป และเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งใจ
“IQ ของคุณลู่น่าทึ่งจริงๆ!”
น้ำเสียงของคาโตะ ทาโร่ เต็มไปด้วยอารมณ์
เมื่อเขาเพิ่งกลับถึงบ้าน คนรับใช้ก็บอกเขาว่าลู่เฟิงออกไปแล้ว ซึ่งทำให้เขารู้สึกสับสนมาก
ต่อมาคนรับใช้ยังบอกอีกว่า ลู่เฟิงขอให้เขาแจ้งแก่คาโตะ ทาโร่ ว่าคาโตะ ทาโร่เองคงจะรู้สาเหตุการจากไปของเขา
ตอนนั้นคาโตะ ทาโร่ไม่รู้จริงๆ
และตอนนี้ คาโตะ ทาโร่ ก็เข้าใจทุกอย่างในที่สุด
“ซาโตะ โซสึเกะ ครั้งนี้คุณได้พบกับศัตรูเก่าของคุณจริงๆ แล้ว”
เมื่อคาโตะ ทาโร่พูดเช่นนี้ เขาก็รู้สึกขบขันเล็กน้อย
ซาโตะ โซสึเกะ คิดว่าเขามีวิสัยทัศน์ระยะยาวและความทะเยอทะยานอันยิ่งใหญ่ และเขาต้องทำงานหนักเป็นเวลาสิบปีเพื่อได้มาถึงตำแหน่งนี้
ทุกการเคลื่อนไหวของเขาต้องคำนึงถึงทุกคนด้วย
ในความเป็นจริงเขาก็ทำมันแล้ว ความจริงที่ว่าเขาสามารถเอาชนะคุโรดะ ฮิโรฟูมิได้และขึ้นดำรงตำแหน่งนี้ด้วยตัวเองถือเป็นหลักฐานที่ดีที่สุด
แต่ซาโตะ โซสุเกะไม่คาดคิดมาก่อนว่าเขาจะรู้สึกเขินอายขนาดนี้เมื่อต้องเผชิญหน้ากับลู่เฟิง
ทุกครั้งที่เขาอยากทำอะไร ลู่เฟิงก็จะคิดถึงมันล่วงหน้าไปหนึ่งก้าว ทำให้ซาโตะ โซสึเกะต้องมือเปล่า
หากเรื่องนี้เกิดขึ้นกับใครคงหงุดหงิดใจจนอาเจียนเป็นเลือดเลยล่ะ
“คุณลู่ ผมไม่ทราบว่าเขาไปไหนมา”
ผู้ติดตามที่อยู่ข้างๆ เขาถามด้วยเสียงต่ำ
“คุณลู่ต้องมีแผนอยู่ในใจ”
“เราไม่สามารถช่วยคุณลู่ได้อีกต่อไป แต่เราต้องพยายามอย่างดีที่สุดที่จะช่วยให้คุณลู่จับตาดูความเคลื่อนไหวของซาโตะ โซสึเกะ”
คาโตะ ทาโร่ ครุ่นคิดสักสองวินาทีแล้วเดินไปยังห้องทำงานของเขา
เป็นที่ชัดเจนว่า Lu Feng จะไม่ติดต่อเขาอีกในช่วงสั้นๆ นี้
แต่การกระทำดังกล่าวไม่ได้หมายความว่าทาโร่ คาโตะจะไม่สามารถทำอะไรได้เลย เขายังมีสิ่งที่ต้องทำอีกมากมายต่อไป
……
ในเวลาเดียวกัน
ครอบครัวซาโตะ ในห้องศึกษา
ในขณะนี้ ซาโตะ โซสึเกะ กำลังดูหนังสือพิมพ์ตรงหน้าเขาและอยู่ในอารมณ์ดีมาก
“ลู่เฟิงไม่คิดว่าเขามี IQ เหนือกว่าเหรอ?”
“แต่เขาคงไม่คิดว่าฉันจะใช้การเบี่ยงเบนความสนใจเพื่อโจมตีเขาทางทิศตะวันตกใช่ไหม”
“คราวนี้ ฉันจะทำให้เขาเข้าใจว่าถึงเขาจะฉลาดน้อย แต่เขาไม่คู่ควรที่จะถือรองเท้าต่อหน้าฉันด้วยซ้ำ”
“ตามคำพูดของหลงกัว มันเหมือนกับการโบกดาบต่อหน้ากวนกง มันโง่จริงๆ!”
ซาโตะ โซสึเกะ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกภูมิใจเมื่อเขาพูดคำเหล่านี้
และโชตะ มัตสึดะก็พยักหน้าซ้ำๆ พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
ในขณะนี้ โทรศัพท์มือถือบนโต๊ะก็ดังขึ้น และซาโตะ โซสึเกะก็รับสาย
“เฮ้ คุณจับลู่เฟิงได้แล้วเหรอ?”
“คุณพูดอะไรนะ?”
หลังจากวางสายไปได้ไม่ถึงห้าวินาที สีหน้าของซาโตะ โซสึเกะก็เปลี่ยนไป และเขาก็ทุบโต๊ะ
”ท่านครับ ขณะนี้ลู่เฟิงไม่ได้อยู่ในตระกูลคาโตะ”
“เขาออกไปจากที่นั่นก่อนที่เราจะไปที่นั่น”
ผู้ใต้บังคับบัญชาพูดซ้ำอีกครั้ง และซาโตะ โซสึเกะก็ตกตะลึง ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินและแดง
เมื่อกี้เขายังพูดว่า IQ ของ Lu Feng ไม่ดีเท่าของเขา และเขาคงโดนหลอกอย่างแน่นอน
แต่ในขณะนี้ ความเป็นจริงที่อยู่ตรงหน้าเขาตบหน้าเขาอย่างแรงจนเขาเจ็บปวด